or simply "pissing around and pissing us off", according to a certain individual.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006

Ακίνδυνη Κίνηση

«... αποδεικνύοντας ότι η πορεία του σκεπτόμενου ατόμου έχει μόνο μια κατεύθυνση: μπροστά!» καταλήγει ο Αθήναιος. Με το χαρακτηριστικό φωταδιστικό στυλ του 18ου αιώνα, εννοείται.




Συμφωνώ κι εγώ. Μόνο μπροστά. Αλλά σε ποιον άξονα κίνησης, της γέφυρας ή του πλοίου;

(αν ήταν έτσι εύκολη η κίνηση ο Παρμενίδης θα πούλαγε χάρτες, νομίζω)

Pirahã strikes back

Οι Πιραχά που τόσο αγαπήσαμε επιστρέφουν, ομολογουμένως με απροσδόκητο τρόπο.

Ακίνδυνη Πατριδογνωσία (μετά μουσικής)

30 Νοεμβρίου 1969

Opening (America)

El Condor Pasa
Punky's Dillema
Bridge Over Troubled Water

Όλα του Ronald Pianist
Songs Of America

Τετάρτη, Νοεμβρίου 29, 2006

X is the Y of Z (under abnormal conditions)

π.χ. ο Ογκουνσότο είναι ο Μπαμπαγκίντα των φτωχών. Ή, ο Ηλιάδης είναι ο Ντάβιντς των φτωχών. Ή, ο Γκέκας είναι ο Αλεξανδρής των φτωχών. Ή, ο Μαζαράκης είναι ο Κολίνα των φτωχών. Ή, ο Σάντος είναι ο Μουρίνιο των φτωχών.

Και best of the best, ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των φτωχών ηλιθίων.

Δηλαδή αφορισμοί όπου ένα "φτηνό" Α ορίζεται σαν η προσομοίωση (ένεκα αδυναμίας, ένεκα ανάγκης, ένεκα άγνοιας, ένεκα ένεκα) ενός "υψηλού" Β για λογαριασμό της ομάδας Γ, συνήθως «αποκλεισμένης».

(ωστόσο η γενική φόρμα δεν έχει πάντα υποτιμητικό τόνο, μερικές φορές υποδεικνύει χονδροειδη αλλά αποτελεσματική εφευρετικότητα, ας πούμε ο βομβιστής αυτοκτονίας είναι ο πύραυλος κρουζ των φτωχών)

Επιστροφή στον ορισμό του αντιαμερικανισμού, που πρέπει να είναι η δημοφιλέστερη εκδοχή της φόρμουλας X is the Y of Z στο γαλατικό (double pun intended) χωριό μας. Όπου αναφέρεται η πηγή του αφορισμού, ονομάζεται ο Ζακ Ζυλιάρ. Πράγματι το έχει πει. Μόνο που αυτός στην πραγματικότητα έχει παραφράσει έναν παλιότερο αφορισμό.

Πως ο αντισημιτισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων.

Η πατρότητα αποδίδεται κυρίως στον Αύγουστο Μπέμπελ, αλλά εντόπισα και αναφορά στον Φερδινάνδο Κροναβέτερ (Ferdinand Kronawetter). Για το που και πότε της ρήσης βρήκα μια αναφορά του Κάουτσκυ: «The above outlined program [του ναζιστικού κόμματος λέει] is not particularly distinguished for originality. Fifty years ago this was the program of the anti-semites. The Democrat Kronawetter called it “the socialism of the fools of Vienna.” It corresponds to the intellectual level of philistines of all classes.»

Ο Κάουτσκυ το γράφει το 1934 όποτε το χρονικό πλαίσιο του αφορισμού ας πούμε πως είναι τα τέλη του 19ου αιώνα. Το πρόβλημα που ήθελε να φωτίσει ο αφορισμός ήταν εκείνοι που απέναντι στον στερεοτυπικό εβραίο τραπεζίτη «επαναστατούσαν» εξαιτίας όχι τής τάξης αλλά της καταγωγής του. Και βέβαια τι επανάσταση να κάνει ο ηλίθιος που ζητάει χριστιανό καπιταλιστή στη θέση του εβραίου;

Ο αρχικός αφορισμός καλεί τους σοσιαλιστές (τους προ 120ετίας ορίτζιναλ θυμίζω) να μην ξεγελαστούν από τους αντισημίτες. Ο σύγχρονος αφορισμός ποιούς καλεί να μην ξεγελαστούν από τους αντιαμερικανούς; Στην Ελλάδα οι αρθρογράφοι που επισείουν τον μπαμπούλα του σοσιαλισμού των ηλιθίων, την επαναστατική καθαρότητα τίνος επιθυμούν να προστατεύσουν;

(άραγε, τα ερωτηματικά είναι τα αποσιωπητικά των ηλιθίων ...)

Το κρίμα για το ποστ αυτό ας πέσει στον bfo.

Τρίτη, Νοεμβρίου 28, 2006

Κυριακή, Νοεμβρίου 26, 2006

Ακίνδυνη Κοινωνιοχημεία

Αν η θρησκεία είναι το όπιο του λαού

τότε

Ποια είναι η ενδορφίνη του λαού;


(ο φιλελευθερισμός μήπως;)

Σάββατο, Νοεμβρίου 25, 2006

Ακίνδυνος Γάιδαρος


Αυτός που στον χαρίζουνε και κοιτάς τα δόντια του.

Τα Language Interface Packs είναι ο τρόπος με τον οποίο η Microsoft υποστηρίζει «μικρές» γλώσσες. Δηλαδή, όπου δεν συμφέρει να βγάλει μια τοπική έκδοση των windows, πάιρνει την έκδοση που έχει σε γλώσσα που καταλαβαίνουν οι γλωσσομειονοτικοί και μεταφράζει ένα μεγάλο μέρος του user interface στην «μικρή» γλώσσα. Και φτιάχνει ένα Language Interface Pack το οποίο ο ενδιαφερόμενος «φοράει» πάνω στα κανονικά windows. Παρομοίως υπάρχουν LIP και για το Office.

Χθες βγήκε η είδηση πως ένα συμβούλιο αρχηγών των ινδιάνων Mapuche της Χιλής έχει στραφεί νομικά εναντίον της microsoft και χιλιανού υπουργείου παιδείας. Επειδή δεν εγκρίνουν το LIP που κυκλοφόρησε για τη γλώσσα τους. Οι αντιδράσεις που έχω δει ως τώρα κυμαίνονται μεταξύ «μα πόσο αδαείς είναι;» (που δεν καταλαβαίνουν πόσο θα ωφεληθεί η γλώσσα τους) και «μα πόσο λαμόγια είναι;» (που πάνε να φάνε λεφτά από τον gates με τέτοιο πρόσχημα).


Mapu σημαίνει γη, Che λαός, Dungun ομιλία. Cauchu o ταξιδιώτης, από εκεί και η ισπανική λέξη gaucho. Περίπου 350.000 άνθρωποι.

