Ακίνδυνη Παραδοχή
Nobody cares.
Nobody has the time...
to be vulnerable to each other.
So... we just go on.
I mean, right away our armor comes out
like a shield and goes around us...
and, uh, we become like
mechanical men.
or simply "pissing around and pissing us off", according to a certain individual.
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 29, 2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Το καλύτερο φάρμακο για την μαυρίλα αυτές οι σκηνές. Σαν σκηνή από ταινία του Κ. πρέπει ν’ ακούσει κανείς τους στίχους του Ντύλαν που σχολίασες τις προάλλες.
Ας προσθέσω όμως και το δίστιχο:
"In this earthly domain, full of disappointment and pain
You'll never see me frown"
*
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως ο ποιητής να μην εννοεί You'll never see me frown αλλά You'll never see me frown.
Είναι ανάσες πολύτιμες.
Είναι δικό σου το φταίξιμο της νέας αρχής και της αδυσώοητης
έ κ θ ε σ η ς .
I saw you this morning.
You were moving so fast.
Can’t seem to loosen my grip
On the past.
And I miss you so much.
There’s no one in sight.
And we’re still making love
In My Secret Life.
I smile when I’m angry.
I cheat and I lie.
I do what I have to do
To get by.
But I know what is wrong,
And I know what is right.
And I’d die for the truth
In My Secret Life.
Hold on, hold on, my brother.
My sister, hold on tight.
I finally got my orders.
I’ll be marching through the morning,
Marching through the night,
Moving cross the borders
Of My Secret Life.
Looked through the paper.
Makes you want to cry.
Nobody cares if the people
Live or die.
And the dealer wants you thinking
That it’s either black or white.
Thank G-d it’s not that simple
In My Secret Life.
I bite my lip.
I buy what I’m told:
From the latest hit,
To the wisdom of old.
But I’m always alone.
And my heart is like ice.
And it’s crowded and cold
In My Secret Life.
On the hard fast train
On the road to gain
Something gets right through to your telling bone
Theres a sudden itch
An electric twitch
Sometimes I swear this bodys got a mind of its own
This is the naked truth
This is the light
Theres only one place left to go
Auberge
You meet the silent type
On a windy trail
With a shiny cloak and an unseen silver dagger
You can talk till you ache
Give yourself one more break
You can tell by the look on his face that it just doesnt matter
This is the naked truth
This is the light
Theres only one place left to go
Auberge
Give me a weekend
Give me a day
Dont like what Im seeing though I hear what you say
Think with a dagger
And youll die on your knees
Begging for mercy
Singing please mister please
This is the naked truth
This is the light
Theres only one place left to go
Auberge
Auberge! Απίστευτο!
Αυτό ήταν το πρώτο ροκ τραγούδι που μου άρεσε ποτέ (πριν δεν άκουγα καθόλου). Μιλάμε για το 1990 ή 1991 IIRC, στο γυμνάσιο.
Οι πρώτοι δυο δίσκοι που πήρα ήταν το Auberge και το Baby (των Yello -καμμία σχέση στο ύφος, από μπλουζ-μπαλαντοροκ σε αβαντγκαρντο-ποπ-ουόρλντ-ηλεκτρόνικα).
Ο δίσκος έχει απίστευτες μπαλαφάρες μέσα, αν τον καλοεξετάσεις ψύχραιμα 15 χρόνια μετά, αλλά το ομώνυμο και το Red Shoes είναι ακόμα φοβερά.
Ώστε έτσι Γνωμοδότη! Για δες. Εγώ πάλι έχω ένα cd με εντελώς μινιμάλ εξώφυλλο, όλο μάυρο και με λευκά γράμματα η λέξη Paa, του οποίου εικοστό τρακ είναι το Auberge.
Δημοσίευση σχολίου