Flea meta-blogging

Blogger unmasked, court case upended

Αυτό (πρέπει να) είναι το πόστ στο οποίο αναφέρεται.


Flea hadn't seen his patient's mother in almost five years. She looked awful. She was there with her ex-husband and their daughter, neither of whom Flea had ever met. For the entire four hours that it took to select a jury, it appeared that she did not move a muscle. In fact, none of the family moved hardly at all, with the exception of the father, who occasionally turned his head from side to side. Flea felt terrible for them. It seemed as though they really didn't want to be there. The daughter certainly didn't want to be there. Was it the same for the mother?

The jurors really really didn't want to be there. The poor young woman sitting in seat number one looked as though she wanted to jump out the window when she realized she was actually going to be impanelled. Some of the jurors appeared to be sleeping by the end of the selection process. Flea trusts they will remain awake during the actual proceedings.

Flea was able to form an opinion of the plaintiff's attorney (we'll call her Carissa Lunt). Attorney Lunt has not an ounce of fat on her body. Her features are sharp and angular and not particularly pleasant. You don't get a warm and fuzzy from her. She has no sense of humor. You know when you overhear someone chit-chatting and she tries to say something funny and it really isn't and nobody laughs? That's her. Attorney Lunt bites her fingers. In court. She's a finger-biter. Wonder if she's a pillow biter too?

The judge (we'll call him Judge Acres) is a tall guy with lots of grey wavy hair. In robes and horn rim glasses he looks like a judge. In T-shirt and shorts he looks like the guy shooting hoops by himself at the playground on Saturday. Flea likes him a lot.

Attorney Lunt eliminated six jurors with preemptory challenges. All were men and all were college-educated. We challenged two. Both were women. One sounded like she might accept the "Flea is a blithering idiot" argument. The other suffered from the disease that killed Flea's patient. That left nine women and five men (Flea realizes this sum makes fourteen. Two are alternates) Most of them are young. Flea supposes that attorney Lunt believes that poorly-educated young women are more likely to be sympathetic to her clients. Maybe she's right, but Flea would much rather speak to fourteen poorly-educated young women than fourteen college-educated men. Flea spends all of his working hours speaking to young moms. Young women are his natural constituency.

The enduring memory of jury-selection day was the quiet. It was kinda like a monastery. For most of the day all, even when the room was full of hot, impatient, discomfited jurors, all that could be heard was the sound of conditioned air rumbling through the ducts in the ceiling.

Flea made lots of eye contact with the jury. These look like people we can speak to. We very much look forward to speaking to them.

Χαμπέμους ανηψιό

Δια της παρούσης ανακοινώνουμε ότι από τις πρώτες πρωινές ώρες της σήμερον διατελούμε υπερήφανοι κάτοχοι 2.800 (δύο χιλιάδων οχτακοσίων) γραμμαρίων ακατέργαστου ανηψιού. Ο εν λόγω δεν άντεξε τη συγκίνηση από τον επαναπατρισμό του βυζαντινού πρίγκηπα Ριβάλντο και βγήκε από το αυγό του ένα μήνα νωρίτερα. Θύματα ή ζημίες δεν έχουν αναφερθεί αλλά οι αρχές εκτιμούν ότι αξιόπιστος απολογισμός μπορεί να γίνει μόνο αφού ο εν λόγω δεχθεί την επίσκεψη της αδελφούλας του.

Και στα δικά σας.

How I learned to start worrying

Συνέβη έκρηξη βόμβας, χωρίς θύματα, στην αμερικανική πρεσβεία στις 31 Δεκεμβρίου του 1969;

Γνώριζα μόνο για την απόπειρα από Τσικουρή-Αντζελόνι στις 2 Σεπτεμβρίου 1970 και τη βόμβα του Γιωτόπουλου στις 29 Αυγούστου 1972.

Δεν σκίζει από ενημέρωση αυτή η Global Terrorism Database. Είναι δυνατόν ο Γουέλς να είναι καταχωρημένος με "άγνωστους δράστες"; Από την άλλη είναι χρήσιμο (φυσικά και δεν ξέρω για ποιον!) να υπάρχει συγκεντρωμένο το υλικό αυτό.

Ας πούμε, θυμάμαι πολύ καλά τη βόμβα στο Όσκαρ αλλά, όσο κι αν χτυπάω το κεφάλι μου, αδυνατώ να ανακαλέσω κάτι σχετικά με το Μπομπυς. Και μάλιστα, λέει, από το National Front (κουά;)

Εν τω μεταξύ με το γκουγκλ ούτε στου βοδιού το κέρατο δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς.

Glyfada was a beach town close to the American base so it was packed with bars, restaurants, and drunken Americans looking to fight anyone also with tough guy locals (commies, skinheads, and psychobilly's) looking to answer their call. We were Greek-Americans (L.A., N.Y., Chicago, Boston, and N.J.), Greek-New Zealanders, Greek-Australians, etc., so we fought everyone. We hung out in bars like Bobby's2 (first one got blowd up the year before), Sussex, Trafalgars, and Oscars (which was blowd up the year after). This page is for all of you in “The Crew” (you know who you are)...I still love, thank, and think of you all for the best year in school I ever had.

έχει και φωτογραφίες

Από Newswise, όπου παρατίθενται και κάποια στατιστικά που δικαιώνουν τη γνωστή φήμη της στατιστικής.

Μια οφειλόμενη απάντηση προς τους μη-παριστάνουν-πως-δεν-ξέρουν-ποιοι

Εγώ και ή γιαγιά μου

Ή γιαγιά μου ήταν ο μόνος λόγος για να πηγαίνω στην εκκλησία. Αύτη ήταν η αιτία για οποίο σπόρο πίστης φυτεύθηκε στην καρδιά μου στη διάρκεια των νεανικών μου χρόνων. Μείναμε κοντά στην εκκλησία επειδή ή γιαγιά μου -η μητέρα του πατέρα μου- επέμενε να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Έτσι πηγαίναμε κάθε Κυριακή.

Μόνο όμως πολύ πρόσφατα αντιλήφθηκα τη σημασία πού είχε στη ζωή μου η παρουσία της. Ως έφηβος συνήθιζα να την υποτιμώ. Ενώ δεν έμαθε ποτέ αγγλικά, μπορούσε να παρακολουθεί τις σαπουνόπερες στην τηλεόραση. Πίστευε πώς ό,τι έβλεπε σ'αυτές ήταν αληθινό. Δεν κατάφερε ποτέ να εξηγήσει πώς κάποιος πού τον πυροβολούσαν και πέθαινε τόσο ρεαλιστικά σε μια απ' αυτές, παρουσιαζόταν ολοζώντανος σε κάποια από τις άλλες. Η Αμερική ήταν μια μαγική χώρα!

Όμως όλη η μαγεία της αμερικάνικης τεχνολογίας και ή υποτίμηση πού υφίστατο από όλους μας δεν μπόρεσαν να μειώσουν στο ελάχιστο την πίστη και το ήθος της γιαγιάς μου. Διατηρώ στη μνήμη μου τη μορφή της να προβάλλει μέσα από το ίδιο μαύρο φόρεμα -μπορεί να 'χε και δύο-με τη μαντήλα στο κεφάλι... Σε ένα σπίτι πού ύπερπλεύναζε η αφθονία και ο καταναλωτισμός, αυτή έτρωγε ό,τι ήταν απαραίτητο, ενώ τηρούσε σχολαστικά τις νηστείες. Ήταν αδύνατη σαν οδοντογλυφίδα.

Υπέγραφε πάντα με ένα σταυρό. Όταν απέκτησε την αμερικάνικη υπηκοότητα αρνήθηκε να ορκισθεί, επειδή το θεωρούσε αμαρτία, παρ' όλη την οργή του πατέρα μου. Προφανώς ο δικαστής καλόβολα υποχώρησε στις ιδιορρυθμίες της. Μου έμαθε το «Πάτερ ημών», προσευχή πού πάντα την έλεγα κάθε βράδυ ακόμη και στην αθεϊστική φάση της ζωής μου.

Ομολογώ όμως πώς στη διάρκεια της εφηβείας μου, δεν κατάφερα να συνειδητοποιήσω τίποτα ουσιαστικό για την πίστη, εκτός από τα ψήγματα πού πήρα από τη γιαγιά. Ή Εκκλησία για μένα ήταν μια ανθρώπινη επινόηση πού σαν σκοπό της είχε να εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους.