Διαβάζω καλοπροαίρετους ανθρώπους να εξηγούν με θαυμαστά επιχειρήματα πως δεν υπάρχει ιδιοκτησία επί της γλώσσας και του πολιτισμού γενικότερα. Άλλους να ειρωνεύονται τους περίπου δεισιδαίμονες καθυστερημένους ινδιάνους. Κάποιοι ψαγμένοι λένε πως η δυτική ιδέα της ιδιοκτησίας δεν είναι απαραίτητα καθολικής ισχύος.

Στο νοτιοκορεάτικο OhmyNews αναφέρει μια παράγραφο από το γράμμα που στείλανε οι πρεσβύτεροι της φυλής στον Gates. Τον επιπλήτουν επειδή τους αγνόησε. Και ποιον συμβουλεύτηκε η microsoft αντί για τους ίδιους τους Mapuche; Τη χιλιανή κυβέρνηση. Έχουν κανένα λόγο να είναι δύσπιστοι οι Mapuche απέναντι στην κυβέρνησή τους; Μπα, άλλωστε μιλάμε για ανθρωπους που τους χαρίζουν windows στη γλώσσα τους κι αυτοί κοιτάνε τα δόντια.




Serious concern has been expressed across the international human rights community over the imprisonment of Juana Calfunao Paillalef, a Mapuche chief and distinguished spokeswoman for the Mapuche people. On 20 November she and her sister Luisa were both sentenced to 150 days in prison, after being convicted of public disorder offences.

...

These events were one more chapter in the long campaign of intimidation against Chief Calfunao, members of her family and other members of the Juan Paillalef community by the police and by local landowners intent on forcing them to abandon their ancestral lands. Chief Calfunao, as leader and spokeswoman for the community, has been particularly singled out as a result of her peaceful and high profile attempts to defend her people. In 2000 she was illegally detained and tortured, resulting in the miscarriage of her unborn child. Her house has been burnt down on three separate occasions and one of these arson attacks sadly resulted in the death of her uncle, another prominent community leader. One of her sons, Waikilaf Cadin Calfunao, was detained in August this year and still remains in prison, where he has been on hunger strike since 8 October in protest at his treatment. His health is now a matter of very grave concern.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 24, 2006

Ακίνδυνη Ονοματολογία (UK or Britain?)

Άκουσα νωρίτερα τον Στάθη (Σταυρόπουλο) να λέει στο ραδιόφωνο του Σκάι πως η Γαλλία προκειμένου να "προστατεύσει" (δικά μου τα εισαγωγικά) το όνομα της επαρχίας της, απαίτησε η Μεγάλη Βρετανία να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την ονομασία Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν ανέφερε κάποια πηγή για την πληροφορία του αυτή. Άλλωστε ούτε ο οικοδεσπότης Άρης Πορτοσάλτε ούτε ο συνδαιτημόνας Πάσχος Μανδραβέλης του ζήτησαν κάποια διευκρίνηση.

Στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, στην ξενάγηση στην κυβερνητική ενδοχώρα, στις βασικές πληροφορίες για το Ηνωμένο Βασίλειο, οι άνθρωποι που οδηγούν στη λάθος λωρίδα λένε:

UK or Britain?

The full title of this country is the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. The UK is made up of England, Scotland, Wales and Northern Ireland. Great Britain (or just Britain) does not include Northern Ireland. The Channel Islands and the Isle of Man are not part of the UK.


Η σύνθεση αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου ισχύει από το 1922 (Anglo-Irish Treaty). Επιπλέον ο Ντε Γκωλ δύο φορές (1963 και 1967) μπλόκαρε την είσοδο επειδή φοβόταν πως οι άνθρωποι που οδηγούν στη λάθος λωρίδα θα λειτουργούσαν ως πέμπτη φάλαγγα των αμερικανών. Επιπλεονέστερα, το 1969 που απόντος του γάλλου Παπάγου τα τσιράκια των αμερικών γίνανε μέλη του κλαμπ, το κρίσιμο ζήτημα ήταν οι προβλέψεις της Κοινής Αγροτική Πολιτικής για τη χώρα που παίζουν ποδόσφαιρο αποκλειστικά με σέντρες.

Από τον Στάθη δεν έχω απαιτήσεις τεκμηρίωσης. Αλλά ο Πάσχος του ορθολογισμού, του διαφωτισμού, του φιλελευθερισμού βρε αδερφέ, είναι δυνατόν να μην αντιδρά; Που πάμε; Γιατί αφήνουμε τον ουρανό να πέσει στα κεφάλια μας και δεν τον καρφώνουμε γερά στη θέση του;

Το θέμα της εκπομπής ήταν το κράτος χωρίς όνομα, βορείως των βορείων συνόρων μας. Κάτι για το Αμπεσεντάρ πήρε το αυτί μου, για τον βίαιο εξελληνισμό των σλαβόφωνων το 12-13 άκουσα. Τέτοια. Εκεί κόλλαγε και η επίκληση της, κατά πάσα πιθανότητα ανύπαρκτης, γαλλικής ένστασης στο όνομα των, (επίσης βορείων, τι στο λύκο συμβαίνει μ' αυτό το σημείο του ορίζοντα;) γειτόνων τους.

Όμως ψάχνοντας βρήκα και το γουικιπαιδικό άρθρο της ιστορίας της Βρετάνης. Όπου λέει πως, κατά μία άποψη έστω, η περιοχή της Γαλλίας πήρε το ονομά αυτό από νησιώτες λαθρομετανάστες που πήγαν εκεί μετά την αποχώρηση των Ρωμαίων από το μεγάλο νησί, ένεκα της εισβολής των αγγλοσαξώνων. Κατά άλλη άποψη, εστώτερα, η λαθρομετανάστευση συνέβη νωρίτερα. Υπάρχουν όμως και χειρότερα! Στα τριβεία του άρθρου για την Βρετάνη αναφέρει: The Breton national anthem Bro Gozh ma Zadoù is set to the same tune as the Welsh and Cornish anthems.

Αχ βρε Στάθη. Αχ αχ βρε Μανδραβέλη.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 22, 2006

Ενδιαφέρουσα απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου

Αντιγράφω από το Language Log (Freedom for data)

Good news today for bloggers like us here at Language Log Plaza: the California Supreme Court has struck another blow against common law liability for republication. You can't be sued for libel (they claim) simply for reporting on a blog what another source has said (see this report). Ilena Rosenthal had been sued for publishing, on a web site she did not control, certain statements taken from an email by Tim Bolen about a couple of medical doctors, Stephen Barrett and Terry Polevoy, who run a web site that attacks alternative medicine (Rosenthal is a defender of alternative medicine). Among other things, she alleged that Barrett is "arrogant, bizarre, closed-minded; emotionally disturbed, professionally incompetent, intellectually dishonest, a dishonest journalist, sleazy, unethical, a quack, a thug, a bully, a Nazi, a hired gun for vested interests, the leader of a subversive organization, and engaged in criminal activity (conspiracy, extortion, filing a false police report, and other unspecified acts)".


Δεν ξέρω αν νομικά μπορεί να αξιοποιηθεί στην υπόθεση Τσιπρόπουλου. Ανεξάρτητα από το πως αξιολογεί κανείς τα πραγματικά περιστατικά, και στις δύο περιπτώσεις, έχει μια αυτοτελή αξία ως προς επανακαθορισμό της "αναδημοσίευσης" στο ψηφιακό περιβάλλον.

