or simply "pissing around and pissing us off", according to a certain individual.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 28, 2006

Ακίνδυνα Άκρα


Στη φωτογραφία, για αντιπαραβολή με το κείμενο, επικίνδυνα ζιζελοάκρα

Τη περασμένη Πέμπτη η ΝΕΤ ξεκίνησε τη προβολή της σειράς LOST. Οι επιζώντες της πτώσης του αεροπλάνου προσπαθούν να καταλάβουν τι έχει συμβεί. Ο Τζακ ξεκινά την αναζήτηση του πιλοτήριου. Η Κέιτ του λέει ότι θα πάει μαζί του. Ο Τζακ παρατηρεί ότι τα παπούτσια της είναι ακατάλληλα. Η Κέιτ κάνει μια γύρα στα συντρίμια, βρίσκει το σωστό ζευγάρι, τα βγάζει από τον νεκρό κάτοχό τους και τα φοράει.

 ΖΗΛΕΨΑ 

Ακόμα κι αν ήμουν ο μοναδικός επιζών πτήσης κάργκο με παπούτσια, πιο πιθανό είναι τα έτρωγα παρά να έβρισκα ένα να φορέσω..

Θυμάμαι την απελπισία της κυρίας Λουίζας, στο κατάστημα με τα παιδικά παπούτσια. Να ψάχνει να βρει κάτι στο νούμερο μου. Θυμάμαι τη δική μου ανησυχία, μια χρονιά πρέπει να άλλαξα τρία νούμερα. Όχι απαραίτητα διαδοχικά. Τον τρόμο ότι το πόδι μου δεν θα σταματήσει να μεγαλώνει. Εντάξει, ψήλωνα κιόλας, με το παραπάνω. Αλλά και πάλι, ούτε τα παπούτσια του ισοϋψούς αδερφού μου μου πήγαιναν ποτέ.

Δεν ξέρω πόσοι το πρόσεξαν. Μια λεπτομέρεια στο κυνήγι του Μαξίμ Ζυλίν. Λέγανε τα κανάλια πως οι κυνηγοί του ήταν σίγουροι ότι δεν μπορούσε να τους ξεφύγει. Κατα τη μεταγωγή φορούσε σαγιονάρες ή παντόφλες. Φαντάζομαι του είχαν κλέψει τα παπούτσια στη Κέρκυρα. Αν αποδράσω ποτέ (Μάνο Σφακιανάκη ΕΛΕΟΣ, αν γράφω, δεν πρόκειται για απόπειρα απόδρασης τελεσθείσας μέσω ιντερνετ), αν αποδράσω ποτέ η αστυνομία να μην πιάσει τα γιοφύρια. Στα καταστήματα αθλητικών ειδών να παραφυλάει.

Βέβαια, όπως συμβαίνει με όλα τα κακά, υπάρχει και η ευχάριστη πλευρά στο να είσαι άνθρωπος των (κάτω) άκρων. Παρουσιάζομαι στον Αυλώνα, στο ΚΕΤΘ. Είναι η τρίτη και τελευταία μέρα της κατάταξης. Και ναι. δεν βρίσκω άρβυλα στο νούμερό μου. Ο καραβανάς υπέυθυνος τραβάει τα μαλιά του. Φευ, απέναντι στη πατούσα μου και η λογική του στρατού κάμπτεται. Αφού με το ζόρι βρήκα κάτι ημιάρβυλα που ήταν υποφερτά, για τις αρβύλες μου δίνει ένα ιδιόχειρο σημείωμα ώστε όταν μπει η επόμενη σειρά να πάω να βρω στο νούμερό μου.

Το αποτέλεσμα; ποντικός με ουρά να κυκλοφορεί με ημιάρβυλα στο ΚΕΤΘ προκαλώντας σοκ και δέος σε παλιούς και νέους.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2006

Ακίνδυνος Ιστός (από σελιλόιντ)

Συγκέντρωσα τις ταινίες πέντε αιαντοχρηστών, -

ονόματα δε λέω
- και έψαξα να βρω ποιες ταινίες έχουν "κοινές".

Σε σύνολο 483 διαφορετικών ταινιών:

441 τις έχει μόνο ένας/μία.

38 τις έχουν δύο.

4 τις έχουν τρεις, ήγουν Matrix, Pulp Fiction, Monty Python and the Holy Grail και Blade Runner


Καμιά από τις ταινίες δεν έχουν τέσσερεις ή πολύ περισσότερο και οι πέντε.