Ό φίλος μου κι εγώ

Ό καλύτερός μου φίλος ήταν Ελληνοαμερικανός και μεγαλώσαμε μαζί. Στη διάρκεια των γυμνασιακών και πανεπιστημιακών σπουδών μας ακολούθησε ο καθένας τον δρυμό του. Όμως ξανασυναντηθήκαμε μετά από χρόνια σε κάποιο πάρτυ, για να ανακαλύψουμε πώς οι περιπλανήσεις μας στις ποικίλες προτεσταντικές ομολογίες μας οδήγησαν τελικά και τους δύο στο καλβινικό μονοπάτι. Τη συνάντηση αυτή και την κατά το χρονικό εκείνο διάστημα παραμονή μας στην ίδια πόλη, τη θεωρήσαμε δώρο της θείας Πρόνοιας και αρχίσαμε να πηγαίνουμε μαζί στην ίδια Πρεσβυτεριανή Εκκλησία.

Είχαμε τις ίδιες αρνητικές εμπειρίες από την Ελληνορθόδοξη ενορία μας, στην οποία μεγαλώσαμε μαζί. Οι πατεράδες μας μας παράταγαν στον ναό και έφευγαν για να κάνουν πιο αντρίκια πράγματα: να περιγελάσουν την εκκλησία στη διάρκεια του πρωινού γεύματος, να διαβάσουν την εφημερίδα, να κουβεντιάσουν πολιτικά ή οικονομικά η αλλά θέματα πού ενδιαφέρουν τις αποκλειστικά αντρικές παρέες. Προφανώς ή εκκλησία ήταν για τις γυναίκες και τα παιδιά. Φυσικά σύντομα αντιληφθήκαμε ότι ήταν κάτι πιο εξειδικευμένο. Μια και δεν πατούσαμε το πόδι μας ποτέ στην εκκλησία όταν ερχόμαστε στην Ελλάδα, τελικά πιστέψαμε πώς ή εκκλησία ήταν μόνο για τις ξενητεμένες γυναίκες και τα παιδιά, πού ζουν πέρα από τον Ατλαντικό.

Κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών μας σπουδών είχαμε διάφορες επαφές με μάλλον σοβαρούς Προτεστάντες πού άγγιξαν μέσα μας κάποια πνευματική χορδή. Φυσικά και αναζητούσαμε απαντήσεις στα ερωτηματικά μας από τον χώρο της δικιάς μας Εκκλησίας, από τους δικούς μας ιερείς, μα όλες οι προσπάθειες μας απέβαιναν άκαρπες. Δεν φαίνονταν πώς μπορούσαν να αντιληφθούν ότι το υπόβαθρο της σκέψης μας δεν ήταν πια ελληνικό, αλλά αμερικάνικο, δηλαδή προτεσταντικό, και πώς είχαμε υιοθετήσει τα αδιέξοδα προτεσταντικά διλήμματα σαν να 'ταν δικά μας. θεωρούσαμε τη στάση τους αυτή σαν μαρτυρία για την αποτυχία τους ως διδασκάλων και ποιμένων. Δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν ν' απαντήσουν στις ερωτήσεις μας.

Εξ άλλου οι κληρικοί μας ήρθαν στην Αμερική για τους ίδιους λόγους πού ήρθαν και οι γονείς μας• όχι για να διαδώσουν το μήνυμα του Ευαγγελίου, αλλά για να κάνουν «καλά λεφτά», να δώσουν στους εαυτούς τους και τα παιδιά τους ένα «καλύτερο» -υλιστικό πάντως-μέλλον. Έτσι λοιπόν κάποιος πού ήταν συνδεδεμένος ρομαντικά με μια θολή ελληνικότητα ή με την Ορθοδοξία, θα 'πρεπε ή να παραμείνει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, μελετώντας προτεσταντικά βιβλία (τα περισσότερα γραμμένα από «ορθόδοξους» συγγραφείς), ακούγοντας προτεσταντικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, παρακολουθώντας προτεσταντικούς «κύκλους Αγίας Γραφής», ή να εγκαταλείψει την Εκκλησία, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του. Ο Βασίλης και γω τολμήσαμε το δεύτερο.

Όταν εγώ επέστρεψα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, μολονότι διατηρούσα την καλβινιστική νοοτροπία, ο Βασίλης εξέφρασε υπερβολικές επιφυλάξεις. Ο ίδιος είχε ήδη παντρευθεϊ στην Πρεσβυτεριανή Εκκλησία. Την ίδια εποχή προσβλήθηκε από έναν αθεράπευτο καρκίνο του εγκεφάλου. Ή ζωή του σ' αυτή τη γη πλησίαζε με ταχύ και τραγικό τρόπο στο τέλος της. Ή κατάσταση του δεν του επέτρεψε να μείνει ανοικτός και να επωφεληθεί από την αλλαγή μου αύτη. Παρέμεινε στην «απόλυτη» βεβαιότητα της σωτηρίας πού ή εξεζητημένη διδασκαλία του Καλβίνου περί προορισμού προσέφερε.

Μια μέρα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε ημικωματώδη κατάσταση και τότε εγώ εκμεταλλεύθηκα την περίσταση και, μέσα στην ανοησία μου, ζήτησα από κάποιον ορθόδοξο ιερέα να έλθει στο θάλαμο των επειγόντων περιστατικών και να τελέσει το μυστήριο του ευχελαίου. Όταν συνήλθε και αντελήφθη τι είχα κάνει, θύμωσε πολύ μαζί μου. Παρόλο πού συνέχιζα να τον βλέπω, ή σχέση μας είχε τραυματισθεί. Το τελικό σημείο αιχμής του Βασίλη με την Ορθοδοξία δεν ήταν τελικά θεωρητικό. Πίστευε πώς πάνω απ' όλα οι Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους μεγάλωσε και πού αποκαλούσαν τον εαυτό τους Ορθόδοξο, απλά δεν αγαπούσαν τον Κύριο Ιησού Χριστό. Δεν μπορούσε να συμφιλιώσει την αίσθηση του αυτή με καμιά θεολογία.

Ή αρρώστια του Βασίλη και ο θάνατος του -πού συνέβη τρεις βδομάδες πριν τον γάμο μου και τη μετακίνηση μου στην Ελλάδα-ήταν για μένα μια μεγάλη απογοήτευση. Συνέπεσαν με την επιστροφή μου ή τουλάχιστον με την αρχή της επιστροφής μου στην Ορθοδοξία.

Το ξύπνημα

Εκείνο το χρονικό διάστημα διάβαζα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τα σύμβολα, γραμμένο από έναν καλβινιστή θεολόγο, ό όποιος στο τέλος, στον κατάλογο των ευχαριστιών, ανέφερε ανάμεσα σε άλλα και την περίφημη εργασία του π. Alexander Schmeman «Ή Ευχαριστία» (στην Ελλάδα έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις «ΑΚΡΙΤΑΣ»). Αμέσως παρήγγειλα το βιβλίο από το προτεσταντικό βιβλιοπωλείο. Μόλις το διάβασα κατάλαβα πώς επιτέλους είχα βρει εκείνο πού ζητούσα. Ήταν σαν να με πλημμύριζε φως, ενώ μέχρι τότε βρισκόμουν σε πυκνό σκοτάδι. Ή αλήθεια στερεώθηκε μέσα μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και με έσυρε βαθύτερα στην Ορθοδοξία.

Ό,τι είχα νοσταλγήσει, η ένωση και η κοινωνία του θεού και εν τω θεώ ολόκληρης της κτίσης, ολοκληρωνόταν στην Ευχαριστία. Ή Ευχαριστία μετέτρεπε σε Χάρη μια χειροπιαστή πραγματικότητα, οχι μια δικαιωτική ασάφεια. Αντιλήφθηκα ότι η προτεσταντική πίστη ήταν μια πλήρως ατομικιστική εμπειρία, περισσότερο διανοητική ενασχόληση παρά πίστη.

