Qu’est-ce qu'est la religion (μπόνους, κουκουζέλειο bootleg)
Ξεκινώ ανορθόδοξα από το μπόνους, ο Κουκουζέλης σε νεαρή ηλικία (δηλαδή το 1930) τραγουδά "παραδοσιακά". Χρόνια μετά θα αρνηθεί ότι είναι αυτός και θα επικαλεστεί "πολλά ντραμς". Φυσικά δεν θα τον πιστέψει κανείς, υπάρχουν αποδείξεις άλλωστε.
Και συνεχίζω ορθόδοξα.
Ξεκινώ τη μέρα μου με την ανάγνωση της Κουρούνας. Λέω, ας ρίξω μια ματιά στο Google Book Search. Μήπως και έχουν συλλάβει κάτι από τη δροσιά της όασης του χαρτιού. Αναζητώ λοιπόν το Διαβάζω, και φυσικά το αποτέλεσμα είναι τζίφος. Στα δέκα πρώτα αποτελέσματα κανένα ίχνος του περιοδικού. Απογοητευμένος συνεχίζω χωρίς κέφι στις επόμενες σελίδες των αποτελεσμάτων. Your mileage may vary, αλλά εμένα στην τρίτη σελίδα μου έβγαλε το Chansons populaires grecques des XVe et XVIe siècles.
Δυστυχώς δεν επιτρέπεται η ανάγνωση ολόκληρων σελίδων. Οπότε πρέπει να γίνει ένα μαζοχιστικό παιχνίδι με την αναζήτηση εντός του βιβλίου.
Όρεξη νά 'χει κανείς. Τέλος πάντων, έκανα μια αναζήτηση για τον άγνωστό μου ως σήμερα κύριο Hubert Pernot κι έτσι ανακάλυψα το bootleg του Κουκουζέλη. Αμέσως όμως σκέφθηκα, «αυτοί εδώ, για να έχουν Κουκ, δεν είναι τυχαίοι». Άραγε τι άλλο να έχουν ξετρυπώσει;
Και πέφτω πάνω σε podcast του ογδοντάχρονου Τολστόι
Ήταν μια μέρα στο δίκτυο όπως την χρωματίζει το σχόλιο στο Διαβάζω
Κάποια στιγμή τους βαριέσαι και ξαναγυρίζεις στο χαρτί. Τι να πω, ο καθένας και η ευθύνη του
6 σχόλια:
με έκανες κι έκλαψα - από συγκίνηση. κι ακόμη δακρυα έχω.
Ρακοσυλλέκτες είμαστε. Χειρότεροι, γιατί οι αληθινοί ρακοσυλλέκτες όταν βρούνε μιά πεταμένη συλλογή γραμματοσήμων, ένα σπάνιο βιβλίο, το περίστροφο του μακαρίτη που πέταξε στα σκουπιδια η χήρα του, το αποσύρουνε από τα σκουπίδια. Αν βρούνε ένα πτώμα, συνήθως τεμαχισμένο, καλούνε την αστυνομία. Δίνουν ένα νόημα στο εύρημα καθώς το αφαιρούνε από τον σκουπιδοντενεκέ, το επαναφέρουνε στον κόσμο.Εμείς εδώ ανοίγουμε το καπάκι, μπαίνουμε μέσα και το κλείνουμε πίσω μας. Ανάμεσα στον Κουκουζέλη και τον Τολστόϊ, πτώματα, μπουρδέλα με γριές πουτάνες, μεταχειρισμένα ναρκωτικά, η Μιραντολίνα, εσύ κι εγώ, όλα αξεδιάλυτα, χαώδη, στιγμιαία, χωρίς νόημα, χωρίς ξεδιάλεγμα, χωρίς αφαίρεση και τέλος χωρίς κόσμο.Αυτή η φωνή εκεί δεν είναι ο Τολστόϊ όσο μένει στο διαδίκτυο. Πρεπει να κάνεις ένα βήμα πίσω, να βγείς εσύ έξω απο αυτό για να τον ακο΄σεις.
αφ
μιραντολίνα, δεν το ήθελα!
αφ, το ίδιο δεν ισχύει και για την προτροπή "πρεπει να κάνεις ένα βήμα πίσω"; Τι νόημα έχει να την κάνεις μέσα από το δίκτυο;
Θύμησες...θύμησες... Την εποχή που τραγουδούσα αυτό (enfer et damnation, δεν μπορώ να κρυφτώ, έστι γαρ ακίνδυνος οφθαλμός ος τα πανθ' ορά) γεννήθηκε και το παιδάκι μου. Συμπαθέστατο. Διέπρεψε στα ανώτερα μαθηματικά.
Λοιπόν μ' αρέσει πολύ. Θα το τσεκάρω και με την ανηψιά μου.
Aκίνδυνε
πρέπει να κάνης το βήμα και να βγης εξω από το δίκτυο.
Το κάνεις και εσύ κρυφά.
Ξεκινώ τη μέρα μου ......
Ήταν μια μέρα στο δίκτυο ....
Είσοδος και έξοδος.
Μπαίνεις απ έξω και βγαίνεις πάλι έξω. Ο Τολστόϊ είναι Τολτστόϊ μόνο έξω. Μπαίνεις στον σκουπιδοτενεκέ του χάους, ξεχωρίζεις αυτό που ήδη ξέρεις, αυτό που έχει ένα νόημα αλλού και το αφαιρείς από το δίκτυο.
Δεν γίνεται αλλοιώς.
Θα μπορούσαμε να πούμε τα ίδια για το χαρτί του Διαβάζω.
Δεν θα ήταν πολύ δίκαιο όμως.
Το χαρτί επιτρέπει λινκ με όσα υπάρχουνε και ζούνε έξω από το χαρτί.
αφ
Δημοσίευση σχολίου