Ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
Spc. Mickiela Montoya, 21, who was in Iraq with the National Guard in 2005, took to carrying a knife with her at all times. "The knife wasn't for the Iraqis," she told me. "It was for the guys on my own side."
The private war of women soldiers
At Fort Bragg, the Army officers have a new program that is advising the wives (!) of men who are deployed into combat not to cut their hair, not to display the independence that was required of them while their alpha-male was away in Afghanistan (and now Iraq) doing Uncle Sam's wet work. Sudden changes or perceived challenges could set the lad off. This is a fairly typical, boneheaded bureaucratic response - clueless about its casual sexism, completely clueless about crossing over that "frontier."
Military Matters #18 -- Let's Talk About Sex
3 σχόλια:
Το πρώτο δε με εκπλήσσει καθόλου. Αντίθετα, πάντα απορούσα τι θέλουν και δίνουν σε γυναίκες ενεργό στρατιωτικό ρόλο. Μέσα στα πλαίσια του πολέμου, μπορώ να τις δεχτώ μόνο ως νοσοκόμες ή γραμματείς.
Το δεύτερο δε μου κάνει αρνητική εντύπωση. Ο αμερικάνικος είναι ο μόνος στρατός στον κόσμο (απ’ όσο ξέρω) που έχει θεσπίσει υπηρεσία ψυχολογικής επαναφοράς των μπαρουτοκαπνισμένων στρατιωτών στα ήθη και στη συμπεριφορά της πολιτικής ζωής. Δεν το θεωρώ εγκληματικό να ‘ξεπεράσουν και κάπου τα όρια’ οι γραφειοκράτες του στρατού στις συστάσεις τους.
Καλώς ή κακώς, ο στρατιώτης στο μέτωπο είναι ένα εντελώς διαφορετικό πλάσμα από εσένα κι εμένα. Είναι killing machine. Το βρίσκω σωστό να υπάρχει μία ζώνη αποσυμπίεσης που να τον προσαρμόζει στους κοινωνικούς κώδικες και να τον απομονώνει από την αγριάδα των όπλων. Οι περίφημοι ‘καλοί τρόποι’ εξάλλου, όπως έχει αποδείξει ο Norbert Elias, προήρθαν και διαδόθηκαν συνειδητά από τις ευρωπαϊκές μοναρχίες προκειμένου να ‘βγάλουν έξω απ’ τα νερά της’ την πολεμική αριστοκρατία, και να την προσαρμόσουν στο παιχνίδι της αυλής, όχι της μάχης.
Ο συντάκτης του άρθρου μοιάζει σαν να ταυτίζει την αρρενωπότητα (masculinity) με την φαλλοκρατική καταπίεση. Δε μου αρέσει καθόλου αυτό (εκτός αν το διάβασα βιαστικά και δεν το κατάλαβα).
Μα, που πας και τα βρίσκεις... Τα βρίσκω απίστευτα, απ αυτά που άμα τα δεις σε ταινία γελάς, αλλά άμα δεις ότι γίνονται στα αλήθεια, τρομάζεις...
@κουνούπι: Η εντύπωση που σχημάτισες είναι βάσιμη. Δηλαδή σε αρκετά σημεία κι εγώ αισθάνομαι πως το παρακάνει με την αναγωγή στο φυλο. Ωστόσο ακόμα και ανεκδοτολογικά, βρίσκεις χρήσιμες παρατηρήσεις. Από πρώτο χέρι. Όπως η αντιμετώπιση της πρακτόρισσας Σου από τους Ρέιντζερ στο Μογκαντίσου. Ή ο βιαστής και συνάδελφος στη Delta Force Μάρσαλ Μπράουν. Μπορεί κανείς να διαφωνήσει σε πολλά μαζί του. Εγώ θαυμάζω ότι κατάφερε και άλλαξε τον εαυτό του.
@lemon: Αυτά με βρίσκουν >:-)
Δημοσίευση σχολίου