or simply "pissing around and pissing us off", according to a certain individual.

Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006

Ακίνδυνοι Νομικοί Αφορισμοί

“[t]he court, quite frankly, is not what its name suggests, an international court of justice. It’s a semi-legal, semi-juridical, semi-political body which nations sometimes accept and sometimes don’t.”

Η Τζην Κιρκπάτρικ, πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, για το διεθνές δικαστήριο της Χάγης όταν η χώρα της παραπέμφθηκε για την υποστήριξη των Κόντρας και τη ναρκοθέτηση των λιμανιών της Νικαράγουας.



“Εμένα στα αρχίδια μου όλα. Μόνο ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε με ενδιαφέρουν, οι άλλοι να πάνε να γαμηθούνε”

Ο Γιάννης Σπάθας, πρόεδρος συνδέσμου διαιτητών Πειραιώς, απηυδισμένος με την επιμονή του γραμματέα να τον ενημερώσει για την κλήρωση της επόμενης αγωνιστικής.

Τρίτη, Μαΐου 30, 2006

Ακίνδυνο Παυσίπονο

Τώρα εδώ το γράμμα σου, με συγκινεί αφάνταστα, σαν το κοιτάζω νιώθω να ανεβαίνουν δάκρυα στα μάτια' σκέφτομαι όλα αυτά που έχασα στο σπατάλημα της ζωής μου στην οποία δεν ήξερα να σε δεχτώ. Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο αυτό το γράμμα: τα άλλα που έπρεπε να σου πω θα σου τα γράψω αύριο, θα συνέχιζα μόνο αν μπορούσα να αφεθώ, αλλά δεν μπορώ, είναι ακόμη πολύς ο πάγος που πρέπει να λιώσει μέσα μου. Συγχώρα με αν σου έγραψα άλλο ένα μισητό γράμμα, αλλά αν μπορούσα να γράψω με καλοσύνη, μ' όλη την καλοσύνη του κάποτε, τότε αυτό το γράμμα δε θα ήταν αναγκαίο. Είμαι οργισμένος με τον εαυτό μου και την αδυναμία μου, τη στιγμή που θα ήθελα να σου πω όλη μου την τρυφερότητα και τη στοργή.

Σε αγκαλιάζω
δικός σου Πάολο

Αυτό είναι το τέλος της επιστολής, επειδή είναι μεγάλη και δεν έχουν όλοι αντοχή. Λέμον εσύ να τη διαβάσεις όλη όπως και δήποτε


... Ξέρεις, μένω κοντά στο γκέτο, όυό βήματα από την εκκλησία Κόλα ντι Ρίντσο, θυμάσαι; Ξανάκανα δυο τρεις φορές εκείνη τη βόλτα μας του '47, και παρόλο που δεν ξαναβρήκα πια εκείνο τον ουρανό κι εκείνο τον αέρα - με το γκρίζο βασίλεμα του γκέτο στο άσπρο του Σαν Πιέτρο στο Μοντόριο' την Εβραία που καθόταν πλάι σε μια αλυσίδα μπροστά από τη σκούρα πόρτα' την καταιγίδα με το άρωμα του ρετσινιού, κι έπειτα τη Via Τζούλια και το μέγαρο Φαρνέζε εκείνο το μέγαρο Φαρνέζε που δε θα επαναληφθεί ποτέ, λες και το φως μετά την καταιγίδα το είχε λαξεύσει μέσα σ' ένα πέπλο — ξεχάστηκα και παρηγορήθηκα. Ακόμα και τώρα ηχούν στ' αυτιά μου οι κραυγές από το Κάμπο ντέι Φιόρι, την ώρα που σταματούσε η βροχή. Όμως αυτή η ζεστασιά που με πλημυρίζει ολόκληρο σαν ξεκούραση, την οφείλω στο γράμμα σου: εδώ είναι λερωμένη από κοκκινάδι και από κρέμα απ' το καρναβάλι της Βερσούτα και από τα λουλούδια της Πιάτσα ντι Σπάνια. Από κείνη την εποχή, το '47 άρχισε ο δικός μου κατήφορος που έγινε γκρεμός μετά το Λέριτσι: δεν τα καταφέρνω ακόμη να κρίνω τον εαυτό μου κι ούτε όπως θα ήταν εύκολο να τον κρίνω άσχημα, αλλά σκέφτομαι πως θα ήταν αναπόφευκτο. Μου ζητάς να σου μιλήσω με ειλικρίνεια και με αιδημοσύνη: θα το κάνω Σιλβάνα, αλλά από κοντά, αν είναι δυνατό να μιλάει κανείς με αιδημοσύνη για μια περίπτωση σαν τη δική μου, ίσως να το έκανα με τα ποιήματα μου. Τώρα, από τότε που βρίσκομαι στη Ρώμη, αρκεί να καθίσω μπρος στη γραφομηχανή για να καταληφθώ από τρεμούλα και να μη μπορώ ούτε να σκεφτώ: λες και οι λέξεις έχασαν τη σημασία τους. Μπορώ μονάχα να σου πω ότι τη διφορούμενη ζωή — όπως σωστά το λες — που έκανα στην Καζάρσα, θα εξακολουθήσω να την κάνω κι εδώ στη Ρώμη. Κι αν σκέφτεσαι την ετυμολογία του διφορούμενος θα δεις ότι δεν μπορεί παρά να είναι διφορούμενος ένας που ζει με μια διπλή υπόσταση. Γι' αυτό καμιά φορά — και τον τελευταίο καιρό συχνά - είμαι ψυχρός, «κακός», τα λόγια μου «πληγώνουν». Δεν είναι μια συμπεριφορά «maudit» , αλλά η βασανιστική ανάγκη να μην εξαπατήσω τους άλλους, να ξεράσω αυτό που επίσης είμαι.

Η παιδεία μου και το παρελθόν μου δεν ήταν επιφανειακά θρησκευτικά και ηθικολογικά' για πολλά χρόνια υπήρξα αυτό που λένε η παρηγοριά των γονέων, ένας υποδειγματικός γιος, ένας ιδανικός μαθητής... Αυτή η παράδοση της τιμιότητας και της ευθύτητας μου - που δεν είχε ένα όνομα ή μια πίστη, αλλά που ήταν ριζωμένη μέσα μου με το ανώνυμο βάθος ενός φυσικού πράγματος - μ' εμπόδιση για πολύ καιρό να δεχτώ την ετυμηγορία...

