Ακίνδυνο Πρήξιμο

Ο Π (αριστερά) καταφέρνει στον Ακίνδυνο το σχεδόν θανατηφόρο χτύπημα ashekat-otopeh-nidi-mure. Θα προλάβει ο Ακίνδυνος να σηκωθεί πριν ο διαιτητής μετρήσει ως το δέκα; Απόδοση Ακίνδυνου 42, Απόδοση Π 3,14 Πάμε Στοίχημα

Aχ βρε ακίνδυνέ μου, συνεχίζεις απτόητος ενώ στις διαδοχικές απαντήσεις μου φρόντισα να ανεβάσω που και που τη θερμοκρασία, μήπως και αισθανθείς ότι γίνεσαι κουραστικός. Kανονικά π.χ. δεν θα έθιγα ένα μεμονωμένο ορθογραφικό λάθος - όλοι μπορεί να κάνουμε - αλλά το εκμεταλλεύτηκα για να ειρωνευτώ το ότι θεώρησες λογικό να μου παραθέσεις ολόκληρα λήμματα από ερμηνευτικό λεξικό της ελληνικής (νομίζω πως φαίνεται ότι ελληνικά, τουλάχιστον, ξέρω).

Θεώρησα λογικό να παραθέσω 3 (ολογράφως τρία) λήμματα (στο δικό μου μόνιτορ πιάσανε 13 γραμμές) για να δείξω ότι οι θετικές σημασίες που χρησιμοποιήσα δεν είναι δικές μου αυθαιρεσίες. Ευχαρίστησες που επιτέλους έμαθες τι θα πει στρατευμένος και αποστολή. Είσαι αληθινός τζέντλεμαν. Σου διέφυγε όμως η ευχαριστία για τον ζηλωτή, λέξη την οποία προηγούμενα απέρριψες μετά βδελυγμίας επειδή έχει αρνητική χροια.

Δηλαδή έχεις ήδη ειρωνευτεί, έστω κατά τα 2/3, την παράθεση των λημμάτων. Και λες ας επαναλάβω την ειρωνεία, αυτή τη φορά εμμέσως με την επισήμανση ενός ορθογραφικού λάθους. Επισήμανση η οποία θα ανεβάσει τη θερμοκρασία. Η άνοδος της οποίας θα με κάνει να συναισθανθώ ότι γίνομαι κουραστικός.

Ανακεφαλαιώνω, γιατί τις πολύπλοκες προτάσεις δυσκολεύομαι να τις κατανοήσω. Μια παράθεση λημμάτων για τη σημασία των λέξεων την ειρωνεύεσαι με μια ορθογραφική παρατήρηση, με τη προσδοκία να ανέβει η θερμοκρασία ώστε να καταλάβω πως έχω γίνει κουραστικός. Βέβαια, γιατί όχι; Βγάζει νόημα.

Kάνε μας ολονών τη χάρη να κοιτάξεις από την αρχή όλο το διάλογό μας για να δεις πώς ενεργείς. Mέχρι στιγμής μας έχεις κατακλύσει με σελίδες επί σελίδων για να πεις τι;

Καταρχήν, λατρεύω αυτή τη μετάβαση από το πρώτο ενικό στο πρώτο πληθυντικό. Βρίσκω υπέροχη αυτή την αίσθηση του πλήθους. Και ζητάς εκ μέρους αυτού του φανταστικού ή πραγματικού πλήθους να αντιληφθώ, επιτέλους, ότι μέχρι στιγμής σας έχω κατακλύσει με σελίδες επί σελίδων. Για να δσούμε πόσες είναι αυτές οι σελίδες

Α 91 λέξεις, 16/6 2¨50 μμ
Π 566 λέξεις 17/6 3¨57 πμ
Α¨675 λέξεις 18/6 2¨03 πμ
Π 1206 λέξεις 18/6 1¨22 μμ
Α 1053 λέξεις 19/6 5¨31 μμ
Π 527 λέξεις 20/6 7¨04 πμ
Α 593 λέξεις 21/6 6¨10 μμ
Π 542 λέξεις 21/6 8¨42 μμ

Αυτά είναι τα σχόλια και των δυό μας. Δεν έχω βάλει στο μέτρημα το εναρκτήριο άρθρο, μόνο τα σχόλια που απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλο.

