Ακίνδυνο Μέτωπο (φαιοκόκκινο σε πράσινο φόντο)

(Για τον Καλλίμαχο, τον Αθήναιο και τ' άλλα παιδιά)

Είναι απ' αυτές τις φορές που η αηδία σε πνίγει. Που θες να μιλήσεις όχι για να καταγγείλεις. Απλά να ξεσπάσεις εν είδει ανέξοδης κάθαρσης. Μιλαώ για τα έργα και τις ημέρες του εσμού που έχει καταγραφεί ως φαιοκόκκινο μέτωπο.

Πριν λίγο καιρό ο Γρηγόρης Πέρελμαν απέρριψε το «νόμπελ των μαθηματικών» και 1M δολάρια. Τα σχόλια είτε θετικά είτε αρνητικά δεν έκρυβαν το δέος που προκαλούσε η «τρέλλα» του ρώσου μαθηματικού. Έτσι δεν θέλουμε τους μαθηματικούς; Ακίνδυνα διαφορετικούς. Με το φτωχό μυαλό μου αναρωτήθηκα αν οι αντιδράσεις ήταν ίδιες στην περίπτωση που ο Πέρελμαν ήταν ιρανός και ζούσε στη Τεχεράνη.

Τότε η "υπεράνω χρημάτων" στάση μάλλον θα προκαλούσε δυσπιστία. Ο ανθρωπολογικός τύπος του χαριτωμένα παρεκκλίνοντος μαθηματικού θα έδινε τη θέση του στον τύπο του οσιομάρτυρα της ελεύθερης σκέψης. Ποιος ξέρει τι εκβιασμούς, τι απειλές δέχεται από το καθιστός; Ποιος λογικός άνθρωπος θα απέρριπτε τέτοια τιμή; Και βεβαίως τόσα χρήματα. Με τούτα και με κείνα θυμήθηκα την περίπτωση του Ντουκαντάμ.

Το βράδυ της 7ης Μαΐου του 1986 ο τερματοφύλακας της Στεάουα έπιασε τέσσερα πέναλτυ. Έστειλε τη Μπαρτσελόνα για χαμομήλι και έδωσε στην ομάδα του το Κύπελο Πρωταθλητριών. Το πρώτο που κατέκτησε ομάδα της ανατολικής Ευρώπης. Και μετά ο Ντουκαντάμ εξαφανίστηκε. Το καθιστός Τσαουσέσκου ανέφερε σαν αιτία λόγους υγείας. Φυσικά κανείς στον ελεύθερο κόσμο δεν τσίμπησε. Ήταν φανερό ότι κάτι άλλο είχε συμβεί.

Και πράγματι η αλήθεια, η αληθινή αλήθεια, αποκαλύφθηκε σύντομα και ήταν φρικτή. Τον Ντουκαντάμ τον είχαν σαπίσει στο ξύλο οι μπράβοι του υιού Τσαουσέσκου. Και τα καθάρματα του σπάσανε τα χέρια ακριβώς για να μην υπάρχει περίπτωση να ξαναπαίξει. Γιατί τέτοιο μίσος; Η υλιστική εκδοχή ήθελε αφορμή την άρνηση του Ντουκανταμ να παραδώσει στον υιό Τσαουσέσκου πολυτελές αυτοκίνητο με το οποίο είχε βραβευτεί. Η ιδεαλιστική εκδοχή ήθελε τον Τσαουσέσκου τζούνιορ να ζηλεύει το στάτους ήρωα που απολάμβανε ο Ντουκαντάμ.

Τρομερά πράγματα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι κάλλιστα μπορεί να ισχύουν ταυτόχρονα και οι δύο εκδοχές. Μόνο που η πεζή αλήθεια είναι πως όντως ο Ντουκαντάμ σταμάτησε άδοξα τη καριέρα, στην καλύτερη στιγμή του, για πολύ σοβαρούς λόγους υγείας. Ένα αιματολογικό πρόβλημα, που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Και τα περί αυτοκινήτου συνέβησαν ακριβώς ανάποδα. Ήταν χάρη στον Βαλεντίν Τσαουσέσκου που κάθε παίχτης της Στεάουα πήρε ένα αυτοκίνητο.

Θα πει τώρα κανείς "και που είναι τα αποβράσματα του φαιοκόκκινου μετωπου, οέο;".

Σκόπευα λοιπόν να κάνω ποστ όσα διαβάσατε παραπάνω. Και έψαχνα για κάποια τεκμηρίωση, κακή συνήθεια αυτή για ανορθολογιστή. Βρήκα συνέντευξη πρόσφατη του Ντουκαντάμ, που λέει πόσο καλός άνθρωπος ήταν ο Τσαουσέσκου jr. Βρήκα ποστ στο γιουζνετ, περί το 90, που αναφέρονται οι ψευδείς φήμες ως αληθείς. Αλλά το διαολάκι, ή αγγελάκι, μέσα μου έλεγε ψάξε κι άλλο. Και έπαθα σοκ.