Ή εκτίμηση μου για την κατάσταση της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική με την ιδιότητα του προτεστάντη ήταν σκληρή. Λοιπόν τώρα ήταν ακόμη πιο οδυνηρή αλλά από διαφορετική άποψη. Ήταν τραγωδία να γίνει κανείς Ορθόδοξος μόνο για να ανακαλύψει κάπως αργά ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν μια άλλη προτεσταντική παραφυάδα. Ακόμη δεν είμαι σίγουρος ποιος είναι Ορθόδοξος και ποιος Προτεστάντης. Αλλά αν είχα αντιληφθεί τότε την κατάσταση σ' όλες τις τραγικές της συνέπειες, δεν ξέρω τι θα μου συνέβαινε. Νομίζω πώς θα 'χα χάσει το μυαλό μου.

Ένα μεγάλο μέρος από κείμενο του Σπύρου Λαζάρου σε μετάφραση του Αρχ. Αθηναγόρα Δικαιάκου, για τον τόμο 2000 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ "Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;" των εκδόσεων Ακρίτα.

Τα λάθη δεν είναι δικά μου, ούτε του Λαζάρου, ούτε του Δικαιάκου. FineReader made us do them.

Τα εφεδρικά αρχεία του Κουκ Τζιάρ

Από την σημερινή εκπομπή της Γιάννας Παπαδάκου στο ραδιόφωνο του Σκάι. Μιλάει με τον Γιώργο Κιούση της Ελευθεροτυπίας και τον Στρατή Παναγάκο επιμελητή της καρδιολογικής του Ε. Ντυνάν. Ως συνήθως έχω χάσει κάποια δευτερόλεπτα στην αρχή. Επίσης, ανάλογα με το αυτί του καθενός, είτε το πρώτο λεπτό έχει υψηλή ένταση είτε τα δύο τελευταία χαμηλή.



Αποστολή κατ' οίκον με χρέωση 2,5 MB

[country name censored]

Κάποιος να τον μαζέψει (ο συν ίσως;)

Don't "Allow Foreign Religions and Foreign Beliefs and Other Philosophies to defile the very soil of this land." That's the message of a [country name censored] church leader who is urging rejection of a [country name censored] Human Rights Commission's draft statement that [country name censored] "had no 'established religion,'" and who is supporting a declaration "that [country name censored] was a Christian nation."

Χρειάζεται να τα κάνω πενηνταράκια; Είναι απαραίτητο να ονοματίσω τον τσερτς λήντερ και τη σένσορντ κάντρυ; Από σεβασμό στη νοημοσύνη σας δεν το κάνω. Τέλλλος.

Παλιά διαμαρτυρόμασταν (ξέρετε ποιοι) ότι δεν μας φτάνουν οι δικές μας σκοτούρες, φορτωνόμαστε και ξένες. Ιδού, οι καιροί άλλαξαν. Αν μπορούσαν ας κάναν αλλιώς. Τώρα οι άλλοι φορτώνονται τις δικές μας. (χάσαμε τη) Θεία δίκη.


Laosynaxeis rulez!

Αιματολογικό τεστ ελληνικότητας

Αν είσαι Έλληνας, δια χειρός Chris TDAQ από Zompist μέσω oldnewthing (σταχυολογώ)

• You know about the concept of freedom of speech but you think it applies only to yourself.
• You live in a secular country but you believe in God, and 'of course' you are Christian Orthodox. BUT: You don't observe fast days, you swear like a bargee and afterwards you make the sign of the cross-- fortunately your God is a good fellow and will forgive you after all. You believe that the Orthodox Church owns a great deal of property (movable and landed) and Orthodox priests still have a plenty of influence.
• Your mum does your laundry in a washing machine, up till your 30s. You 'll always be "her naughty little boy/girl", even if you are a pensioner.
• School is free but expensive. It lasts 9 years (12, including senior high).
• If a man has sex with another man, he's a homosexual. That's OK, as long as he doesn't share this information with others.
• You studied ancient, medieval (Byzantine), and modern Greek history at school. This situation led you to conclude that until WW I, there were no other nations on the planet. But despite these school-based efforts, you know almost nothing about Greek history either.
• The Albanians are an uncivilized people, born thieves, who hate you because they want to build Greater Albania.
• The Macedonians are an uncivilized people, distorters of history, who hate you because they want to build Greater Macedonia.
• The Bulgarians surely want to build a Greater Bulgaria, but they are too damn poor to put their dark plans into practice.
• The Turks are bad fellows who committed all sorts of atrocities against you since 1453-- to say nothing of the Cyprus issue; of course they want to build Greater Turkey.

Έχει και άλλα, αλλά και για άλλες εθνικότητες επίσης

Turtle rage against the cat machine

Σα να μη ήταν αρκετοί οι κίνδυνοι που απειλούν τα παιδιά μας, τώρα πρέπει να προσέχουμε και τις γάτες μας.


A Real Ninja Turtle - Watch more free videos

Από NetworkWorld, μέσω Infothought

Το πρόσωπο είναι σπαθί (handle with care)

Διάβασα στο Google Blogoscoped πως μπορούμε στην αναζήτηση εικόνων να περιορίζουμε τα αποτελέσματα σε πρόσωπα και ειδήσεις (;). Μετά από εκτεταμένες δοκιμές βεβαιώθηκα πως, κατά μέσο όρο τουλάχιστον, πράγματι ο γκουγκλοαλγόριθμος δουλεύει σωστά. Επειδή όμως είναι κουραστικό να προσθέτουμε με το χέρι τη σχετική παράμετρο, έγραψα ένα script για το Greasemonkey.


Καλό ανθρωποκυνηγητό.

Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας του εαυτού

(σελφ όουνερσιπ όπως λέγαμε στο καφενείο του χωριού)

Στον 24χρονο Α.Γ., κάτοικο περιοχής Αγίου Νείλου Πειραιά, γιο του αστυνομικού διευθυντή Π.Γ., ανήκει το πτώμα ανδρός

Στον 36χρονο επιχειρηματία Ν.Κ., πατέρα τριών ανήλικων παιδιών, ανήκει το πτώμα που βρέθηκε χθες στην περιοχή Αγία Μαρίνα, στο Γραμματικό

Στο 40χρονο Χ.Κ. ανήκει το πτώμα που βρέθηκε σε πορτ μπαγκάζ στο Καπανδρίτι

Στην Κ.Κ., τριάντα έξι ετών νοικοκυρά από τη Λεμεσό ανήκει το πτώμα γυναίκας που βρέθηκε προχθές το μεσημέρι στο ισόγειο εμπορικού

Στην 22χρονη σπουδάστρια των ΤΕΙ Καβάλας ανήκει το πτώμα που βρέθηκε την Παρασκευή, στην βραχώδη ακτή απέναντι από το κεντρικό κτίριο του νομαρχιακού

Ξαφνικά το μεσημέρι, ακούγοντας ειδήσεις στο ραδιόφωνο, συνειδητοποίησα την κραυγαλέα ακυρότητα της έκφρασης. Ίσως να φταίει και η ηλικία του ιδιοκτήτη του πτώματος.

Ή θα σωθούμε όλοι, ως ακτήμονες νεκροί, ή θα χαθούν οι φιλελεύθεροι.

Υπάρχει και ο κάτωθι τρίτος δρόμος. Λίγοτερο μαξιμαλιστικός, περισσότερο ελεήμων.


Θέλω να πιστεύω πως μεταξύ των αστυνομικών υπάρχει ένα νεωτεριστικό κι ένα παραδοσιακό ρεύμα σε ό,τι αφορά τη σύνταξη των δελτίων συμβάντων. Με τους δεύτερους να επιμένουν στη διπλή αναφορά του φύλου. στ(ο/η)ν Χ ανήκει το πτώμα άνδρα/γυναίκας

The day they murdered ...