Δεν ξέρω αν υπάρχουν πια κοινά μέτρα για να με κρίνουν, ή μήπως πρέπει να καταφύγουμε στα εξαιρετικά που χρησιμοποιούνται για τους αρρώστους. Η φαινομενική μου υγεία, η ισορροπία μου, η αφύσικη αντίσταση μου, μπορεί να δημιουργούν απάτες... Βλέπω όμως ότι άλλη μια φορά ψάχνω για δικαιολογίες... Συγχώρα με, ήθελα μονάχα να πω ότι δεν μου είναι και δεν θα μου είναι πάντα μπορετό να μιλώ με αιδημοσύνη για τον εαυτό μου • κι αντίθετα θα μου είναι συχνά απαραίτητο να διαπομπεύομαι, γιατί δε θέλω πια να ξεγελάσω κανένα - όπως στο βάθος ξεγέλασα εσένα, κι άλλους φίλους που τώρα μιλούν για έναν παλιό Πιερ Πάολο, ή για έναν Πιερ Πάολο που πρέπει να ανανεωθεί. Δεν ξέρω ακριβώς τι να εννοήσω για υποκρισία όμως είμαι τρομοκρατημένος απ' αυτήν. Φτάνει πια με τα μισόλογα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο το σκάνδαλο, μου φαίνεται πως είπε ο Άγιος Παύλος... Πιστεύω — πάνω σ' αυτό - πως επιθυμώ να ζήσω στη Ρώμη, ακριβώς επειδή εδώ δε θα υπάρχει ούτε παλιός ούτε καινούριος Πιερ Πάολο. Αυτοί που σαν εμένα έχουν τη μοίρα να μην αγαπούν σύμφωνα με τον κανόνα, καταλήγουν να υπερτιμούν την υπόθεση του έρωτα. Ένας φυσιολογικός μπορεί να υποταχθεί - η τρομερή λέξη - στην αγνότητα, στις χαμένες ευκαιρίες- αλλά σε μένα η δυσκολία της αγάπης έκανε βασανιστική την ανάγκη του έρωτα' η λειτουργία έκανε να υπερτροφήσει το όργανο, όταν, έφηβος, ο έρωτας έμοιαζε μια ανέφικτη χίμαιρα• έπειτα, όταν με την πείρα η λειτουργία ξαναβρήκε τον κανονικό της ρυθμό και η χίμαιρα βεβηλώθηκε ως την πιο άθλια καθημερινότητα, το κακό είχε πια μπολιαστεί, χρόνιο και αθεράπευτο. Βρισκόμουν μ' ένα πελώριο νοητικό όργανο για μια ασήμαντη πλέον λειτουργία: τόσο που είναι χθεσινή, μ' όλες τις συμφορές μου κι όλες τις τύψεις, μια απεριόριστη απελπισία για το' παιδί που είναι καθισμένο πάνω σ' ένα τοιχάκι και έχει χάσει για πάντα και για παντού το τραίνο. Όπως βλέπεις-σου μιλώ με απέραντη ειλικρίνεια και δεν ξέρω με πόσο λίγη αιδημοσύνη. Εδώ στη Ρώμη μπορώ να βρω καλύτερα από αλλού τον τρόπο να ζήσω διφορούμενα, με καταλαβαίνεις; Και, συγχρόνως, τον τρόπο να είμαι πέρα για πέρα ειλικρινής, να μην ξεγελάω κανένα όπως θα μου συνέβαινε τελικά στο Μιλάνο • ίσως να σου τα λέω αυτά γιατί είμαι δύσπιστος και βάζω εσένα μόνο πάνω στο βάθρο αυτού που ξέρει να καταλαβαίνει και να συμπονάει• όμως συμβαίνει μέχρι σήμερα να μην έχω βρει κανένα που να είναι ειλικρινής όσο εγώ θα ήθελα. Η σεξουαλική ζωή των άλλων μ' έκανε πάντοτε να ντρέπομαι για τη δική μου • το κακό βρίσκεται λοιπόν ολόκληρο απ' τη δική μου μεριά; Μου φαίνεται αδύνατο. Κατάλαβε με, Σιλβάνα, αυτό που τώρα επιθυμώ περισσότερο είναι να είμαι τίμιος με τον εαυτό μου και με τους άλλους: με μια σαφήνεια χωρίς υπεκφυγές, θαρραλέα. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να εξιλεωθώ μπροστά σ' εκείνο το τρομακτικά έντιμο και καλό παιδί που κάποιος απ' αυτούς που έχω μέσα μου, συνεχίζει να είναι. Αλλά για όλα αυτά, - που θα συνεχίσουν να είναι για σένα κάπως σκοτεινά, αφού ειπώθηκαν μπερδεμένα και γρήγορα — θα μπορέσουμε να μιλήσουμε με μεγαλύτερη άνεση. Νομίζω λοιπόν ότι θα μείνω στη Ρώμη, - την καινούρια αυτή Καζάρσα - αφού μάλιστα δεν έχω πρόθεση όχι μονάχα να γνωρίσω, αλλά και να δω τους διανοούμενους, ανθρώπους που πάντα με φόβιζαν γιατί πάντα απαιτούν απόψεις, ενώ εγώ δεν έχω τέτοιες. Έχω την πρόθεση να δουλέψω και ν' αγαπήσω - και το ένα και το άλλο - απεγνωσμένα. Και τότε θα με ρωτήσεις αν αυτό που μου συνέβη -τιμωρία, όπως πολύ σωστά λες -δεν με βοήθησε σε τίποτε. Ναι, με βοήθησε, αλλά όχι στο να με αλλάξει ή ακόμη λιγότερο στο να με λυτρώσει • με βοήθησε να καταλάβω ότι είχα αγγίξει τον πάτο, ότι η πείρα είχε εξαντληθεί κι ότι μπορούσα να ξαναρχίσω απ' την αρχή χωρίς να κάνω τα ίδια λάθη. Ελευθερώθηκα από το απόθεμα της απολιθωμένης και ανόσιας διαστροφής, τώρα νιώθω πιο ελαφρύς και η σεξουαλική επιθυμία είναι ένας σταυρός κι όχι πια το βάρος που με σέρνει προς τον πάτο.

Ξαναδιάβασα αυτά που σου έγραψα μέχρι εδώ και δεν έμεινα καθόλου ευχαριστημένος• ίσως τα θεωρήσεις ακόμη κάπως παγερά, όπως το γράμμα μετά το Λέριτσι, αλλά μη ξεχνάς ότι τότε άρχιζα την κάθοδο μου προς τη δυσπιστία, την έλλειψη εμπιστοσύνης, την αποστροφή, ενώ τώρα βρίσκομαι στην ανάβαση, ή τουλάχιστον το ελπίζω. Εσύ θα μπορέσεις να διακρίνεις τι το παθολογικό και πυρρετώδικο υπάρχει μέσα στα λόγια μου γιατί η απελπισία των τελευταίων ημερών θα αφήνει τα ίχνη της πάνω τους. Μερικές φράσεις δεν πρέπει να τις ερμηνεύσεις στο γράμμα. Λόγου χάρη «Η Ρώμη η καινούρια αυτή Καζάρσα», είναι μια φράση που δεν πρέπει να σε αποθαρρύνει, αν και λιγάκι μισητή, υπήρξε και μια καλή Καζάρσα, και είναι αυτή που θέλω να ξαναποκτήσω. Η τελευταία αυτή κρίση στη ζωή μου, εξωτερική κρίση, που είναι η γραφική παράσταση της εσωτερικής κρίσης που ανέβαλα μέρα με τη μέρα, αποκατέστησε ξανά, ελπίζω, μια κάποια ισορροπία. Υπάρχουν στιγμές που η ζωή είναι ανοιχτή σα βεντάλια, φαίνονται τα πάντα, και τότε είναι εύθραυστη, αβέβαιη και πολύ πλατιά. Στις διαβεβαιώσεις και στις ξομολογήσεις μου προσπάθησε να διακρίνεις αυτή την ολότητα.