Αυτό από μόνο του δεν είναι και καμιά σπουδαία ανακάλυψη. Αν και το βρίσκω περισσότερο διαφωτιστικό από την προσωπική βαθμολογία κάθε ταινίας.


Ας υποθέσουμε όμως ότι η ταινιοθήκη του Ajaxilicious επιτρέπει στον καθένα να σχετίζει τις ταινίες της λίστας του μεταξύ τους. Λέμον, αυτό εννοούσα μιλώντας για γονείς και τέκνα. Έγραφα μεν ελληνικά αλλά σκεφτόμουνα προγραμματιστικά :-)


Δεν εννοώ σχέση χρονολογική όσον αφορά την καριέρα του σκηνοθέτη ή κάποιου ηθοποιού. Ή στην εξέλιξη μιας αφήγησης, π.χ πόλεμοι των άστρων ή νονοί.


Αλλά την αυθαίρετη, ολίγον βιωματική, ολίγον ποιητική, ολίγον οτιδήποτε. Τη σχέση που βλέπει ο καθένας μας μεταξύ φαινομενικά ή και ουσιαστικά ασύνδετων πραγμάτων.


Ας πούμε εγώ το Public Eye θα το συσχέτιζα με το Επάγγελμα Ρεπόρτερ. Για μένα είναι σχετικές, ίσως όχι οι ταινίες αλλά πάντως οι χαρακτήρες του Πέσι και του Νίκολσον. Στα δικά μου μάτια αυτοί οι δύο συνδέονται, δεν με ενδιαφέρει να το αποδείξω, μόνο να το πω. Οπότε θα ήταν χρήσιμο εκτός από τη σχέση να μπορεί να γράψει κανείς και δυο λόγια. Αλλά δύο λόγια, όχι δοκίμιο.


Το παραπέρα βήμα είναι η αναζήτηση σε άλλες λίστες "συγγενών" των ταινιών. Μπορεί σε μια λίστα να δω μια ταινία που αγνοώ εντελώς. Καλή ώρα κάποια ασιατική της Λέμον. Μπορεί η Λέμον να την έχει συσχετίσει με κάποια ισπανική, την οποία κάποιος άλλος έχει συνδέσει με μια αγγλική και πάει λέγοντας.


Ένα παράδειγμα "χρήσης" αυτών των σχέσεων θα ήταν να μπορεί κάθε λίσταρχος στο Ajaxilicious να "δηλώνει" τη διάθεση του. Υπάρχουν στα φόρουμ, μέσατζερ κλπ διάφορα καραγκιοζάκια για να δείξεις μια ποικιλία συναισθηματικών καταστάσεων. Δεν θα ήταν πιο συναρπαστικό (αποφεύγω τη χρήση του υπέροχου) να μπορεί κανείς να διαλέξει ένα χαρακτήρα από μια ταινία; Και με λίγη μαγεία, από τη βάση δεδομένων, μπορείς να δεις ποιοι έχουν "παρόμοια" διάθεση. Δηλαδή χαρακτήρες ταινιών που έχουν δηλωθεί σαν σχετιζόμενες με τη δική σου.


Αυτό θεωρώ ταξίδι. Αν βοηθάει καθόλου στην κατανόηση, είτε του κειμένου είτε της αδυναμίας μου να είμαι κατανοητός, όσο έγραφα άκουγα το The Whole Of The Moon των Waterboys.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22, 2006

Ακίνδυνοι Homo

Homo Gamous, η γνωστή Βασίλω, όπου γάμος και χαρά.
Homo Geneous, Άνθρωπος ο Γενναίος
Homo Logous, Άνθρωπος των Λόγγων και των Λαγγαδιών, όχι των Έργγων.
Homo Phonous, ο φίλαθλος του Φωστήρα.
Homo Sexual, Άνθρωπος ο Σεξουαλικός


Από το αγγλοελληνικό λεξικό της Ματζέντα, η ακίνδυνη έκδοση.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 21, 2006

