«... αποδεικνύοντας ότι η πορεία του σκεπτόμενου ατόμου έχει μόνο μια κατεύθυνση: μπροστά!» καταλήγει ο Αθήναιος. Με το χαρακτηριστικό φωταδιστικό στυλ του 18ου αιώνα, εννοείται.
π.χ. ο Ογκουνσότο είναι ο Μπαμπαγκίντα των φτωχών. Ή, ο Ηλιάδης είναι ο Ντάβιντς των φτωχών. Ή, ο Γκέκας είναι ο Αλεξανδρής των φτωχών. Ή, ο Μαζαράκης είναι ο Κολίνα των φτωχών. Ή, ο Σάντος είναι ο Μουρίνιο των φτωχών.
Και best of the best, ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των φτωχών ηλιθίων.
Δηλαδή αφορισμοί όπου ένα "φτηνό" Α ορίζεται σαν η προσομοίωση (ένεκα αδυναμίας, ένεκα ανάγκης, ένεκα άγνοιας, ένεκα ένεκα) ενός "υψηλού" Β για λογαριασμό της ομάδας Γ, συνήθως «αποκλεισμένης».
(ωστόσο η γενική φόρμα δεν έχει πάντα υποτιμητικό τόνο, μερικές φορές υποδεικνύει χονδροειδη αλλά αποτελεσματική εφευρετικότητα, ας πούμε ο βομβιστής αυτοκτονίας είναι ο πύραυλος κρουζ των φτωχών)
Επιστροφή στον ορισμό του αντιαμερικανισμού, που πρέπει να είναι η δημοφιλέστερη εκδοχή της φόρμουλας X is the Y of Z στο γαλατικό (double pun intended) χωριό μας. Όπου αναφέρεται η πηγή του αφορισμού, ονομάζεται ο Ζακ Ζυλιάρ. Πράγματι το έχει πει. Μόνο που αυτός στην πραγματικότητα έχει παραφράσει έναν παλιότερο αφορισμό.
Πως ο αντισημιτισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων.
Η πατρότητα αποδίδεται κυρίως στον Αύγουστο Μπέμπελ, αλλά εντόπισα και αναφορά στον Φερδινάνδο Κροναβέτερ (Ferdinand Kronawetter). Για το που και πότε της ρήσης βρήκα μια αναφορά του Κάουτσκυ: «The above outlined program [του ναζιστικού κόμματος λέει] is not particularly distinguished for originality. Fifty years ago this was the program of the anti-semites. The Democrat Kronawetter called it “the socialism of the fools of Vienna.” It corresponds to the intellectual level of philistines of all classes.»
Ο Κάουτσκυ το γράφει το 1934 όποτε το χρονικό πλαίσιο του αφορισμού ας πούμε πως είναι τα τέλη του 19ου αιώνα. Το πρόβλημα που ήθελε να φωτίσει ο αφορισμός ήταν εκείνοι που απέναντι στον στερεοτυπικό εβραίο τραπεζίτη «επαναστατούσαν» εξαιτίας όχι τής τάξης αλλά της καταγωγής του. Και βέβαια τι επανάσταση να κάνει ο ηλίθιος που ζητάει χριστιανό καπιταλιστή στη θέση του εβραίου;
Ο αρχικός αφορισμός καλεί τους σοσιαλιστές (τους προ 120ετίας ορίτζιναλ θυμίζω) να μην ξεγελαστούν από τους αντισημίτες. Ο σύγχρονος αφορισμός ποιούς καλεί να μην ξεγελαστούν από τους αντιαμερικανούς; Στην Ελλάδα οι αρθρογράφοι που επισείουν τον μπαμπούλα του σοσιαλισμού των ηλιθίων, την επαναστατική καθαρότητα τίνος επιθυμούν να προστατεύσουν;
(άραγε, τα ερωτηματικά είναι τα αποσιωπητικά των ηλιθίων ...)
Το κρίμα για το ποστ αυτό ας πέσει στον bfo.