... the kouvalitis' role model

In other, but apparently not completely irrelevant, news: The Valley Where Time Stood Still

Το οντολογικό πρόβλημα του Κακού, στον σύγχρονο κόσμο

Trends in advertising complaints and copy advice (2004)

Περισσότερα για τον σύγχρονο κόσμο στο Συμβούλιο Ελέγχου Επικοινωνίας

Περισσότερα για την οντολογία του Κακού

So Near And Yet So Far

Ζευγάρι νέων αθλητικογράφων ανοίγει τις φτερούγες του (literally speaking) στον επαγγελματικό στίβο και γυρίζει δοκιμαστικό για την Αθλητική Κυριακή. Ο άνδρας επιχειρεί ένα συγκερασμό του Αντώνη Κατσαρού και του Μιχάλη Τσώχου. Η γυναίκα προσπαθεί να κοπιάρει και το τελευταίο ιώτα της Άννας Καραμανλή. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα καυτηριάσει την άγνοια κινδύνου. Αλλά ίσως τα παιδιά να πρέπει να κατεβάσουν κάπως τον πήχυ. Δεν κρίνονται όλα στο στυλ, πάντα στο βάθος χρειάζεται να υπάρχει κήπος και μια μπουκιά ουσίας. Ελπίζω να μην ακούγομαι αυστηρός ή είρωνας. Πιστεύω πως έχουν δυνατότητες, απλά δεν κάνουν γι' αυτή τη δουλειά.

Και για να σχηματίσετε πλήρη και αντικειμενική εικόνα ιδού το βίντεο που κλήθηκαν να σχολιάαουν στο δοκιμαστικό τα δύο αθλητικογραφικά μειράκια.

Cheers!

Περσικά Χάλια

Είδα στο μπλογκ του Juan Cole για τη σύλληψη της Haleh Esfandiari. Παραπέμπει σε δημοσίευμα της Washington Post όπου φιλοξενείται και δήλωση του Τσόμσκυ. Και συζητείται εμπάργκο των ιρανών ακαδημαϊκών για άσκηση πίεσης.

Φαντάζομαι για να συνηγορεί ο Τσόμσκυ δεν πρόκειται για την πνευματική (και οιονεί βιολογική) μητέρα της Βάλερι Πλέιμ.

Στο άρθρο της Γουικιπαίδειας για την Esfandiari λέγεται πως είναι η τρίτη περίπτωση ατόμου με διπλή υπηκοότητα (ιρανική και αμερικανική) που φυλακίζεται. Και χωριστά σημειώνεται επιπλέον η περίπτωση του Robert Levinson, ιδιωτικού αστυνομικού και πρώην πράκτορα του fbi. Ο οποίος έχει εξαφανιστεί ενώ έκανε έρευνες για λαθρεμπόριο τσιγάρων στο φορολογικό παράδεισο της (ιρανικής) νήσου Κις. Χριστιανέ μου δεν ήξερες, δεν ρώταγες; Χαθηκε ο κόσμος να περιμένει να φτάσει το βαπόρι στο Λουτράκι;

Μια καθόλου σατιρική προσγείωση στην ανώμαλη πραγματικότητα

Θα ήθελα να θυμίσω, με αφορμή την εκστρατεία συμπαράστασης στον Α. Τσιπρόπουλο, μια ιστορία άκρως διδακτική για το πως αντιλαμβάνεται η δικαιοσύνη την κριτική.

Στις 16/9/2004 ο Στάθης (Σταυρόπουλος) γράφει στην στήλη του στην Ελευθεροτυπία το εξής σχόλιο για μια διαφήμιση παιδικών επίπλων.

Ωστε όποιο παιδάκι (κατά την άθλια διαφήμιση και την αθλιέστατη εταιρεία που διαφημίζεται έτσι) δεν έχει σινιέ έπιπλα

στο παιδικό του δωμάτιο, δεν είναι τίποτα ως παιδάκι; Α να χαθείτε, παλιάνθρωποι, αμόρφωτοι, βλακόμουτρα της γκλαμουριάς σας, έσχατοι των χυδαίων, αθύρματα, χαλαστές ψυχών...

*****

«Γκοτιέ» λέγεται η εταιρεία που πιστεύει ότι όσα παιδάκια δεν κατέχουν έπιπλα γκοτιέ είναι ένα τίποτα ως παιδάκια...

Στις 22/11/2004 σχολιάζει την κατάθεση αγωγής εναντίον του και της εφημερίδας (αντιγράφω μέρος)

Χαρακτηρίσαμε λοιπόν κι εμείς τη διαφήμιση (στην πραγματικότητα δυσφήμιση της εν λόγω Εταιρείας) και την επιχείρηση που διαφημίζεται έτσι, αθλιέστατη. Διαφήμιση ανθρώπων αμόρφωτων, παλιανθρώπων, βλακόμουτρων της γκλαμουριάς· γράψαμε επίσης

ότι είναι έσχατοι των χυδαίων, αθύρματα και χαλαστές ψυχών.

Και λίγα γράψαμε. Διότι όσοι παίζουν με ψυχές παιδιών και τους εισάγουν κενά δαιμόνια, κούφια πρότυπα

[...]

Αντί λοιπόν να τους προβληματίσει η (αιχμηρή) κριτική μας (και θα έπρεπε αιχμηρότερη), ζητάνε φράγκα προσπαθώντας να επιβάλουν δεσμά στις λέξεις!

Καθ' ότι, αν η Εταιρεία θεωρούσε ότι την αδικήσαμε, ας μας έκανε μήνυση! Κι εκεί, στο ακροατήριο με δημοσιότητα και διαφάνεια θα έβγαζε κρίση η δικαιοσύνη.

Η ατραπός των αγωγών είναι πονηρή· την ακολουθούν εκείνοι που δεν σέβονται τον εαυτόν τους, ακριβώς διότι μέσω του χρήματος προσπαθούν να φιμώσουν την κριτική, αντί να απαντήσουν στα ίσια σ' αυτήν και με το σπαθί τους.

ΥΓ. Είναι όμως σημείο των καιρών: είκοσι χρόνια (και κάτι) γράφουμε κείμενα με τα οποία ελεύθεροι άνθρωποι συμφωνούν ή διαφωνούν (ενίοτε σκληρά) - ποτέ όμως δεν τύχαμε συμπεριφοράς απελεύθερων, πλην επ' εσχάτων με τις αγωγές...

Και στις 20/10/2005 σχολιάζει την πρωτόδικη απόφαση (αντιγράφω μέρος)

Η αντίδικος πλευρά εξήγησε ότι η Εταιρεία Γκωτιέ ζημιώθηκε στις πωλήσεις της εξ αιτίας όσων η στήλη έγραψε εναντίον της και ότι οι τιμές... συγγνώμην η τιμή της ετρώθη.

***

Το σεβαστό δικαστήριο εξέτασε την υπόθεση και απεφάνθη: α) ότι καλώς η στήλη έθιξε το θέμα, η διαφήμιση δεν ήταν η δέουσα για τα παιδάκια, τους πείραζε την ψυχούλα. β) ότι κακώς η στήλη για να πει τα παραπάνω χρησιμοποίησε τις λέξεις που χρησιμοποίησε, έπρεπε να χρησιμοποιήσει άλλες!!!

Δεν ξέρω αν οι δικαστές είχαν φιλολογικές φιλοδοξίες. Οπως και να 'χει έκριναν ότι καλώς τα είπαμε αλλά με κακές λέξεις!

Και μας καταδίκασαν να πληρώσουμε 40.000 Ευρώ.

[...]

Για την ιστορία: οι λέξεις που καλά τα είπαν αλλά δικάστηκαν ως κακές οι ίδιες είναι οι εξής: παλιάνθρωποι, βλακόμουτρα της γκλαμουριάς, έσχατοι των χυδαίων, αθύρματα, χαλαστές ψυχών. Αυτές οι λέξεις κατά την απόφαση «δεν κρίνονται αναγκαίες για να αποδοθεί όπως έπρεπε αντικειμενικά το περιεχόμενο των σκέψεων του συντάκτη» και οι δικαστές που αποφάσισαν ότι πρέπει να μου ανοίξουν το κεφάλι και να του βάλουν μέσα άλλες λέξεις που «θα αποδίδουν το περιεχόμενο των σκέψεών μου» είναι η κυρία Αικατερίνη Κρυσταλλίδου, η κυρία Ειρήνη Σταθά και ο κ. Αναστάσιος Σάββας.