Ακίνδυνη Δικηγορία

Η καρδιά της τιτανομαχίας μεταξύ ισχύος και ελευθερίας φωλιάζει ιδίως στην τελική φάση του μιλτονικού σχεδίου. Όταν (πάντα μέσα στο γραφείο) ό νεαρός δικηγόρος ρώτησε το διάβο­λο σχετικά με την οικοδόμηση της αυτοκρατορίας του, αυτός (πάντα με το χαμόγελο του) του αποκρίθηκε πώς αυτό πού σχε­δίαζε ήταν κάτι περισσότερο· μια οικογένεια. Αλήθεια· γιατί αυ­τό πού πρότεινε στον Λόμαξ ήταν μια αιμομεικτική μείξη και μια κυριαρχία μέσω της γέννας; Γιατί αυτή η διασταύρωση συγγε­νικών δεσμών; Νομίζω πώς η απάντηση βρίσκεται στο αρχετυπικό νόημα της συγγένειας. Είναι σχέση ανελεύθερη, υπό την έννοια ότι εδράζεται προεχόντως σε αναγκαστικά, βιολογικά, αι­μάτινα δεδομένα, κι όχι στην ελευθερία και στην επιλογή. Τα μέλη μιας οικογένειας δεν επέλεξαν το ένα το άλλο, και η εξ αί­ματος συγγένεια δεν μπορεί να αρθεί ποτέ· ούτε κι αν δεν υπάρ­χει αγάπη. Ό Μίλτον φτάνει τη δεσποτεία αυτών των δεσμών στα άκρα, όταν προτείνει στον πρωταγωνιστή ζευγάρωμα με κάποια πού είναι ήδη συγγενής του. Είναι ακριβώς ο αντίποδας του ερω­τικού δεσμού, ο όποιος εδράζεται στην ελευθερία και στην επι­λογή και ο οποίος γι' αυτό το λόγο είναι εύθραυστος και υφίστα­ται μόνο εφ' όσον υφίσταται αγάπη. Το στοίχημα του ερωτικού δεσμού είναι το στερημένο κάθε βιολογικής προϊστορίας άνοιγ­μα σου σε έναν ξένο. Να γιατί η κύρια κόντρα του έργου ήταν προς τον ερωτικό δεσμό του νεαρού αντρογύνου. Η ήττα του υπήρξε ταυτόχρονα νίκη του δαίμονα.

Απόσπασμα από κείμενο του Θανάση Παπαγεωργίου με τίτλο «Ο Δικηγόρος Του Διαβόλου» για τα «2000 χρόνια μετά» εκδ. Ακρίτας.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 16, 2006

Ακίνδυνα Δάκρυα II

Αντίδωρο για τον Κάπτεν Κουκ.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2006

Ακίνδυνη Παράδοση/Παραλαβή


Χαρακτηριστική φωτογραφία παραδοθέντων υπουργών.

Η ομοιότητα με τα απομεινάρια της 6ης στρατιάς του Πάουλους (ρημέμπερ Σταλινγκραντ) οφείλεται στην παρουσία του ερυθρού Πάνου.

Πολύ κλάμα όμως αυτές οι παραδόσεις.

Προς θεού, όχι των γερμανών.

Των υπουργών!

Τρίτη, Φεβρουαρίου 14, 2006

Ακίνδυνα Δάκρυα

«Κάποιος, μετά την προβολή του Love Story είπε ότι πρέπει να έχεις καρδιά από πέτρα για να μη σκάσεις στα γέλια με την ιστορία του Όλιβερ και της Τζένης. Η φράση είναι υπέροχη, όπως όλες οι παραδοξολογίες που θυμίζουν Ουάιλντ, ωστόσο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πράγματι, με όποια κριτική διάθεση κι αν πας να δεις το Love Story, πρέπει να έχεις καρδιά από πέτρα για να μη συγκινηθείς και να μην κλάψεις. Και τότε ακόμα δεν εξαιρείσαι από τη συναισθηματική συμμετοχή που απαιτεί το φιλμ.Αυτό οφείλεται σ' έναν απλούστατο λόγο: οι ταινίες αυτού του είδους έχουν επινοηθεί για να προκαλούν δάκρυα. Δεν μπορείς να τρως κουφέτα και — επειδή έχεις μεγάλη παιδεία και ισχυρό έλεγχο στις αισθήσεις σου — να παριστάνεις ότι γεύεσαι κάτι αλμυρό. Η χημεία δεν κάνει ποτέ λάθος»

Ουμπέρτο Έκο
Ο Υπεράνθρωπος Των Μαζών
Ρητορική Και Ιδεολογία Του Λαϊκού Μυθιστορήματος
μτφ. Έφη Καλλιφατίδη
εκδ. Γνώση

Παρατηρήσεις εμού του ιδίου:


  1. Η χημεία μπορεί να μην κάνει λάθος. Οι χημικοί, όμως, και μπορούν και κάνουν λάθη (ευτυχώς)

  2. Καλά, το «για ένα σημειολογικόχημικό ανταρτοπόλεμο» ποιος το έχει γράψει;

  3. Και τέλος, ναι, και τα πέτρινα πρόσωπα κλαίνε. Αλλά στις σκιές, υπό την επήρεια.