Αν η θρησκεία είναι το όπιο του λαού
τότε
Ποια είναι η ενδορφίνη του λαού;
(ο φιλελευθερισμός μήπως;)
Άκουσα νωρίτερα τον Στάθη (Σταυρόπουλο) να λέει στο ραδιόφωνο του Σκάι πως η Γαλλία προκειμένου να "προστατεύσει" (δικά μου τα εισαγωγικά) το όνομα της επαρχίας της, απαίτησε η Μεγάλη Βρετανία να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την ονομασία Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν ανέφερε κάποια πηγή για την πληροφορία του αυτή. Άλλωστε ούτε ο οικοδεσπότης Άρης Πορτοσάλτε ούτε ο συνδαιτημόνας Πάσχος Μανδραβέλης του ζήτησαν κάποια διευκρίνηση.
Στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, στην ξενάγηση στην κυβερνητική ενδοχώρα, στις βασικές πληροφορίες για το Ηνωμένο Βασίλειο, οι άνθρωποι που οδηγούν στη λάθος λωρίδα λένε:
UK or Britain?
The full title of this country is the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. The UK is made up of England, Scotland, Wales and Northern Ireland. Great Britain (or just Britain) does not include Northern Ireland. The Channel Islands and the Isle of Man are not part of the UK.
Αντιγράφω από το Language Log (Freedom for data)
Good news today for bloggers like us here at Language Log Plaza: the California Supreme Court has struck another blow against common law liability for republication. You can't be sued for libel (they claim) simply for reporting on a blog what another source has said (see this report). Ilena Rosenthal had been sued for publishing, on a web site she did not control, certain statements taken from an email by Tim Bolen about a couple of medical doctors, Stephen Barrett and Terry Polevoy, who run a web site that attacks alternative medicine (Rosenthal is a defender of alternative medicine). Among other things, she alleged that Barrett is "arrogant, bizarre, closed-minded; emotionally disturbed, professionally incompetent, intellectually dishonest, a dishonest journalist, sleazy, unethical, a quack, a thug, a bully, a Nazi, a hired gun for vested interests, the leader of a subversive organization, and engaged in criminal activity (conspiracy, extortion, filing a false police report, and other unspecified acts)".
...
Η κυβέρνηση όχι μόνο κάλυψε πλήρως (δεν την πολυπίεσε άλλωστε και η αντιπολίτευση) τις ευθύνες της αστυνομίας για το τρομοκρατικό όργιο στην Αθήνα στις 25 του Μάη, αλλά και επετέθη εναντίον όσων «λοιδωρούν» και «δυσφημούν» τα σώματα ασφαλείας. Έτσι, έναν ολόκληρο μήνα μετά, δεν έχει ακόμη καταλήξει πουθενά η «αυτοκριτική» της αστυνομίας και η «διοικητική έρευνα» (κι ωστόσο, υπάρχουν μια γυναίκα νεκρή με το κορμί λειωμένο από την Α.Π. 1208 «αύρα», δέκα τουλάχιστον πολίτες τραυματισμένοι από σφαίρες, καταγγελίες δημοσιογράφων, οπερατέρ και φωτορεπόρτερς και κατά συγκεκριμένων αστυνομικών οργάνων για τον τραυματισμό τους «εν ψυχρώ» και, πάνω απ' όλα, μια ακόμη δικαστική απόφαση, που έκρινε αντισυνταγματική, άρα παράνομη, τη διάλυση της διαδήλωσης εκείνη τη μέρα). Αντίθετα, δημοσιεύεται σήμερα το εκπληκτικό ότι κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας (του κ. Δ. Τσεβά) διεξάγεται ήδη προανάκριση από την Γενική Ασφάλεια (!) εναντίον ατόμων που ανήκουν σε συγκεκριμένες «εξτρεμιστικές» οργανώσεις (ΕΕΑΜ, ΕΚΚΕ, «Μαχητής», ΟΠΑ κ.α.)για ηθική αυτουργία στα γεγονότα της 25 του Μάη. Την προανάκριση διεξάγουν ο επικεφαλής των «αυρών» (!) αστυνομικός διευθυντής κ. Κατσίμπαρος και ο επίσης αστυνομικός διευθυντής κ. Μουρελάτος (γνωστός τουλάχιστον για την ισάξια εκείνη του κ. Καραθανάση μαρτυρική του κατάθεση στη δίκη του «Πολυτεχνείου»).
