Συνελήφθη ο Γνωμοδότης

Μέχικο, του ανταποκριτή σας.

Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν οι δυνάμεις καταστολής του ανορθολογισμού. Άνδρες των ΛΟΚ (Λόχος Ορθολογικών Καταδρομέων) επικουρούμενοι από στρατοχωροφύλακες.των ΤΕΑ (Τάγματα Εντοπισμού Ανορθολογιστών) κατάφεραν να εγκλωβίσουν τον Γνωμοδότη σε χασιέντα ομοϊδεάτη του, σε ερημική τοποθεσία της μπλογκόσφαιρας.

Ο καταζητούμενος αρχικά προέβαλλε αντίσταση με απαράδεκτο τρόπο, που αντίκειται στα χρηστά ήθη και το savoir vivre, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι είχε τον άνεμο πρίμα ενώ οι διωκτικές αρχές όρτσα. Αλλά σύντομα το παράστημα και η αμφίεση των διωκτών του τον ανάγκασαν να παραδοθεί.

Ιδιαίτερο προβληματισμό προκαλεί στις αρχές η ανεύρεση σφραγίδων και υλικού συσκευασίας με το σήμα της εταιρίας ACME. Υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι ο Γνωμοδότης κατασκεύαζε συσκευές που δήθεν λειτουργούσαν με βάση τις αρχές του Ορθού Λόγου ενώ αυτές ήταν επί τούτω ελλατωματικές ώστε να προκαλούν τη γελοιοποίηση των άτυχων ορθολογιστών.

Ενώ προσαγόταν στην Ασφάλεια, στην αφοπλιστική όσο και αγωνιώδη ερώτηση συναδέλφου «Γιατί το έκανες;» ο ανορθολογιστής απάντησε αινιγματικά «Σαχλαμάρες».

Επί του παρόντος διαφεύγει της σύλληψης η φίλη του Γνωμοδότη, αλλά οι αρχές αισιοδοξούν πως σύντομα θα της τελειώσει το φαγητό.

Ακίνδυνος Παράδεισος

Ρώτησε ο Old Boy, στη Γνώμη και Άποψη, «Πότε εκπέσαμε από τον Παράδεισο και πού ήταν ακριβώς ο Παράδεισος αυτός;»

Lawfully intercepted message follows

Το είδατε ;
Ηταν σ όλες τις ειδήσεις τού κόσμου.
Ηλιος,
Αφρικανική σαβάνα -
οι αντιλόπες φεύγουν τρομαγμένες - τα
λιοντάρια τις κυνηγούν.
Ενα μικρό ξεμένει μέσα στα ψηλά χόρτα.
-----------
Η γραμμή αυτή συμβολίζει τήν διακοπή του " φυσικού "
νόμου.

Λέαινα υιοθετεί τήν μικρή αντιλόπη.
Η μικρή αντιλόπη τρέχει στό πλευρό της
λιονταρίνας.
Συμβαίνει συχνά θα μου πείτε. Σκύλοι
που υιοθετούν γάτες - ποτέ δεν
άκουσα το αντίθετο - κλπ. Δεν συμβαίνει
όμως στους κροκόδειλους - οι
κροκόδειλοι δεν υιοθετούν
κοτόπουλα, τα τρώνε.
Πάντα συμβαίνει στις μητέρες. Θηλυκά
ζώα υιοθετούν μικρά ξένα. Καμιά
φορά, ή πολλές φορές, η θετή μητέρα
έχει πρίν τήν υιοθεσία χάσει τα
δικά της μικρά. Γι αυτό οι
επιστήμονες μιλούν σ αυτές τις
περιπτώσεις γιά διαστροφή
του μητρικού ενστίκτου. Τρίχες.
Το παράξενο, πρωτοφανές στήν δική μας
περίπτωσι είναι πώς η μητέρα
αντιλόπη ζεί και παρακολουθεί τό
μικρό της από απόστασι ασφαλείας. Και
η μικρή αντιλόπη, φεύγει,
γυρίζει στήν μάννα του ΓΙΑ ΝΑ ΘΗΛΑΣΗ -
ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗ ΛΕΑΙΝΑ.
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ.

Δεν σας έρχεται να χοροπηδήσετε από
χαρά ;

Εχουν μαζωχτεί τα γυρω χωριά και κοιτούν
το θαύμα. Πρωτοφανές.
Σκηνές από Παράδεισο. Μην αμφιβάλλετε
δι όλου.
( Εξ αυτού και η ανεξήγητι χαρά εντός,
ΚΑΙ Η ΜΝΗΜΗ εντός. Μην μου πείτε
πώς σαν όνειρο - αχνά και
μακρινά - δεν θυμάστε ; Ολοι
θυμόμαστε τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ).

Τρείς μέρες το θαύμα - αυτό κράτησε
παραπάνω. Μία ημέρα, εξαντλημένη
η λέαινα - με την μικρή αντιλόπη
δίπλα της δεν μπορούσε να
κυνηγήση, είχε μία εβδομάδα
να φάη - κοιμήθηκε δίπλα στό
λάκκο του νερού.

Κι ήρθε ενα αρσενικό λιοντάρι
και μέ μιά χαψιά,
έφαγε την μικρή αντιλόπη και
ξανάφερε τήν ανθρώπινη
ισορροπία στόν κόσμο.