Άθροιστικά έχουμε Ακίνδυνος 2412 λέξεις - Π 2841. Πρακτικά ισοπαλία είμαστε. Άρα ποιος κατακλυσμός;

Ότι ενώ δεν φαίνεται να διαφωνείς με την ουσία των γραφομένων μου, έχεις αντίρρηση για το πώς και γιατί έφτιαξα ένα σημείο σε ένα δικό μου κείμενο και ένα σημείο σε ένα άλλο. Σα να λέμε (για να συνεχίσω τα κηπουρικά) τρώγεται ο κήπος μου, αλλά επιμένεις να έχεις ενστάσεις για το πώς κράτησα τη χειρολαβή του σκαλιστηριού σε δύο στιγμές. Έλα Xριστέ και Παναγία δηλαδή, για να μην πω τίποτε άλλο. Mπαίνεις σε ένα blog για να υποδείξεις πιεστικά και με ένα σωρό εξυπνάδες πώς θα έπρεπε να έχει σκεφτεί κάποιος για να φτιάξει το κείμενό του

Αναφέρθηκα σε συγκεκριμένα παραθέματα και εξήγησα επαρκώς το γιατί. Δεν συμμερίζεσαι τους ισχυρισμούς μου, δεκτό. Πολύ περισσότερο θεωρείς ότι πρόκειται για εξυπνάδες αερολολογίες ή ότι άλλο θερμαντικό, κι αυτό δεκτό. Η επίκληση της κυριότητας του κειμένου αντιλαμβάνεσαι ότι είναι κωμική; Δεν είναι σωστό να σχολιάσω, με τους όρους που το έκανα, δυο σημεία κειμένων σου διότι είναι δικά σου κείμενα και επομένως τι; Θα έρθει η εφορία και θα ζητήσει τα ρέστα;

Αν ήμασταν δέκα χρονών και το επίμαχο αντικείμενο ήταν τα παιχνίδια σου, να πω ναι, έχεις τα δίκια όλου του κόσμου. Αλλά τουλάχιστον εσύ δεν δείχνεις για δέκα.

(και μετά αναρωτιέσαι ποιός έχει «αίσθηση αποστολής» - βλέπε και τη σύσταση «η ανάγνωση του άρθρου είναι Υ-ΠΟ-ΧΡΕ-Ω-ΤΙ-ΚΗ» στο πρόσφατο ποστ σου).

Το ποστ στο οποίο περιέχεται η αυστηρή υποχρέωση προέκυψε από ποστ της μιραντολίνας. Ήταν σχετικά με ένα άρθρο από το Atlantic Monthly που υποστήριζε τα βασανιστήρια. Σε εκείνο το ποστ της μιραντολίνας έβαλα λινκ στο ποστ που διάβασες στο δικό μου μπλογκ. Μετέφρασα την ιστορία του δύστυχου αφγανού και εμφατικά παραπέμπω στην πηγή επειδή υποστηρίζει τα αντίθετα από την πηγή της Μιραντολίνας.

Για να το πω αλλιώς, μαζί με το «ζειν ακινδύνως» εξασκείς και το πρήζειν επικινδύνως (ή, αλλιώς, pissing around and pissing us off, αφού σου αρέσουν και οι ουρολογικές αναλύσεις!).

Consider it done! (βέβαια τα ουρολογικά είναι δική σου συνεισφορά)

Στο "Ακίνδυνα Κόμικς" αυτοσαρκάζεσαι ωραία ο ίδιος, τελειώνοντας με το «Αισίως έφτασα τις 1200 λέξεις! Δεν το ξανακάνω.» Στα ποστς σου να το ξανακάνεις - σε επαναλαμβανόμενα σχόλια επί μιάς λεπτομέρειας ή επί των στόχων κάποιου που σου λέει ότι δεν είναι έτσι, μην το ξανακάνεις, να χαρείς.