Τετάρτη, Φεβρουαρίου 08, 2006

Ακίνδυνη Ποίηση


Στο βλογ The Old New Thing του Ρέιμοντ Τσεν, ενός "παραδοσιακού" της Microsoft, διάβασα το τελευταίο του ποστ Comparing writing specifications to writing code. Σηκώθηκα και χειροκρότησα.

Μεταφέρω:

Όταν γράφεις κώδικα, επικεντρώνεσαι στην περιεκτικότητα. Όπως ένας ποιητής, ενθουσιάζεσαι όταν βρίσκεις μια μοναδική έκφραση που καλύπτει όλες τις αποχρώσεις που θες να μεταδώσεις. Είσαι προσηλωμένος στο γράψιμο μόνο του αναγκαίου, τίποτα περισσότερο. Η ομορφιά βρίσκεται σε μια σταγόνα.

Μάλλον αυτό εξηγεί γιατί ποτέ δεν ήμουν καλός στο εκτενές γράψιμο.


Για την ακρίβεια ο Τσεν γράφει, Beauty is in the small, αλλά δεν πειράζει

Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2006

Ακίνδυνη Χειραγώγηση


Ωραία, οι μουσουλμάνοι διαδηλωτές αντιδρούν με το θυμικό. Το οποίο το κουρντίζουν οι μουλάδες με υπερβολές και ψέμματα.

Όταν πριν 15 χρόνια το θυμικό των δυτικών ορθολογιστών κουρντιζόταν με ιστορίες για ιρακινούς στρατιώτες που αρπάζουν μωρά από τις θερμοκοιτίδες στο Κουβέιτ, εκείνο δεν ήταν χειραγώγηση;

Κι αν όχι, ήταν formal ή informal fallacy;

Πού 'σαι μίστερ Σποκ όταν σε χρειάζομαι;

Ακίνδυνη Γοργόνα (φυσικά όχι Κοπεγχάγης)

Image Hosted by ImageShack.us
Η ανεικονικότητα του φύλου στη Δύση

Κύριε Νταλί,
Μια γυναίκα γυμνή με ουρά ψαριού είναι λογικό.
Μια γυναίκα γυμνή με κεφάλι ψαριού δεν είναι.

Εν ολίγοις, ο λόγος για τον οποίο λογοκρίθηκε το περίπτερο του Νταλί στην διεθνή έκθεση του 1939 στη Νέα Υόρκη

Λεπτομέρεια, οι γοργόνες θα ήταν γυμνές από τη μέση και κάτω. Ή μάλλον από το λαιμό και κάτω. So what?

Ακίνδυνα Σκίτσα


Η ανεικονικότητα του φύλου στην Ελλάδα.

«Στο σκανδαλώδες εκείνο δεύτερο τεύχος, υπήρχε και μια μικροσκοπική γελοιογραφία, σκιτσαρισμένη με τελείως αφαιρετική γραμμή, όπου στο ντυμένο κορμί μιας γυναίκας τονιζό­ταν η ειδοποιός καμπυλότητα με γραμμές μεγέθους χιλιο­στών. Οι διαμαρτυρίες των σκανδαλισμένων έφτασαν οργισμένες — πώς ήταν δυνατό να απεικονίζουμε γυναίκες με διαφανή φορέματα μέσα από τα οποία διαγράφεται προκλητικά το κορμί τους!


Σε άλλο τεύχος, ένα γελοιογραφικό και πάλι σκίτσο παρίστανε έναν φύλακα μουσείου καθισμένον απέναντι στον «διανοούμενο» του Rodin, έχοντας στήσει ανάμεσα ένα σκάκι, σα να ήταν συμπαίκτης του φύλακα στην παρτίδα το άγαλμα. Σε δεύτερο πλάνο, για να δίνεται η εικόνα άδειου μουσείου, ο σκιτσογράφος είχε τοποθετήσει προοπτικά το άγαλμα αρχαίου πολεμιστή, γυμνού. Τη γυμνότητα την υπέθετες από κάποιο σημαδάκι, σαν κεφάλι καρφίτσας, πού υποδήλωνε τα γεννητικά όργανα. Το σκάνδαλο ήταν και πάλι μέγα και φοβερό: παρουσιάζαμε στο περιοδικό γυμνά τα γεννητικά όργανα του άνδρα!