Martor, The Museum Of The Romanian Peasant Anthropology Review

Τεύχος 7/2002 αφιερωμένο στα έητις του Βουκουρεστίου. Όπως είναι αναμενόμενο στο γράμμα Σ υπάρχει αναφορά στη Στεάουα. Όχι τίποτα φοβερό, τρεις παράγραφοι. Γράφει πως μπλέχτηκε ο Βαλεντίν Τσαουσέσκου με το ποδόσφαιρο.

Ο Βαλεντίν λοιπόν στράφηκε στη στρογγυλή θεά (this is cliche police SWAT, open up right now) και τη Στεάουα όταν το αγαπημένο του μπριτζ απαγορεύτηκε. Το απαγόρευσε η ελαφρώς διαταραγμένη μητέρα του Έλενα, η οποία παρεμπιπτόντως έχει τιμηθεί από την ακαδημία Αθηνών. Πως και γιατί το απαγόρευσε στο σύνδεσμο στο τέλος. Αλλά πως και δεν απέτρεψε τη γελοιότητα ο Βαλεντίν; Έτυχε να λείπει εκείνες τις μέρες από το Βουκουρέστι. Σε κρουαζιέρα.

Εντάξει, και ο σοσιαλισμός θέλει τη κρουαζιέρα του. Εξάλλου ο άνθρωπος, ο Βαλεντίν όχι ο σοσιαλισμός, δεν ξοδεύτηκε. Προσκεκλημένος ήταν. Από ποιόν; Από ποιόν οέο;

Από τη βασιλική οικογένεια της Ελλάδος!!!

Δυστυχώς δεν αναφέρεται χρονολογία. Αλλα φαντάζομαι πως θα είναι αρκετά μετά το 68. Κι αν η ανάμειξη του Βαλεντίν με τη Στεάουα δεν απέχει πολύ από τη λάμψη του άστρου της, πρέπει να μιλάμε το νωρίτερο τέλη '70. Αν όχι αρχές '80. Δηλαδή στην Ελλάδα του ελεύθερου κόσμου οι τριτοδρομικοί σοσιαλιστές εφορμούσαν, με κάτι μουστάκες να με το συμπάθειο, στα ανάκτορα Τατοΐου και ο Κοκός την ίδια ώρα έκανε ντόλτσε βίτα με το γιό του Τσαουσέσκου.

Οι προδότες στο φυσικό τους χώρο, στο Γουδί λέμε (hint, hint, hint, hint, hint)!

Έτσι εξηγείται με τι πλάτες γνωστή ομάδα της στερεάς ελλάδος (της ανατολικής, γιατί υπάρχει και ο Παναιτωλικός), το ντόπιο έμβλημα της μαύρης αντίδρασης και του αμερικανόδουλου φιλελευθερισμού, παραμύθιαζε το κόσμο της επί σειρά ετών. Ότι να, αν όχι φέτος, οπωσδήποτε του χρόνου, φέρνει ρουμάνο σούπερ παιχταρά.

Να είναι τυχαίο που ο γνωστός εξαλλος αποφαίνεται με ύφος σαράντα καρδιναλίων ότι «Σε καμία άλλη πολιτισμένη ή μη πολιτισμένη χώρα του πλανήτη δεν υπάρχει αυτό το φαιοκόκκινο ξενοφοβικό μόρφωμα που στη χώρα μας υποδύεται την Αριστερά»; Τώρα ξέρουμε τι και γιατί παραπάνω ξέρει αυτός. Αλλά βέβαια, όταν οι κούπες πήγαιναν προς το Λιόπεσι, τότε το φαιοκόκκινο μέτωπο κάναμε πως δεν το γνωρίζαμε. Μετά το ανακαλύψαμε. Όταν η εν ελλάδι ομάδα της Σεκιουριτάτε παρέδωσε τα σκήπτρα της υποτέλειας στην εν ελλάδι ομάδα της Στάζι. Αμ έτσι ξέρω κι εγώ να παίρνω πρωταθλήματα.

Τα είπα και ξαλάφρωσα και αμαρτίαν ουκ έχω.

Κατά τα άλλα εύχομαι απόψε, σε αντίθεση με ότι συνέβη χθες και σε συμφωνία με ότι συνέβη προχθές, να κερδίσει ο καλύτερος.

Πηγή:
Τα έητις στο Βουκουρέστι, τα ντοκουμέντα της ντροπής.

υ.γ. Το γεγονός ότι μια ομάδα του ανατολικού μπλοκ κέρδισε την ευρωπαϊκή κούπα δυο μόλις βδομάδες μετά το Τσερνομπύλ αποδεικνύει πόσο δίκιο είχαν ο Ριζοσπάστης και η αλήστου μνήμης Πρώτη. Αλλά, ως συνήθως, ουδείς προφήτης στον τόπο του. Π.χ. ο γνωστός μυστακοφόρος που έγραφε «Ξέρουμε τώρα με ακρίβεια πώς φτάσαμε στο ατύχημα στο Τσερνομπίλ. Ξέρουμε, επίσης με ακρίβεια, τα όρια της μόλυνσης που προκλήθηκε και που περιορίζεται σε μια ακτίνα γύρω από το Τσερνομπίλ, χωρίς να δικαιολογεί τις εξάρσεις του κομπογιαννίτικου πανικού που ταλαιπώρησαν την ελληνική κοινή γνώμη»

υ.γ.2 Δεν είμαι εμπαθής.