Τα ποστ είναι τέσσερα. Επομένως επαναλαμβανόμενα μπορεί να θεωρηθούν το πολύ τα τρία. Που ούτε αυτό στέκει, μιας και ουσιαστικά στο δεύτερο αναπτύσσω το σκετπικό μου. Επομένως στη χειρότερη περίπτωση το τρίτο και το τέταρτο ήταν περιττές επαναλήψεις. Ειδικά όσον αφορά τους στόχους, η αναφορά σ' αυτούς έληξε στο τρίτο σχόλιο μου με την παράθεση των λημμάτων και την εξήγησή μου για την πονηριά που μου καταλόγισες. Εσύ είσαι αυτός που συνέχισε. Και, οποία έκπληξη, ενώ στο τέταρτο σχόλιό μου δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά μου σε στόχους, εσύ επανέρχεσαι. Ασφαλώς αφού μου το ζητάς δεν θα το ξανακάνω.

Όσο για τα "επαναλαμβανόμενα σχόλια επί μιας λεπτομερείας", να σου θυμίσω πως η απάντηση σου στο δεύτερο σχόλιό μου περιελάμβανε το εξής "πρέπει να σταματήσεις τα κόλπα να πιάνεσαι από μιά γενική παρατήρηση της εισαγωγής και να προσέξεις ποιό ήταν το συγκεκριμένο θέμα εκείνου του ποστ". Σε μένα αποδίδεις κόλπα αλλά εσύ κάνεις ζογκλερικά μεταξύ γενικής παρατήρησης (κι αυτή λεπτομέρεια;), συγκεκριμένου παραθέματος (άλλη λεπτομέρεια) και του θέματος του ποστ. Μήπως, απλά μήπως λέω, το συγκεκριμένο παράθεμα το έχεις "ολίγον" αδιαπραγμάτευτο λόγω του συναισθηματικού σοκ που προκαλεί στον αναγνώστη; Η μποξέρ-μποξέρ ή ζογκλέρ-ζογκλέρ, και τα δυο δε γίνεται.

Aν θέλεις να παίξουμε ανάποδα το παιχνίδι σου να κόπτεσαι για το πού «σφάλλουν», «αστοχούν» κτλ. οι άλλοι, μπορώ να αρχίσω λέγοντας να διορθώσεις το «νέος γενναίος κόσμος» στο πρόσφατο ποστ σου, γιατί το brave, στην πασίγνωστη αυτή φράση του Σαίξπηρ, δεν σημαίνει γενναίος αλλά θαυμαστός. Aν η μετάφραση του άρθρου για τον Passaro είναι δική σου, μπορώ να προχωρήσω και σε μία επιδειξούλα του τι ήρθες και κάνεις.

Ευχαριστώ για τη διόρθωση, και τις επόμενες. Ναι, η μετάφραση είναι δική μου. Το εκτιμώ ιδιαιτέρως που θα ασχοληθείς και βεβαιώς θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σου, γραμμένα με βιβλικό ταμπεραμέντο ελπίζω. Σημείωσε πως επιχείρημα (ο θεός να το κάνει) του στυλ "αυτή είναι η δική μου μετάφραση" από μένα δεν θα ακούσεις.

Για το σαν και το ως.

Αν πρόσεξες στον Πάνο δεν έκανα κάποια διόρθωση. Με ρωτάει για τον τρόπο που τα χρησιμοποίησα και εξηγώ Και βεβαίως στην εξήγηση θα διάβασες να αναφέρω ότι το σαν έχει εξοβελίσει το ως. Διευκρίνησα απλά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η διάκριση μου ήταν χρήσιμη, προκειμένου να αποφύγω τις περιφράσεις. Δεν εξαίρεσα τον εαυτό μου από εκείνους που χρησιμοποιούν το σαν αντί του ως. Ναι, γνωρίζω τη διαφορά. Ναι, παραταύτα κάνω κι εγώ το λάθος.

Εύγε που μπήκες στο κόπο, αναμένω εναγωνίως την ιερεμιάδα για τη μετάφραση.