Απαγοήτευσι και στεναχώρια. Σας στέλνω
και τήν φωτογραφία -
ΛΕΑΙΝΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΠΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.

Ακίνδυνο Supergirl

Look! Up in the sky. It's a bird. It's a plane. Hell, this is not Superman... It's Hanna Reitsch!

Ιδού εγώ αποστέλλω εσέ ως περιστερά εν μέσω ιεράκων· Γενού φρόνιμη ως οι λύκοι και ακεραία ως οι αμνοί. Κατά Ακίνδυνον 10:16

Εγώ την προειδοποίησα, ως όφειλα, αλλά αυτή έκανε του κεφαλιού της, ως είθισται.

Γεννημένη την 29η Μαρτίου (όπως και άλλοι σούπερ) του 1912 στη Σιλεσία. Ο οφθαλμίατρος πατέρας την προόριζε για, τι άλλο, γιατρό. Ο εφηβικός κευρανοβόλος έρωτας με τα ανεμόπτερα επέφερε ένα συμβιβασμό. Θα γινόταν ιπτάμενη γιατρός. Ναι, καλά. Πάντως αν γινόταν δεν θα ήταν και τόσο άσχημα. Ίσως να γνώριζε τον Ρόμπερτ Ρεντφορντ σε κάποια σαβάννα στην Αφρική. Ή τον Χάρισον Φορντ στο ξέφωτο μιας ζούγκλας στη νοτιανατολική Ασία.

Ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα τσακιζόταν με το αεροπλάνο της σε κάποια ατόλη στον νότιο Ειρηνικό και θα την έσωζε από βέβαιο θάνατο ο Κόρτο.

Θα ήταν εξαιρετική χορεύτρια τάνγκο, πιστεύω. Αλλά δεν ήταν γραφτό της. Το 1932 παρατάει οριστικά την ιατρική. Την προηγούμενη χρονιά έχει κατακτήσει το παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών για πτήση με ανεμόπτερο χωρίς στάση. Η κατάρριψη ρεκόρ της γίνεται συνήθεια. Ρεκόρ και πρωτιές όλων των ειδών. Π.χ. το 1937 γίνεται η πρώτη γυναίκα που υπερίπταται των Άλπεων με ανεμόπτερο. Ή το άλλο, το 1938 είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πετάξει ελικόπτερο σε κλειστή σάλα! Ακόμα και τη χρονιά του θανάτου της, το 1979, έκανε παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών για πτήση με ανεμόπτερο με επιστροφή.

Τη θυμάμαι στο κέντρο δοκιμών της Λουφτβάφε, με τον βαθμό της σμηναγού επί τιμή, να είναι η κυρία δοκιμάστρια πιλότος βομβαρδιστικών όπως το Do-17 και το Ju-87, το γνωστό και μη εξαιρετέο Στούκα. Να κάνει επίδειξη εφηρμοσμένου blitzkrieg με τη χρήση ανεμόπτερων. Δηλαδή ταχεία και αθόρυβη αερομεταφορά πεζικού πίσω από τις γραμμές του εχθρού. Με πιλότο την ίδια και την ηγεσία της Λουφτβαφε σε ρόλο πεζικάριων.

Τη θυμάμαι να συμμετέχει ενεργά στην ανάπτυξη του Me-163, του πρώτου πυραυλοκίνητου αεροσκάφους. Να κάνει επανδρωμένη πτήση με ρουκέτα V-1. Τρόπος του λέγειν επανδρωμένη, όσον αφορά το φύλο. Διότι το τέρας όντως έκανε δοκιμαστική πτήση με μια τροποποιημένη ρουκέτα προκειμένου να βοηθήσει τους σχεδιαστές να λύσουν τα προβλήματα ευστάθειας που παρουσίαζε.
Καθώς ο πόλεμος πάει κατά διαόλου για τη Γερμανία, η αφελής και παθιασμένη αεροπόρος μεταμορφώνεται σε αφελή και παθιασμένη ναζίστρια. Φυσικά οι ναζί από την πρώτη στιγμή είχαν κάνει σημαία τους την αψεγάδιαστη Άρεια με τα ξανθιά μαλλιά και τα γαλανά μάτια. Αλλά θα μπορούσε να πει ότι απλώς εκανε τη δουλειά της. Κι αν τα αεροπλάνα είχαν πάνω τον αγκυλωτό σταυρό, αυτή δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι' αυτό.

Όμως η πρόταση για τη δημιουργία γυναικείου σμήνους αυτοκτονίας δεν είναι κάτι που ξεπηδάει από τον έρωτα για τον Ίκαρο. Ευτυχώς απορρίπτεται μετ' επαίνων. Θα έχει το «προνόμιο» να συναντήσει τον Χίτλερ λίγο πριν το τέλος. Με ένα υπερελαφρύ αεροσκάφος σπάει τον σοβιετικό κλοιό γύρω από το Βερολίνο και τη νύχτα της 26ης Απριλίου του 1945 προσγειώνεται στο δρόμο έξω από το Führerbunker.