Η μελλοντική μου ζωή δε θα είναι σίγουρα η ζωή ενός πανεπιστημιακού καθηγητή • πάνω μου υπάρχουν πια τα σημάδια του Ρεμπώ, ή του Καμπάν, ή ακόμη και του Ουάϊλντ, είτε το θέλω, είτε όχι, είτε το δέχονται οι άλλοι είτε όχι. Είναι ένα πράγμα άβολο, ερεθιστικό, απαράδεκτο, αλλά έτσι είναι' κι εγώ, όπως κι εσύ, δεν υποχωρώ. Από κάποιες δικές σου κουβέντες («... ανάμεσα σε πράγματα που σε πόνεσαν, αν πραγματικά σε πόνεσαν») μου φαίνεται να καταλαβαίνω πως κι εσύ, σαν πολλούς άλλους, υποπτεύεσαι εστετισμό ή αυταρέσκεια στην περίπτωση μου. Όμως κάνεις λάθος, σ' αυτό κάνεις απόλυτο λάθος. Υπέφερα, δεν αποδέχτηκα ποτέ το αμάρτημα μου, δε συνθηκολόγησα ποτέ με τη φύση μου κι ούτε ποτέ τη συνήθισα. Εγώ γεννήθηκα για να είμαι ήρεμος, ισορροπημένος και φυσιολογικός: η ομοφυλοφιλία μου ήταν παραπανίσια, ήταν έξω, δεν είχε σχέση με μένα. Την είδα πάντοτε κοντά μου σαν εχθρό, δεν την ένιωσα μέσα μου ποτέ. Μόνο αυτό τον τελευταίο καιρό εγκαταλείφθηκα λίγο • αλλά ήμουν εξαντλημένος, οι οικογενειακές μου συνθήκες ήταν ολέθριες, ο πατέρας μου μαινόταν κι ήταν μοχθηρός μέχρι αηδίας, ο φτωχός μου κομμουνισμός μ' έκανε μισητό, όπως μισείται ένα τέρας από μια ολόκληρη κοινωνία, η λογοτεχνική χρεωκοπία ήταν στα πρόθυρα κιόλας • και τότε η αναζήτηση μιας άμεσης ευχαρίστησης, μιας ευχαρίστησης που να πεθάνεις μέσα της, ήταν το μοναδικό αντάλλαγμα. Τιμωρήθηκα ανελέητα. Αλλά και γι' αυτό θα μιλήσουμε, ή θα σου γράψω με μεγαλύτερη ηρεμία, τώρα έχω πάρα πολλά να σου πω. Πάνω σ' αυτό το θέμα θα προσθέσω ακόμη κάτι: στα γρήγορα• ήταν στο Μπελούνο, όταν ήμουν τρισίμιση χρόνων (ο αδελφός μου δεν είχε ακόμη γεννηθεί) που για πρώτη φορά δοκίμασα εκείνη τη γλυκύτατη και φοβερά βίαιη έλξη που έμεινε έπειτα μέσα μου αναλλοίωτη, τυφλή και σκοτεινή σαν απολίθωμα. Τότε δεν είχε όνομα, αλλά ήταν τόσο δυνατή και ακαταμάχητη που χρειάστηκε να της το επινοήσω εγώ- ήταν «TETA VELETA» (στμ Η κυρά με το βέλο) και στο γράφω τρέμοντας, τόσο τρόμο μου προξενεί το φοβερό αυτό όνομα που επινόησε ένα παιδάκι τριών χρόνων ερωτευμένο μ' ένα παιδί δεκατριών, αυτό το όνομα για φετίχ, πρωτόγονο, αποκρουστικό και χαδιάρικο. Το '42 στη Μπαλόνια, θυμάσαι; ήμουν υγιής σαν ψάρι πια, και γεμάτος σα δέντρο. Αλλά αυτό ήταν μια ανθοφορία που δε θα διαρκούσε. Εσύ υπήρξες για μένα κάτι το εξαιρετικό και το διαφορετικό απ' όλα τα άλλα: τόσο εξαιρετικό που δεν μπορώ να του αποδόσω καμιά ερμηνεία, ούτε μία από κείνες τις αδιάφανες και τοσο πυκνές ερμηνείες που συλλαμβάνουμε στον εσωτερικό μας μονόλογο, στους πολυμήχανους ελιγμούς της σκέψης μας. Από τότε που μου άνοιξες την πόρτα στη Μπολόνια, λίγες μέρες μετά τη γνωριμία μου με τον Φάμπιο, και εμφανίστηκες μπροστά μου με τη μορφή μιας «μαντόνας του διακόσια» (πιστεύω να σου το έχω πει), στην Μάλγκα Τρόι, στο Μιλάνο, μετά τον πόλεμο, στη Βερσούτα, στη Ρώμη, εσύ ήσουν πάντοτε για μένα η γυναίκα που θα μπορούσα να αγαπήσω, η μοναδική που μ' έκανε να καταλάβω τι είναι γυναίκα, και η μοναδική που μέχρι ενός ορίου αγάπησα. Εσύ καταλαβαίνεις τι είναι εκείνο το όριο: τώρα όμως πρέπει να σου πω ότι κάποια φορά, δεν ξέρω ούτε πως, ούτε πότε το ξεπέρασα, δειλά, ανόητα, αλλά το ξεπέρασα. Αν θες να σκεφτείς μία παρόμοια κατάσταση, σκέψου τη «στενή Πύλη»: αλλά εγώ δε σου είπα ποτέ τίποτε για την τρυφερότητα μου, γιατί δεν είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Μη με κάνεις να προσθέσω τίποτε άλλο, κατάλαβε με. Στο τελευταίο μου σημείωμα σου έγραψα ότι ήσουν η μόνη, απ' όλους τους φίλους μου, στην οποία μπορούσα να εκμυστηρευτώ: κι αυτό απλούστατα γιατί είσαι η μόνη που αγαπώ πραγματικά, μέχρι θυσίας. Για σένα, για να σε βοηθήσω ή να σε ανακουφίσω, θα έκανα τα πάντα χωρίς το παραμικρό ίχνος δισταγμού ή εγωισμού.

Τώρα εδώ το γράμμα σου, με συγκινεί αφάνταστα, σαν το κοιτάζω νιώθω να ανεβαίνουν δάκρυα στα μάτια' σκέφτομαι όλα αυτά που έχασα στο σπατάλημα της ζωής μου στην οποία δεν ήξερα να σε δεχτώ. Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο αυτό το γράμμα: τα άλλα που έπρεπε να σου πω θα σου τα γράψω αύριο, θα συνέχιζα μόνο αν μπορούσα να αφεθώ, αλλά δεν μπορώ, είναι ακόμη πολύς ο πάγος που πρέπει να λιώσει μέσα μου. Συγχώρα με αν σου έγραψα άλλο ένα μισητό γράμμα, αλλά αν μπορούσα να γράψω με καλοσύνη, μ' όλη την καλοσύνη του κάποτε, τότε αυτό το γράμμα δε θα ήταν αναγκαίο. Είμαι οργισμένος με τον εαυτό μου και την αδυναμία μου, τη στιγμή που θα ήθελα να σου πω όλη μου την τρυφερότητα και τη στοργή.