Η αυτοεκπλήρωση του ρωσικού αντισημιτισμού

Ninety years later, following the collapse of the Soviet Union, a funny thing happened: Russia's media and finance was overwhelmingly controlled by Jews. Paranoia and fiction became reality. Of the seven oligarchs who controlled more than 50% of Russia's economy during the 1990s, six were Jews: Boris Berezovsky, Vladimir Gusin-sky, Alexander Smolensky, Mikhail Khodorkovsky, Mi-khail Friedman, and Vitaly Malkin. Berezovsky also controlled the state television station and several newspapers, while Gusinsky's media empire controlled NTV, Russia's only national independent TV station, as well as major radio and print outlets.

While these largely Jewish figures appeared to dominate the nation, Russia suffered through a decade of unprecedented industrial decline, mass poverty, and a soaring death rate unheard of in an industrialized country not at war. It was a nightmare come true for a country where anti-Semitism is as common as birch trees.

Is this proof that the Protocols weren't a forgery, and that Jews really do gather in Basel every year for a power-weekend of world-domination-plotting and lo-carb fondue? As exciting as that sounds, the reason Jews rose to such power is much simpler. Thanks to anti-Semitism in the Soviet Union, Jews were restricted in their ability to assimilate and rise up in society, so those who wanted to get ahead were forced into the margins. That meant that while ethnic Slavs dominated all the best career slots in the highly bureaucratized Soviet society, Jews dominated the black market economy. After the collapse of communism, the black market became legalized as free-market capitalism. And so a disproportionate number of Jews went from being black marketers to robber barons to oligarchs. In other words, Russian anti-Semitism created its own anti-Semitic reality, which was then used to validate Russian anti-Semitism.

The Jews: Where Are They Now? By Yasha Levine and Mark Ames
Περιέχει ένα χου-ιζ-χου των εβραϊκής καταγωγής ρώσων "μεγιστάνων".

Να σε κάψω Καλλίμαχε, να σ' αλείψω μέλι

Ανορθόδοξοι όντες ξεκινάμε με το μέλι

DEMONSTRATORS outside Parliament rarely wear togas and brandish placards written in classical Greek. They did this week. The reason was a decision by education bureaucrats to drop a national history exam for 18-year-olds. If the protest naught avails, ancient history will no longer be taught in English schools, for the first time since the original Dark Ages.

The decision to axe the A-level was taken hurriedly and in secret, without consulting the schools that teach ancient history or the universities that like it. And it comes at a time when the decline in classics in schools has reversed. A recent book on Latin grammar, “Amo, Amas, Amat”, became a surprise best-seller. The number of state schools offering basic Latin has risen from 200 in 2003 to 459 today. Though some of the Thucydides-loving demonstrators were from elite private schools, others were from grungy further-education colleges.

Στο σημείο αυτό παίρνουμε τον (καρα)μελωμένο Καλλίμαχο, τον τοποθετούμε στο φούρνο που έχουμε προθερμάνει, κλείνουμε την πόρτα και γυρίζουμε τον διακόπτη στους τετρακόσιους βαθμούς πάνω-κάτω και με αέρα.

As they waited for Boris Johnson, the Tory education spokesman, to address them (in Latin), the pupil-protesters chanted “Long live Athens! Down with Sparta”. Fine sentiments. But remember what happened to Athens.

From The Economist print edition, Athens v Sparta by Edward Lucas

(μήπως η αντικατασκοπεία μπορεί να ξετρυπώσει άλλες φωτογραφίες από πρακτορεία; μα πάντου οι τριτοδεσμίτισσες είναι χάρμα οφθαλμών;)

Καλλιτεχνική παρέμβαση στα φιλελεύθερα δρώμενα

Εντάξει, δεν είμαι και ο Λεονάρντο.

Το πρωτότυπο υλικό ήταν μια ευγενική χορηγεία της Lifo

Θύμα λογοκλοπής το πρεςς παύλα τζι αρ, κάντε κάτι (αέρα ίσως)

Σε μια ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ επίθεση εναντίον της ομάδας πρεςς παύλα τζι αρ η εφημεριδια ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ έκλεψε τη λέξη απότσιτουριδοποίηση. Το όργανο των ΤΕΓΟΠΟΥΛΑΙΩΝ είχε το θράσος να επιδείξει το τρόπαιο της ΝΤΡΟΠΗΣ στην πρώτη του σελίδα.

Μάλιστα, αδίστακτα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 17ης Μαΐου χρησιμοποιεί τη λέξη που εμπνεύστηκαν τα παιδιά του πρεςς παύλα τζι αρ στις 16 Μαΐου.

Ίδου τα τεκμήρια στα αρχεία του ακίνδυνος.gr

Αλλά η εκδοτική αλητεία δεν αρκέστηκε σ' αυτή την αρπαγή του κόπου των παιδιών του πρεςς παύλα τζι αρ. Η ναυαρχίδα των ΜΠΟΜΠΟΛΑΙΩΝ, το ΕΘΝΟΣ όχι μόνο έκλεψε κι αυτή τον ανθό της δημιουργικής σκέψης των παιδιών του πρεςς παύλα τζι αρ αλλά γυρίσανε και πίσω τα ρολόγια τους για να παραπλανήσουν τον ΚΟΣΜΑΚΗ, που διψά για ενημέρωση, ότι τάχα ΑΥΤΟΙ το σκεφτηκάν πρώτοι!!! !!! !!! !!!

Η από-αποτσιτουριδοποιηση δεν θα περάσει
Κάτω τα χέρια από το αγαπημένο μας πρεςς παύλα τζι αρ

Tomorrow I stop being President

Sun. Feb. 1 • At 10 a.m. the Dr's. came up & hung a lot of gear on me which I must wear til 10 p.m. It is a 12 hour electrocardiograph recorded on a 12 hour tape. Just a check to see how the old man's ticker is doing. Colin Powell called. In Teheran the Iranians arrested an American press man (Wall St. Journal) took his passport accused him of being a Zionist spy & threw him in jail. He's a Roman Catholic. I'm ready to kidnap the Khomeini.

Αδικεί η παράθεση μίας μόνο εγγραφής. Όλο το περιβόλι στο Vanity Fair.

Σήκω Στρασμπεργκ να τους δεις

Τι, δεν σηκώνεσαι; Κόκκινη, αποβάλλεσαι!

Η ομορφιά του ποδοσφαίρου.
La belleza del Fútbol, εις διπλούν.

Μακεδονικό βιάγκρα

Ο Exastal αποκαλύπτει ότι η Freeday-Newspaper αποκαλύπτει ότι το Greek Alert αποκάλυψε πως στο μπλογκ του Διπλωματικού Γραφείου του Παπανδρέου υπάρχουν αναδημοσιεύσεις ξένου τύπου όπου περιέχεται η λέξη Μακεδονία. Η οποία λέξη, ως γνωστόν, υπό συγκεκριμένες γεωγραφικές προϋποθέσεις είναι ταμπού.

Βέβαια αν δει κανείς το ποστ Election relief for Macedonia στην αποθηκευμένη σελίδα του Google θα διαπιστώσει πως μετά τον τίτλο το άρθρο ξεκινάει «The Former Yugoslav Republic of Macedonia is heading towards a change of government». Δε βαριέσαι. Ποιος διαβάζει πέρα από τους τίτλους;

Βεβαιότερα ο κανείς ίσως παρατηρήσει πως υπάρχει μια απλή αναφορά στο bbc σαν πηγή προέλευσης. Και απουσιάζει σύνδεσμος στο συγκεκριμένο άρθρο. Προφανώς ότι γράφεται κάτω από το domain pasok.gr δεν χρήζει διασταύρωσης από τον αναγνωστη. Αυτό μας έλειπε. Και θεωρείται αυτονόητη η συναίνεση στην αναδημοσίευση. Εδώ είναι σοσιαλιστικό κίνημα, όχι παίξε-γέλασε. Αναρωτιέμαι αν το Δ.Γ. του Π. έχει τα ίδια στάνταρ όταν επικοινωνεί με τυπωμένο χαρτί.

Το καλύτερο όμως βρίσκεται, όπως πάντα, στο τέλος. Σαρανταεννέα σχόλια έχει το εν λόγω ποστ. Μιλάμε για feedback, όχι αστεία. Βέβαια πρόκειται για σπαμερικά trackback πωλητών διαφόρων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Αλλά τι πειράζει; Σημασία έχει να σε διαβάζουν. Κι αν κάποιος εκτός από τις εξελίξεις στα Βαλκάνια θέλει κι ένα βιάγκρα, απλά θα βγει διπλά κερδισμένος.

