You talking to me? I'm NOT the only one here!

Αθήναιε έχω την εντύπωση πως χρειάζεται να αποσαφηνίσω τις θέσεις μου. Πράγμα που μου συμβαίνει απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου.

Υποστηρίζω ότι:

• Το ποσοστό 97% Χ.Ο. δεν είναι γέννημα της φαντασίας του Καραμπελιά.
  Η σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες δείχνει πως το ποσοστό αυτό δεν συνιστά κάποιου είδους «παραδοξότητα».
  
• Δεν υπάρχει τρόπος υπολογισμού της γνησιότητας οποιουδήποτε φρονήματος, του θρησκευτικού συμπεριλαμβανομένου.
  
• Ακόμη χειρότερα, δεν υπάρχει τρόπος πρόβλεψης της μεταβολής του φρονήματος όταν τεθεί σε δοκιμασία.
  
• Το στοιχείο αυτό είναι δυνάμει παράγοντας αστάθειας, ή απονομιμοποίησης, ή ανατροπής, ή [fill in this space with your words] όταν οι πιστοί βρεθούν αντιμέτωποι με κάτι που αντιλαμβάνονται σαν συλλογική δοκιμασία.

Οπότε τώρα, αφού έκαψα μερικές δεκάδες χιλιάδες νευρώνες για να κάνω την παραπάνω σούμα, ας κάψω μερικές ακόμη χιλιάδες για αυτά που δεν υποστήριξα.

Δεν υποστηρίζω ότι:

• Καθένας που μπουχτίζει με τη κοινωνία και αντιδρά είναι ο Εκλεκτός. Σε αυτό το μοτίβο προτιμώ τον Ταξιτζή, λόγω αδυναμίας στη Φόστερ.
  
• Η θρησκευτική πίστη είναι το κοινωνιολογικό ισοδύναμο της φιλοσοφικής λίθου. Ελπίζω το ίδιο να ισχύει και για τον φιλελευθερισμό.
  
• Επειδή όταν μία πρόταση κλείνει με «το Χριστό μου» ή «τη Παναγία μου» κατά τεκμήριο δεν είναι προϊόν θρησκευτικής αναζήτησης, εξ αντιδιαστολής όταν μία πρόταση ξεκινά «Ο Θεός μου είπε» οπωσδήποτε ο ομιλητής αγωνιά για τη σωτηρία του πάσχοντος Κόσμου.

Συνεχίζω με κάποια πιο συγκεκριμένα σημεία.

Σέβομαι τον προγραμματισμό σου σε ότι αφορά τα του Κον περί κομμουνιστών και ναζί. Χωρίς την άδεια κανενός να σου θυμίσω μια απάντηση στον τύπο που (δεν) υπέγραφε ως Αστέρι.

Ο "Ιππότης" σου (ο Φιούρερ, ντε!) κυνήγησε όσο κανείς τη Μεγαλη Τεχνη, μίσησε την αντι-Τέχνη, εξόρισε και κυνήγησε μεγαθήρια του πνεύματος και των εικαστικών διότι έκαναν "τέχνη της παρακμης", λεει (Αστέρι μου, πρόσεχε λοιπόν πως χαρακτηρίζεις τα αγόρια μου τα εικαστικά, πρόσεξε! ;-)

Οι Ναζί μίσησαν τη Μεγαλη Τεχνη και την Αντι-τεχνη ακριβώς γιατί τους έτριβε στα μούτρα το παρελθόν και το μέλλον τους, τους έλεγε πως δεν ήταν παρα εγκληματίες που θα δημιουργούσαν τα στρατόπεδα (στην παραδοση που παρελαβαν απο τους Βρεταννούς, οφ κόρς -αζ γιου μέι νόου τα πρώτα στρατόπεδα συγκεντρωσης μονδέρνου τύπου, τα έφτιαξαν οι Βρεταννοί για τους μπόερς, οι ναζί απλοί αντιγραφείς ήταν - δευτεράντζα πραμμα μπρος στην Empire όπου the sun κλπ κλπ, τι λέμε τώρα!).

Ρετάλια χαρακτήρισα τη Γαλλία και την Αγγλία, σε σύγκριση με τις Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία των οποίων τα ποσοστά είναι ευθέως συγκρίσιμα με της Ελλάδας. Περιπαικτικά το έγραψα, γιατί το 64% Καθολικών στη Γαλλία μου προκαλεί μεγαλύτερη απορία από το 97% των Χ.Ο. στην Ελλάδα. Αλλά φαίνεται την προκαλεί μόνο σε μένα.

Σχετικά με τη ζωολογία, τόσο το βόδι όσο και το πρόβατο είναι ζώα εξημερωμένα, άρα παντελώς ακίνδυνα. Ως εκ τούτου το παρόν μπλογκ είναι ο φυσικός τους χώρος.