Υποτίθεται πως θα πάρει μαζί της τα έξι παιδιά του Γιόζεφ και της Μάγδας Γκαίμπελς. Ο υπουργός προπαγάνδας δεν το συζητάει ούτε γι' αστείο. Αυτή, σαν έτοιμη από καιρό, ζητάει να μοιραστεί την τύχη του αγαπημένου της Φύρερ. Τα παρακάλια της δεν έχουν αποτέλεσμα. Πρέπει να φύγει, να μεταφέρει το μήνυμα του Αρχηγού στις φανταστικές στρατιές για μάχη μέχρις εσχάτων. Στις 29 Απριλίου φεύγει και καταφέρνει πάλι να βγάλει τη γλώσσα στα αντιαεροπορικά των σοβιετικών.
Η νέμεσις ήταν απάνθρωπα σκληρή μαζί της. Δεκαοχτώ μήνες κρατούμενη των Αμερικανών και μετά ελεύθερη σαν πουλί. Είχε μάλιστα το θράσος να κυκλοφορεί στη μεταπολεμική Γερμανία φορώντας τα παράσημά για τις υπηρεσίες της στο Ράιχ. Δύο σιδηρόσταυρους, πρώτης και δεύτερης τάξης, και την αδαμάντινη πόρπη της Λουφτβάφε.
Diamonds are girls' best friends αλλά τα συγκεκρισμένα διαμαντάκια είναι η μόνη γυναίκα που τα φόρεσε, σε σύνολο εξήντα νοματαίων που τα έλαβαν. Μιλάμε για προσωπικοτητες όπως ο Μουσολίνι, ο Φράνκο, ο Χίμλερ. Όπως ήταν φυσικό εισέπραξε τα επίχειρα του ναζιστικού βίου της. Το 52 επέστρεψε στους αγώνες ανεμόπτερων θριαμβευτικά. Τη δεκαετία του 60 έφτιαξε φυτώρια ανεμοπορισμού σε Ινδία και Γκάνα κατόπιν πρόσκλησης των κυβερνήσεων. Ενδιάμεσα βρήκε χρόνο να πεταχτεί και μέχρι τον ¨Λευκό Οίκο για μια αναμνηστική φωτογραφία με τον Τζέυ Εφ Κέι.

Ούτε σε λεπρή τέτοια αντιμετώπιση, δηλαδή. Κάποια στιγμή, ποιούσα την ανάγκη φιλοτιμία, ψέλλίσε ότι δεν ήξερε για τα εγκλήματα του Γ' Ράιχ. Ότι εκ των υστέρων της προκαλούν αηδία. Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία πέθανε στις 24 Αυγούστου του 1979. Από καρδιά. Η άκαρδη.

Όμως εγώ ξέρω πως δεν είναι έτσι. Ήταν Ιανουάριος του 1934 και γύριζα στους δρόμους του Μπουένος Άιρες. Από το πουθενά μια νευρώδης αδύνατη ξανθιά με έπιασε αγκαζέ. Την κοίταξα με απορία, δεν έμοιαζε με αρτίστα από τα γύρω καμπαρέ. Αυτή απλώς χαμογέλασε, έκανε "σσσσς" και με τράβηξε να περπατήσουμε στη νύχτα. Κρατούσε σφιχτά το μπράτσο μου και συνεχώς έριχνε κλεφτές ματιές δεξιά κι αριστερά. Κάθε φορά που μας πλησίαζε κάποια φιγούρα το σφίξιμο γινόταν ακόμα πιο δυνατό.

Ήταν προφανές ότι ήθελε να αποφύγει κάποια ανεπιθύμητη συνάντηση. Το περπάτημα δεν είχε τελειωμό. Αλλά λίγο πριν παραπονεθώ ότι πονάνε τα πόδια μου φτάσαμε στον προορισμό της. Δεν θυμάμαι ακριβώς αλλά το όνομα του καμπαρέ είχε κάποια σχέση με λουλούδια. Καθίσαμε, άναψε τσιγάρο, μου πρόσφερε και αρνήθηκα, φύσηξε λίγο καπνό στο πρόσωπό μου, έβηξα, γέλασε και μου είπε:

«Αν με χορέψεις θα σου πω την ιστορία μου»

Το βλέμμα της δεν σήκωνε αντίρρηση, κι ας είχα με το τάνγκο λιγότερη άνεση απ' ότι με τα τσιγάρα. Της είπα ότι δεν χορεύω με άγνωστες κι αυτή τη φορά το γέλιο της ακούστηκε στ' αλήθεια παιχνιδιάρικο.

«Εντάξει. Με λένε Άννα και ζω για να πετάω. ΤΩΡΑ ΣΗΚΩ!»

Δεν πίστεψα λέξη από την ιστορία της. Ότι είχε έρθει για αεροπορικούς αγώνες με την ομάδα της Γερμανίας. Ότι τη χρησιμοποιούσαν και ήθελε να ξεφύγει. Χωρίσαμε μ' ένα φιλί το ξημέρωμα. Την επομένη οι εφημερίδες έγραψαν για μια περίεργη κλοπή αεροσκάφους. Και στην τελευταία σελίδα ότι η γερμανική ομάδα ανεμόπτερων αποχωρούσε από τους αγώνες λόγω τεχνικών προβλημάτων.

