Ακίνδυνη Πληγή
«Δυστυχώς, κατά τη γνώμη μου, ο κύκλος του ως διανοητή έκλεισε. Δεν υπάρχει ορίζοντας προσδοκιών στη σκέψη του και η διαρκής καταγγελία της συνωμοσίας που εξυφαίνεται ολούθε, του στερεί τη δημιουργική πνοή». Αυτά έγραφε ο thas την περασμένη Δευτέρα αναφερόμενος στον Χρήστο Γιανναρά.
Τον Χ.Γ. (inside joke, παραλίγο να γράψω Χ.Κ.) αρχικά τον "γνώρισα" από τις κατηγορίες που άκουγα εναντίον του. Δεδομένου ότι οι κατηγοροί ήταν άτομα για τα οποία δεν είχα και την καλύτερη γνώμη, σκέφτηκα πως μάλλον πρόκειται για αξιόλογη περίπτωση. Επιπλέον για ένα ικανό διάστημα υπήρξα συστηματικός λαθραναγνώστης του εντύπου που είχε πάρει εργολαβία τις χωματουργικές εργασίες επί του Γιανναρά. Μιλάω φυσικά για τον φοβερό και τρομερό Ορθόδοξο Τύπο.
Διάβαζα και κάποιες επιφυλλίδες του τον καιρό που έγραφε στο Βήμα (από τις οποίες ομολογώ δεν θυμάμαι τίποτα, ίσως αχνά κάποιες γλωσσικές κόντρες με τον Μαρωνίτη). Τέλος πάντων κάποια στιγμή στον Ορθόδοξο Τύπο, ανάμεσα στη συνήθη χολή, διάβασα και κατι που το νόημά του ήταν σαν "στο κάτω-κάτω και αλήθεια να ήταν αυτα που καταμαρτυρεί [στο καταφύγιο] ελεύθερος ήταν να φύγει, δεν τον κράταγε κανείς με το ζόρι".
Για κάποιο λόγο αυτό με εξαγρίωσε, λες και ασυναίσθητα η επίκληση της ελευθερίας της βούλησης [γέλια, συγκρατημένα έτσι;] μου έφερε στα ρουθούνια οσμή ανθρώπινου κρέατος. Φιλοτιμήθηκα λοιπόν και πήγα και αγόρασα το Καταφύγιο. Και το διάβασα.
Θεωρώ πως δεν έχει αξία να γράψω πως και πόσο με άγγιξε προσωπικά.
Δεν έχω τα εφόδια να κρίνω τις ιδέες του, τις θεωρίες του, τις απόψεις του. [δυστυχώς στα θεωρητικά παίρνω μηδέν, σε αντίθεση με τα πρακτικά στα οποίο παίρνω μηδέν με τόνο] Ξέρω όμως πως με τον Γιανναρά του Καταφυγίου συμπάσχω. Ενώ με τον Γιανναρά των επιφυλλίδων "απλώς" στεναχωριέμαι. Ειδικά όταν πέφτει σε λούμπες του επιπέδου "δηλώσεων" Κίσιντζερ.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο αληθινός Γιανναράς, αλλά προφανώς σήμερα είναι αληθινός ο σημερινός. Όμως, όπως είχε πει κάποιος άλλος για κάποιον άλλο, ενώ με πείθουν τα επιχειρήματα (όχι όλα) εναντίον του σημερινού Γιανναρά, στο ελάχιστο δεν αγγίζουν την αγάπη που τρέφω για το πρόσωπο του Γιανναρά.
Τον Νοέμβριο του 2002 ο Αρανίτσης έγραψε στην Ελευεροτυπία μια κριτική για τον Γιανναρά σε τρεις συνέχειες. Η θεολογία του προσώπου , Ιστορία ενός λάθους και Γιανναράς και κβαντική θεωρία . Στην απάντησή του ο Γιανναράς σημειώνει η δημόσια κριτική αντιπαράθεση του Aρανίτση με κάποιες από τις αναζητήσεις μου ήταν για μένα πραγματική συγκίνηση και χαρά: Eπειδή και για το βιβλίο μου «Mετανεωτερική Mεταφυσική» είχα απτή τη βεβαιότητα ότι έπεσε στο κενό.
Δεν έχω ιδέα αν αξίζει κάτι το βιβλίο. Ίσως δίκαια να αγνοήθηκε, κι αυτό και άλλα, προηγούμενα κι επόμενα.. Αισθάνομαι όμως ότι είναι ειλικρινής όταν μιλάει για συγκίνηση και χαρά. Και υποψιάζομαι
υποψιάζομαι ότι εδώ είναι το σημείο που κολλάω. κάτι για αχινούς, πηρούνια και μαχαίρια ήθελα να γράψω. Δεν πειράζει, νεξτ γηαρ.
υ.γ. Καλού-κακού ας την κάνω τη διευκρίνηση. Thas, φυσικά και δεν σε αφορούν τα μαχαιροπήρουνα.
υ.γ.2 Ούτε τον Ευγένιο!
12 σχόλια:
Στα θεωρητικά παίρνεις μηδέν, στην μαλακία παίρνεις άριστα!
Ευχαριστώ.
Έχε υπόψιν σου όμως πωε εκεί που πραγματικά είμαι αξεπέραστος είναι στην υπομονή.
Eχεις δίκηο για την υπομονή!