Ου δύνασθε δυσί κυρίοις δουλεύειν

Κι έστω, με τους κυρίους κάτι πάει κι έρχεται λόγω ελαστικού ωραρίου.

Ηλίου φαεινότερον, επίσης, πως οποιαδήποτε «εκκαθαριστική» επιχείρηση δεν πρόκειται να αποδώσει παρά μόνο μαζικές παραβιάσεις των δικαιωμάτων όσων πολιτών θα έχουν την ατυχία να βρεθούν τη συγκεκριμένη στιγμή στο διάβα των πραιτόρων. Το σχέδιο της «εισβολής», όπως αναλύεται στον φιλοκυβερνητικό «Ελεύθερο Τύπο» (27/4), αποτελεί άλλωστε αντιγραφή των κλασικών «μπλόκων» της Κατοχής: «Οι έφοδοι θα εκδηλωθούν μέσω των τριών βασικών οδών που καταλήγουν στην ομώνυμη πλατεία, προκειμένου να συμπιεστούν οι θαμώνες προς το κέντρο και να ακολουθήσουν μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις».

Η ιστορία ενός «ψευδοκράτους»

Με τη γλώσσα όμως, κινδυνεύει ο αναγνώστης να στραμπουλήξει το μάτι του. Νιοτάξ και παλιοτάξ διάλεκτο στην ίδια παράγραφο;

Το θέαμα γίνεται ακόμα πιο απολαυστικό (ή ανησυχητικό) αν αλλάξουμε θέση στις σιαμαίες γλώσσες. Οπότε προκύπτει ότι το μπλόκο της Κοκκινιάς, π.χ., προκάλεσε μαζικές παραβιάσεις δικαιωμάτων.

Εμπρός για ένα ακόμα καλύτερο βιβλίο ιστορίας της 6ης δημοτικού.

Τυπογραφικά μπ...

Σύμφωνα με τον SuperSportFM οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού εξέφρασαν τη δυσφορία τους για το τέλος του Ριβάλντο φωνάζοντας στο παιχνίδι μπάσκετ με τον ΠΑΟΚ τα εξής, μεταξύ άλλων, συνθήματα:

• «Αντε γαμ... Κόκκαλη»
• «Εσύ, εσύ που βάζεις μουσική, άντε να πεις στον Κόκκαλη να πάει να γαμ...»
• «Αντε γαμ... Κόκκαλη και συ μαλ... Λούβαρη μαζί»

Φυσικά οι φίλαθλοι δεν φώναζαν γαμ..., γαμ..., γαμ... και μαλ... αλλά γαμήσου, γαμηθεί, γαμήσου και μαλάκα. αντίστοιχα.

Στο Language Log έχουν πολλά και ενδιαφέροντα ποστ για το φαινόμενο των τυπογραφικών μπιπ. Μάλιστα τα θηρία έχουν ανιχνεύσει και την παλαιότερη γνωστή χρήση τυπογραφικού μπιπ σε αγγλικό κείμενο. Αναρωτιέμαι πόσο πίσω να φτάνει το φαινόμενο σε ελληνικό κείμενο. Σε τυπωμένο δεν τρέφω πολλές ελπίδες, μάλλον θα ήταν εν ζωή ο προπάπος μου. Αλλά αν πιάσουμε και τα χειρόγραφα, κάποιος ηρωικός καλόγερος στο Βυζάντιο θα μας χαρίζει την πρωτιά.

Πάντως, διαβόητος επιφυλλιδογράφος γνωστής κυριακάτικης εφημερίδας που τυγχάνει και κάρφος (φ)εις τα όμματα τινών, αναφέρει στο Καταφύγιο Ιδεών μια αστεία περίπτωση oratorial bleeping.

Αυτό που δεν γνωρίζω είναι σε ποιές περιπτώσεις γράφουμε «Άντε γαμ... Κόκκαλη» και σε ποιες «Άντε ...ήσου Κόκκαλη». Και βέβαια πόσοι θα διαβάσουν τον τίτλο σαν "Τυπογραφικά ...ινελίκια".

Πλιτς Πλατς

Κανονικά ο τίτλος Contested Waters παραπέμπει σε Αιγαίο ή Ταϊβάν. Πολύ περισσότερο αν πρόκειται για βιβλίο που βιβλιοπαρουσιάζεται στον, κατά τα άλλα κατάπτυστο, Εκόνομιστ. Έρχεται όμως ο υπότιτλος και βάζει τα πράγματα (έστω, τις καλοκαιρινές διακοπές) στην προαιώνια και απαρασάλευτη θέση τους.

Contested Waters: A Social History of Swimming Pools in America, by Jeff Wiltse



Στο Chicago Public Radio έχει μια εκπομπή για τις ταραχές το καλοκαίρι του 1966. Η αφορμή, το σφράγισμα ενός πυροσβεστικού κρουνού, που δροσιζόταν η πιτσιρικαρία. Σκηνικό βέβαια που αυτοματώς φέρνει στο νου μία φωτογραφία.


Summer, the Lower East Side, c. 1937

Εν τω μεταξύ, οποιανού του πέφτει βαρύς ο Πολύδωρας, ας το ξανασκεφτεί.

"I have conferred with the superintendent of police this morning and gave him the following instructions: I said to him very emphatically and very definitely that an order be issued by him immediately and under his signature to shoot to kill any arsonist or anyone with a Molotov cocktail in his hand because they are potential murderers, and issue a police order to shoot to maim or cripple anyone looting any stores in our city. Above all, the crime of arson is to me the most hideous and worst crime of any and should be dealt with in this fashion."

"I was most disappointed to learn that every policeman out on his beat was to use his own discretion. In my opinion they should have had instructions to shoot...arsonists to kill and looters to maim and detain."

"What about children?" one reporter asked.

"You wouldn't want to shoot them," Daley said, "but with Mace you could detain youngsters."

Φυσικά ο άνθρωπος είχε πέσει θύμα δημοσιογραφικής αλητείας

After the riots had finally ended, Daley said that he had been misunderstood and modified his statement, retreating back to the principal of "minimum force." His press aide blamed the misunderstanding on the press. "It was damn bad reporting," he said, "they should have printed what he meant, not what he said."

1968 Chicago Race Riot

Ρουσόπουλε, Αντώναρε, επειγόντως φροντιστήριο.

Η καλύτερα κρυμένη μυστική υποσημείωση

Διάβασα στους κόκορες την είδηση που δημοσίευσε ο Τάκης Μίχας στην Ελευθεροτυπία.

Διπλωμάτης του ΥΠΕΞ αναγνωρίζει εγκλήματα Ελλήνων

Βέβαια ο Δημήτρης Κούρκουλας (ναι, της γνωστής οικογενείας) είναι διπλωμάτης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όχι του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών. Το προηγούμενο πόστο του ήταν στην Βουλγαρία, όπου τσίμπησε και το ανώτερο παράσημο για την συμβολή του στην ένταξη της χώρας. Δεν ξέρω αν πράγματι το άξιζε ή του το δώσανε εθιμοτυπικά. Σίγουρα όμως ένα τίτλος της σχετικής είδησης σε στυλ «Διπλωμάτης του ΥΠΕΞ έβαλε τη Βουλγαρία στην Ε.Ε.» μόνο ως κωμική απόπειρα αβάντας στο ΥΠΕΞ θα μπορούσε να εκληφθεί.

Τέλος πάντων. Η είδηση, ανεξαρτήτως του τι πλασάρουν ο τίτλος και ο υπότιτλος, είναι σοβαρή. Γράφει λοιπόν ο Τ.Μ.

Πρόκειται για περίπου 100 άτομα τα οποία πολεμούσαν στη Βοσνία υπό τις διαταγές του φυγόδικου στρατηγού Μλάντιτς. Πολλοί από αυτούς έλαβαν μέρος στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995. Το γεγονός αυτό χαρακτηρίστηκε από την αγγλική εφημερίδα «Γκάρντιαν» ως «το το πιο καλοκρυμμένο μυστικό της Ελλάδας».