---

Περισσότερες πληροφορίες για την επίσημη Άννα στο καλό άρθρο του Βασίλη Πια από μια παλιά Πτήση.

Ακίνδυνο Κούρεμα

Μια μέρα, διάβαζα Αισχύλο περιμένοντας στη σειρά να κουρευτώ. Είχα διαβάσει το πιο γνωστό έργο του, τον Προμηθέα Δεσμώτη, όσο ήμουν έξω. Τώρα τελείωνα τα άλλα σωσμένα έργα του. Ο κουρέας φώναξε, "επόμενος", και στρώθηκα στην καρέκλα. Ήταν Μαύρος, περίπου στην ηλικία μου, 28, ωραίος σαν ηθοποιός. Με ρώτησε "ποιο έργο του Αισχύλου σ' αρέσει περισσότερο;".
Ένα είναι σίγουρο, το 1965, ο Αισχύλος δεν ήταν ακριβώς και το πρώτο όνομα μεταξύ Μαύρων, κουρέων ή φυλακισμένων. Του είπα ότι το αγαπημένο μου ήταν οι Πέρσες. Το ότι ένας αρχαίος Έλληνας μπορούσε να γράψει ρεαλιστικά για το τι συνέβαινε στην βασιλική αυλή του εχθρού, καθώς ο ηττημένος αυτοκράτορας επέστρεφε στην πρωτεύουσά του μετά την καταστροφή του ισχυρού στρατού του, ήταν καταπληκτικό, το καλύτερο παράδειγμα της ιδιοφυίας του Αισχύλου, και της ποιότητας της νιόβγαλτης τέχνης του θεάτρου.

Αυτός προτιμούσε τον Προμηθέα. Καθώς μιλούσαμε, συνειδητοποίησα ότι γνώριζε το αρχαίο ελληνικό θέατρο από τη καλή και την ανάποδη. Τον ρώτησα πως το κατάφερε αυτό, κι αυτή είναι η απάντησή του, χωρίς προσθήκες, χωρίς περικοπές:

"Είμαι μέσα για φόνο, και ήμουν ακόμα φονιάς στην καρδιά μου όταν με έστειλαν στις φυλακές του Σαν Κουεντίν. Με βάλανε σε ένα κελί μ' ένα τύπο που είχε κάνε δεύτερο φόνο, μέσα στη φυλακη. Αυτό σήμαινε ότι δεν θα έβγαινε ποτέ έξω. Ξύπνησα ένα πρωί και τον βρήκα να κρέμεται, νεκρός. Αυτό ήταν. Σταμάτησα να είμαι ένα δολοφόνος, και ξεκίνησα να διαβάζω σοβαρά βιβλία ώστε να μπορέσω να καταλάβω τον εαυτό μου."

Γύρισε τη κουβέντα πίσω στην ανάλυση της ελληνικής τραγωδίας. Καθώς συνέχιζε, γνώριζα με βεβαιότητα οτι δεν είχα συναντήσει άλλον άνθρωπο τόσο γαλήνιο. Είχε πλήρως αποδεχτεί ότι δίκαια βρισκόταν εκεί. Αλλά τώρα πια δεν ήταν ένας δολοφόνος, και του άξιζε να ελευθερωθεί αμέσως. Όμως κατανοούσε τα πολιτικά πράγματα της Καλιφόρνιας. Αν ένας διαρρήκτης έβγαινε και τον φέρναν πάλι πίσω, η επιτροπή αναστολών δεν σκοτιζόταν και πολύ. Αλλά αν αυτός έβγαινε και σκότωνε ξανα, θα τους κόβανε το κώλο επειδή τον άφησαν. Ακόμα κι αν θεωρούσαν εντελώς απίθανο να τους απασχολήσει ξανά, και τα έξυπνα μέλη της επιτροπής το καταλάβαιναν αυτό, όπως κι εγώ, θα κρατούσαν μέσα αρκετά παραπάνω από τον χρόνο της ελάχιστη ποινής για δολοφόνο, ώστε να είναι απολύτως καλυμμένοι. Η ανάγνωση των αρχαίων ελλήνων τον είχε συμφιλιώσει με τη μοίρα του. Ήταν ο Προμηθέας, αλυσοδεμένος σ' ένα βράχο. Αλλά επιπλέον ήταν και ο Αισχύλος, γράφοντας το δικό του ρόλο, σκηνοθετώντας το δικό του έργο.

Αντιλήφθηκα ότι απλώς κουρεύομουνα. Συνήθως δεν πρόκειται για αξιόλο θέατρο, και το να διαβάζεις έργα περιμένοντας στην ουρά του κουρείου δεν είναι μελλοδραματικό. Αλλά επειδή τον ρώτησα του άρεσαν κάποιο από αιώνες νεκρά έργα, έγινα ο χορός σε μια τραγωδία που ο Αισχύλος θα είχε μετατρέψει σε αριστούργημα. Τον άκουσα να εξηγεί με αταραξία πως ένας φονιάς έγινε αυθεντία στην τραγωδία επειδή, και μόνο επειδή, ένας άλλος φονιάς αυτοκτόνησε στο ίδιο κελί μ' αυτόν.