Σε αγκαλιάζω
δικός σου Πάολο


«Παζολίνι: χρονικό της βίας, της δίωξης και του θανάτου»
εκδ. Εξάντας, μτφ. Κούλα Κυριακίδου

Δευτέρα, Μαΐου 29, 2006

Ακίνδυνη Πολιτική


Προς κάθε ενδιαφερόμενο: φωτογραφία-υπόδειγμα πολιτικής σχετικά με την τήρηση αρχείου και τη δημοσίευση διευθύνσεων ip.

Με την αγορά δύο, δώρο ένας μπασκίνας.

Από τρεις και πάνω, δωρέαν σεμινάριο διάρκειας δέκα ωρών ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ CAPSLOCK.

Σάββατο, Μαΐου 27, 2006

Ακίνδυνα Ντοκουμέντα

Εκζιμπιτ Ει. Ο Ολντ Μπόι (τι πόζα θεέ μου με το τσιγαριλίκι...) μυεί τον μικρό ΜπιγκΦατΟπινιον στα μυστικά της κυκλικής σκέψης.

Εκζιμπιτ Μπι. Ομοϊδεάτισσες της Μιραντολίνας σε ομαδικό όργιο ανορθολογισμού

Εκζίμπιτ Σι. Η Μιραντολίνα, τέρμα αριστερά, ενώ εξηγεί στα κομμάντα της πως θα καταλάβουν τη μπλογκόσφαιρα.

Εκζιμπιτ Ντι. Κλιμάκιο αστυνομικών της μπλογκόσφαιρας, ονόματα δε λέμε οικογένειες δεν θίγουμε, επιδεικνύει κατασχεθέν υλικό κυκλικής σκέψης.

Ακίνδυνη Παραβολή

Ότι ο Χριστός είχε άχτι τους Φαρισαίους είναι γνωστό. Εξίσου γνωστό είναι ότι διεκπεραίωσε ένα, ίσως το πλέον πετυχημένο, character assasination (μάλλον character genocide) με την απλή φράση «Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί».

Δεν είμαι τρελός να αμφισβητήσω, δημοσίως, τα δίκια του Χριστού. Ωστόσο, πάντα εν πνεύματι αγίω, αισθάνομαι την υποχρέωση να σταθώ δίπλα στον αδελφό μου όταν αυτός αδικείται. Μιλάω, όπως ασφαλώς δεν καταλάβατε, για τον Φαρισαίο της ομώνυμης παραβολής.

Η υποκρισία είναι άσχημο πράγμα. Αλλά ασχημότερο είναι να πετάς τη ρετσινιά του υποκριτή σε κάποιον που δεν είναι. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι όλοι ανεξαιρέτως οι Φαρισαίοι ήταν υποκριτές, ο fictional Φαρισαίος της παραβολής ΔΕΝ ήταν. Γι' αυτόν ο Χριστός επεφύλαξε άλλο tagline, «πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται».

Είσαι ο γνωστότερος Φαρισαίος, ο ίδιος ο Χριστός σε αναφέρει σαν το αρχετυπικό παράδειγμα αλαζονείας. Όχι όποιας κι όποιας. Της αλαζονείας της αρετής. Γκουγκλίζεις για το άτομό σου και όλα τα λινκ επστρέφουν σελίδες για την υποκρισία. Θέλει πολύ να τρελαθεί ο άνθρωπος;

Ξεκινώ λοιπόν την εκστρατεία αποκατάστασης της τιμής και της υπόληψης του Φαρισαίου δημοσίευοντας μια αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη εκδοχή της παραβολής. Επειδή η σύνδεση με τον Παναγιώτη Τρεμπέλα είχε προβλήματα, ενδεχομένως το απομαγνητοφωνημένο κείμενο να μην είναι πραγματολογικά ακριβές. Ωστόσο εγγυώμαι πως νοηματικά παραμένει ακέραιο.

Κατα Ακίνδυνον, κεφάλαιο ΙΗ'

10 Δύο μπλόγκερ ανέβηκαν στο ιερό της μπλογκόσφαιρας για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος Τελώνης.

11 Ο Φαρισαίος στάθηκε όρθιος, ώστε να φαίνεται καλά, και για να κάνει το κομμάτι του είπε πάνω-κάτω τα εξής: Σ' ευχαριστώ Θεε μου διότι δεν είμαι σαν τους άλλους μπλόγκερ που είναι φανατικοί, παράλογοι, λυσσασμένοι αλλά προπάντων βλάκες για να μην αναφέρω αυτό το μίασμα τον Τελώνη. Δηλαδή σε μια εποχή που κυριαρχούν οι ανθρώπινες αδυναμίες, τα ανθρώπινα λάθη, τα ανθρώπινα πάθη, εγώ Θεέ μου, εγώ κι ο εγωισμός μου, εγώ κι ο παράφορος έρωτας της ιδέας που έχω για τον εαυτό μου, εμεις λοιπόν Θεε προβάλλουμε ως πάλλευκοι και αμόλυντοι από τα σιχαμερά ελλατώματα που πατόκορφα σκεπάζουν τους αμαρτωλούς.

12 Αλλά Θεε δεν είναι μόνο ότι, εγώ και το εγώ μου, δεν έχουμε ελαττώματα. Όχι βέβαια, αν για κάτι καυχόμαστε είναι για το πλήθος των προτερημάτων μας. Κανένας δισταγμός, καμία αμφιβολία, κανένα έλεος δεν είναι ικανό να μας εμποδίσει στην πραγμάτωση του Νόμου. Ότι προστάζει ο Νόμος αυτο κάνουμε. Κάνουμε το Ορθό, δίχως αγάπη, δίχως συμπόνοια, δίχως άλγος.

13 Όσο ο Φαρισαίος παραληρούσε, μακριά στην άκρη του ναού της μπλογκόσφαιρας στεκόταν σιωπηλός ο Τελώνης. Με κλειστά τα μάτια και σηκωμένο το γιακά. Στο εμπιτριόφωνο ο Marvin Gaye τραγουδούσε Mercy, Mercy Me.

Κυριακή, Μαΐου 21, 2006

Ακίνδυνη Πληγή


«Δυστυχώς, κατά τη γνώμη μου, ο κύκλος του ως διανοητή έκλεισε. Δεν υπάρχει ορίζοντας προσδοκιών στη σκέψη του και η διαρκής καταγγελία της συνωμοσίας που εξυφαίνεται ολούθε, του στερεί τη δημιουργική πνοή». Αυτά έγραφε ο thas την περασμένη Δευτέρα αναφερόμενος στον Χρήστο Γιανναρά.

