X is the Y of Z (under abnormal conditions)

π.χ. ο Ογκουνσότο είναι ο Μπαμπαγκίντα των φτωχών. Ή, ο Ηλιάδης είναι ο Ντάβιντς των φτωχών. Ή, ο Γκέκας είναι ο Αλεξανδρής των φτωχών. Ή, ο Μαζαράκης είναι ο Κολίνα των φτωχών. Ή, ο Σάντος είναι ο Μουρίνιο των φτωχών.

Και best of the best, ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των φτωχών ηλιθίων.

Δηλαδή αφορισμοί όπου ένα "φτηνό" Α ορίζεται σαν η προσομοίωση (ένεκα αδυναμίας, ένεκα ανάγκης, ένεκα άγνοιας, ένεκα ένεκα) ενός "υψηλού" Β για λογαριασμό της ομάδας Γ, συνήθως «αποκλεισμένης».

(ωστόσο η γενική φόρμα δεν έχει πάντα υποτιμητικό τόνο, μερικές φορές υποδεικνύει χονδροειδη αλλά αποτελεσματική εφευρετικότητα, ας πούμε ο βομβιστής αυτοκτονίας είναι ο πύραυλος κρουζ των φτωχών)

Επιστροφή στον ορισμό του αντιαμερικανισμού, που πρέπει να είναι η δημοφιλέστερη εκδοχή της φόρμουλας X is the Y of Z στο γαλατικό (double pun intended) χωριό μας. Όπου αναφέρεται η πηγή του αφορισμού, ονομάζεται ο Ζακ Ζυλιάρ. Πράγματι το έχει πει. Μόνο που αυτός στην πραγματικότητα έχει παραφράσει έναν παλιότερο αφορισμό.

Πως ο αντισημιτισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων.

Η πατρότητα αποδίδεται κυρίως στον Αύγουστο Μπέμπελ, αλλά εντόπισα και αναφορά στον Φερδινάνδο Κροναβέτερ (Ferdinand Kronawetter). Για το που και πότε της ρήσης βρήκα μια αναφορά του Κάουτσκυ: «The above outlined program [του ναζιστικού κόμματος λέει] is not particularly distinguished for originality. Fifty years ago this was the program of the anti-semites. The Democrat Kronawetter called it “the socialism of the fools of Vienna.” It corresponds to the intellectual level of philistines of all classes.»

Ο Κάουτσκυ το γράφει το 1934 όποτε το χρονικό πλαίσιο του αφορισμού ας πούμε πως είναι τα τέλη του 19ου αιώνα. Το πρόβλημα που ήθελε να φωτίσει ο αφορισμός ήταν εκείνοι που απέναντι στον στερεοτυπικό εβραίο τραπεζίτη «επαναστατούσαν» εξαιτίας όχι τής τάξης αλλά της καταγωγής του. Και βέβαια τι επανάσταση να κάνει ο ηλίθιος που ζητάει χριστιανό καπιταλιστή στη θέση του εβραίου;

Ο αρχικός αφορισμός καλεί τους σοσιαλιστές (τους προ 120ετίας ορίτζιναλ θυμίζω) να μην ξεγελαστούν από τους αντισημίτες. Ο σύγχρονος αφορισμός ποιούς καλεί να μην ξεγελαστούν από τους αντιαμερικανούς; Στην Ελλάδα οι αρθρογράφοι που επισείουν τον μπαμπούλα του σοσιαλισμού των ηλιθίων, την επαναστατική καθαρότητα τίνος επιθυμούν να προστατεύσουν;

(άραγε, τα ερωτηματικά είναι τα αποσιωπητικά των ηλιθίων ...)

Το κρίμα για το ποστ αυτό ας πέσει στον bfo.