Ο Κουρέας της φυλακής που αγαπούσε τον Αισχύλο του Λένι Μπρένερ στο Κάουνερπαντς.

Καλή Ανάσταση, αν και δεν το πολυβλέπω.

Ακίνδυνος Άνδρας

Αναπολώ μια πολύ μακρινή μέρα που, ανάμεσα σε πλήθος κόσμου που δε θυμάμαι και δε γνωρίζω, μπήκε στο σπίτι μου ένας άντρας μ' ωχρό ξερακιανό πρόσωπο, κλεισμένος μέσα σ' ένα μυστηριώδη αρχαίο πόνο. Τα λεπτά χείλη σφιγμένα, για να αποτρέπουν τις λέξεις, το χαμόγελο. Τα χέρια υπομονετικά σαν χέρια τεχνίτη. Ήξερε από ψωμί κι από πριμούλη. Το ψωμί ήταν ο πόνος, η πριμούλη ο έρωτας.

Θυμάμαι και ξέρω πως αποφάσισα ότι εκείνος ο άντρας ήταν ένας άντρας.

Κι ύστερα θυμάμαι πως αποφάσισα να κάνω δικό μου το ψωμί, να το κόψω στη μέση και να βάλω ανάμεσα γέλια δυνατά, θαρρετά, περήφανα, γέλια καλά.

Αποφάσισα κιόλας, δίχως φόβο, να βουτήξω μέσα στις πριμούλες.

Θυμάμαι και ξέρω πως εκείνος ο άντρας ήταν άντρας, ο δικός μου άντρας. Κι ο άντρας μου έκρυβε πίσω από τα μαύρα γυαλιά την αγωνία για την ανακάλυψη μιας πιθανής, όλο φόβο αναζήτησης για ένα μη κακοποιημένο και καθόλου κλεμμένο έρωτα που θα του προσφερόταν. Έμαθα γι' αυτό να περπατώ στις μύτες των ποδιών για να μην χαλάω τη σιωπή που συνόδευε την ερωτική χειρονομία, για να μη την κάνω να χαθεί μες το σκοτάδι. Αργά αργά άρχισε να έχει εμπιστοσύνη κι αποτόλμησε να οσφρισθεί το χέρι μου και λίγο-λίγο να τρώει το καρότο, τη ζάχαρη. Κι έτσι γίναμε «μαζί», μόνοι.

Θυμάμαι λοιπόν και ξέρω ότι άρχισα να ζω μια ζωή δύσκολη τελικά. Μια ζωή με την ποίηση να τρυπώνει σε κάθε απόκρυφη γωνιά του σπιτιού μου, του δικού μου αυξάνεσθαι, του δικού μου γίγνεσθαι. Κι ύστερα εκεί που έπρεπε να τρίζω τα δόντια μου, να κλωτσάω, να προστατεύω, να απειλώ, να περιβάλλω το δικό μου άντρα - που κανείς δε δεχόταν ανάμεσα στους «άντρες» - μ' ένα δίχτυ προστασίας, χρωματισμένο και τυλιγμένο μ' ήλιο και πράγματα καλά για να ανακαλυφθούν και να βιωθούν. Ένα δίχτυ με μεγάλες τρύπες που πίσω του έχουν στήσει καρτέρι μαύρα θηρία φλογισμένα μάτια παιδιών από την Καλαβρία ή την Σικελία μεταμφιεσμένων σε pariolini *, ναοί δίχως θρησκεία πλημμυρισμένοι από βρωμερό εμπόρευμα, μαύρα αυτοκίνητα, μαύρες ακρογιαλιές, μαύρες εφημερίδες. Αυτά τα ζωντανά τέρατα ήταν γαντζωμένα πάνω στο πολύχρωμο και γεμάτο από ήλιο δίχτυ κι ο δικός μου ρόλος ήταν να μπαλώνω τις μεγάλες τρύπες όταν παραμεγάλωναν.

Κι όλο έραβα, κάθε μέρα έραβα.

Θυμάμαι και ξέρω ακριβώς την ημέρα που έχασα κλωστή και βελόνα. Μου τά είχαν κλέψει κι εγώ δεν είχα πια το κουράγιο να βρω άλλη κλωστή κι άλλη βελόνα. Γύρω όλα ήταν μαύρα, κι όσο πιο μαύρα γίνονταν όλα τριγύρω, τόσο περισσότερο το μικρό μας τρελό νησί βυθιζόταν στον ήλιο, στην πράξη, στη δημιουργία, στο χτίσιμο, στην υπέροχη βεβαιότητα πως ζωή προορισμένη για τόσες και τέτοιες δημιουργικές δραστηριότητες δεν μπορούσε να μην είναι απαραβίαστη, ιερή.

Ύστερα όμως ήρθε μια μέρα που ο ήλιος ποτίστηκε μ' αίμα κι από τότε όλες οι μέρες ονομάστηκαν 2.11.75.

Τη μέρα εκείνη τριπλασίασα το κορμί μου για να προστατεύσω και να συνοδεύσω τον ραγισμένο, ατέλειωτο θρήνο μιας κομματιασμένης πριμούλας, ενός κοριτσιού πριονισμένου στα δυο, τρία, χίλια κομμάτια, ενός κοριτσιού που μέσα στη ζεστή κοιλιά του είχε έναν ποιητή κομμένο σε δυο, τρία, χίλια κομμάτια που τα κρατούσε ενωμένα ένας ατσαλένιος, ακατάλυτος ομφάλιος λώρος.

