Η καλύτερα κρυμένη μυστική υποσημείωση

Διάβασα στους κόκορες την είδηση που δημοσίευσε ο Τάκης Μίχας στην Ελευθεροτυπία.

Διπλωμάτης του ΥΠΕΞ αναγνωρίζει εγκλήματα Ελλήνων

Βέβαια ο Δημήτρης Κούρκουλας (ναι, της γνωστής οικογενείας) είναι διπλωμάτης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όχι του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών. Το προηγούμενο πόστο του ήταν στην Βουλγαρία, όπου τσίμπησε και το ανώτερο παράσημο για την συμβολή του στην ένταξη της χώρας. Δεν ξέρω αν πράγματι το άξιζε ή του το δώσανε εθιμοτυπικά. Σίγουρα όμως ένα τίτλος της σχετικής είδησης σε στυλ «Διπλωμάτης του ΥΠΕΞ έβαλε τη Βουλγαρία στην Ε.Ε.» μόνο ως κωμική απόπειρα αβάντας στο ΥΠΕΞ θα μπορούσε να εκληφθεί.

Τέλος πάντων. Η είδηση, ανεξαρτήτως του τι πλασάρουν ο τίτλος και ο υπότιτλος, είναι σοβαρή. Γράφει λοιπόν ο Τ.Μ.

Πρόκειται για περίπου 100 άτομα τα οποία πολεμούσαν στη Βοσνία υπό τις διαταγές του φυγόδικου στρατηγού Μλάντιτς. Πολλοί από αυτούς έλαβαν μέρος στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995. Το γεγονός αυτό χαρακτηρίστηκε από την αγγλική εφημερίδα «Γκάρντιαν» ως «το το πιο καλοκρυμμένο μυστικό της Ελλάδας».

Μάλιστα, «το πιο καλοκρυμμένο μυστικό της Ελλάδας», the Guardian said. Υπάρχουν μυστικά στην Ελλάδα, και επιπλέον κάποια εξ αυτών είναι και καλοκρυμένα. Το γράφω, το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Αλλά για να το λέει ο Γκάρντιαν...

Οκ, δεν το λέει ο Γκάρντιαν. Αλλά ο ομόσταβλος Ομπζέρβερ. Συγκεκριμένα η ανταποκρίτρια της εφημερίδας στην Αθήνα, η Έλενα Σμιθ. Και πως το ανακάλυψε αυτό το πιο καλοκρυμένο μυστικό της Ελλάδας η καλή δημοσιογράφος;

Greece faces shame of role in Serb massacre January 5, 2003: μπλα μπλα μπλα, 'This is our best-kept secret, the subject no politician of any persuasion has ever wanted to broach,' said Takis Michas, author of Unholy Alliance: Greece and Milosevic's Serbia. 'In an era where everyone is saying sorry, in Greece at least no one has shown remorse for the crimes in Bosnia when undoubtedly a significant proportion of the political establishment bear some responsibility.'

Οπότε αν θέλουμε να ακριβολογήσουμε, έστω κι αν δεν μας υποχρεώνει κανείς, είναι ο Τ.Μ. που κάνει τον χαρακτηρισμό. Απλώς έχει περάσει καιρός, θυμάται ότι το έχει διαβάσει σε αγγλική εφημερίδα, αλλά έχει ξεχάσει πρόκειται για δικά του λόγια. Δεν μου κάνει εντύπωση, κι εγώ ξεχνάω.

Η Έλενα Σμιθ ξαναγράφει για το θέμα την 1η Αυγούστου 2005 αυτή τη φορά στον Γκάρντιαν, λόγω της εισαγγελικής έρευνας για τη δράση Ελλήνων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Και πάλι φιλοξενεί δήλωση Τ.Μ.

"The presence of Greek paramilitaries at Srebrenica, sadly, was just a footnote in what was a much wider network of support for Milosevic and the Bosnian Serbs," says Takis Michas, whose book Unholy Alliance charts in shocking detail the relationship between the two Orthodox nations.

Ο προσεκτικός αναγνώστης, δηλαδή αυτός που δεν θα αρκεστεί στα δικά μου παραθέματα αλλά θα ακολουθήσει τους συνδέσμους, θα παρατηρήσει μια ωραία λεπτομέρεια. Και στα δύο κείμενα η παράγραφος που προηγείται των δηλώσεων Μίχα, τελειώνει με την ίδια πρόταση. «Marko Milosevic, his lascivious smuggler son, declared Greece 'my first home'» το 2003, «Marko Milosevic, his lascivious smuggler son, called Greece "my first home» το 2005. Η έκφραση lascivious smuggler πρέπει να είναι κατοχυρωμένη από τη Σμιθ. Διαφορετικά, δεν μπορεί, κάποιος θα την είχε χρησιμοποιήσει και για τον υιό Θάτσερ.