The αλλά-δεν-απάντησες section
μήπως ο κ. Καραμπελιάς εννοεί ότι γερό χαρτί είμαστε μόνον εμείς οι Ορθόδοξοι, σας ρώτησα και στο προηγούμενο ποστ και δεν μου απαντήσατε
και αυτός δεν απάντησε
πιστεύω ότι το νεορθόδοξο ρεύμα δεν κατόρθωσε να απαντήσει ολοκληρωμένα στα σύγχρονα ζητήματα μιας πρότασης που να συνδέει την νεωτερικότητα και την παράδοση γι’ αυτό είναι καιρός σήμερα να πάμε ένα βήμα παραπέρα, τόσο από την μαρξιστική παράδοση όσο και από την νεο-ορθοδοξία.
Εγώ καταλαβαίνω ότι δεν αποκλείονται οι μη ορθόδοξοι.

Επειδή όμως Αθήναιε ακούω μια φωνή εντός σου να φωνάζει «ναι, αλλά ΕΣΥ τι πιστεύεις», ιδού τι πιστεύω με τα λόγια κάποιου άλλου (τι περίμενες;):

Η Εκκλησία γενικά έχει κάνει συμφωνία με τον διάβολο δηλαδή με το αστικό Κράτος. Δεν υπάρχει πραγματικά αντίθεση πιο σκανδαλώδης απ' αυτήν ανάμεσα στην θρησκεία και την αστική τάξη, γιατί αυτή η τελευταία είναι το αντίθετο τής θρησκείας. Η μοναρχική ή η φεουδαρχική εξουσία ήταν κατά βάθος λιγότερο. Ο φασισμός, σ' αυτή την οπισθοδρομική στιγμή του καπιταλισμού, ήταν λιγότερο δυναμικός, αντικειμενικά, από την άποψη τής Εκκλησίας από το δημοκρατικό καθεστώς: ο φασισμός ήταν μια βλασφημία, αλλά δεν υπέσκαπτε εσωτερικά την Εκκλησία, επειδή αυτός ήταν μια πλαστή νέα ιδεολογία. Ο Συμβιβασμός, δεν υπήρξε ιεροσυλία στα τριάντα, αλλά είναι σήμερα, κι αν ο φασισμός ούτε άγγιζε την Εκκλησία, σήμερα ο Νεοκαπιταλισμός την καταστρέφει. Η αποδοχή του φασισμού υπήρξε ένα φοβερό επεισόδιο· αλλά η αποδοχή του καπιταλιστικού αστικού πολιτισμού υπήρξε ένα αποφασιστικό γεγονός του οποίου ο κυνισμός δεν είναι μόνο ένα στίγμα, το υπέρτατο στίγμα στην ιστορία της Εκκλησίας, αλλά και ένα ιστορικό λάθος πού η Εκκλησία θα πληρώσει πιθανόν με την παρακμή της.
…
Το μέλλον ανήκει στη νέα αστική τάξη πού δεν έχει πια ανάγκη να διατηρεί την εξουσία με τα κλασικά μέσα· πού δεν ξέρει πια τι να κάνει την Εκκλησία που, τώρα, έχει καταλήξει γενικά να ανήκει σ' αυτό το ανθρωπιστικό κόσμο του παρελθόντος πού αποτελεί ένα εμπόδιο στη νέα βιομηχανική επανάσταση· η νέα αστική εξουσία πραγματικά επιβάλλει στους καταναλωτές ένα πνεύμα ολοκληρωτικά πραγματικό και ηδονιστικό· ένας κόσμος τεχνικιστικός και καθαρά επίγειος είναι εκείνος στον οποίο μπορεί να αναπτυχθεί σύμφωνα με την ίδια τη φύση ο κύκλος της παραγωγής και της κατανάλωσης. Για τη θρησκεία και πάνω απ' όλα για την Εκκλησία δεν υπάρχει πια χώρος. Ο οπισθοδρομικός αγώνας που διεξάγει ο νέος καπιταλισμός ακόμα μέσω τής Εκκλησίας είναι ένας καθυστερημένος αγώνας, προορισμένος μέσ' στην αστική λογική -πολύ γρήγορα να ηττηθεί, με την επακόλουθη «φυσική» διάλυση τής Εκκλησίας.

Εγώ τα (αντι)γράφω, εγώ τα διαβάζω.

Την κριτική του Παζολίνι την θεωρώ ολόσωστη. Την υπογράφω με χέρια και με πόδια. Αλλά 30+ χρόνια μετά βρίσκω πως είναι πιθανό το Κράτος να μαραθεί νωρίτερα από την Εκκλησία. Με τρόπο που θα ευχαριστούσε τους αναρχικούς παρά τους φιλελεύθερους.

(πι.ες: δεν παραπονιέμαι. κι εγώ, όταν θέλω να αποπροσανατολίσω τον συνομιλητή μου, προτάσσω το τετράγωνο θεληματικό πηγούνι μου. αλλά άπαξ, όχι τρις)