Τρίτη, Νοεμβρίου 21, 2006

Βοήθεια σας παρακαλώ, πριν τριάντα χρόνια

...

Η κυβέρνηση όχι μόνο κάλυψε πλήρως (δεν την πολυπίεσε άλλωστε και η αντιπολίτευση) τις ευθύνες της αστυνομίας για το τρομοκρατικό όργιο στην Αθήνα στις 25 του Μάη, αλλά και επετέθη εναντίον όσων «λοιδωρούν» και «δυσφημούν» τα σώματα ασφαλείας. Έτσι, έναν ολόκληρο μήνα μετά, δεν έχει ακόμη καταλήξει πουθενά η «αυτοκριτική» της αστυνομίας και η «διοικητική έρευνα» (κι ωστόσο, υπάρχουν μια γυναίκα νεκρή με το κορμί λειωμένο από την Α.Π. 1208 «αύρα», δέκα τουλάχιστον πολίτες τραυματισμένοι από σφαίρες, καταγγελίες δημοσιογράφων, οπερατέρ και φωτορεπόρτερς και κατά συγκεκριμένων αστυνομικών οργάνων για τον τραυματισμό τους «εν ψυχρώ» και, πάνω απ' όλα, μια ακόμη δικαστική απόφαση, που έκρινε αντισυνταγματική, άρα παράνομη, τη διάλυση της διαδήλωσης εκείνη τη μέρα). Αντίθετα, δημοσιεύεται σήμερα το εκπληκτικό ότι κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας (του κ. Δ. Τσεβά) διεξάγεται ήδη προανάκριση από την Γενική Ασφάλεια (!) εναντίον ατόμων που ανήκουν σε συγκεκριμένες «εξτρεμιστικές» οργανώσεις (ΕΕΑΜ, ΕΚΚΕ, «Μαχητής», ΟΠΑ κ.α.)για ηθική αυτουργία στα γεγονότα της 25 του Μάη. Την προανάκριση διεξάγουν ο επικεφαλής των «αυρών» (!) αστυνομικός διευθυντής κ. Κατσίμπαρος και ο επίσης αστυνομικός διευθυντής κ. Μουρελάτος (γνωστός τουλάχιστον για την ισάξια εκείνη του κ. Καραθανάση μαρτυρική του κατάθεση στη δίκη του «Πολυτεχνείου»).

...

Το πιο ατράνταχτο επιχείρημα, ωστόσο, ότι είναι υπεραρκετή η «κάλυψη», που παρέχει η ισχύουσα νομοθεσία στα αστυνομικά όργανα, ακόμη και για να αυθαιρετούν, μου το διατύπωσε χθες ο δικηγόρος κ. Νικ. Κωνσταντόπουλος: «Το δικτατορικό καθεστώς στην εφταετία, δεν χρειάστηκε να επιφέρει καμιά ουσιαστική μεταβολή στην ισχύουσα νομοθεσία: ήταν τόσο «ανοιχτή», ώστε να καλύπτει, ή και να «νπμιμοποιεί» το όργιο αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας των κρατικών οργάνων σε βάρος του λαού».

...

26 Ιουλίου '76


Το άρθρο του Γ. Βότση αφορούσε σε απόπειρα να χαρακτηριστούν ιδιώνυμα τα κατά αστυνομικών οργάνων αδικήματα. Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία με τίτλο Τα «Ιδιώνυμα». Αντέγραψα τα δύο αυτά τμήματα από το βιβλίο "Σε Μαύρο Φόντο", εκδ. Στοχαστής.

Σάββατο, Νοεμβρίου 18, 2006

Θα σας περιμένω

Μην αμελήσετε.

Πάρτε μαζί σας Ελευθεροτυπία.

Το μέλλον μας θα έχει κι άλλους Αλέξανδρους.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006

Μίλτον Φρηντμαν 1912-2006



Πορτρέτο, κολάζ, φυσικό μέγεθος, συλλογική δημιουργία.

Ελληνικός Ορθογράφος στα Google Docs

Δεν τα χρησιμοποιώ και δεν ξέρω αν υπήρχε και πριν. Το έλεγξα με την ανακοίνωση στο μπλογκ των Google Docs. Kαι παρότι η ελληνική γλώσσα δεν εμφανίζεται στο popup menu ο ορθογραφικός έλεγχος με την επιλογή auto δουλεύει μια χαρά.

Ντι πουάν πουρ γκουγκλ (γαλλίζω σε πείσμα των καιρών).

You 'll never walk alone



Τραγουδούν διάσημες κυρίες της μπλογκόσφαιρας. Εμφανιζόμαι, θριαμβευτικά, περίπου στα δύο και δέκα δεύτερα.

Όχι πως έχει κανένα νόημα να το λέω εγώ, αλλά ναι, you 'll never walk alone)

Να το ξαναπώ;



Τι; Δεν ακούγομαι;

Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006

Ακίνδυνες Βλαχοπούλες

Οι ντεμέκ (μμμ σιγά, αυτές βάφονται)

Οι ορίτζιναλ (ουφ ευτυχώς, τουλάχιστον δεν βάφονται)


Αυτός με το πράσινο λουλουδάτο πουκάμισο είναι όλα τα λεφτά.

Τα παιδία παίζει




Yahoo vs Google Tennis Championship

God's Gonna Cut You Down

Δευτέρα, Νοεμβρίου 13, 2006

Ακίνδυνο Σλόγκαν

17 Μαΐου 1973. Γλωσσική ανάλυση ενός σλόγκαν*

Τοϋ Πιέρ Πάολο ΠαζολίνιΜεταφράζει ή Λένα Κωνσταντέλλου

Ή γλώσσα της βιομηχανίας είναι μία γλώσσα εξ ορισμού καθαρά επικοινωνιακή: οι «τόποι» όπου παράγεται είναι οι τόποι όπου η επιστήμη είναι «εφαρμοσμένη», είναι δηλαδή οι τόποι του καθαρού πραγματισμού. Οι τεχνικοί μιλούν μεταξύ τους μια εξειδικευμένη διάλεκτο, ναι, αλλά για χρήση στενά, αυστηρά επικοινωνιακή. Ο γλωσσικός κανόνας που ισχύει μέσα στο εργοστάσιο, μετά, τείνει να εξαπλωθεί και έξω: είναι σαφές πώς εκείνοι πού παράγουν θέλουν να έχουν με εκείνους που καταναλώνουν μια σχέση απόλυτα καθαρή.

Υπάρχει. μόνο μια περίπτωση εκφραστικότητας -αλλά εκφραστικότητας αποκλίνουσας- στην καθαρά επικοινωνιακή γλώσσα της βιομηχανίας: η περίπτωση του σλόγκαν. Το σλόγκαν πραγματικά πρέπει να είναι εκφραστικό, για να εντυπωσιάζει και να πείθει. Αλλά η εκφραστικότητά του είναι τερατώδης επειδή γίνεται αμέσως στερεότυπη, και έχει μια ακαμψία πού είναι ακριβώς το αντίθετο τής εκφραστικότητας, που ποικίλλει συνεχώς και προσφέρεται σε μια απεριόριστη ερμηνεία.