Μάλιστα, «το πιο καλοκρυμμένο μυστικό της Ελλάδας», the Guardian said. Υπάρχουν μυστικά στην Ελλάδα, και επιπλέον κάποια εξ αυτών είναι και καλοκρυμένα. Το γράφω, το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Αλλά για να το λέει ο Γκάρντιαν...

Οκ, δεν το λέει ο Γκάρντιαν. Αλλά ο ομόσταβλος Ομπζέρβερ. Συγκεκριμένα η ανταποκρίτρια της εφημερίδας στην Αθήνα, η Έλενα Σμιθ. Και πως το ανακάλυψε αυτό το πιο καλοκρυμένο μυστικό της Ελλάδας η καλή δημοσιογράφος;

Greece faces shame of role in Serb massacre January 5, 2003: μπλα μπλα μπλα, 'This is our best-kept secret, the subject no politician of any persuasion has ever wanted to broach,' said Takis Michas, author of Unholy Alliance: Greece and Milosevic's Serbia. 'In an era where everyone is saying sorry, in Greece at least no one has shown remorse for the crimes in Bosnia when undoubtedly a significant proportion of the political establishment bear some responsibility.'

Οπότε αν θέλουμε να ακριβολογήσουμε, έστω κι αν δεν μας υποχρεώνει κανείς, είναι ο Τ.Μ. που κάνει τον χαρακτηρισμό. Απλώς έχει περάσει καιρός, θυμάται ότι το έχει διαβάσει σε αγγλική εφημερίδα, αλλά έχει ξεχάσει πρόκειται για δικά του λόγια. Δεν μου κάνει εντύπωση, κι εγώ ξεχνάω.

Η Έλενα Σμιθ ξαναγράφει για το θέμα την 1η Αυγούστου 2005 αυτή τη φορά στον Γκάρντιαν, λόγω της εισαγγελικής έρευνας για τη δράση Ελλήνων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Και πάλι φιλοξενεί δήλωση Τ.Μ.

"The presence of Greek paramilitaries at Srebrenica, sadly, was just a footnote in what was a much wider network of support for Milosevic and the Bosnian Serbs," says Takis Michas, whose book Unholy Alliance charts in shocking detail the relationship between the two Orthodox nations.

Ο προσεκτικός αναγνώστης, δηλαδή αυτός που δεν θα αρκεστεί στα δικά μου παραθέματα αλλά θα ακολουθήσει τους συνδέσμους, θα παρατηρήσει μια ωραία λεπτομέρεια. Και στα δύο κείμενα η παράγραφος που προηγείται των δηλώσεων Μίχα, τελειώνει με την ίδια πρόταση. «Marko Milosevic, his lascivious smuggler son, declared Greece 'my first home'» το 2003, «Marko Milosevic, his lascivious smuggler son, called Greece "my first home» το 2005. Η έκφραση lascivious smuggler πρέπει να είναι κατοχυρωμένη από τη Σμιθ. Διαφορετικά, δεν μπορεί, κάποιος θα την είχε χρησιμοποιήσει και για τον υιό Θάτσερ.

Ξέφυγα όμως. Αν παμε μόλις δυο βδομάδες πίσω από την 1η Αυγούστου του 2005 θα βρούμε ένα δημοσίευμα του Ιού, για την ξεχασμένη ιστορία των Ελλήνων εθελοντών στον πόλεμο της Βοσνίας. Οι Ιοί λοιπόν παραθέτουν χρονολογίες, τόπους και ονοματεπώνυμα. Δεν χρειάστηκε να καταφύγουν στα αρχεία του Φόρεϊν Όφις. Τα αντλούν από τα ελληνικά μέσα. Ναι, το καλύτερα κρυμένο μυστικό της Ελλάδας εκτίθεται με συνενεύξεις σε εφημερίδες και τηλεοράσεις.

Πιο συγκροτημένο πολιτικά ήταν το προφίλ της δεύτερης κατηγορίας εθελοντών. «Η Ευρώπη ανήκει στους Λευκούς και τους Χριστιανούς» εξηγεί χαρακτηριστικά στην «Ελεύθερη Ώρα» (25.9.95) ο Σπύρος Τζανόπουλος, λοχίας της ΕΕΦ που μετείχε στην επίθεση κατά της Σρεμπρένιτσα. «Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες εθελοντές, ανήκουμε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, συγκεκριμένα ανήκουμε στη Χρυσή Αυγή, κι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που ανεβήκαμε επάνω», ξεκαθαρίζει στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, τον Αύγουστο του 1995, ο Μιχάλης Μαυρογιαννάκης. «Αγωνιζόμαστε για μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη δίχως μουσουλμάνους και αμερικανοσιωνιστές», συμπληρώνει στην ίδια συνέντευξη ο Αποστόλης Μπάμπος.

Να χαρώ εγώ κρυμένα μυστικά και ντοκουμέντα.

Μη φανταστείτε πάντως τίποτα μεγάλα νούμερα. Οι επικεφαλής της ΕΕΦ υπολογίζουν πως υπήρξαν «συνολικά 60-70 εθελοντές» σε όλη τη διάρκεια του πολέμου («Espresso» 7.11.02). Συχνά, μάλιστα, η «θητεία» τους στη Βοσνία κράτησε μόνο μερικές βδομάδες («Εθνος» 1.6.95). Το Μάιο του 1995 η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά αριθμούσε μόλις 16 άτομα («Αδ. Τύπος» 6.5.95) και στη συνέχεια 11, εκ των οποίων τα 8 «στο μέτωπο» («Εθνος» 1.6.95), ενώ τον Ιούλιο γίνεται λόγος για «περίπου είκοσι πέντε» («Νίκη» 21.7.95). Στην κατάληψη της Σρεμπρένιτσα γράφτηκε ότι πήραν μέρος συνολικά 10 εθελοντές, κατονομαζόμενοι ένας προς έναν («Εθνος» 13.7.95). Από τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ της εποχής πληροφορούμαστε, τέλος, τα ονοματεπώνυμα 27 εθελοντών, ο ένας από τους οποίους φέρεται ως αγνοούμενος.

Προσπαθώ να σκεφτώ τι περισσότερο θα είχε γραφτεί αν δεν επρόκειτο για το καλύτερα κρυμένο μυστικό της Ελλάδας.

Οφθαλμοφανέστερη είναι η πολιτική πλευρά της υπόθεσης. Ενώ στη Σρεμπρένιτσα είχαν αρχίσει οι μαζικές εκτελέσεις, τα αθηναϊκά ΜΜΕ πανηγύριζαν για τη νίκη των ελληνοσερβικών όπλων και την έπαρση των εθνικών μας συμβόλων πάνω από την κατακτημένη πόλη: «τέσσερις σημαίες, η σερβική, η ελληνική, η σημαία της Βεργίνας και του Βυζαντίου κυματίζουν μαζί», μας πληροφορούσε με ενθουσιασμό το «Εθνος» (13.7.95), ως «απόδειξη της αγάπης και της αλληλεγγύης των δυο λαών, της ευγνωμοσύνης των Σέρβων στρατιωτών για τη βοήθεια των Ελλήνων που πολεμούν κοντά τους».

Να υποθέσω ότι τόσο ο Μίχας όσο και η Σμιθ αγνοούσαν το άρθρο του Ιού; Μπορεί.

Η λυδία λίθος για το ρόλο των Ελλήνων εθελοντών στη Σρεμπρένιτσα ήταν η έκθεση σχετικά με τις ευθύνες των Ολλανδών κυανόκρανων. Επιπλέον η έκθεση αναζητώντας το ρόλο των μυστικών υπηρεσιών τρίτων χωρών αναφέρεται στην ενίσχυση των Σέρβων από την Ελλάδα. Έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τα σχετικά άρθρα του Τάκη Μίχα (Ελευθεροτυπία 2-5-2002) και του Richard Aldrich (Guardian 22-4-2002). Εννοώ πλάι-πλάι.

Νομίζω πως το πρόβλημα δεν είναι η ανύπαρκτη μυστικότητα. Αλλά ότι η ελληνική δικαιοσύνη είναι κότα λειράτη. Τόσο απλά.

Ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι

Spc. Mickiela Montoya, 21, who was in Iraq with the National Guard in 2005, took to carrying a knife with her at all times. "The knife wasn't for the Iraqis," she told me. "It was for the guys on my own side."
The private war of women soldiers

At Fort Bragg, the Army officers have a new program that is advising the wives (!) of men who are deployed into combat not to cut their hair, not to display the independence that was required of them while their alpha-male was away in Afghanistan (and now Iraq) doing Uncle Sam's wet work. Sudden changes or perceived challenges could set the lad off. This is a fairly typical, boneheaded bureaucratic response - clueless about its casual sexism, completely clueless about crossing over that "frontier."
Military Matters #18 -- Let's Talk About Sex

Αυτοί δεν είναι ανήλικοι φυλακισμένοι

Payusova’s work, with its strong imagery, the play of consciousness and her unique juxtaposition of images, immediately brings the viewer into the world of these young men. Through the codified symbols of the Russian society, Russian Orthodox Church and the prison rhetoric, Payusova combines this heavy symbology with direct representation of the young mens’ faces to remind us of a complexity of life. It is this juxtaposition between their personal narrative and society’s reaction to them that allows one to search for an answer to this fundamental question of society’s judgments of saints, sinners and martyrs. In her own words: “What we fail to see are the reasons, the incentives for those kids to commit the crimes.”

Angelica Semmelbauer, Mimi Ferzt Gallery

Zek Week: Russia Prison Art του Μπομπ Αμστερνατμ.

So you think you can dan^Η^Η^Ηcompare Αντώνη Καρκαγιάννη;

Ο Α. Καρκαγιάννης στην Καθημερινή του Σαββάτου έκανε κάποιες αυθόρμητες συγκρίσεις (μέσω buzz) στη λειτουργία της ελληνικής βουλής και του αμερικανικού κογκρέσου. Το αποτέλεσμα συντριπτικό υπέρ των υπερατλάντων.

Το μόνο που δεν ακούσαμε και δεν είδαμε είναι αυτό που συνέβη στο αμερικανικό Κογκρέσο: Να συναντηθούν οι αντίπαλες πλευρές και να επιδιώξουν συμβιβαστικές λύσεις, ευρύτερης αποδοχής.

Ας δούμε λοιπόν τον, τρόπω τινά, αμερικανό Παπαληγούρα σε μια επίδειξη τυπικής κοινοβουλευτικής κουλτούρας που τάχα απουσιάζει από το μικρό γαλατικό χωριό μας.

Και επειδή ο αμερικανός Καρκαγιάννης δεν ήταν διαθέσιμος για σχολιασμό, αντ' αυτού ο Jon Stewart.

Αυθόρμητες οι συγκρίσεις, ομολογουμένως. Βρε μπας και δεν είμαστε αντιαμερικανοί και δεν το ξέρουμε;

Almost Futile Rage Against ΤΑ-ΝΕΑ Link Machine

Προσπαθώ να γράψω κάποια εξυπνάδα αλλά ο πόλεμος ενάντια στη βλακεία μοιραία σε κάνει και σένα βλάκα.

Οπότε περνάμε στο αντάρτικο με στόχο, τι άλλο, τις γραμμές ανεφοδιασμού του εχθρού.

Έγραψα ένα script για την επέκταση Greasemonkey (τίποτα σπουδαίο, δυο γραμμές) που μετατρέπει συνδέσμους της μορφής http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php κλπ σε http://ta-nea.dolnet.gr/print.php κλπ

«Και λοιπόν;» ακούω μια δύσπιστη φωνή. Οι σελίδες στο παλιό σάιτ όταν σερβίρονταν με το "πρόγραμμα" (περί αυτού πρόκειται) print.php εμφανίζονταν με μορφή κατάλληλη για εκτύπωση. Ενώ με το print_article.php εμφανίζονταν σαν, εεε, σαν σελίδες του web.

Είτε από πρόθεση (κάποιου που δεν άντεξε τόση βλακεία) είτε από αμέλεια το print.php εξακολουθεί να δουλεύει. Που σημαίνει πως η παλιά βάση δεδομένων είναι ακόμα ζωντανή. Το οποίο με τη σειρά του σημαίνει πως είναι απολύτως εφικτό να αναστηθούν οι παλιοί σύνδεσμοι.

Αν δεν καταλαβαίνετε τι λέω, προσπαθήστε να ακολουθήσετε κάποιο σύνδεσμο της μορφής print_article.php Θα προωθηθείτε στα νέα ΝΕΑ. Αλλά με τους συνδέσμους print.php κανένα πρόβλημα. Ε, αντί να αλλάζω τη διεύθυνση του συνδέσμου με το χέρι το κάνει αυτόματα το tanealinkfixer.user.js

Είπαμε, πρώτα εγκατάσταση του Greasemonkey, κλείσιμο και άνοιγμα του Firefox, εγκατάσταση του script (αρκεί απλό κλικ και δεν χρειάζεται μετά άνοιγμα-κλείσιμο). Εφεξής σε οποιαδήποτε σελίδα υπάρχουν παλιοί σύνδεσμοι των ΝΕΩΝ της μορφής print_article.php θα γίνονται αυτόματα print.php

Έχω ένα κακό προαίσθημα πως δεν θα κρατήσει πολύ αυτή η τρύπα. Η βλακεία εκτός από ανίκητη είναι και αεικίνητη. Αλλά ήδη έχω στο μυαλό μου μπάκαπ πλαν :-)

Εννοείται (!) πως όλα αυτά αφορούν τον Mozilla Firefox. Γνωρίζω ότι ο Opera υποστηρίζει userscripts αλλά δεν έχω ασχοληθεί. Νομίζω πως υπάρχει κάποια "πλατφόρμα" για εκτέλεση userscripts και στον Internet Explorer. Αλλά επίσης δεν έχω ασχοληθεί. Αν γνωρίζετε σχετικά γράψτε.

Ακίνδυνο Κάστιν

Αναζητώντας ο bfo το καστιν της επικείμενης 17N The Movie, ο/η vaal εξέφρασε έναν πόθο

Πάντως πολύ θα ήθελα να δω τον Καραμπελιά να ενσαρκώνεται απο εναν μεγάλο σταρ του χολιγουντ.

Ιμπόσιμπλ ιζ νάθιν, μετά το Γιούρο Του Θάουζαντ Φωρ. Ήδη μεγάλος σταρ του Χόλυγουντ έχει υποδυθεί τον Γιώργο Καραμπελιά. Παραθέτω σχετικό απόσπασμα που σαν επιπλέον μπόνους δίνει πάτημα στις κατηγορίες (;!) περί νεορθοδοξίας (!!!).

Δεν είναι ωραίο τραγουδάκι;

Don't bogart that joint my friend

Η Μαρία μπαζάρισε μια είδηση της Καθημερινής με τον άκρως ενδιαφέροντα τίτλο «Η χρήση κάνναβης μπορεί να οδηγήσει στη σχιζοφρένεια». Ο σύνδεσμος οδηγεί σε μια σελίδα "λευκή", κατά πάσα πιθανότητα επειδή η Κ απέσυρε την είδηση. Εννοείται πως έπρεπε να μάθω γιατί.

Το αποτέλεσμα της αναζήτησης για cannabis και schizophrenia στο Google News λιτό και αποκαλυπτικό.



Η ίδια είδηση με τίτλο Cannabis chemical curbs psychotic symptoms, study finds στον Γκάρντιαν

Most cannabis research focuses on tetrahydrocannabinol (THC), the active ingredient that produces the high. Recent studies have shown THC makes symptoms of schizophrenia worse and triggers the condition in a small proportion of users.

But the new research shows that another chemical, cannabidiol (CBD), has the opposite effect. "One possibility is that there are good guys and bad guys within cannabis," said Markus Leweke, of the University of Cologne. He and his team compared the effects of CBD and a leading anti-psychotic drug, Amisulpride, on 42 patients with schizophrenia. After four weeks the symptoms of both groups had improved, but those treated with CBD suffered fewer side-effects.

bogart: (slang verb) To keep something all for oneself, thus depriving anyone else of having any. A slang term derived from the last name of famous actor Humphrey Bogart because he often kept a cigarette in the corner of his mouth, seemingly never actually drawing on it or smoking it. Often used with weed or joints but can be applied to anything.

Από μικρές στα βάσανα

και κάτι χαρούμενο

και τέλος κάτι χαρουμενότερο