Τίποτε δε θυμάμαι κι ούτε ξέρω για μένα. Ύστερα, μια από τις άπειρες ημέρες που ονομαζόταν 2.11.75 μου έφεραν το κορμί του δικού μου άντρα και το ξάπλωσαν πάνω στο τραπέζι μου που κάποτε ήταν γεμάτο με λιχουδιές έτοιμες να ικανοποιήσουν την εύθυμη λαιμαργία του. Κι αυτό το κορμί ήταν κομματιασμένο, διαμελισμένο, κατασπαραγμένο. Μου έβαλαν στο χέρι μια βελόνα και μια κλωστή για να μάθω να ξαναράβω.

Έτσι άρχισα να ψάχνω εδώ κι εκεί τον άντρα μου, σιωπηλά, όπως τα ζώα.

Ύστερα ψάχνοντας τον, άρχισα να ανακαλύπτω το πως και το γιατί για «μας», το πως και το γιατί γι' «αυτούς».

Ώσπου κατάλαβα ότι για να αφανίσω «αυτούς» θα έπρεπε να τρυπώσω μέσα, αφού πρώτα τον ξανάραβα, τον άντρα μου, έτσι που να μπορέσει να μου μιλήσει κρυφά και να μου εξηγήσει.

Να γιατί αποφάσισα από κοινού μ' αυτόν όπως πάντα να μην αποδεχτώ, να μην υπακούσω, να προκαλέσω σκάνδαλο, να καταγγείλω τα όσα μπορούν να συμβούν σ' έναν άνθρωπο καθαρό μέσα «σε μια βρωμερή χώρα».

Κι άρχισα να μαζεύω θανατικές καταδίκες που είχαν αποφασιστεί γι' αυτόν με την συναίνεση της μαύρης δεξιάς και της μαύρης αριστεράς που στέκονταν πίσω από το δίχτυ, ανάμεσα στους ζωντανούς νεκρούς.

Είδα κι ένιωσα με τον ίδιο τρόπο που έβλεπε κι ένιωθε η Αιμιλία, η υπηρέτρια στο Θεώρημα.

Όλα περιέχονται μέσα σε τετρακόσιες σελίδες.

Λάουρα Μπέτι.

* Σ.τ.Μ. Pariolini : Συνοικία των μεγαλοαστών της Ρώμης

Παζολίνι: χρονικό της βίας, της διωξης και του θανάτου
εκδ. Εξάντας
μτφ. Κούλα Κυριακίδου

Ακίνδυνη Απογραφή

You talkin' to me? You talkin' to me? You talkin' to me? Then who the hell else are you talkin' to? You talkin' to me? Well, I'm the only Greek here. Who do the fuck do you think you're talking to? Oh, yeah? Ok.

Μιλάμε για εντελώς ακίνδυνη απογραφή

Greek Click a state name for details. Show age breakdown (all states) Show ability to speak English (all states) Sort by rank
State	Total	%
Alabama	1,395	0.38%
Alaska	120	0.03%
Arizona	3,075	0.84%
Arkansas	315	0.08%
California	28,845	7.89%
Colorado	2,495	0.68%
Connecticut	9,450	2.58%
Delaware	939	0.25%
District of Columbia	778	0.21%
Florida	23,040	6.30%
Georgia	3,319	0.90%
Hawai'i	184	0.05%
Idaho	295	0.08%
Illinois	40,580	11.10%
Indiana	4,230	1.15%
Iowa	710	0.19%
Kansas	665	0.18%
Kentucky	805	0.22%
Louisiana	1,518	0.41%
Maine	765	0.20%
Maryland	10,715	2.93%
Massachusetts	28,825	7.88%
Michigan	11,165	3.05%
Minnesota	1,465	0.40%
Mississippi	375	0.10%
Missouri	2,040	0.55%
Montana	334	0.09%
Nebraska	269	0.07%
Nevada	1,875	0.51%
New Hampshire	3,410	0.93%
New Jersey	26,565	7.26%
New Mexico	720	0.19%
New York	86,660	23.71%
North Carolina	6,405	1.75%
North Dakota	120	0.03%
Ohio	13,655	3.73%
Oklahoma	584	0.15%
Oregon	1,205	0.32%
Pennsylvania	17,345	4.74%
Rhode Island	1,860	0.50%
South Carolina	2,565	0.70%
South Dakota	125	0.03%
Tennessee	1,414	0.38%
Texas	6,570	1.79%
Utah	1,925	0.52%
Vermont	323	0.08%
Virginia	6,885	1.88%
Washington	2,800	0.76%
West Virginia	914	0.25%
Wisconsin	2,569	0.70%
Wyoming	170	0.04%
Commonwealth of Puerto Rico	30	<.01%
Entire US	365,440	100%

Ακίνδυνη Μετεωρολογία

Υποτίθεται πως το άνοιγμα των φτερών μιας πεταλούδας στη Βραζιλία είναι δυνατόν να προκαλέσει την εμφάνιση τυφώνα στο Τέξας. Δεν ξέρω, ίσως να συμβαίνει. Εμένα άλλο με καίει.