Η πλαστή εκφραστικότητα του σλόγκαν είναι το έσχατο σημείο της νέας τεχνικής γλώσσας πού υποκαθιστά την ανθρωπιστική γλώσσα. Αύτή είναι το σύμβολο τής γλωσσικής ζωής, δηλαδή ενός ανέκφραστου κόσμου, χωρίς πολιτιστικές ιδιομορφίες και χωρίς ποικιλία. Ενός κόσμου που σε μας, τελευταίους θεματοφύλακες ενός πολλαπλού, θρησκευτικού και ορθολογικού οράματος ζωής, φαίνεται σαν ένας κόσμος νεκρός.

Αλλά είναι δυνατό να προβλεφτεί ένας κόσμος τόσο αρνητικός; Είναι δυνατό να προβλεφτεί ένα μέλλον σαν το «τέλος των πάντων»; Κάποιος -σαν εμένα- το κάνει, από απελπισία: η αγάπη για ένα κόσμο πού ζήσαμε και δοκιμάσαμε εμποδίζει να σκεφτούμε έναν άλλο εξίσου αληθινό· να σκεφτούμε ότι μπορούν να δημιουργηθούν άλλες αξίες ανάλογες με εκείνες που έκαναν πολύτιμη την ύπαρξη. Αυτό το αποκαλυπτικό δράμα του μέλλοντος είναι δικαιολογημένο, άλλά πιθανόν άδικο.

Φαίνεται τρελλό, άλλά είναι πρόσφατο σλόγκαν εκείνο των «τζηνς Ιησούς», πού έγινε ξαφνικά διάσημο: «Δεν θα έχεις άλλα τζην έκτός από έμένα», έρχεται σαν ένα νέο γεγονός, μια εξαίρεση στον σταθερό κανόνα, κανόνα του σλόγκαν, αποκαλύπτοντας μια εξέλιξη διαφορετική από εκείνη που η συμβατικότητα -που ξαφνικά υιοθετείται από τούς απελπισμένους πού θέλουν να νοιώθουν νεκρό το μέλλον- πολύ λογικά προέβλεπε.

Βλέπουμε την αντίδραση του «Οσσερβατόρε Ρομάνο» σ' αυτό το σλόγκαν: με το ιταλιάνικο, απαρχαιωμένο, δήθεν πνευματώδες και λίγο κενόδοξο στυλ του, ο αρθρογράφος του «Οσσερβατόρε» τονίζει με λόγια και επιχειρήματα όχι βέβαια βιβλικά το ρόλο του θύματος, του φτωχού, του αθώου ανυπεράσπιστου. Είναι ο ίδιος τόνος με τον όποίο έχουν συνταχθεί, π.χ. οι θρήνοι ενάντια στη διαδεδομένη ανηθικότητα τής λογοτεχνίας ή του κινηματογράφου. Άλλά σ' αυτή την περίπτωση αυτός ο κλαψιάρικος και καθωσπρέπει τόνος κρύβει την απειλητική θέληση τής εξουσίας: ενώ ο αρθρογράφος πραγματικά κάνοντας το αρνάκι θρηνεί, με τα καλά συλλαβισμένα ιταλικά του, πίσω από τον ώμο του η εξουσία δουλεύει για να εξαλείψει, να διαγράψει, να εκμηδενίσει τούς άθρησκους πού είναι αιτία του θρήνου. Οι δικαστές και οι αστυφύλακες γρηγορούν η κρατική μηχανή μαθαίνει αμέσως πρόθυμα στην υπηρεσία του πνεύματος. Την ιερεμιάδα του «Οσσερβατόρε» ακολουθούν οι νομικές ενέργειες τής εξουσίας: ο βλάσφημος λογοτέχνης ή κινηματογραφιστής πλήττεται αμέσως και αναγκάζεται να σιωπήσει.

Στις περιπτώσεις γενικά μιας επανάστασης ανθρωπιστικού τύπου -πιθανές στον κύκλο του παλαιού καπιταλισμού και της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης- η Εκκλησία είχε τη δυνατότητα να επέμβει και να συγκρατήσει, ερχόμενη σε βίαιη αντίθεση με τη βέβαιη θέληση τυπικά φιλελεύθερη και δημοκρατική τής κρατικής εξουσίας. Ο μηχανισμός ήταν απλός: ένα μέρος αυτής της εξουσίας -π.χ. η δικαστική εξουσία και η αστυνομία- αναλαμβάνει ένα συντηρητικό και αντιδραστικό ρόλο, και έτσι, έβαζε αυτόματα τα όργανα τής εξουσίας της στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Υπάρχει λοιπόν ένας διπλός δεσμός κακής πίστης σ' αύτή τη σχέση ανάμεσα στην Εκκλησία και το Κράτος: απ' το μέρος της η Εκκλησία δέχεται το αστικό κράτος -αντί του μοναρχικού ή φεουδαρχικού- παραχωρώντας σ' αυτό την συγκατάθεσή της, χωρίς την οποία, ως σήμερα η κρατική εξουσία δεν θα μπορούσε να υπάρξει, για να κάνει αυτό η Εκκλησία έπρεπε όμως να αποδέχεται την ελεύθερη ανάγκη και τη δημοκρατική διατύπωση: πράγματα πού δεχόταν μόνο υπό τον όρο ότι θα είχε από την εξουσία την σιωπηρή άδεια να την περιορίσει και να την καταργήσει. Άδεια που απ' την άλλη μεριά, η αστική εξουσία παραχωρούσε με όλη της την καρδιά. Πραγματικά η συμφωνία της με την Εκκλησία σαν οργάνου εξουσίας (instrumentum regni) δεν συνίστατο παρά στο εξής: να καλύψει την ουσιαστική ανελευθερία και την ουσιαστική αντιδημοκρατικότητα, εμπιστευομένη το ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό έργο τής Εκκλησίας πού γίνεται δεκτή με κακή πίστη σαν ο ανώτερος θρησκευτικός θεσμός. Η Εκκλησία γενικά έχει κάνει συμφωνία με τον διάβολο δηλαδή με το αστικό Κράτος. Δεν υπάρχει πραγματικά αντίθεση πιο σκανδαλώδης απ' αυτήν ανάμεσα στην θρησκεία και την αστική τάξη, γιατί αυτή η τελευταία είναι το αντίθετο τής θρησκείας. Η μοναρχική ή η φεουδαρχική εξουσία ήταν κατά βάθος λιγότερο. Ο φασισμός, σ' αυτή την οπισθοδρομική στιγμή του καπιταλισμού, ήταν λιγότερο δυναμικός, αντικειμενικά, από την άποψη τής Εκκλησίας από το δημοκρατικό καθεστώς: ο φασισμός ήταν μια βλασφημία, αλλά δεν υπέσκαπτε εσωτερικά την Εκκλησία, επειδή αυτός ήταν μια πλαστή νέα ιδεολογία. Ο Συμβιβασμός, δεν υπήρξε ιεροσυλία στα τριάντα, αλλά είναι σήμερα, κι αν ο φασισμός ούτε άγγιζε την Εκκλησία, σήμερα ο Νεοκαπιταλισμός την καταστρέφει. Η αποδοχή του φασισμού υπήρξε ένα φοβερό επεισόδιο· αλλά η αποδοχή του καπιταλιστικού αστικού πολιτισμού υπήρξε ένα αποφασιστικό γεγονός του οποίου ο κυνισμός δεν είναι μόνο ένα στίγμα, το υπέρτατο στίγμα στην ιστορία της Εκκλησίας, αλλά και ένα ιστορικό λάθος πού η Εκκλησία θα πληρώσει πιθανόν με την παρακμή της. Αυτή δεν αντιλήφθηκε -μέσα στο τυφλό άγχος της για σταθεροποίηση και για την στερέωση τής θεσμικής της λειτουργίας- ότι η Αστική τάξη εκπροσωπούσε ένα νέο πνεύμα· πνεύμα πού δεν είναι εκείνο του φασισμού: ένα νέο πνεύμα που στην αρχή ήταν συναγωνιστικό με το θρησκευτικό (εξαιρουμένου μόνο του κληρικαλισμού) και είχε καταλήξει να προσφέρει στους ανθρώπους ένα ολοκληρωτικό και μοναδικό όράμα της ζωής (και να μην έχει πια ανάγκη τον κληρικαλισμό σαν όργανο εξουσίας).