Τον Χ.Γ. (inside joke, παραλίγο να γράψω Χ.Κ.) αρχικά τον "γνώρισα" από τις κατηγορίες που άκουγα εναντίον του. Δεδομένου ότι οι κατηγοροί ήταν άτομα για τα οποία δεν είχα και την καλύτερη γνώμη, σκέφτηκα πως μάλλον πρόκειται για αξιόλογη περίπτωση. Επιπλέον για ένα ικανό διάστημα υπήρξα συστηματικός λαθραναγνώστης του εντύπου που είχε πάρει εργολαβία τις χωματουργικές εργασίες επί του Γιανναρά. Μιλάω φυσικά για τον φοβερό και τρομερό Ορθόδοξο Τύπο.

Διάβαζα και κάποιες επιφυλλίδες του τον καιρό που έγραφε στο Βήμα (από τις οποίες ομολογώ δεν θυμάμαι τίποτα, ίσως αχνά κάποιες γλωσσικές κόντρες με τον Μαρωνίτη). Τέλος πάντων κάποια στιγμή στον Ορθόδοξο Τύπο, ανάμεσα στη συνήθη χολή, διάβασα και κατι που το νόημά του ήταν σαν "στο κάτω-κάτω και αλήθεια να ήταν αυτα που καταμαρτυρεί [στο καταφύγιο] ελεύθερος ήταν να φύγει, δεν τον κράταγε κανείς με το ζόρι".

Για κάποιο λόγο αυτό με εξαγρίωσε, λες και ασυναίσθητα η επίκληση της ελευθερίας της βούλησης [γέλια, συγκρατημένα έτσι;] μου έφερε στα ρουθούνια οσμή ανθρώπινου κρέατος. Φιλοτιμήθηκα λοιπόν και πήγα και αγόρασα το Καταφύγιο. Και το διάβασα.

Θεωρώ πως δεν έχει αξία να γράψω πως και πόσο με άγγιξε προσωπικά.

Δεν έχω τα εφόδια να κρίνω τις ιδέες του, τις θεωρίες του, τις απόψεις του. [δυστυχώς στα θεωρητικά παίρνω μηδέν, σε αντίθεση με τα πρακτικά στα οποίο παίρνω μηδέν με τόνο] Ξέρω όμως πως με τον Γιανναρά του Καταφυγίου συμπάσχω. Ενώ με τον Γιανναρά των επιφυλλίδων "απλώς" στεναχωριέμαι. Ειδικά όταν πέφτει σε λούμπες του επιπέδου "δηλώσεων" Κίσιντζερ.

Δεν ξέρω ποιος είναι ο αληθινός Γιανναράς, αλλά προφανώς σήμερα είναι αληθινός ο σημερινός. Όμως, όπως είχε πει κάποιος άλλος για κάποιον άλλο, ενώ με πείθουν τα επιχειρήματα (όχι όλα) εναντίον του σημερινού Γιανναρά, στο ελάχιστο δεν αγγίζουν την αγάπη που τρέφω για το πρόσωπο του Γιανναρά.

Τον Νοέμβριο του 2002 ο Αρανίτσης έγραψε στην Ελευεροτυπία μια κριτική για τον Γιανναρά σε τρεις συνέχειες. Η θεολογία του προσώπου , Ιστορία ενός λάθους και Γιανναράς και κβαντική θεωρία . Στην απάντησή του ο Γιανναράς σημειώνει η δημόσια κριτική αντιπαράθεση του Aρανίτση με κάποιες από τις αναζητήσεις μου ήταν για μένα πραγματική συγκίνηση και χαρά: Eπειδή και για το βιβλίο μου «Mετανεωτερική Mεταφυσική» είχα απτή τη βεβαιότητα ότι έπεσε στο κενό.

Δεν έχω ιδέα αν αξίζει κάτι το βιβλίο. Ίσως δίκαια να αγνοήθηκε, κι αυτό και άλλα, προηγούμενα κι επόμενα.. Αισθάνομαι όμως ότι είναι ειλικρινής όταν μιλάει για συγκίνηση και χαρά. Και υποψιάζομαι

υποψιάζομαι ότι εδώ είναι το σημείο που κολλάω. κάτι για αχινούς, πηρούνια και μαχαίρια ήθελα να γράψω. Δεν πειράζει, νεξτ γηαρ.

υ.γ. Καλού-κακού ας την κάνω τη διευκρίνηση. Thas, φυσικά και δεν σε αφορούν τα μαχαιροπήρουνα.

υ.γ.2 Ούτε τον Ευγένιο!

Σάββατο, Μαΐου 20, 2006

Ακίνδυνοι Τίτλοι Τέλους

Φανταστικέ Παναγόπουλε, ήδη ο φανταστικός Κοντοβαζαινίτης τρώει τη σκόνη σου στη κούρσα για τον τίτλο του ΦΑ-ΝΤΑ-ΣΤΙ-ΚΟΥ προέδρου της χρονιάς

(το στιγμιότυπο από το ξεκίνημα των credits του ημιτελικού της γιουροβίζιον)

Δευτέρα, Μαΐου 15, 2006

αγαλλομένω ποδί σκιρτούν και κροτούν χείρας

Μετά την ανακάλυψη της πυρίτιδας από τον Πάνο, ιδού και η καινοφανής εφεύρεση του φυτιλιού.

«... Ελευθερία τείνει να καθιερωθεί εις την αναστροφήν των δυο φύλων... Βιβλίον γραφέν από μέλος αδελφότητος γυναικείας και εγκριθέν υπό του νυν προϊσταμένου, επιτρέπει εις τας νέας να σχετίζονται με φίλον, αρκεί αυτόν να τον εκλέγουν όχι εις τους σκοτεινούς δρόμους, άλλ' εις φωτεινά μέρη... Πληθύνονται τον τελευταίον καιρόν πάρτυς νεαρών και δεσποινίδων, μέχρι προχωρημένων πρωινών ωρών... Νεαροί της Αδελφότητος αγαλλομένω ποδί σκιρτούν και κροτούν χείρας, διότι απηλλάγησαν των δεσμών με τα οποία τους εκράτουν δέσμιους οι 'αποστεωμένες μούμιες'... Νέος θεολόγος έκαμεν εύφημον μνείαν εν ώρα τραπέζης του σαφώς αντιχριστιανικού περιεχομένου βιβλίου του Αντώνη Σαμαράκη, Σήμα κινδύνου. Απίστευτον δε άλλα αληθές είναι ότι έτερος νεαρός θεολόγος εθεάθη ανερυθριάστως μελετών βιβλίον του Καζαντζάκη... Τα κρούσματα αυτά... τείνουν νά καθιερωθούν ως 'νέα γραμμή', η οποία θα διόρθωση την απαράδεκτον 'παλαιάν αγωγήν', η οποία εδίδετο μέχρι προ ετών από τους απροσγειώτους, κατά την γνώμην τών νεωτέρων, οδηγούς...