Μπορεί ένα τυφώνας στο Τέξας να προκαλέσει την μετακίνηση μιας πεταλούδας στη Βραζιλία, ώστε να αποφύγει τη γλώσσα ενός βάτραχου;

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία

Όχι, δεν μπορεί. Περνάνε οι τυφώνες μπροστά του. Κι αυτός, ο ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυνών ταξιδιών, κάθεται και τους βλέπει. Ανατριχιάζει καμιά φορά από τη βοή τους. Αλλά τα φτερά του δεν τ' ανοίγει. Μένει κοντά στη ζεστή λάμπα, αυτή που στο τέλος θα τον κάψει.

Δεν είναι αλήθεια ότι οι πεταλούδες έλκονται από τα φώτα.

Μόνο αυτές με αδύναμα φτερά το παθαίνουν.

Στη φωτογραφία ο Έντουαρντ Λόρεντς. Από τους πρώτους που δούλεψε πάνω στη πρόγνωση του καιρού με υπολογιστές. Αναζητώντας την αιτιία των «ανεξήγητα» λανθασμένων προβλέψεων έκανε μια τρομακτική ανακάλυψη. Η απουσία ακίνδυνων δεκαδικών ψηφίων από τις τιμές των "αρχικών συνθηκών" προκαλούσε μεγάλες αποκλίσεις στην τελική πρόβλεψη.

Τα δεκαδικά ψηφία τα τρώγανε επειδή η χειρωνακτική εισαγωγή των δεδομένων ήταν κουραστική. Οπότε αντί για 3,14159 πι.χ δίνανε 3,142

Ακίνδυνη Παιδαγωγική

Η τυπική συμβουλή προς τα παιδιά είναι να μη δέχονται καραμέλες και δώρα από «αγνώστους». Ακόμα καλύτερα να μην τους μιλάνε καθόλου.

Αυτό που δεν ήξερα είναι πως υπάρχει και αντίστοιχη συμβουλή προς τους «αγνώστους»!

«Οι στρατιώτες σου νοσταλγούν την πατρίδα. θέλουν να χαλαρώσουν με τα πιτσιρίκια. Αλλά τα παιδιά δεν ξεγελιόνται, δεν συμμερίζονται τα συναισθήματά σου, και είναι πρόθυμα να διαπράξουν ωμότητες που οι μεγάλοι θα αποστρέφονταν. Οι αντάρτες παρακολουθούν: θα προσέξουν μια αυξανόμενη φιλικότητα ανάμεσα σ' ένα δικό σου κι ένα ντόπιο παιδί, και είτε θα βλάψουν το παιδί για τιμωρία, είτε θα τα χρησιμοποιήσουν εναντίον σου. Oμοίως, μην αφήνεις τους δικούς σου να προσφέρουν καραμέλες ή δώρα στα παιδιά. Τα προσελκύουν στα οχήματά μας, δημιουργείται κοσμοσυρροή που ο εχθρός μπορεί να εκμεταλλευτεί, και καταλήγουμε σε παιδιά πατημένα από τα οχήματα. Κάνε τη καρδιά σου πέτρα και κράτα τα παιδιά σε απόσταση»

Υπό του δόκτορος Ντέιβιντ Κιλκάλεν, αυστραλού αντισυνταγματάρχη. Με ειδικότητα στο αντι-αντάρτικο, κτηθείσα στο Ανατολικό Τιμόρ.

Δόκτορας είναι, στ' αλήθεια, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Και οπωσδήποτε κάτι παραπάνω έκανε εκεί στην Ινδονησία, για τα μάτια του Σουχάρτο.

Ο Γκέιλ Χαλβόρσεν, από την άλλη, δεν είχε τέτοιες ανησυχίες και δισταγμούς. Πιλότος σε μεταγωγικα αεροσκάφη κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού του Βερολίνου το 1948 από τους Σοβιετικούς. Σε μια σπάνια στιγμή ανάπαυλας πλησιάζει μερικά Γερμανάκια στον φράχτη του αεροδρομίου Τέμπελχοφ. Του κάνει εντύπωση που δεν του ζητάνε τίποτα. Το μόνο που έχει να τους δώσει είναι δυο φυλλαράκια τσίχλες.

Αντί να σκοτωθούν μεταξύ τους, τα παιδιά μοιράζονται τον σπάνιο θησαυρό. Δεν φτάνει για όλους όμως, και οι άτυχοι μοιράζονται το περιτύλιγμα. If it smells like gum... it must be half-gum

Ο Χαλβόρσεν έχει κάνει το καθήκον του. Οπότε σαν καλός άνθρωπος θέλει να κάνει κάτι παραπάνω.

Να πηγαίνει στον φράχτη είναι αδύνατο. Η αερογέφυρα στο Τέμπελχοφ είναι τόσο πυκνή που οι πιλότοι μένουν στο κόκπιτ ώστε αμέσως μόλις αδειάσει το φορτίο να απογειώνονται προκειμένου να προσγειωθεί ο επόμενος. Λέει στα παιδιά ότι θα τους πετάει τσίχλες και καραμέλες από τον αέρα. Και για να τον ξεχωρίζουν από τα άλλα αεροπλάνα θα "παίζει" τα φτερά του.