Είναι αλήθεια: όπως έλεγα τα παθητικά κλαψίματα του αρθρογράφου του «Οσσερβατόρε» αμέσως -στις περιπτώσεις της «κλασικής» αντιθέσεως- ακολουθεί η δράση των δικαστών και της αστυνομίας. Αλλά είναι περίπτωση επιβίωσης. Το Βατικανό βρίσκει ακόμα γέρους πιστούς στο μηχανισμό τής κρατικής εξουσίας: αλλά είναι γέροι. Το μέλλον δεν ανήκει ούτε στους γέρους καρδινάλιους, ούτε στους γέρους πολιτικούς άντρες, ούτε στους γέρους δικαστές, ούτε στους γέρους αστυφύλακες. Το μέλλον ανήκει στη νέα αστική τάξη πού δεν έχει πια ανάγκη να διατηρεί την εξουσία με τα κλασικά μέσα· πού δεν ξέρει πια τι να κάνει την Εκκλησία που, τώρα, έχει καταλήξει γενικά να ανήκει σ' αυτό το ανθρωπιστικό κόσμο του παρελθόντος πού αποτελεί ένα εμπόδιο στη νέα βιομηχανική επανάσταση· η νέα αστική εξουσία πραγματικά επιβάλλει στους καταναλωτές ένα πνεύμα ολοκληρωτικά πραγματικό και ηδονιστικό· ένας κόσμος τεχνικιστικός και καθαρά επίγειος είναι εκείνος στον οποίο μπορεί να αναπτυχθεί σύμφωνα με την ίδια τη φύση ο κύκλος της παραγωγής και της κατανάλωσης. Για τη θρησκεία και πάνω απ' όλα για την Εκκλησία δεν υπάρχει πια χώρος. Ο οπισθοδρομικός αγώνας που διεξάγει ο νέος καπιταλισμός ακόμα μέσω τής Εκκλησίας είναι ένας καθυστερημένος αγώνας, προορισμένος μέσ' στην αστική λογική -πολύ γρήγορα να ηττηθεί, με την επακόλουθη «φυσική» διάλυση τής Εκκλησίας.

Πάντα τρελλή, επαναλαμβάνω, αλλά η περιπέτεια των τζήνς «Ιησούς» είναι μια απόδειξη όλων αυτών. Αυτοί πού παρήγαγαν αυτά τα τζηνς και τα λανσάρισαν στο εμπόριο, χρησιμοποιώντας για σλόγκαν μια από τις δέκα Εντολές, δείχνουν -πιθανόν με μια κάποια έλλειψη της αίσθησης του σφάλματος, δηλαδή με την ασυνειδησία εκείνου που δεν θέτει στον εαυτό του ορισμένα προβλήματα- ότι βρίσκονται ήδη στο κατώφλι όπου προετοιμάζεται ο τύπος ζωής μας και ο πνευματικός μας ορίζοντας.

Υπάρχει στον κυνισμό αυτού του σλόγκαν μια ένταση και μια αθωότητα ενός τύπου απόλυτα νέου, αν και πιθανόν ωριμασμένου σ' αυτές τις τελευταίες δεκαετίες (μιλούμε για την πιο σύντομη περίοδο στην Ιταλία). Αυτό λέει μέσ' στη λακωνικότητά του σα φαινομένου που αποκαλύπτεται στη συνείδησή μας ήδη πλήρες και καθοριστικό, ότι ο νέος βιομηχανικός και τεχνικός είναι εντελώς λαϊκός, αλλά με μια λαϊκότητα πού δεν μετριέται πια με την θρησκεία. Τέτοια λαϊκότητα είναι μια «καινούργια άξία» πού γεννήθηκε μέσα στην αστική τάξη, μέσα στην οποία ή θρησκεία μαραίνεται σαν αρχή και μορφή εξουσίας, και επιζεί ακόμη σαν φυσικό προϊόν τεράστιας κατανάλωσης και φολκλορική μορφή πού μπορεί ακόμα να τύχει εκμετάλλευσης.

Άλλά το ενδιαφέρον αυτού του σλόγκαν δεν είναι μόνο αρνητικό, δεν εκπροσωπεί μόνο τον νέο τρόπο με τον οποίο αμφισβητείται αυτό που η Εκκλησία εκπροσωπεί: υπάρχει σ' αυτό ένα ενδιαφέρον θετικό, δηλαδή η απρόβλεπτη πιθανότητα να πάρει ιδεολογική σημασία και να γίνει εκφραστική η γλώσσα αυτού του σλόγκαν και κατά συνέπεια, πιθανόν και ολόκληρου του τεχνολογικού κόσμου. Το βλάσφημο πνεύμα αυτού του σλόγκαν δεν περιορίζεται σε μια απόδειξη, σε μια καθαρή παρατήρηση πού μετατρέπει την εκφραστικότητα σε καθαρή μεταδοτικότητα. Αυτό είναι κάτι πάρα πάνω από ένα εύρημα απαλλαγμένο προκαταλήψεως (του οποίου πρότυπο είναι το αγγλοσαξωνικό «Χριστός σούπερ-σταρ»): αντίθετα οδηγεί σε μια ερμηνεία που δε μπορεί παρά να είναι άπειρη: αυτό διατηρεί μέσ' στο σλόγκαν τούς ιδεολογικούς και αισθητικούς χαρακτήρες τής εκφραστικότητας. Θέλει -ίσως- να πει ότι ακόμα και το μέλλον πού για μας -θρησκευόμενους και ανθρωπιστές- εμφανίζεται σαν έμμονη ιδέα και θάνατος, θα είναι ιστορία σε ένα καινούργιο κόσμο· ότι η απαίτηση τής καθαρής μεταδοτικότητας της παραγωγής θα είναι κατά κάποιο τρόπο αντιλεγόμενη. Πραγματικά το σλόγκαν αυτών των τζηνς δεν περιορίζεται στη μετάδοση τής αναγκαιότητας τής κατανάλωσης, άλλά παρουσιάζεται σαν η νέμεσις -μολονότι αθώα- που τιμωρεί την Εκκλησία για την συμφωνία της με τον διάβολο! Ο αρθρογράφος του «Οσσερβατόρε» αυτή τη φορά είναι στ' αλήθεια ανυπεράσπιστος και ανίσχυρος ακόμα κι αν η δικαστική εξουσία και οι αστυφύλακες θέτονταν σε κίνηση και κατόρθωναν να ξεσκίσουν από τους τοίχους τής χώρας αυτή την διαφήμιση και αυτό το σλόγκαν, τώρα πρόκειται για ένα αμετάκλητο γεγονός· ακόμα κι αν το προλαβαίνουν: το πνεύμα του είναι το νέο πνεύμα της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης και της συνακόλουθης μεταβολής των αξιών.

