Ακίνδυνο Παράπονο

Διαβάζω στο δελτίο τύπου των εκδόσεων Γνώσεις, σχετικά με την παρουσιάση της Μάστιγας του Θεού, όπως το παραθέτει ο Ροΐδης:

«Η παρουσίαση του “ανίερου” πονήματος του Μανώλη Βασιλάκη συνέπεσε σχεδόν χρονικά με μια καθαρά ευλαβική πράξη. Το θεοσεβέστατο εκλογοδικείο αφαίρεσε την βουλευτική έδρα από κάποιον που προώθησε στην Βουλή την πρόταση νόμου για τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους»

Ομιλεί ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, και φυσικά η βουλευτική έδρα στην οποία αναφέρεται είναι αυτού του ιδίου. The public gets what the public wants τραγουδούσαν οι Jam. Και ο Ανδριανόπουλος το ξέρει καλά, από τα χρόνια της χριστοδουλικού χομεϊνικού τύπου υποδοχής του Ντέταρι. Να το πω αλλιώς, αν το ακροατήριο του ήταν οι ερυθρόλευκοι επιστήμονες άνετα θα μπορούσε να ισχυριστεί, και πάντως εγώ αυτό θα τον συμβούλευα, ότι το βαζελοκρατούμενο εκλογοδικείο αφαίρεσε την βουλευτική έδρα από κάποιον που υπηρέτησε στη Βουλή τον Θρύλο και το λαό του. Αμέ.

Άλλωστε από αρχαιοτάτων χρόνων τα γραπτά είναι αυτά που μένουν. Τα προφορικά πετάνε, σε αγαστή σύμπνοια με τις υπερβολές.

Ίσως γι' αυτό ο έλληνας Τζιορντάνο Μπρούνο εκεί που μπαίνει η υπογραφή του αφήνει τις αξιολογικές κρίσεις στην άκρη και αναφέρεται σε σκέτα γεγονότα.

Δ Η Λ Ω Σ Η

«Από τα μέσα ενημέρωσης πληροφορήθηκα πως το εκλογοδικείο αποφάσισε την έκπτωσή μου από το βουλευτικό αξίωμα. Η απασχόλησή μου στο εξωτερικό σαν σύμβουλος της Ρωσικής κυβέρνησης για τον οικονομικό ανταγωνισμό εκτιμήθηκε ως ασυμβίβαστη με το βουλευτικό αξίωμα. Δίχως να ληφθεί υπ‘ όψιν πως προσφέρω έργο κι όχι εξαρτημένη εργασία και πως δεν είμαι υπάλληλος, και πολύ περισσότερο διευθυντικό στέλεχος, της όποιας ελληνικής εταιρίας.

Οι Βουλευτές οφείλουν λοιπόν να είναι υπάλληλοι των κομμάτων και να αγωνιούν για την επανεκλογή τους για να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Αυτή η εκδοχή ποτέ δεν με είχε συγκινήσει. Κι αν πρόκειται η διατήρηση της βουλευτικής έδρας να συνδέεται με την αλλοτρίωση της προσωπικότητας, των γνώσεων και των διεθνών μου εμπειριών, καλώς να χαθεί. Είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να αντέξει το διαφορετικό. Όλα πρέπει να στριμώχνονται κάτω από τον χαμηλό πήχη της μέτριας συμβατικότητας. Δυστυχώς στο πλαίσιο αυτό δεν χωράω εγώ. Λυπάμαι και Αντίο»

Σνιφ, κλαψ, και από πάνω λυγμ.

Βέβαια κι εδώ ο ατρόμητος πλην ξεχασιάρης Ανδρέας δεν αναφέρει ότι το (σκέτο, ε;) εκλογοδικείο δεν ασχολήθηκε "αυτεπαγγέλτως" με την περίπτωσή του. Αλλά κατόπιν ένστασης της Ρόζας Βρεττού, πρώτης επιλαχούσας στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Κι επίσης του διαφεύγει να σημειώσει πως στο όλο στόρυ αναφέρεται και η εταιρεία European Profiles. Από την οποία εμφανίζεται να αμοίβεται για τις συμβουλευτικές του υπηρεσίες στην ρωσική κυβέρνηση. Και η οποία European Profiles έχει δούναι και λαβείν με το ελληνικό δημόσιο.

(άσχετο, στους ρώσους πελάτες της εμφανίζεται ο Kaspersky! 2002: Συνεργασία με τον Ρώσικο Όμιλο Kaspersky που εξειδικεύεται στην παραγωγή προϊόντων Information Security)

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. Αλλά στην περίπτωση Ανδριανόπουλου μου φαίνεται πως το γαρ πολύ της μελαγχολίας γεννά θολούρα.

Και οι ατυχήσασες των καλλιστείων υπερασπίζονται εαυτές για την κατάφωρη όσο και αυταπόδεικτη αδικία που υφίστανται. Κι αυτές πιθανόν να πιστεύουν ότι είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να αντέξει το διαφορετικό, ότι όλα πρέπει να στριμώχνονται κάτω από τον χαμηλό πήχη της μέτριας συμβατικότητας.

Αλλά κατά βάθος γνωρίζουν ότι πρόκειται για παράσταση της μιάς βραδιάς.