Έτσι αποκτάει το παρατσούκλι Uncle Wiggly Wings.

Οι συνάδελφοί του είναι επιφυλακτικοί. Το να πετάς πράγματα εν πτήσει, έστω και καραμέλες, δεν προβλέπεται από τους κανονισμούς. Ωστόσο τον προμηθεύουν με εφόδια. Τα νέα διαδίδονται στην βερολινέζικη πιτσιρικαρία και σύντομα στο Τεμπελχοφ γίνεται το έλα να δεις.

Όταν η ιστορία σκάει και στο πρωτοσέλιδο τοπικής εφημερίδας πλέον το πράγμα είναι too good to be wild. Για προφανείς λόγους οργανώνεται συστηματική ρίψη παιδικών λιχουδιών σε όλη τη πόλη. Μερικά πακέτα «κατα λάθος» πέσανε και σε σχολεία του σοβιετικού τομέα.

Ακίνδυνη Στατιστική

In defence of AGB

Το 1964 στο Λος Άντζελες μια ξανθιά γυναίκα με αλογοουρά αρπάζει την τσάντα μιας άλλης γυναίκας. Διαφεύγει τρέχοντας αλλά τη βλέπουν να μπαίνει σ' ένα κίτρινο αυτοκίνητο, ο οδηγός του οποίου ήταν μαύρος με γένι και μουστάκι. Η αστυνομία μετά από έρευνες ανακαλύπτει μια ξανθιά γυναίκα με αλογοουρά, που σχετίζεται με έναν μαύρο άνδρα γενειοφόρο και μυστακοφόρο, που είναι και κάτοχος κίτρινου αυτοκίνητου. Δεν υπάρχουν απτά στοιχεία που να τους συνδέουν με την κλοπή και κανένας μάρτυρας δεν τους αναγνωρίζει ως τους δράστες. Ωστόσο συμφωνούν ως προς τα γεγονότα.

Ο εισαγγελέας υποστήριξε πως τόσο χαμηλή ήταν η πιθανότητα να υπάρχει ένα ζευγάρι αυτών των προδιαγραφών, που πρέπει η αστυνομία να συνέλαβε τους πραγματικούς ενόχους. Υπολόγισε τις πιθανότητες των ζητούμενων χαρακτηριστικών ως εξής: κίτρινο αυτοκίνητο 1/10, άνδρας με μουστάκι 1/4, γυναίκα με αλογοουρά 1/10, γυναίκα με ξανθά μαλλιά 1/3, μαύρος άνδρας με γένι 1/10, μεικτό ζευγάρι σε αυτοκίνητο 1/1.000 . Επιπλέον υποστήριξε πως τα χαρακτηριστικά αυτά είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους κι έτσι η πιθανότητα ένα τυχαίο ζευγάρι να τα συγκεντρώνει όλα θα ήταν 1/10 x 1/4 x 1/10 x 1/3 x 1/10 x 1/1,000 = 1/12.000.000 , άριθμός τόσο μικρός ώστε να θεμελιώνει την ενοχή του ζευγαριού.

Οι ένορκοι τους καταδίκασαν.

Η απόφαση εφεσιβλήθηκε ενώπιον του ανωτάτου δικαστηρίου της Καλιφόρνιας. Και ανατράπηκε επί τη βάσει ένος άλλου πιθανολογικού επιχειρήματος. Ο συνήγορος υπεράσπισης υποστήριξε ότι η μία στα δώδεκα εκατομμύρια, δεν ήταν η ουσιαστικής σημασίας πιθανότητα. Σε μια πόλη του μεγέθους του Λος Άντζελες, με ίσως και 2.000.000 ζευγάρια, η πιθανότητα να υπάρχουν κι άλλα ζευγάρια με τέτοια χακτηριστικά δεν θα ήταν τόσο μικρή, λαμβανομένου υπόψιν πως ήδη υπήρχε ένα τέτοιο ζευγάρι, αυτό των καταδικασθέντων. Με τη χρήση της διωνυμικής κατανομής πιθανότητας και το νούμερο του 1/12.000.000 η πιθανότητα αυτή μπορεί να υπολογιστεί περίπου 8 τοις εκατό - μικρή αλλά σίγουρα ικανή για εύλογη αμφιβολία. Το ανώτατο δικαστήριο της Καλιφόρνιας συμφώνησε και αναίρεσε την προηγούμενη καταδικαστική απόφαση.

Τσάτρα-πατρα μετάφραση από το πολύ ωραίο βιβλίο του John Allen Paulos (ναι, ελληνικής καταγωγής) Innumeracy, Mathematical Illiteracy and Its Consequences (στα ελληνικά, Αριθμοφοβία εκδ. Αλεξάνδρεια).

Συμπερασμα: Μπορεί η πιθανότητα κάποιος να δει ροζ ελέφαντα στη χιονισμένη ύπαιθρο της Νορβηγίας να είναι πολύ μικρή. Αλλά αν αυτό συμβεί, η πιθανότητα να δει τρεις ροζ ελέφαντες αυξάνεται θεαματικά.