... Γενικότερον εις την αδελφότητα ήρχισεν επικρατούν πνεύμα κοσμικόν. Γλωσσομάθεια, γνώσεις, ξένα ονόματα»

Από αριστερά προς τα δεξιά, ζεύγος καθήμενων ανορθολογιστών ενδεχομένως και μπλόγκερ, όρθιος ορθολογιστής σίγουρα μπλόγκερ (αυτό τεκμαίρεται από το μετανεωτερικό της αμφίεσης).

Σάββατο, Μαΐου 13, 2006

Ακίνδυνο Monitor v0.1.1 (the one where four bugs bite the dust)

Ειλικρινά απορώ πως δούλευε η πρώτη έκδοση. Στην v.0.1.1 διορθώνεται α) το πρόβλημα με τους τίτλους μπλογκ που περιέχουν απόστροφο β) το πρόβλημα με τα events των iframes των διαφημίσεων γ) η εξάρτηση της ομαδοποίησης από την ύπαρξη Ενοχλητικών μπλογκ (στραβομάρα μου) και δ) κάτι ακόμα που εν τω μεταξύ ξέχασα τι ήταν!

Τεχνικές πληροφορίες:
Η απόστροφος χάλαγε το expression string του XPath evaluator. Ωστόσο τα ποστ της Ραφινάτας νομίζω πως δεν χτυπούσαν!
Αγνοούσα ότι τα events των iframes θα φτάνανε στους δικούς μου handler. Αλλά δικαιολογούμαι να μην το έχω πάρει χαμπάρι λόγω Adblock.
Για το γ) είμαι αδικαιολόγητος.
Το δ) ακόμα να το θυμηθώ. Που θα πάει.

Συγνώμη για την ταλαιπωρία, καλή ακίνδυνη ανάγνωση του μονιτορ.

Πέμπτη, Μαΐου 11, 2006

Ακίνδυνο Monitor

Update2006-05-13 Νέα έκδοση

Update 2006-05-12, υπάρχει bug που κάτω από ορισμένες συνθήκες κρύβει εντελώς τα ομαδοποιημένα και τα ενοχλητικά άρθρα. Θα διορθωθεί σύντομα.


Μετά από ένα διάστημα χρήσης του monitor της ελληνικής μπλογκόσφαιρας μου έγινε αισθητή η ανάγκη για κάποιες δυνατότητες προσωπικών ρυθμίσεων. Αντί όπως θα ήταν αναμενόμενο να δράσω ανορθολογικά, δηλαδή να αρπάξω τον Παναγιώτη Βρυώνη από το λαιμό και να τον χτυπάω στον τοίχο μέχρι λιποθυμίας, έκανα κάτι αληθινά έξυπνο.

Του ανακοίνωσα ότι διακόπτω τη συνδρομή μου (prιvilege class παρακαλώ) στο monitor και να μου επιστρέψει τα χρήματα που αντιστοιχούσαν στο υπόλοιπο του μηνός Μαΐου. Ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος. Δυστυχώς δεν το εκμεταλλεύτηκα αμέσως και πέρασε αυτός στην αντεπίθεση με ποταπές πλην αποτελεσματικές υπεκφυγές του στυλ 'ποια συνδρομή;'. Ομολογώ ότι δεν περίμενα πως ο τόσο εγκωμιασμένος ορθολογισμός θα αποδεικνυόταν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Έτσι θέλοντας και μη κατέφυγα σε αντισυμβατικές μεθόδους. Νοίκιασα 6 μαϊμούδες, αγόρασα ισάριθμα πληκτολόγια, τα οποία (σημαντικό αυτό) σύνδεσα στο ίδιο pc, κλείδωσα όλο το ανσάμπλ χωρίς τροφή και νερό, και ιδού μετά από λίγες ώρες το αποτέλεσμα.

Το Ακίνδυνο Monitor, μια επέκταση για το Mozilla Firefox που επιτρέπει στους επισκέπτες του monitor να αλλάξουν την κατάταξη και την εμφάνιση των άρθρων σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους. Αυτό γίνεται χαρακτηρίζοντας ένα μπλογκ Αγαπημένο, Ενδιαφέρον ή Ενοχλητικό.

Και στις τρεις κατηγορίες μπορούμε να επιλέξουμε χρώμα της επιλογής μας για φόντο. Επιπλέον, τα άρθρα από Αγαπημένα μπλογκ αυτόματα στοιχίζονται στην κορυφή του μόνιτορ και τσ άρθρα από Ενοχλητικά μπλογκ στέλνονται στον πάτο και κρύβονται πίσω από ένα κουμπί που μας πληροφορεί για τον αριθμό τους. Το πατάμε και εμφανίζονται.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό είναι η ομαδοποίηση των άρθρων από το ίδιο μπλογκ. Ανεξάρτητα από τον χαρακτηρισμό (ή και την απουσία χαρακτηρισμού) τα άρθρα του ίδιου μπλογκ συγκεντρώνονται πίσω από ένα κουμπί του στυλ [χ άρθρα από ψιμπλογκ]. Κλικ για ανάπτυξη, κλικ για σύμπτυξη.

Εγκατάσταση

Κατεβάστε το harmlessmonitor.xpi στον υπολογιστή σας. Από το μενού του firefox επιλέξτε File, Open File και εντοπίστε το harmlessmonitor.xpi στην τοποθεσία που το κατεβάσατε. Ο firefox θα εμφανίσει το παράθυρο διαλόγου που προειδοποιεί για τους κινδύνους εγκατάστασης κακόβουλου λογισμικού. Αν δεν έχετε IQ διευθυντή δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος πατήστε το κουμπί install και θα δείτε να ανοίγει το παράθυρο με τις επεκτάσεις. Για να ολοκληρωθεί η εγκατάσταση πρέπει να κλείσετε όλα τα παράθυρα του firefox.

Χρηση

Αφου λοιπόν κάνατε επανεκκίνηση του firefox μπορείτε να επισκεφθείτε το monitor. Κάνοντας δεξί κλικ στο όνομα ενός μπλογκ, όχι στον τίτλο του άρθρου, στο context menu που εμφανίζεται υπάρχουν πλέον και οι επιλογές για προσθαφαίρεση σε κάποια κατηγορία. Κάντε τα κουμάντα σας και ξαναφορτώστε τη σελίδα του monitor. Αν όλα έχουν πάει καλά θα δείτε κάτι παρόμοιο με αυτή την εικόνα.


Οι επιλογές σας αποθηκεύονται στον υπολογιστή σας. Ωστόσο δεν προστατευονται με κάποιο τρόπο (κωδικοποίηση, κρυπρογράφηση) οπότε αν πάσχετε από μανία καταδίωξης πρέπει να κάνετε τη καρδιά σας πέτρα. Δεν μεταδίδονται στο monitor ή οπουδήποτε αλλού, και γενικά η επέκταση δεν έχει καμία επικοινωνία με το δίκτυο. Αλλά κάποιος με πρόσβαση στον υπολογιστή σας είναι έυκολο να δει ποιους έχετε στα μαύρα κατάστιχα.