Δεν ασχολούνται μαζί μου... Μα γιατί δεν ασχολούνται μαζί μου... Δεν ασχολούνται μαζί μου γιατί η ελληνική κοινωνία είναι κοινωνία σε κρίση. Βρίσκεται δε σε κρίση γιατί δεν ασχολείται μαζί μου... Έχει κατιτί το αξιοθρήνητο αυτή η αναζήτηση ενεργού κοινού. Για τα γούστα μου, αν το «καταφύγιο» είναι συγκλονιστικό, είναι ακριβώς γι αυτό: δίνει την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρεται για το ποιος θα το διαβάσει και το τι θα πει. Όχι ότι τα άλλα βιβλία του Γ. στερούνται ενδιαφέροντος...
*
Μικρό σχόλιο για το σχόλιο: Όπου και να το έγραφε ο επονομαζόμενος ανώνυμος, μέσα θα ήταν. Αμ, έτσι ξέρω κι εγώ.
*
Γεώργιε, είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει με την υπομονή. Έχει λίγη, είσαι ανώριμος. Έχεις πολλή, είσαι μαλάκας. Έχεις ακριβώς όση απαιτείται, ε τότε είναι φανερό, είσαι καιροσκόπος. Επιτέλους, τι πρεσβεύουν οι εχθροί της υπομονής;
Κουκ, νομίζω πως μέσα στον Χ.Γ. υπάρχει ένας δεύτερος εαυτός. Όπως σε όλους μας, έτσι δεν είναι; (πείτε ναι) Αυτός λοιπόν ο εσωτερικός Χ.Γ. τραγουδάει στον εξωτερικό:
I wear this crown of thorns
upon my liar's chair
full of broken thoughts
I cannot repair
beneath the stains of time
the feelings disappear
you are someone else
I am still right here
what have I become?
my sweetest friend
everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
(εγώ λόγω αφωνίας του εσωτερικού μου εαυτού το βάζω ταχτικά στον γουινάμπ)
Oι εχθροί της υπομονής δεν πρεσβεύουν τίποτα άλλο απο τον φόβο του θανάτου.
Να σου θυμίσω επίσης, άν αυτό ανακουφίζει, την ρήση:"Ολοι οι καλοί στον τόπο αυτό ήτανε πάντα μόνοι".
Οσο για τον Χ.Γ. ή οποιοδήποτε άλλο
θα έλεγα μόνο αυτό που είπε ο γερό Πορφύριος κάποτε:"Ευτυχώς που θα μας κρίνει ο Θεός και όχι εμείς, ο ένας τον άλλο".Πολύ κακό ζώο ο άνθρωπος.
Αγαπητέ μας Χ., θα συμφωνήσω μετά χαράς (κατι συμβαίνει κι έχουμε αρχίσει να συμφωνούμε σχετικά συχνά -- να το προσέξεις αυτό!)
Ακίνδυνε, το πρόβλημα του ανώνυμου δεννομίζω ότι άπτεται του ζητήματος της υπομονής -- μάλλον είναι αυτό που περιγράφουν οι δύο πρώτες γραμμές στο σχόλιο του Κάπταιν.
Ξέχασα -- Johnny rulez, βρε!
Διάβαζες Βασίλειο Βολουδάκη και την πολεμική του εναντίον του Γιανναρά.
Ζήτω ο Αόρατος(ανώνυμος) Πόλεμος;-)
O εσωτερικός L.C., πάλι, τραγουδάει στον εξωτερικό:
I saw you this morning.
You were moving so fast.
Can’t seem to loosen my grip
On the past.
And I miss you so much.
There’s no one in sight.
And we’re still making love
In My Secret Life.
I smile when I’m angry.
I cheat and I lie.
I do what I have to do
To get by.
But I know what is wrong,
And I know what is right.
And I’d die for the truth
In My Secret Life.
Hold on, hold on, my brother.
My sister, hold on tight.
I finally got my orders.
I’ll be marching through the morning,
Marching through the night,
Moving cross the borders
Of My Secret Life.
Looked through the paper.
Makes you want to cry.
Nobody cares if the people
Live or die.
And the dealer wants you thinking
That it’s either black or white.
Thank G-d it’s not that simple
In My Secret Life.
I bite my lip.
I buy what I’m told:
From the latest hit,
To the wisdom of old.
But I’m always alone.
And my heart is like ice.
And it’s crowded and cold
In My Secret Life.
Hold on, hold on, my brother.
My sister, hold on tight.
I finally got my orders.
I’ll be marching through the morning,
Marching through the night,
Moving cross the borders
Of My Secret Life.
Ασχετον:
Κύργε Ακίνδυνέ μου, το μηχανακι κατι έπαθε -- επανεμφανίζει μπλογκζ που τα ειχα περασει στα ενοχλητικα. Και δε μπορώ και να τα κλικάρω διότι μου τα εμφανίζει να είναι ήδη στα ενοχλητικά! Τις πταίει;
This is very interesting site... Sony 52 tv Success in affiliate programs snort oxycontin Fahrenheit weight loss pill reviews incorporate Fiskars eyewear pouch Doubleentry bookkeeping Vitamin for ulcer in dog oxycontin stays in system naprosyn oxycontin alike cpu intel p4 3 buy oxycontin 40
Δημοσίευση σχολίου