...
Το πιο ατράνταχτο επιχείρημα, ωστόσο, ότι είναι υπεραρκετή η «κάλυψη», που παρέχει η ισχύουσα νομοθεσία στα αστυνομικά όργανα, ακόμη και για να αυθαιρετούν, μου το διατύπωσε χθες ο δικηγόρος κ. Νικ. Κωνσταντόπουλος: «Το δικτατορικό καθεστώς στην εφταετία, δεν χρειάστηκε να επιφέρει καμιά ουσιαστική μεταβολή στην ισχύουσα νομοθεσία: ήταν τόσο «ανοιχτή», ώστε να καλύπτει, ή και να «νπμιμοποιεί» το όργιο αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας των κρατικών οργάνων σε βάρος του λαού».
...
Δεν τα χρησιμοποιώ και δεν ξέρω αν υπήρχε και πριν. Το έλεγξα με την ανακοίνωση στο μπλογκ των Google Docs. Kαι παρότι η ελληνική γλώσσα δεν εμφανίζεται στο popup menu ο ορθογραφικός έλεγχος με την επιλογή auto δουλεύει μια χαρά.
Ντι πουάν πουρ γκουγκλ (γαλλίζω σε πείσμα των καιρών).
Τραγουδούν διάσημες κυρίες της μπλογκόσφαιρας. Εμφανιζόμαι, θριαμβευτικά, περίπου στα δύο και δέκα δεύτερα.
Όχι πως έχει κανένα νόημα να το λέω εγώ, αλλά ναι, you 'll never walk alone)
Να το ξαναπώ;
Τι; Δεν ακούγομαι;
Οι ντεμέκ (μμμ σιγά, αυτές βάφονται)
Οι ορίτζιναλ (ουφ ευτυχώς, τουλάχιστον δεν βάφονται)
Αυτός με το πράσινο λουλουδάτο πουκάμισο είναι όλα τα λεφτά.
17 Μαΐου 1973. Γλωσσική ανάλυση ενός σλόγκαν*
| Τοϋ Πιέρ Πάολο Παζολίνι | Μεταφράζει ή Λένα Κωνσταντέλλου |
Έχεις κάτι που σε βαραίνει, δύο χιτώνες ανάριχτα ας πούμε, και ντρέπεσαι γι' αυτό. Θες να απαλλαχτείς, να σηκώσει κάποιος άλλος το βάρος σου. Κανένα πρόβλημα. Βρίσκεις ένα σημείο, κατα προτίμηση προσβάσιμο από τον καθένα. Αφήνεις εκεί αυτό το κάτι πιο βαθύ που σε λερώνει. Αυτό το σημείο λοιπόν είναι το ντροπ σποτ, όνομα και πράμα.
Πάς στο μαυροπίνακα της ντροπής σημειώνεις στο χάρτη το ντροπ σποτ, βάζεις μια περιγραφή με μια τζούρα γρίφου κι αυτό είναι.
Ο σκοπός είναι να λειτουργήσει σαν ανταλλακτική αλυσίδα. Δηλαδή μη μας κυριέψει η αλαζονεία της αρετής και βουρ να σηκώνουμε τις ντροπές των άλλων. Να αφήνουμε κι εμείς το κατιτίς μας.
Με άλλα λόγια, ο αδιάντροπος τελευταίος τον λίθο βαλλέτω.
Το είχα πετύχει προ ημερών αλλά μου το θύμισε πάλι ο Ανδρέας.