Ξέφυγα όμως. Αν παμε μόλις δυο βδομάδες πίσω από την 1η Αυγούστου του 2005 θα βρούμε ένα δημοσίευμα του Ιού, για την ξεχασμένη ιστορία των Ελλήνων εθελοντών στον πόλεμο της Βοσνίας. Οι Ιοί λοιπόν παραθέτουν χρονολογίες, τόπους και ονοματεπώνυμα. Δεν χρειάστηκε να καταφύγουν στα αρχεία του Φόρεϊν Όφις. Τα αντλούν από τα ελληνικά μέσα. Ναι, το καλύτερα κρυμένο μυστικό της Ελλάδας εκτίθεται με συνενεύξεις σε εφημερίδες και τηλεοράσεις.

Πιο συγκροτημένο πολιτικά ήταν το προφίλ της δεύτερης κατηγορίας εθελοντών. «Η Ευρώπη ανήκει στους Λευκούς και τους Χριστιανούς» εξηγεί χαρακτηριστικά στην «Ελεύθερη Ώρα» (25.9.95) ο Σπύρος Τζανόπουλος, λοχίας της ΕΕΦ που μετείχε στην επίθεση κατά της Σρεμπρένιτσα. «Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες εθελοντές, ανήκουμε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, συγκεκριμένα ανήκουμε στη Χρυσή Αυγή, κι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που ανεβήκαμε επάνω», ξεκαθαρίζει στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, τον Αύγουστο του 1995, ο Μιχάλης Μαυρογιαννάκης. «Αγωνιζόμαστε για μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη δίχως μουσουλμάνους και αμερικανοσιωνιστές», συμπληρώνει στην ίδια συνέντευξη ο Αποστόλης Μπάμπος.

Να χαρώ εγώ κρυμένα μυστικά και ντοκουμέντα.

Μη φανταστείτε πάντως τίποτα μεγάλα νούμερα. Οι επικεφαλής της ΕΕΦ υπολογίζουν πως υπήρξαν «συνολικά 60-70 εθελοντές» σε όλη τη διάρκεια του πολέμου («Espresso» 7.11.02). Συχνά, μάλιστα, η «θητεία» τους στη Βοσνία κράτησε μόνο μερικές βδομάδες («Εθνος» 1.6.95). Το Μάιο του 1995 η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά αριθμούσε μόλις 16 άτομα («Αδ. Τύπος» 6.5.95) και στη συνέχεια 11, εκ των οποίων τα 8 «στο μέτωπο» («Εθνος» 1.6.95), ενώ τον Ιούλιο γίνεται λόγος για «περίπου είκοσι πέντε» («Νίκη» 21.7.95). Στην κατάληψη της Σρεμπρένιτσα γράφτηκε ότι πήραν μέρος συνολικά 10 εθελοντές, κατονομαζόμενοι ένας προς έναν («Εθνος» 13.7.95). Από τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ της εποχής πληροφορούμαστε, τέλος, τα ονοματεπώνυμα 27 εθελοντών, ο ένας από τους οποίους φέρεται ως αγνοούμενος.

Προσπαθώ να σκεφτώ τι περισσότερο θα είχε γραφτεί αν δεν επρόκειτο για το καλύτερα κρυμένο μυστικό της Ελλάδας.

Οφθαλμοφανέστερη είναι η πολιτική πλευρά της υπόθεσης. Ενώ στη Σρεμπρένιτσα είχαν αρχίσει οι μαζικές εκτελέσεις, τα αθηναϊκά ΜΜΕ πανηγύριζαν για τη νίκη των ελληνοσερβικών όπλων και την έπαρση των εθνικών μας συμβόλων πάνω από την κατακτημένη πόλη: «τέσσερις σημαίες, η σερβική, η ελληνική, η σημαία της Βεργίνας και του Βυζαντίου κυματίζουν μαζί», μας πληροφορούσε με ενθουσιασμό το «Εθνος» (13.7.95), ως «απόδειξη της αγάπης και της αλληλεγγύης των δυο λαών, της ευγνωμοσύνης των Σέρβων στρατιωτών για τη βοήθεια των Ελλήνων που πολεμούν κοντά τους».

Να υποθέσω ότι τόσο ο Μίχας όσο και η Σμιθ αγνοούσαν το άρθρο του Ιού; Μπορεί.

Η λυδία λίθος για το ρόλο των Ελλήνων εθελοντών στη Σρεμπρένιτσα ήταν η έκθεση σχετικά με τις ευθύνες των Ολλανδών κυανόκρανων. Επιπλέον η έκθεση αναζητώντας το ρόλο των μυστικών υπηρεσιών τρίτων χωρών αναφέρεται στην ενίσχυση των Σέρβων από την Ελλάδα. Έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τα σχετικά άρθρα του Τάκη Μίχα (Ελευθεροτυπία 2-5-2002) και του Richard Aldrich (Guardian 22-4-2002). Εννοώ πλάι-πλάι.

Νομίζω πως το πρόβλημα δεν είναι η ανύπαρκτη μυστικότητα. Αλλά ότι η ελληνική δικαιοσύνη είναι κότα λειράτη. Τόσο απλά.