Το εξώφυλλο του τέταρτου τεύχους ήταν το φωτογραφικό πορτρέτο ενός εφήβου — ένα θεληματικό πρόσωπο, αρρενωπό, με το βλέμμα καρφωμένο σαν σε μακρινό στόχο. Με φώναξε ένας κληρικός ιεροκήρυκας τής «Ζωής» και μου συνέστησε να μην ξαναβάλουμε τέτοιες φωτογραφίες, γιατί τα κορίτσια τής «κίνησης» ερωτεύονται το άγνωστο εικονιζόμενο πρόσωπο και βασανίζονται από διεγέρσεις.


Οπισθόφυλλο κάποιου άλλου τεύχους, ήταν ένα κοριτσίστικο κεφάλι ανάμεσα σέ κλαδιά μυγδαλιάς — ολοκάθαρο εφηβικό πρόσωπο, με μιαν έκπληκτη αθωότητα και αγνότητα αποτυπωμένη στο βλέμμα. Με κάλεσε ένα ηλικιωμένο μέλος τής «Ζωής», θεολόγος, και μου είπε: Αγαπητέ, ποιος με βεβαιώνει εμένα ότι από τον λαιμό και κάτω το κορίτσι δεν είναι γυμνό; Θυμάμαι τον αμίμητο Μιχάλη Μουτσούλα πού μου παρατήρησε: Έπρεπε να του πεις: δείξτε μου την ταυτότητα σας. Και βλέποντας τη φωτογραφία τής ταυτότητας να προσθέσεις: δεν ντρέπεστε να μη φοράτε παντελόνι; Αν έλειπε η παρέα και το χιούμορ του Μιχάλη, όπως και του Γιώργου Παπαζάχου, ίσως να είχα παλαβώσει εκείνο τον καιρό»


Χρήστου Γιανναρά
Καταφύγιο Ιδεών - μαρτυρία
εκδ. Δόμος


Το περιοδικό στο οποίο αναφέρεται είναι η Σκαπάνη

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 03, 2006

Ακίνδυνη θεωρία συνωμοσίας


Όλα όσα βλέπουμε κι ακούμε είναι ψέμματα.

Μια τεράστια προβοκάτσια αμερικάνων, βρετανών, ισραηλινών με τη
συμπαιγνία των ντόπιων συνεργατών τους.

Ένα ατελείωτο ταρατατζούμ για να αποκρυβεί το αληθές γεγονός.

Ο άνθρωπος που, ως άλλος δρ Φρανκεστάιν, κατασκεύασε στα υπόγεια της Χρυσοπηγής τον Χριστόδουλο απόδεχεται ότι ηττήθηκε από το τερατώδες δημιούργημά του.

Παραιτήθηκε για λόγους υγείας ο Πειραιώς Καλλίνικος.

Τέλος εποχής.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 02, 2006

Ακίνδυνη τύφλα



Είναι δυνατόν ιντερνετικώς εγγράμματοι να αγνοούν το εργαλείο ονόματι google; Όχι μόνο είναι δυνατόν, αλλά επιπλέον μπορούν έμπλεοι αυτοδικαίωσης να σερφάρουν με τα μάτια ερμητικά κλειστά.


Χθες (1η Φεβρουαρίου) στο βλογ του Νίκου Δήμου συζητήθηκε ένα θέμα έκθεσης. Πρόκειται, όπως αναφέρει ο Μίκης Χατζηνεοφύτου και μεταφέρει ο Ν.Δ., για ετήσιο διαγωνισμό των τελειόφοιτων κυπρίων μαθητών του λυκείου σε θέμα επιλεγμένο από την ελληνική πρεσβεία.

Η πέτρα του "σκανδάλου" έχει ως εξής:

«Η σύγχυση των ιδεών, ο ευδαιμονισμός, μαζί με το στυγνό ορθολογισμό που τείνει να αγνοήσει τον άνθρωπο ως σκοπό της κοινωνικής συμβίωσης έχουν παραμορφώσει το πολιτιστικό πρόσωπο της Ευρώπης».

Με βάση την πιο πάνω διαπίστωση, έχοντας υπόψη και τη σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα, να αναπτύξετε τους λόγους που καθιστούν αναγκαία στην προσήλωση στις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες του ελληνισμού και να εισηγηθείτε τρόπους με τους οποίους η εφαρμογή των αξιών αυτών μπορεί να οδηγήσει σ' έναν κόσμο καλύτερο και ανθρωπινότερο.