Στο μπλογκ του Google Book Search διαβάζω μια "ιστορία επιτυχίας". Ο συγγραφέας μιας βιογραφίας δίνει στη μηχανή αναζήτησης το όνομα του βιογραφούμενου προσώπου και γλυτώνει χρόνο, χρήμα και κόπο. Όχι ακριβώς breaking news, αλλά αξιοσημείωτο αν σκεφτεί κανείς ότι προηγουμένως ο συγγραφέας αγνοούσε την ύπαρξη καν της υπηρεσίας αυτής.
Αυτό που με σκανδάλισε είναι η εξής λεπτομέρεια: Λέει ότι χάρη στο Google Book Search βρήκε βιβλία να αγοράσει από βιβλιοπωλεία, βιβλία να πάρει απο δανειστικές βιλβιοθήκες και ...
Και βιβλία που βρίσκονταν στην ολοδική του βιβλιοθήκη! Που δεν θυμόταν ή δεν φανταζόταν ότι μπορεί να σχετίζονται κάπως με το θέμα του. Θα μου άρεσε πολύ, κατ' αναλογία με τον Google (feed) Reader να υπήρχε κι ένας Google (book) Stealth Reader.
Δηλαδή να μπορώ να φτιάξω μια δημόσια λίστα με βιβλία που έχω διαβάσει και σε καθένα να προσαρτώ, εν είδει tag, "περιφερειακές" πληροφορίες που βρήκα μέσα του. Infobits, πραγματάκια πολύ "μικρά", που σε ότι αφορά τη συνάφειά τους με τον κορμό του βιβλίου είναι πρακτικά αόρατα. Αλλά εκτός του ξενιστή τους αποκτούν κάποια αξία για έναν τρίτο.
Απλώνω το χέρι μου και πιάνω το Howard Hughes, His Life And Madness. Ανοίγω στη τύχη και βρίσκομαι στις σελίδες 486-487. Αναφέρεται ο σεισμός που ισοπεδωσε τη Μανάγκουα στις 23 Δεκεμβρίου το 1972. Αφήνω το βιβλίο, πάω στο BBC και διαβάζω διάρκεια δόνήσεων δύο ώρες. Επιστρέφω στο βιβλίο. Ο Χιουζ βρισκόταν εκεί για απομόνωση. Τρέχουν οι βοηθοί του και πάνε να τον ντύσουν άρον-άρον για να φύγουν. «Γνωρίζω τα πάντα για τους σεισμούς. Αν επιζήσεις από το πρώτο ταρακούνημα, μετά όλα έρχονται στα ίσα τους», τους λέει αυτός. Αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, αλλά μάλλον βοηθάει και το ότι παίρνει τα ηρεμιστικά με τις χούφτες, σημειώνουν οι συγγραφείς.
Επίσης πετάγεται κι ένα όνομα, "κάποιος" Ρομπέρτο Κλεμέντε. Δεν σχετίζεται με τον Χιουζ. Σκοτώθηκε λίγες μέρες μετά, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Επέβαινε σε αερπλάνο με ανθρωπιστική βοήθεια που έπεσε καθοδόν προς Μανάγκουα.
Δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα, αλλά η τύχη αυτό μου σέρβιρε. Προσθέτω λοιπόν στον Λαθραναγνώστη μου το συγκεκριμένο βιβλίο (μέσω του ISBN ίσως), βάζω σαν tag την "παρελκόμενη" πληροφορία. Σε ένα ιδανικό περιβάλλον σχεσιακών βάσεων, δημιουργειται ένας ιστός που συνδέει βιβλία και αναγνώστες με "λαθραίο" τρόπο.
(Στο amazon έχει το feature των statistically improbable phrases αλλά αυτό δουλεύει διαφορετικά)
Ο Μάικλ Κάπλαν ανακοινώνει τη διάθεση, για Windows Vista, του πρότυπου τοπικής ρύθμισης valley-GIRL.
Υποθέτω στην ελληνική build το Friendly Display Name θα είναι Τεκνά Βορείων Προσαστίων.
Bill Munny: Hell of a thing, forgivin' a man. Give away all you've got and all you're ever gonna have.
The Schofield Kid: Yeah, well, I guess he had it comin'.
