Ακίνδυνες Μαχαιριές

Γράφει ο Π στο ανεμοβαρυτικό μπλογκ: "Προσπαθούμε επίσης να δείξουμε ότι η βίβλος είναι γεμάτη αντιφάσεις και επομένως δεν μπορεί να αποτελεί ούτε εξ αποκαλύψεως αλήθεια, ούτε αξιόπιστο ηθικό οδηγό, όπως ισχυρίζονται οι ζηλωτές". Επίσης, σε άλλο άρθρο της βιβλικής σειράς, αναφερόμενος στην εντολή ου φονεύσεις παρατηρεί "ού φονεύσεις εκτός από τις πολλές περιπτώσεις που πρέπει να φονεύσεις, όπως φαίνεται μεταξύ άλλων από τις παρακάτω επιταγές".

Κατά τον Π, σύμφωνα το πρώτο παράθεμα, η απουσία αντιφάσεων είναι αναγκαία συνθήκη προκείμενου ένας ηθικός οδηγός να χαρακτηριστεί αξιόπιστος. Στο τεγοπουλοφυτρακικό λεξικό που έχω πρόχειρο διαβάζω: αξιόπιστος, -η -ο επιθ. που εμπνέει εμπιστοσύνη. Άρα για να εμπιστευτούμε έναν ηθικό οδηγό θα πρέπει αυτός να μην περιέχει αντιφάσεις.

Ωστόσο δεν διευκρίνιζεται, ή εγώ δεν αντιλαμβάνομαι, από ποιο σημείο το πλήθος των αντιφάσεων καθιστά τον χ ηθικό οδηγό αναξιόπιστο. Προφανώς στην περίπτωση της Βίβλου, που κατά τον Π "είναι γεμάτη αντιφάσεις", ισχύει το "πολλές". Αν ένας τέτοιος οδηγός περιέχει λιγότερες από "πολλές", δηλαδή "αρκετές" αντιφάσεις, τότε θεωρείται λιγότερο αναξιόπιστος σε σχέση με τη Βίβλο; Δηλαδή αν τη γεμάτη αντιφάσεις Βίβλο δεν την εμπιστευόμαστε καθόλου, ένα οδηγό με αρκετές αντιφάσεις τον εμπιστευόμαστε "λίγο"; Αν αυτό ισχύει, τότε υποθέτω ένα οδηγό με λίγες αντιφάσεις τον εμπιστευόμαστε "αρκετά" και βέβαια ένα οδηγό με καμία αντίφαση μπορούμε να τον εμπιστευτούμε απολύτως.

Το "σκάνδαλο", για μένα, δεν είναι οι οδηγοί με πολλές, αρκετές, λίγες αντιφάσεις. Παραλείπω αυτούς με καθόλου αντιφάσεις γιατί θεωρώ απίθανο να υπάρχουν τέτοιοι

Τι κάνουμε με τον οδηγό εκείνο που περιέχει μία, μόνο μία, αντίφαση; Θα τον εμπιστευτούμε "σχεδόν"; Αν η μόνη αντίφαση του είναι π.χ. πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι εκτός από μερικούς που είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους; Δεν νομίζω πως η αξιοπιστία ενός ηθικού κώδικα κρίνεται τόσο από το πλήθος όσο από την ποιότητα των αντιφάσεων που περιέχει.

---

Σχετικά με την εικονογράφηση.

Κατα Ματθαίο κστ' 52 «Τότε λέγει αυτώ ο Ιησούς· απόστρεψόν σου την μάχαιραν εις τον τόπον αυτής· πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται»

Κατά Λουκά κβ' 36 «είπεν ουν αυτοίς· αλλά νυν ο έχων βαλλάντιον αράτω, ομοίως και πήραν, και ο μη έχων πωλήσει το ιμάτιον αυτού και αγοράσει μάχαιραν»

Για τον στίχο του Κατά Ματθαίον ο Τρεμπέλας στις 21 λέξεις του πρωτότυπου (ή "πρωτότυπου", δεν χαλάμε χατήρια) παραθέτει 30 λέξεις ερμηνείας. Δηλαδή καμία ερμηνεία, απλά μεταφέρει το κείμενο της Κοινής στην Καθαρεύουσα.

Αλλά στο στίχο του Κατά Λουκά η αμηχανία τρέχει από τα μπατζάκια. Πρωτότυπο 23 - Ερμηνεία 151 !

(είπαμε βρε Τρεμπέλα, το 50-50 δεν αντέχεται αλλά εσύ του άλλαξες τα φώτα)

Εμένα δεν με σκανδαλίζει τόσο η αντίφαση, αν και είναι σκανταλιάρα. Όσο η αίσθηση του Τρεμπέλα, αλλά και κάθε άλλου στη θέση του πιστεύω, ως προς το ποιο σκέλος της αντίφασης χρήζει τόσο εκτενούς ερμηνείας.

Τέλος, άσχετο, είδα χτες στο δελτίο του Άλφα τον Κώστα Σαμαρά. Δυστυχώς με παρεμβολές Χατζηνικολάου.

Αντιφατικός.

Αυτό τώρα ή καλό είναι ή κακό. Μένει να βρεθεί κάποιος να αποδείξει ένα από τα δύο.