* Στην «Κορριέρε ντελά σέρα» με τον τίτλο «Το τρελλό σλόγκαν των τζην Ισησούς»

(Από την Οδό Πανός)

Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2006

Ακίνδυνη Ντροπή

Έχεις κάτι που σε βαραίνει, δύο χιτώνες ανάριχτα ας πούμε, και ντρέπεσαι γι' αυτό. Θες να απαλλαχτείς, να σηκώσει κάποιος άλλος το βάρος σου. Κανένα πρόβλημα. Βρίσκεις ένα σημείο, κατα προτίμηση προσβάσιμο από τον καθένα. Αφήνεις εκεί αυτό το κάτι πιο βαθύ που σε λερώνει. Αυτό το σημείο λοιπόν είναι το ντροπ σποτ, όνομα και πράμα.

Πάς στο μαυροπίνακα της ντροπής σημειώνεις στο χάρτη το ντροπ σποτ, βάζεις μια περιγραφή με μια τζούρα γρίφου κι αυτό είναι.

Ο σκοπός είναι να λειτουργήσει σαν ανταλλακτική αλυσίδα. Δηλαδή μη μας κυριέψει η αλαζονεία της αρετής και βουρ να σηκώνουμε τις ντροπές των άλλων. Να αφήνουμε κι εμείς το κατιτίς μας.

Με άλλα λόγια, ο αδιάντροπος τελευταίος τον λίθο βαλλέτω.

Το είχα πετύχει προ ημερών αλλά μου το θύμισε πάλι ο Ανδρέας.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 10, 2006

Ακίνδυνος Λαθραναγνώστης

Στο μπλογκ του Google Book Search διαβάζω μια "ιστορία επιτυχίας". Ο συγγραφέας μιας βιογραφίας δίνει στη μηχανή αναζήτησης το όνομα του βιογραφούμενου προσώπου και γλυτώνει χρόνο, χρήμα και κόπο. Όχι ακριβώς breaking news, αλλά αξιοσημείωτο αν σκεφτεί κανείς ότι προηγουμένως ο συγγραφέας αγνοούσε την ύπαρξη καν της υπηρεσίας αυτής.

Αυτό που με σκανδάλισε είναι η εξής λεπτομέρεια: Λέει ότι χάρη στο Google Book Search βρήκε βιβλία να αγοράσει από βιβλιοπωλεία, βιβλία να πάρει απο δανειστικές βιλβιοθήκες και ...

Και βιβλία που βρίσκονταν στην ολοδική του βιβλιοθήκη! Που δεν θυμόταν ή δεν φανταζόταν ότι μπορεί να σχετίζονται κάπως με το θέμα του. Θα μου άρεσε πολύ, κατ' αναλογία με τον Google (feed) Reader να υπήρχε κι ένας Google (book) Stealth Reader.

Δηλαδή να μπορώ να φτιάξω μια δημόσια λίστα με βιβλία που έχω διαβάσει και σε καθένα να προσαρτώ, εν είδει tag, "περιφερειακές" πληροφορίες που βρήκα μέσα του. Infobits, πραγματάκια πολύ "μικρά", που σε ότι αφορά τη συνάφειά τους με τον κορμό του βιβλίου είναι πρακτικά αόρατα. Αλλά εκτός του ξενιστή τους αποκτούν κάποια αξία για έναν τρίτο.

Απλώνω το χέρι μου και πιάνω το Howard Hughes, His Life And Madness. Ανοίγω στη τύχη και βρίσκομαι στις σελίδες 486-487. Αναφέρεται ο σεισμός που ισοπεδωσε τη Μανάγκουα στις 23 Δεκεμβρίου το 1972. Αφήνω το βιβλίο, πάω στο BBC και διαβάζω διάρκεια δόνήσεων δύο ώρες. Επιστρέφω στο βιβλίο. Ο Χιουζ βρισκόταν εκεί για απομόνωση. Τρέχουν οι βοηθοί του και πάνε να τον ντύσουν άρον-άρον για να φύγουν. «Γνωρίζω τα πάντα για τους σεισμούς. Αν επιζήσεις από το πρώτο ταρακούνημα, μετά όλα έρχονται στα ίσα τους», τους λέει αυτός. Αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, αλλά μάλλον βοηθάει και το ότι παίρνει τα ηρεμιστικά με τις χούφτες, σημειώνουν οι συγγραφείς.

Επίσης πετάγεται κι ένα όνομα, "κάποιος" Ρομπέρτο Κλεμέντε. Δεν σχετίζεται με τον Χιουζ. Σκοτώθηκε λίγες μέρες μετά, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Επέβαινε σε αερπλάνο με ανθρωπιστική βοήθεια που έπεσε καθοδόν προς Μανάγκουα.

Δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα, αλλά η τύχη αυτό μου σέρβιρε. Προσθέτω λοιπόν στον Λαθραναγνώστη μου το συγκεκριμένο βιβλίο (μέσω του ISBN ίσως), βάζω σαν tag την "παρελκόμενη" πληροφορία. Σε ένα ιδανικό περιβάλλον σχεσιακών βάσεων, δημιουργειται ένας ιστός που συνδέει βιβλία και αναγνώστες με "λαθραίο" τρόπο.

(Στο amazon έχει το feature των statistically improbable phrases αλλά αυτό δουλεύει διαφορετικά)

Happy Birthday Locandiera Hostess



[Michael]
Lisa, it's your birthday. God bless you this day.
You gave me the gift of a little sister, and I'm proud of you today.

[Michael and Bart]
Lisa, it's your birthday. Happy birthday, Lisa.
Lisa, it's your birthday. Happy birthday, Lisa.

[Michael]
I wish you love and good will. I wish you peace and joy.
[Bart]
I wish you better than your heart desires.
[Michael] And your first kiss from a boy.

[Michael and Bart]
Lisa, it's your birthday. Happy birthday, Lisa.
Lisa, it's your birthday. Happy birthday, Lisa.

[Bart] Yeah!