Bill Munny: We all got it comin', kid.
Διαβάζω, δια αντιγραφικής χειρός Σιτρονέλας, την έβδομη εντολή από τη Βίβλο των Πυρπολητών.
Να χρησιμοποιούμε λατινικές εκφράσεις, και ιδίως το ad hominem (είναι αλήθεια πως δίνει τακτικό πλεονέκτημα).
Σκέφτομαι να κάνω ένα σύντομο (λες και υπάρχει άλλο είδος) σχόλιο του στυλ, You Pig Latin. Αλλά με ζώνουν οι αμφιβολίες. Μήπως είναι καλύτερη η φόρμα You Latin Pig; Αυτά παθαίνει όποιος πάσχει από συντομοσχολίωση (σημείωσε Θας).
Βλέπω όμως στο Pig Latin in media and writing μια αναφορά στο φιλμάκι You Nazty Spy! του Τρίο Στούτζες. Το Nazty μου φαινεται για διασταύρωση ανάμεσα στο nasty και το nazi. Μάλλον προκειμένου να περάσει το μήνυμα από τις συμπληγάδες της αυτολογοκρισίας. Όπως και νά 'χει το άρθρο δίνει τροφή για σκέψη, κατά πόσο η στρατευμένη σάτιρα (πρέπει να θεωρείται πως) είναι εσωτερική αντίφαση.
Τέλος πάντων. Στα τριβεία αναφέρει πως ένας λόγος του ΣτουτζοΧίτλερ περιέχει τη φράση «alle menschen muss zu machen, jeden tug a gentzen kachen». Η οποία επαναλαμβάνεται στο τραγούδι King Of Brodway, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στην ταινία The Producers, αλλά στο σάουντρακ της. Μπέρδεμα; Ναι.
Ήταν ένα σύντομο σχόλιο που κατέληξε σχοινοτενές ποστ.
Όλες οι περιπτωσεις περιορισμού/ελευθερίας του μπλογκολόγου είναι ίσες.
Εκτός από μερικές που είναι λιγότερο ίσες.
Το άρθρο του Πανούτσου από το οποίο πληροφορήθηκα τα καθέκαστα.
Το Media Watch της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Η αντίδραση του Κασκαντέρ/Στέλιου Μαρκάκη: Ο... ΑΘΛΗΤΙΚΟ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΟ ΜΟΥ ΜΠΛΟΓΚ (MEDIA WATCHER, ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ;) - ΗΡΩΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ '40, ΟΧΙ ΕΓΩ.. - RESPECT, ΦΙΛΕ...
Επίσης στο ΕΝΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ SPORTIME εξηγεί ότι από την εφημερίδα αποχώρησε για λόγους που δεν σχετίζονται με το Media Watch του Παναθηναϊκού.
Άλλα νέα. Σαν αντιπροχθές δολοφονήθηκε ο Παζολίνι. Έλεγα το σαββατοκύριακο να στρωθώ να ανεβάσω μερικά κείμενα. Του Π. και για τον Π.
Όπως για τον παιδαγωγό Παζολίνι, του Αντρέα Τζαντσότο. Καλλιεργούσε τον μικρό κήπο στην αυλή του σχολείου προκειμένου να διδάσκει στα παιδιά τα λατινικά ονόματα των φυτών. Έφτιαχνε παραμύθια με πρωταγωνιστή το τέρας Userum. Ώστε με ένα διασκεδαστικό τρόπο τα παιδιά να μάθουν τις καταλήξεις των ουσιατικών δεύτερης κλίσης. Ήταν, λέει ο Τζαντσότο, ένας από τους πολλούς νεαρούς δασκάλους στην μεταπολεμική Ιταλία, του ποδήλατου, του ενός γεύματος τη μέρα και του δωματίου χωρίς θέρμανση.
