Η αποκαθήλωση της αποκαθήλωσης

ΟΚ, οι σημασίες των λέξεων αυξάνονται και πληθύνονται. Εκεί που εξακολουθώ να δυσκολεύομαι είναι με τα πρόσημα.

Η καθήλωση είναι η ακινητοποίηση με δεσμά. Είτε αφορά ένα τιτάνα στον Καύκασο, είτε ένα θεό στο Γολγοθά ή πιο πεζά ανθρώπους σε φυλακές και ψυχιατρεία, δεν υπάρχει καμία συνθήκη που να την κάνει άξια εγκωμίων. Η άρση της καθήλωσης, η αποκαθήλωση ντε, είναι πράξη ανακούφισης για τον ζωντανό, ελάχιστος σεβασμός για τον νεκρό.

Και υπάρχει και η άλλη "καθήλωση". Η οποία δεν αίρεται με τη διάρρηξη κάποιων δεσμών. Αλλά με το κατέβασμα από το προνομιακό βάθρο της αναγνώρισης. Αυτού του είδους η αποκαθήλωση δεν αφορά ανθρώπους αλλά την ιδέα που έχουμε γι' αυτούς. Ή ακόμα σύμβολα, πεποιθήσεις, αντιλήψεις. Όταν αποκαθηλώνονται πράγματα που θεωρούμε σωστά είναι μια τραγωδία. Και η ιστορία ασφαλώς θα εκδικηθεί. Αν πάλι πρόκειται για πράγματα που οι άλλοι θεωρούν σωστά, εεε, καιρός ήταν να λάμψει η αλήθεια. Καθαίρεση μου φαίνεται πιο κατάλληλη λέξή, αλλά η αποκαθήλωση μάλλον γράφει με πιο δραματικό μελάνι.

Κι έτσι φτάνω στην αποκαθήλωση έργων τέχνης. Πως ονομάζεται η προτεραία της αποκαθήλωσης κατάσταση ενός έργου τέχνης;

Συμπληρωμαική απορία: μία Πιετά που θα αναπαριστά την Στεφανή να θρηνεί το αποκαθηλωμένο έργο της, θα είναι έργο τέχνης (κίτς ασφαλώς) ή υπονόμευση της ελευθερίας της τέχνης; Μπορεί να είναι και τα δυο ταυτοχρόνως;