Πέμπτη, Νοεμβρίου 09, 2006

Ακίνδυνες Τοπικές Ρυθμίσεις

Ο Μάικλ Κάπλαν ανακοινώνει τη διάθεση, για Windows Vista, του πρότυπου τοπικής ρύθμισης valley-GIRL.

Υποθέτω στην ελληνική build το Friendly Display Name θα είναι Τεκνά Βορείων Προσαστίων.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 08, 2006

Harmless Memorable Quotes

Bill Munny: Hell of a thing, forgivin' a man. Give away all you've got and all you're ever gonna have.
The Schofield Kid: Yeah, well, I guess he had it comin'.
Bill Munny: We all got it comin', kid.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 06, 2006

You Nazty Blogger

Διαβάζω, δια αντιγραφικής χειρός Σιτρονέλας, την έβδομη εντολή από τη Βίβλο των Πυρπολητών.

Να χρησιμοποιούμε λατινικές εκφράσεις, και ιδίως το ad hominem (είναι αλήθεια πως δίνει τακτικό πλεονέκτημα).

Σκέφτομαι να κάνω ένα σύντομο (λες και υπάρχει άλλο είδος) σχόλιο του στυλ, You Pig Latin. Αλλά με ζώνουν οι αμφιβολίες. Μήπως είναι καλύτερη η φόρμα You Latin Pig; Αυτά παθαίνει όποιος πάσχει από συντομοσχολίωση (σημείωσε Θας).

Βλέπω όμως στο Pig Latin in media and writing μια αναφορά στο φιλμάκι You Nazty Spy! του Τρίο Στούτζες. Το Nazty μου φαινεται για διασταύρωση ανάμεσα στο nasty και το nazi. Μάλλον προκειμένου να περάσει το μήνυμα από τις συμπληγάδες της αυτολογοκρισίας. Όπως και νά 'χει το άρθρο δίνει τροφή για σκέψη, κατά πόσο η στρατευμένη σάτιρα (πρέπει να θεωρείται πως) είναι εσωτερική αντίφαση.

Τέλος πάντων. Στα τριβεία αναφέρει πως ένας λόγος του ΣτουτζοΧίτλερ περιέχει τη φράση «alle menschen muss zu machen, jeden tug a gentzen kachen». Η οποία επαναλαμβάνεται στο τραγούδι King Of Brodway, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στην ταινία The Producers, αλλά στο σάουντρακ της. Μπέρδεμα; Ναι.

Ήταν ένα σύντομο σχόλιο που κατέληξε σχοινοτενές ποστ.


MAX:
I've spent my entire life in the blogosphere.
I was a protege of the great Boris Tomaschevski.
CHORUS:
Ooh!
MAX:
Yes. He taught me everything I know.
I'll never forget, he turned to me on his deathbed and said,
"Maxella, alle menschen muss zu machen, jeden tug a gentzen kachen!"
NUN #1:
What does that mean?
MAX:
Who knows? I don't speak Yiddish. Strangely enough, neither did he.
But in my heart I knew what he was saying.
He was saying, when you're down and out, and everybody thinks you're finished,
that's the time to stand up on your two feet and shout,
"Who do you have to fuck to get a break in this blogosphere?!"

Κυριακή, Νοεμβρίου 05, 2006

Ακίνδυνη Ανεπικαιρότητα

Όλες οι περιπτωσεις περιορισμού/ελευθερίας του μπλογκολόγου είναι ίσες.

Εκτός από μερικές που είναι λιγότερο ίσες.

Το άρθρο του Πανούτσου από το οποίο πληροφορήθηκα τα καθέκαστα.

Το Media Watch της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.

Η αντίδραση του Κασκαντέρ/Στέλιου Μαρκάκη: Ο... ΑΘΛΗΤΙΚΟ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΟ ΜΟΥ ΜΠΛΟΓΚ (MEDIA WATCHER, ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ;) - ΗΡΩΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ '40, ΟΧΙ ΕΓΩ.. - RESPECT, ΦΙΛΕ...

Επίσης στο ΕΝΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ SPORTIME εξηγεί ότι από την εφημερίδα αποχώρησε για λόγους που δεν σχετίζονται με το Media Watch του Παναθηναϊκού.

Άλλα νέα. Σαν αντιπροχθές δολοφονήθηκε ο Παζολίνι. Έλεγα το σαββατοκύριακο να στρωθώ να ανεβάσω μερικά κείμενα. Του Π. και για τον Π.

Όπως για τον παιδαγωγό Παζολίνι, του Αντρέα Τζαντσότο. Καλλιεργούσε τον μικρό κήπο στην αυλή του σχολείου προκειμένου να διδάσκει στα παιδιά τα λατινικά ονόματα των φυτών. Έφτιαχνε παραμύθια με πρωταγωνιστή το τέρας Userum. Ώστε με ένα διασκεδαστικό τρόπο τα παιδιά να μάθουν τις καταλήξεις των ουσιατικών δεύτερης κλίσης. Ήταν, λέει ο Τζαντσότο, ένας από τους πολλούς νεαρούς δασκάλους στην μεταπολεμική Ιταλία, του ποδήλατου, του ενός γεύματος τη μέρα και του δωματίου χωρίς θέρμανση.

Ή, οι παρατηρήσεις του αντιεισαγγελέα του Μιλάνου για τις Χίλιες Και Μία Νύχτες· «κινηματογραφικό έργο καλού επιπέδου», «επιτυχής προσαρμογή στο περιβάλλον», «σύντομοι διάλογοι, μερικές φορές βιαστικοί, συναισθήματα που περισσότερο διατυπώνονται παρά εκφράζονται», «οι άραβες ήρωες δεν έχουν πάντα μια πραγματική αυτονομία», «η τελική εντύπωση που αφήνει είναι μια κάποια υπέρμετρη πληθώρα και υπεραφθονία χωρίς επαρκή άρθρωση», «απεικόνιση σεξουαλικότητας και συναισθηματικότητας που δεν είναι αρρωστημένες, γιατί είναι απελευθερωμένες από την ιδέα της αμαρτίας, που βαραίνει τη χριστιανική παράδοση»

Με κάποια άλλη ευκαιρία.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 03, 2006

Ακίνδυνο Πάντα

Στο Σιενέν έχει την είδηση «Japanese man eats, robs and leaves». Η οποία μου θύμισε ένα ωραίο πόστ στο Language Log σχετικά με τον τίτλο ενός βιβλίου για την ορθή στίξη.

A giant panda goes into one of those expensive and pretentious restaurants serving French/Asian fusion cuisine and takes a table for one. The surprised waiter for that table explains unctuously that his name is Marcel, he will be your server tonight, and we 'ave a number of specials (he is French), etc., etc. The panda listens impassively to the list of $27 chili-pepper encrusted swordfish specials and so on, and then orders a delicately flavored dish of young bamboo tips and mixed greenery served with steamed jasmine rice. On finishing his meal, the panda gets up, reaches into his fur for a handgun, brings down the waiter with one shot, and calmly heads for the door.

The head waiter is near the door and exclaims in shock, "Oh, monsieur, what 'ave you done? You 'ave killed Marcel! Why 'ave you done zis, monsieur? You 'ad some problem? Ze service was not acceptable?"