Ή, οι παρατηρήσεις του αντιεισαγγελέα του Μιλάνου για τις Χίλιες Και Μία Νύχτες· «κινηματογραφικό έργο καλού επιπέδου», «επιτυχής προσαρμογή στο περιβάλλον», «σύντομοι διάλογοι, μερικές φορές βιαστικοί, συναισθήματα που περισσότερο διατυπώνονται παρά εκφράζονται», «οι άραβες ήρωες δεν έχουν πάντα μια πραγματική αυτονομία», «η τελική εντύπωση που αφήνει είναι μια κάποια υπέρμετρη πληθώρα και υπεραφθονία χωρίς επαρκή άρθρωση», «απεικόνιση σεξουαλικότητας και συναισθηματικότητας που δεν είναι αρρωστημένες, γιατί είναι απελευθερωμένες από την ιδέα της αμαρτίας, που βαραίνει τη χριστιανική παράδοση»
Με κάποια άλλη ευκαιρία.
Στο Σιενέν έχει την είδηση «Japanese man eats, robs and leaves». Η οποία μου θύμισε ένα ωραίο πόστ στο Language Log σχετικά με τον τίτλο ενός βιβλίου για την ορθή στίξη.
A giant panda goes into one of those expensive and pretentious restaurants serving French/Asian fusion cuisine and takes a table for one. The surprised waiter for that table explains unctuously that his name is Marcel, he will be your server tonight, and we 'ave a number of specials (he is French), etc., etc. The panda listens impassively to the list of $27 chili-pepper encrusted swordfish specials and so on, and then orders a delicately flavored dish of young bamboo tips and mixed greenery served with steamed jasmine rice. On finishing his meal, the panda gets up, reaches into his fur for a handgun, brings down the waiter with one shot, and calmly heads for the door.
The head waiter is near the door and exclaims in shock, "Oh, monsieur, what 'ave you done? You 'ave killed Marcel! Why 'ave you done zis, monsieur? You 'ad some problem? Ze service was not acceptable?"
The panda scowls at him and says, "I'm a fucking panda. Go look it up." He stalks out into the night.
The baffled staff huddle round the compact encyclopedic dictionary that they keep on the premises, and turning to Panda, giant, they read this:
Panda, giant. Large bear-like animal, Ailuropoda melanoleuca, with distinctive black and white markings, related to raccoon family. Rare; found only in bamboo forests of Tibet and western China. Eats shoots and leaves.
Διαβάζω στο δελτίο τύπου των εκδόσεων Γνώσεις, σχετικά με την παρουσιάση της Μάστιγας του Θεού, όπως το παραθέτει ο Ροΐδης:
«Η παρουσίαση του “ανίερου” πονήματος του Μανώλη Βασιλάκη συνέπεσε σχεδόν χρονικά με μια καθαρά ευλαβική πράξη. Το θεοσεβέστατο εκλογοδικείο αφαίρεσε την βουλευτική έδρα από κάποιον που προώθησε στην Βουλή την πρόταση νόμου για τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους»
Ομιλεί ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, και φυσικά η βουλευτική έδρα στην οποία αναφέρεται είναι αυτού του ιδίου. The public gets what the public wants τραγουδούσαν οι Jam. Και ο Ανδριανόπουλος το ξέρει καλά, από τα χρόνια της χριστοδουλικού χομεϊνικού τύπου υποδοχής του Ντέταρι. Να το πω αλλιώς, αν το ακροατήριο του ήταν οι ερυθρόλευκοι επιστήμονες άνετα θα μπορούσε να ισχυριστεί, και πάντως εγώ αυτό θα τον συμβούλευα, ότι το βαζελοκρατούμενο εκλογοδικείο αφαίρεσε την βουλευτική έδρα από κάποιον που υπηρέτησε στη Βουλή τον Θρύλο και το λαό του. Αμέ.
Άλλωστε από αρχαιοτάτων χρόνων τα γραπτά είναι αυτά που μένουν. Τα προφορικά πετάνε, σε αγαστή σύμπνοια με τις υπερβολές.
Ίσως γι' αυτό ο έλληνας Τζιορντάνο Μπρούνο εκεί που μπαίνει η υπογραφή του αφήνει τις αξιολογικές κρίσεις στην άκρη και αναφέρεται σε σκέτα γεγονότα.
