Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας του εαυτού

(σελφ όουνερσιπ όπως λέγαμε στο καφενείο του χωριού)

Στον 24χρονο Α.Γ., κάτοικο περιοχής Αγίου Νείλου Πειραιά, γιο του αστυνομικού διευθυντή Π.Γ., ανήκει το πτώμα ανδρός

Στον 36χρονο επιχειρηματία Ν.Κ., πατέρα τριών ανήλικων παιδιών, ανήκει το πτώμα που βρέθηκε χθες στην περιοχή Αγία Μαρίνα, στο Γραμματικό

Στο 40χρονο Χ.Κ. ανήκει το πτώμα που βρέθηκε σε πορτ μπαγκάζ στο Καπανδρίτι

Στην Κ.Κ., τριάντα έξι ετών νοικοκυρά από τη Λεμεσό ανήκει το πτώμα γυναίκας που βρέθηκε προχθές το μεσημέρι στο ισόγειο εμπορικού

Στην 22χρονη σπουδάστρια των ΤΕΙ Καβάλας ανήκει το πτώμα που βρέθηκε την Παρασκευή, στην βραχώδη ακτή απέναντι από το κεντρικό κτίριο του νομαρχιακού

Ξαφνικά το μεσημέρι, ακούγοντας ειδήσεις στο ραδιόφωνο, συνειδητοποίησα την κραυγαλέα ακυρότητα της έκφρασης. Ίσως να φταίει και η ηλικία του ιδιοκτήτη του πτώματος.

Ή θα σωθούμε όλοι, ως ακτήμονες νεκροί, ή θα χαθούν οι φιλελεύθεροι.

Υπάρχει και ο κάτωθι τρίτος δρόμος. Λίγοτερο μαξιμαλιστικός, περισσότερο ελεήμων.


Θέλω να πιστεύω πως μεταξύ των αστυνομικών υπάρχει ένα νεωτεριστικό κι ένα παραδοσιακό ρεύμα σε ό,τι αφορά τη σύνταξη των δελτίων συμβάντων. Με τους δεύτερους να επιμένουν στη διπλή αναφορά του φύλου. στ(ο/η)ν Χ ανήκει το πτώμα άνδρα/γυναίκας