Ακίνδυνη Ντροπή
Έχεις κάτι που σε βαραίνει, δύο χιτώνες ανάριχτα ας πούμε, και ντρέπεσαι γι' αυτό. Θες να απαλλαχτείς, να σηκώσει κάποιος άλλος το βάρος σου. Κανένα πρόβλημα. Βρίσκεις ένα σημείο, κατα προτίμηση προσβάσιμο από τον καθένα. Αφήνεις εκεί αυτό το κάτι πιο βαθύ που σε λερώνει. Αυτό το σημείο λοιπόν είναι το ντροπ σποτ, όνομα και πράμα.
Πάς στο μαυροπίνακα της ντροπής σημειώνεις στο χάρτη το ντροπ σποτ, βάζεις μια περιγραφή με μια τζούρα γρίφου κι αυτό είναι.
Ο σκοπός είναι να λειτουργήσει σαν ανταλλακτική αλυσίδα. Δηλαδή μη μας κυριέψει η αλαζονεία της αρετής και βουρ να σηκώνουμε τις ντροπές των άλλων. Να αφήνουμε κι εμείς το κατιτίς μας.
Με άλλα λόγια, ο αδιάντροπος τελευταίος τον λίθο βαλλέτω.
Το είχα πετύχει προ ημερών αλλά μου το θύμισε πάλι ο Ανδρέας.
3 σχόλια:
Θὰ ἀποκαλύψω ἕνα μυστικὸ ποὺ κρατῶ ἐδῶ καὶ κοντὰ 30 χρόνια. Ὅταν ἤμουν μικρὸς καὶ ἡ μητέρα μου μὲ πήγαινε βόλτα στὸ Ἠρώδειο, καὶ καθὼς ἔχοντας ἐξερευνητικὸ δαιμόνιο σκαρφάλωνα παντοῦ, ἔθαψα προσεκτικὰ ἕνα σακουλάκι μὲ ἕναν μικρὸ θησαυρὸ (λαμπάκια, καλωδιάκια, κοχυλάκια, πραγματάκια ποὺ εἶχα βρεῖ ἐδῶ κι ἐκεῖ) μέσα στὴν στοὰ τοῦ Εὐμένους. (Ἄκρη-ἄκρη ἀριστερά, πρὶν τὴν πρώτη ἀψίδα (δὲν φαίνεται στὴν φωτογραφία), στὴν γωνία, κάτω ἀπὸ τὸ χῶμα καὶ τὴν σκόνη χρόνων. Πῶς ἀνέβηκα ἐκεῖ πάνω, ἄλλη ὑπόθεσις.) Ἀπὸ τότε ἀναρωτιέμαι τὶ ἔγινε ὁ μικρὸς θησαυρός μου.
Πολὺ καλὴ ἰδέα πάντως. Καὶ τὸ γνωστὸ μὲ τὰ βιβλία καὶ αὐτό. Ἂν μάλιστα μπορέσεις νὰ παρακολουθήσεις τὸ ταξίδι τῆς δωρεᾶς σου...
Δεν φαίνεται η εικόνα σου!
Πάντως αν αργά τη νύχτα σου χτυπήσουν τη πόρτα, πέραν του ότι θα βαράς το κεφάλι σου που δεν αντέδρασες όταν συλλάβανε τον εβραίο, τον κομμουνιστή, τον ομοφυλόφιλο γείτονα σου (καλά, κάποιος έχει θάψει στη γειτονιά σου γεννήτρια απιθανότητας), να ξέρεις ότι σε κάψανε οι λέξεις-κλειδιά λαμπάκια και καλωδιάκια.
Δημοσίευση σχολίου