Δ Η Λ Ω Σ Η
«Από τα μέσα ενημέρωσης πληροφορήθηκα πως το εκλογοδικείο αποφάσισε την έκπτωσή μου από το βουλευτικό αξίωμα. Η απασχόλησή μου στο εξωτερικό σαν σύμβουλος της Ρωσικής κυβέρνησης για τον οικονομικό ανταγωνισμό εκτιμήθηκε ως ασυμβίβαστη με το βουλευτικό αξίωμα. Δίχως να ληφθεί υπ‘ όψιν πως προσφέρω έργο κι όχι εξαρτημένη εργασία και πως δεν είμαι υπάλληλος, και πολύ περισσότερο διευθυντικό στέλεχος, της όποιας ελληνικής εταιρίας.
Οι Βουλευτές οφείλουν λοιπόν να είναι υπάλληλοι των κομμάτων και να αγωνιούν για την επανεκλογή τους για να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Αυτή η εκδοχή ποτέ δεν με είχε συγκινήσει. Κι αν πρόκειται η διατήρηση της βουλευτικής έδρας να συνδέεται με την αλλοτρίωση της προσωπικότητας, των γνώσεων και των διεθνών μου εμπειριών, καλώς να χαθεί. Είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να αντέξει το διαφορετικό. Όλα πρέπει να στριμώχνονται κάτω από τον χαμηλό πήχη της μέτριας συμβατικότητας. Δυστυχώς στο πλαίσιο αυτό δεν χωράω εγώ. Λυπάμαι και Αντίο»
Σνιφ, κλαψ, και από πάνω λυγμ.
Βέβαια κι εδώ ο ατρόμητος πλην ξεχασιάρης Ανδρέας δεν αναφέρει ότι το (σκέτο, ε;) εκλογοδικείο δεν ασχολήθηκε "αυτεπαγγέλτως" με την περίπτωσή του. Αλλά κατόπιν ένστασης της Ρόζας Βρεττού, πρώτης επιλαχούσας στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Κι επίσης του διαφεύγει να σημειώσει πως στο όλο στόρυ αναφέρεται και η εταιρεία European Profiles. Από την οποία εμφανίζεται να αμοίβεται για τις συμβουλευτικές του υπηρεσίες στην ρωσική κυβέρνηση. Και η οποία European Profiles έχει δούναι και λαβείν με το ελληνικό δημόσιο.
(άσχετο, στους ρώσους πελάτες της εμφανίζεται ο Kaspersky! 2002: Συνεργασία με τον Ρώσικο Όμιλο Kaspersky που εξειδικεύεται στην παραγωγή προϊόντων Information Security)
Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. Αλλά στην περίπτωση Ανδριανόπουλου μου φαίνεται πως το γαρ πολύ της μελαγχολίας γεννά θολούρα.
Και οι ατυχήσασες των καλλιστείων υπερασπίζονται εαυτές για την κατάφωρη όσο και αυταπόδεικτη αδικία που υφίστανται. Κι αυτές πιθανόν να πιστεύουν ότι είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να αντέξει το διαφορετικό, ότι όλα πρέπει να στριμώχνονται κάτω από τον χαμηλό πήχη της μέτριας συμβατικότητας.
Αλλά κατά βάθος γνωρίζουν ότι πρόκειται για παράσταση της μιάς βραδιάς.
Ο Κώστας Φέρρης γράφει για τον Βιασμό του Έρωτα
εν αναμονή της προσθήκης του στο μόνιτορ
(Blogosphere information Akindynos. One three zero zero Zulu. Linkblogs measured ceiling two thousand overcast, visibility three, haze, smoke, temperature seven one, dew point five seven, wind two five zero at five, altimeter two niner niner six. Incoming Links Two Five Left approach in use, Comments Two Five Right closed, advise you have Akindynos)
Φαίνεται πως ο Ρουσσόπουλος δεν μιλάει στον αέρα.