Αν και οι μαϊμούδες προσπάθησαν να πετύχουν την άρτια λειτουργία της επέκτασης, ουδεμία ευθύνη αναλαμβάνουν για ότι ήθελε προκύψει από τη χρήση ή τη μη χρήση του Ακίνδυνου Monitor. Η επέκταση είναι διαρκώς υπό δοκιμή και θεωρητικά αυτό σημαίνει πως τα όποια προβλήματα θα αντιμετωπίζονται μόλις εμφανίζονται. Πρακτικά, μη το δέσετε και κόμπο.

Ήδη έχω παρατηρήσει κάποια προβλήματα όταν η σελίδα του monitor ορισμένες φορές «καθυστερεί» να κατέβει. Το ψάχνουμε, οι μαϊμούδες κι εγώ. Επίσης από μία πηγή, που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της για να μη γίνει ρεζίλι των σκυλιών, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι επιλογές στο context menu δεν εμφανίζονται απλά με δεξί κλικ στον τίτλο του μπλογκ, παρά μόνο αν προηγουμένως έχει επιλεξει το κείμενο. Από και κλείεται, αλλά αν το επιβεβαιώσει και κάποιος άλλος, τι να κάνω, θα το πιστέψω.

Και τώρα το σημείο που όλοι αγαπάμε, οι ευχαριστίες.

Παναγιώτη Βρυώνη, Δημήτρη Παναγιωτάκη (τι πράγμα είναι αυτό, πήξαμε στους Παναγιώτηδες, άλλος τώρα που γυρίζει;) ανώνυμη πηγή, μπλογκοσφαιρίτες και μπλογκοσφαιρίτισσες, κομενταδόροι και κομενταδόρισσες, σιωπηρή πλειοψηφία:

Ήταν κάποιος δεν ήξερε καμιά ευχαριστία κι όλο έλεγε «ξέρω πολλές ευχαριστίες, μια απ' αυτές λέει «Ήταν κάποιος ...

Ευχαριστώ, να είστε καλά.

Τετάρτη, Μαΐου 10, 2006

Ακίνδυνη Φιλοξενία

Πρώτη μου επαφή με μειονοτικό ήταν στο στρατό. Η εικόνα που έχω συγκρατήσει στη μνήμη μου εντονότερα είναι Κυριακή πρωί, εγώ με τον Χαλίλ να είμαστε «μέσα» και να λιαζόμαστε ενώ το ραδιόφωνο παίζει το Been around the world tonight (ρημέμπερ Λίζα Στάνσφηλντ; αυτή χάθηκε ή εγώ την έχασα;).

Αν εξαιρέσουμε το διοικητή κανείς δεν εκδηλώθηκε εχθρικά ή αρνητικά απέναντί του. Ο καραγκιόζης που παρίστανε τον διοικητή είχε την τρομερή ιδέα να τον "βαφτίσει" με χριστιανικό όνομα. Μπροστά στον διοικητή τον φωνάζαμε μ' αυτό, τι να κάναμε; Αλλά μόνο τότε. Τις άλλες ώρες για όλους, και τους αξιωματικούς ακόμα, ήταν ο Χαλίλ.

Δεν νομίζω πως το κίνητρο ήταν τόσο ο σεβασμός, όσο η αντίδραση στον προαναφερθέντα καραγκιόζη. Ουσιαστικά η στάση μας απέναντι του μπορεί να συνοψιστεί στο αμερικάνικο «don't ask, don't tell». Κανείς δεν του ζήτησε ποτέ τεκμήρια εθνικοφροσύνης. Κι αυτός ποτέ δεν είπε ή έκανε κάτι που θα μπορούσε να γίνει αφορμή παρεξήγησης.

Εντάξει, δεν ήταν δα και καμιά ισορροπία του τρόμου. Αλλά οπωσδήποτε υπήρχε κάτι το φτιαχτό, για να μη πω πλαστό. Π.χ. μια πολιτιστική σταθερά του φανταρίστικου βίου είναι οι προσβολές του τόπου καταγωγής. Συνήθως η πρωτοτυπία εξαντλείται στο σεξουαλικό πεδίο. Τα γνωστά, ο Χ τόπος παράγει πούστηδες και πουτάνες. Όλοι λέγαμε για όλους τα σχετικά, κανείς δεν είπε ποτέ κάτι στον Χαλίλ κι αυτός ποτέ κάτι σε μας.

Σαν να ήταν ένας φιλοξενούμενος με τον οποίο γνωριζόμαστε αρκετά ώστε να έχει το θάρρος να καθίσει χωρίς να περιμένει την προτροπή του οικοδεσπότη. Αλλά όχι και να απλώσει τις αρίδες του.

Υποθέτω πως από το 1990 τα πράγματα θα έχουν βελτιωθεί κάπως, φοβάμαι λίγο αλλά απ' ολότελα...

Όμως σ' ένα στοίχημα «εμείς» να γίνουμε καλύτεροι οικοδεσπότες κι «αυτοί» καλύτεροι φιλοξενούμενοι είναι προδιαγεγραμμένο να χάσουν κι οι δυο πλευρές. Κι αν κρίνω από τη μεταχείριση που επεφύλαξε ο Παπανδρέου σ' εκείνη τη κοπελίτσα που είχε βάλει επικεφαλής του ψηφοδελτίου στις ευρωεκλογές, ζήσε Καραχασάν μου να φας τριφύλι. Έχω την θλιβερή εντύπωση πως ανεξαρτήτως προθέσεων στην καλύτερη περίπτωση θα προκύψει μια εκδοχή του «equal but separate» με όλα τα ντεσού της διαβόητης ελληνικής ιδιαιτερότητας

υ.γ. Στη Γουικιπαίδεια λέει ότι ο τελευταίος δίσκος της Στανσφηλντ πούλησε 50.000 κομμάτια. Κρίμα. Αναρωτιέμαι τι να ακούει τώρα ο Χαλίλ. Εγώ Pointer Sisters - I'm So Excited (not)