Δεν ξέρω κατά ο Μ.Χ. (και δευτερογενώς ο Ν.Δ.) έχει αντιγράψει θέμα με ακρίβεια. Δέχομαι πως έτσι είναι μιας και δεν έχω κάνενα λόγο για το αντίθετο.

Αυτό που με παραξένεψε στο θέμα είναι η "ανωνυμία" της διαπίστωσης που τίθεται ως βάση κλπ. Δεν θα έπρεπε η πατρότητα ή μητρότητα της φράσης να σημειωθεί και μάλιστα με έντονα γράμματα; Η "αυθεντία" της υπογραφής θα λειτουργούσε αφενός "ψαρωτικά" για τους μαθητές, αφετέρου "απαλλακτικά" για όποιον έθεσε το ζητούμενο του θέματος.

Κι επειδή, όπως ίσως δεν είναι ευδιάκριτο με την πρώτη ματιά, με χαρακτήρίζει μια άγνοια κινδύνου έκανα τη φοβερή και τρομερή αποκοτιά. Γκούγκλισα για "μαζί με τον στυγνό ορθολογισμό".

Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή. Ένας ξέφρενο τσουνάμι από οργισμένα bits και bytes άρχισε να να χτυπάει με ακόρεστη μανία την οθόνη μου. Δεν ωφελεί να δραματοποιήσω περαιτέρω τη διήγηση αυτής της ανείπωτης φρίκης. Ο γκούγκλος επέστρεψε ένα (ολοψηφιακώς 1) αποτέλεσμα.

Όπως είχα υποχρέωση έσπευσα να ενημερώσω την ομήγυρη στο νικοδημοβλογ. Έγραψα δηλαδή ότι η "διαπίστωση" είναι ένα έλαχιστο τμήμα (λιγότερο από 2%) ενός μεγαλύτερου κειμένου. Δεν έγραψα ποιο είναι το κείμενο αυτό, ούτε τον συγγραφέα. Απλώς έδωσα το λινκ προς αυτό.

Ένα πουλάκι μου εξέφρασε κάποιες αμφιβολίες σχετικά με τη σκοπιμότητα του εγχειρήματος. Και είχε δίκιο. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές αν κάποιος έκανε το κόπο να κλικάρει το λινκ, μάλλον το θεώρησε χάσιμο χρόνου. Κάνενα feedback.

Και όμως.

H σύγχυση ιδεών, ο ευδαιμονισμός, μαζί με τον στυγνό ορθολογισμό που τείνει να αγνοήσει τον άνθρωπο σαν σκοπό της κοινωνικής συμβιώσεως, έχουν παραμορφώσει το πολιτιστικό πρότυπο της Eυρώπης. H πρόκληση της επιβιώσεως του πολιτισμού μας μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την αναμόρφωση των θεσμών και την επανασύνδεση του ορθολογισμού με τον συναισθηματισμό, του Aπόλλωνα με τον Διόνυσο. Eίναι καιρός, ο Eυρωπαίος Φάουστ να επιχειρήσει νέο ταξίδι στην χώρα του μέτρου και της ισορροπίας, για να γεννήσει ξανά τον Eυφορίονα. H Eυρώπη που γέννησε όλες τις Iδέες είναι και η μόνη που μπορεί να τις ανανεώσει και να τις εξανθρωπίσει και πάλι. Φθάνει να μη θέτουμε σαν πρωταρχικό σκοπό της ενώσεως της Eυρώπης της υλική ευημερία.

Ποιος τα λέει αυτά; Γιατί κάποιος στην ελληνική πρεσβεία της Λευκωσίας ως νέα Σαλώμη έκοψε το κεφάλι της παραγράφου και το πρόσφερε στους κυπρίους μαθητές καταχωνιάζοντας το ακέφαλο πτώμα; Γιατί δεν βρίσκω blogger client της προκοπής;

Κωνσταντίνε Καραμανλή come on down! [applause]

H ομιλία του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Kαραμανλή, μετά την υπογραφή της συνθήκης εντάξεως της Eλλάδος στην E.O.K.

Από τούδε η 1η Φεβρουαρίου καθιερώνεται στη βλογόσφαιρα ως η μέρα Για Λιγότερη Ιντερνετική Τσίμπλα (για τους φίλους ΓΛΙΤ)

Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα της βλογόσφαιρας είναι τυχαία και δέον να αποδοθεί σε σύμπτωση (σοβαρολογώ).