The panda scowls at him and says, "I'm a fucking panda. Go look it up." He stalks out into the night.

The baffled staff huddle round the compact encyclopedic dictionary that they keep on the premises, and turning to Panda, giant, they read this:

Panda, giant. Large bear-like animal, Ailuropoda melanoleuca, with distinctive black and white markings, related to raccoon family. Rare; found only in bamboo forests of Tibet and western China. Eats shoots and leaves.

Ακίνδυνο Παράπονο

Διαβάζω στο δελτίο τύπου των εκδόσεων Γνώσεις, σχετικά με την παρουσιάση της Μάστιγας του Θεού, όπως το παραθέτει ο Ροΐδης:

«Η παρουσίαση του “ανίερου” πονήματος του Μανώλη Βασιλάκη συνέπεσε σχεδόν χρονικά με μια καθαρά ευλαβική πράξη. Το θεοσεβέστατο εκλογοδικείο αφαίρεσε την βουλευτική έδρα από κάποιον που προώθησε στην Βουλή την πρόταση νόμου για τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους»

Ομιλεί ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, και φυσικά η βουλευτική έδρα στην οποία αναφέρεται είναι αυτού του ιδίου. The public gets what the public wants τραγουδούσαν οι Jam. Και ο Ανδριανόπουλος το ξέρει καλά, από τα χρόνια της χριστοδουλικού χομεϊνικού τύπου υποδοχής του Ντέταρι. Να το πω αλλιώς, αν το ακροατήριο του ήταν οι ερυθρόλευκοι επιστήμονες άνετα θα μπορούσε να ισχυριστεί, και πάντως εγώ αυτό θα τον συμβούλευα, ότι το βαζελοκρατούμενο εκλογοδικείο αφαίρεσε την βουλευτική έδρα από κάποιον που υπηρέτησε στη Βουλή τον Θρύλο και το λαό του. Αμέ.

Άλλωστε από αρχαιοτάτων χρόνων τα γραπτά είναι αυτά που μένουν. Τα προφορικά πετάνε, σε αγαστή σύμπνοια με τις υπερβολές.

Ίσως γι' αυτό ο έλληνας Τζιορντάνο Μπρούνο εκεί που μπαίνει η υπογραφή του αφήνει τις αξιολογικές κρίσεις στην άκρη και αναφέρεται σε σκέτα γεγονότα.

Δ Η Λ Ω Σ Η

«Από τα μέσα ενημέρωσης πληροφορήθηκα πως το εκλογοδικείο αποφάσισε την έκπτωσή μου από το βουλευτικό αξίωμα. Η απασχόλησή μου στο εξωτερικό σαν σύμβουλος της Ρωσικής κυβέρνησης για τον οικονομικό ανταγωνισμό εκτιμήθηκε ως ασυμβίβαστη με το βουλευτικό αξίωμα. Δίχως να ληφθεί υπ‘ όψιν πως προσφέρω έργο κι όχι εξαρτημένη εργασία και πως δεν είμαι υπάλληλος, και πολύ περισσότερο διευθυντικό στέλεχος, της όποιας ελληνικής εταιρίας.

Οι Βουλευτές οφείλουν λοιπόν να είναι υπάλληλοι των κομμάτων και να αγωνιούν για την επανεκλογή τους για να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Αυτή η εκδοχή ποτέ δεν με είχε συγκινήσει. Κι αν πρόκειται η διατήρηση της βουλευτικής έδρας να συνδέεται με την αλλοτρίωση της προσωπικότητας, των γνώσεων και των διεθνών μου εμπειριών, καλώς να χαθεί. Είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να αντέξει το διαφορετικό. Όλα πρέπει να στριμώχνονται κάτω από τον χαμηλό πήχη της μέτριας συμβατικότητας. Δυστυχώς στο πλαίσιο αυτό δεν χωράω εγώ. Λυπάμαι και Αντίο»

Σνιφ, κλαψ, και από πάνω λυγμ.

Βέβαια κι εδώ ο ατρόμητος πλην ξεχασιάρης Ανδρέας δεν αναφέρει ότι το (σκέτο, ε;) εκλογοδικείο δεν ασχολήθηκε "αυτεπαγγέλτως" με την περίπτωσή του. Αλλά κατόπιν ένστασης της Ρόζας Βρεττού, πρώτης επιλαχούσας στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Κι επίσης του διαφεύγει να σημειώσει πως στο όλο στόρυ αναφέρεται και η εταιρεία European Profiles. Από την οποία εμφανίζεται να αμοίβεται για τις συμβουλευτικές του υπηρεσίες στην ρωσική κυβέρνηση. Και η οποία European Profiles έχει δούναι και λαβείν με το ελληνικό δημόσιο.

(άσχετο, στους ρώσους πελάτες της εμφανίζεται ο Kaspersky! 2002: Συνεργασία με τον Ρώσικο Όμιλο Kaspersky που εξειδικεύεται στην παραγωγή προϊόντων Information Security)

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. Αλλά στην περίπτωση Ανδριανόπουλου μου φαίνεται πως το γαρ πολύ της μελαγχολίας γεννά θολούρα.

Και οι ατυχήσασες των καλλιστείων υπερασπίζονται εαυτές για την κατάφωρη όσο και αυταπόδεικτη αδικία που υφίστανται. Κι αυτές πιθανόν να πιστεύουν ότι είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να αντέξει το διαφορετικό, ότι όλα πρέπει να στριμώχνονται κάτω από τον χαμηλό πήχη της μέτριας συμβατικότητας.

Αλλά κατά βάθος γνωρίζουν ότι πρόκειται για παράσταση της μιάς βραδιάς.

Ακίνδυνη Ισοσθένεια



Ο νικητής του διαγωνισμού σκίτσων για το ολοκαύτωμα. Στο ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων λέει πως η χώρα, μετά την οικοδέσποινα και την Τουρκία, με τις περισσότερες συμμετοχές ήταν η Βραζιλία!?

Στο cnn, και γενικά στα λίγα ειδησεογραφικά που κοίταξα, δεν έχουν το σκίτσο. Εξηγούν όμως το φόντο.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 02, 2006

NOTAM

Ο Κώστας Φέρρης γράφει για τον Βιασμό του Έρωτα

εν αναμονή της προσθήκης του στο μόνιτορ

(Blogosphere information Akindynos. One three zero zero Zulu. Linkblogs measured ceiling two thousand overcast, visibility three, haze, smoke, temperature seven one, dew point five seven, wind two five zero at five, altimeter two niner niner six. Incoming Links Two Five Left approach in use, Comments Two Five Right closed, advise you have Akindynos)

For the sake of factual accuracy



Σύμφωνα με τις αποθηκευμένες σελίδες του Google, ο funel ήταν στην κατηγορία Διασκέδαση του blogme.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 01, 2006

Ακίνδυνη Τεκμηρίωση

Φαίνεται πως ο Ρουσσόπουλος δεν μιλάει στον αέρα.

Γκόου αχέντ πάνκ μπλόγκερ, πρες δε πλέι μπάτον