Σάββατο, Μαΐου 06, 2006

Ακίνδυνο Κλάμα

Φυσικά, πηγαίναμε και στην τουαλέτα, αν ήταν ανάγκη. Μα οι συχνές απουσίες στην τουαλέτα προκαλούσαν και πάλι κάποια ελεγκτική παρέμβαση: «Τι συμβαίνει, κύριε Γιανναρά; Είσθε άρρωστος;» Μα ο κύριος Γιανναράς, από τη δεύτερη κιόλας χρονιά και για χρόνια ολόκληρα, κατάφευγε στην τουαλέτα για να μπορέσει να γλυτώσει από τον πνιγμό της μονοτονίας και της επανάληψης, να ξεκλέψει λίγες στιγμές μοναξιάς και συχνά για να ξεσπάσει σε κλάμα — το πιο πικρό και αβάσταχτο κλάμα πού έχω κάνει στη ζωή μου. Έκλαιγα, γιατί πραγματικά πνιγόμουν. Με έπνιγε το παγερό, υπηρεσιακό ύφος των ανθρώπων εκεί μέσα, η αφόρητη χωριατιά και η σκληράδα τους, οι σκόπιμες, αδικαιολόγητες κατσάδες πού ήθελαν να σου σπάσουν τον «εγωισμό». Μα πνιγόμουν προπάντων από την άγονη, μηχανική και ψυχοκτόνο δουλειά του γραφιά. Δεν τολμούσα να πω σε κανέναν τίποτα, γιατί ήμουν προνομιούχος σε σχέση με όσους δούλευαν στο εργοστάσιο. Όμως με βασάνιζε και με διέλυε η σκέψη ότι όλες αυτές οι ώρες της δήθεν θεάρεστης «εργασίας», αυτά τα ωραιότερα χρόνια της ζωής, θα μπορούσαν να ήταν χρόνος σοβαρής σπουδής και ουσιαστικής κατάρτισης, ώρες για ελεύθερο διάβασμα, πού τόσο διψούσα, ώρες για να συνεχίσω τις γλώσσες πού με βαθύτατη πίκρα παράτησα. Ένιωθα με το πέρασμα των χρόνων να φτηναίνω σαν άνθρωπος, να υποβαθμίζομαι καθημερινά στο επίπεδο μιας έμψυχης γραφομηχανής — να μηχανοποιείται η ζωή μου όλο και πιο αμείλικτα.

Το κλάμα μου μέσα στις τουαλέτες τής Γραμματείας είναι η εναργέστερη και πιο οδυνηρή ανάμνηση από τη θητεία μου σε αυτή τη δουλειά. Δεν ξέρω αν άλλοι άνθρωποι έχουν ποτέ προσευχηθεί μέσα σε τουαλέτα, μα εγώ ούρλιαζα άφωνα την απελπισία μου στον Θεό, χωρίς να λογαριάζω αν ήταν ο κατάλληλος χώρος. Πάλευα απεγνωσμένα να διασώσω το πείσμα μου για την «αφιέρωση», άλλα μου ήταν αδύνατο να πιστέψω ότι ένα τέτοιο στραπατσάρισμα τής ζωής μου μπορούσε να έχει την παραμικρή σχέση με τον Θεό και την αλήθεια Του. Θα φανεί υπερβολικό, ίσως και υπερφίαλο, μα όταν χρόνια πολλά αργότερα διάβασα το εφιαλτικό χρονικό του Σολζενίτσυν «Μια μέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς», ξυπνούσε μέσα μου επώδυνα, με κάθε σελίδα, η εμπειρία της Γραμματείας: Το ανέλπιδο τής κάθε μέρας, η φριχτή πείνα τής στέρησης των βιβλίων, η λαχτάρα για τον ήλιο και τον καθαρό αέρα, την ελευθερία τής διαχείρισης του χρόνου μου. Και ταυτόχρονα οι μικροπονηριές μου για να κερδίσω μια ελάχιστη παρένθεση δημιουργικής αυτενέργειας στη δουλειά του γραφιά, οι ασήμαντες καθημερινές μικροαντιστάσεις μου στην ολοκληρωτική πειθαρχία, στην ισοπέδωση, στις απρόσωπες υπηρεσιακές σχέσεις. Είχα ξεκινήσει με το όραμα του Αλιόσα Καραμάζοφ και προοδευτικά συσχηματιζόμουν με την τραγική φιγούρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς.

Χρήστου Γιανναρά, Καταφύγιο Ιδεών
εκδ. Δόμος

Δευτέρα, Μαΐου 01, 2006

Φιάσκο Η Σύλληψη


Σε φιάσκο εξελίχθηκε η επιχείρηση σύλληψης της φίλης του Γνωμοδότη. Η καταζητούμενη ξέφυγε μέσα από τα χέρια των ανδρών του ΓΑΔΑ, καθώς αυτοί στάθηκε αδύνατο να την αναγνωρίσουν.

«Αυτό που συνέβη είναι κάτι παραπάνω από αδιανόητο, είναι παράλογο» ο πρόεδρος του ΣΔΟΕ (Σύνδεσμος Διαφωτιστών-Ορθολογιστών Ελλάδος) εξοργισμένος είπε.

Οι αρχές από την πλευρά τους δικαιολογήθηκαν επικαλούμενες την απροσδόκητη μεταμφίεση της διαβόητης κακοποιού. Προς επίρρωση των ισχυρισμών τους έδωσαν στη δημοσιότητα εικόνες από κάμερες διαχείρισης κυκλοφορίας, που συμπτωματικά έβλεπαν στο εσωτερικό του εστιατορίου όπου έτρωγε και έπινε, εις υγείαν των κορόιδων, η εν λόγω.

Όπως φαίνεται καθαρά, η φίλη του Γνωμοδότη είχε αριστοτεχνικά μεταμφιεστεί σε αφροαμερικανό, έχοντας μάλιστα αφήσει ακόμα και γένια. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο άνδρας του ΓΑΔΑ ενώ βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής δεν υποψιάζεται τίποτα.

«Αυτό δεν είναι δικαιολογία» ο πρόεδρος του ΣΔΟΕ είπε. «Γνώριζαν με τι άτομο είχαν να κάνουν. Είχαν δει αυτές τις ακατανόητες ζωγραφιές στο βλογ της. Όφειλαν να είναι προετοιμασμένοι για όλα» αυτός είπε.

Πάντως οι άνδρες του ΓΑΔΑ συνέλαβαν μία άλλη γυναίκα που βρισκόταν στο εστιατόριο εκείνη τη στιγμή, επειδή τους κοίταξε στραβά. Στην κατοχή της βρέθηκε πλήθος αντικειμένων ευτελούς αξίας όπως κουμπιά, χάντρες, γυαλάκια κ.α. Στην εύλογη ερώτηση των αρχών πως περιήλθαν στη κατοχή της αυτή περιορίστηκε να δηλώση «I was drawn that way». Ενώ οδηγείτο προς στην κλούβα άρχισε να διαμαρτύρεται σε έντονο ύφος υποστηρίζοντας, στην αρχή ότι είναι συγγραφεύς, μετά ότι είναι κουρούνα και στο τέλος, εμφανώς καταβεβλημένη, ότι έχει διπλοπαρκάρει.

«Απ' ολότελα καλή κι η Παγιαννώταινα» ο πρόεδρος του ΣΔΟΕ σχολίασε, διαλύοντας και τις τελευταίες αμφιβολίες για την ποιότητα των λογοπαιγνίων του.

Σφίγγει Ο Κλοιός



γύρω από τη φίλη του Γνωμοδότη. Επιπλέον το φωτογραφικό ντοκουμέντο, του κλοιού, αποδεικνύει το αβάσιμο των συκοφαντικών ισχυρισμών, τινών ανορθολογιστών, περί ομοφοβίας τινών ορθολογιστών.

Πηγή που πρόσκειται σε ανώτερα κλιμάκια του ΓΑΔΑ (Γραφείο Άμεσης Δίωξης Ανορθολογιστών) προσδιόρισε την ώρα της σύλληψης περί την ογδόη απογευματινή της σήμερον.

«Αυτό δεν σημαίνει πως επιδιώκουμε τη δημοσιότητα των δελτίων ειδήσεων» η πηγή είπε.