Στό Blog Maverick δημοσίευεται ανωνύμου επιστολή σχετικά με το παρασκήνιο της απόκτησης του YouTube από το Google.
Ποια Μεβγαλ και ποιο γιαουρτοκαρτέλ.
Τι να λέμε τώρα. Καπιταλιστικώς οι άλλοι είναι αρμοδιότητας μεικτού κακουργοδικείου, και με μας απαξιούν να ασχοληθούν ακόμα και αμούστακοι ειρηνουδίκες.
(μέσω Google Blogoscoped)
Λοιπόν, «δέν φταῖτε ἐσεῖς, φταίει ἡ κοινωνία αὐτή, δηλαδή τό περιβάλλον», ἔλεγε ὁ Μπιελίνσκυ, καί περίεργο, γράφει περαιτέρω ὁ Ντοστογιέφσκυ, ὁ ἁπλός ρωσικός λαός συνήθιζε χρόνια τώρα ἐπί τσαρικῆς Ρωσίας νά συνοδεύει τουλάχιστον μέχρι τό σταθμό τοῦ σιδηροδρόμου τούς καταδίκους σέ κάτεργα καί νά τούς λυπᾶται, νά τούς συμπονάει, νά τούς δίνει χρήματα, νά τούς δίνει εὐαγγέλια, νά τούς δίνει κάτι, καί νά τούς λέει: «καϋμένοι, δέν φταῖτε ἐσεῖς, οἱ δυστυχισμένοι». Ὅμως ἤδη τότε, γράφει ὁ Ντοστογιέφσκυ, κατάλαβα ὅτι ὑπῆρχε μιά διαφορά στόν τρόπο πού ἔλεγε τά ἴδια περίπου λόγια γιά μᾶς ὁ Μπιελίνσκυ, (ὅτι εἴμαστε δυστυχισμένοι, ὅτι δέν φταῖμε ἐμεῖς, ἀλλά ἡ κοινωνία μᾶς ἔχει κάνει νἄμαστε ἐγκληματίες, συνωμότες κλπ) ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο το ἔλεγε ὁ λαός. Κυρίως, τό ὑπόβαθρο τοῦ περιεχομένου τῶν ἴδιων αὐτῶν ἐκφράσεων τοῦ λαοῦ, ἤτανε διαφορετικό. Καί ἐδῶ ἀκριβῶς ἀρχίζει ὁ Ντοστογιέφσκυ νά ἀναπτύσσει τό ἄρθρο του αὐτό — «Sredá», τό κοινωνικό περιβάλλον.
[...]
Ἔτσι, στό «Σπίτι τῶν νεκρῶν» καί στό «Ὑπόγειο» ἀρχίζουν νά ἀνοίγουν ὁρίζοντες καί νά δίνονται νέες διαστάσεις γιά μιά ἄλλη προσέγγιση τοῦ ἀνθρώπου. Καί γι' αὐτό ὁ Ντοστογιέφσκυ γυρίζει στό μικρό του ἄρθρο «sredá» (τό κοινωνικό περιβάλλον)• θέλει να ἐξηγήσει γιατί διέφερε ἡ γνώμη τοῦ λαοῦ ἀπό τη γνώμη τοῦ Μπιελίνσκυ, στό ὅτι δηλ. οἱ καταδικασμένοι στά κάτεργα «εἶναι δυστυχισμένοι καί δέν φταῖνε αὐτοί οἱ καϋμένοι». Ὁ Μπιελίνσκυ πίστευε ὅτι φταίει ἡ κοινωνία, διότι ἐσεῖς εἴσαστε δημιούργημα τῆς κοινωνίας καί ἄρα δέν φταῖτε ἐσεῖς, ἀλλά φταίει ἐκείνη. Ἐπομένως, καί ἔγκλημα ἐπιτρέπεται ἐναντίον αὐτῆς τῆς κακῆς κοινωνίας. Καί θυμᾶστε τούς Δεκεμβριστές τῆς Ρωσίας, τούς πρώτους ἐπαναστάτες τοῦ 1825 καί, στή συνέχεια, τούς ἀναρχικούς ὅπως εἶναι ὁ Νετσάγιεφ, ὅπως εἶναι ὁ φίλος τοῦ Μάρξ, Μπακούνιν, πού λέγανε ὅτι ἐπιτρέπεται κάθε κακό ἐναντίον τῆς κοινωνίας, διότι «ὅσο χειρότερα τόσο καλύτερα» ὅσο περισσότερα ἐγκλήματα τόσο πιο καλά θά μαρτυρήσουμε ὅτι ἡ κοινωνία αὐτή πρέπει ν' ἀλλάξει.
Σ’ ὅλα του τά ἔργα ὁ Ντοστογιέφσκυ συζητάει μέ αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί συμμερίζεται τή γνώμη τους θά ἔλεγα, ἑκατό τά ἑκατό, ἀλλά προχωρεῖ καί πιό πέρα. Ἀρχίζει τή διείσδυση στήν ψυχή τοῦ λαοῦ. Γιατί ἔλεγε ὁ λαός ὅτι: εἴμαστε δυστυχισμένοι καί δέν φταῖμε ἐμεῖς, οἱ κατάδικοι; Ὄχι, ἐπειδή δέν φταῖμε, ἀλλά ἐπειδή ὅλοι φταῖμε! Ὅλοι φταῖμε γιά ὅλα. Αὐτό ἐν ὀλίγοις εἶναι ἡ γνώμη τοῦ λαοῦ. Δέν φταῖτε ἐσεῖς οἱ κατάδικοι. Φταῖμε ὅλοι ἐμεῖς. Τοῦτο δέν σημαίνει ὅτι δέν φταῖτε καί σεῖς προσωπικά, ἀλλά τό θέμα τῆς ἁμαρτίας καί τῆς εὐθύνης εἶναι θέμα πανανθρώπινο.
Τό ἄρθρο τοῦ Ντοστογιέφσκυ «Sredá» (= περιβάλλον) γράφτηκε μέ ἀφορμή τά νέα ρωσικά δικαστήρια. Μετά τήν κατάργηση τοῦ φεουδαρχικοῦ συστήματος στή Ρωσία, ὅπως ξέρετε, ἀνέλαβαν, κατά τό πρότυπο τῆς Ἀγγλίας, νά ἔχουν δικαστήρια σέ κάθε κοινότητα, ἀπό 12 χωρικούς, πολῖτες. Καί ἐνῶ ὁ δικαστής δικάζει τόν κάθε παραβάτη, τήν ἀπόφαση βγάζουν οἱ χωρικοί, οἱ ἁπλοί πολῖτες. Καί αὐτοί, κατά τό πλεῖστον, λέει ὁ Ντοστογιέφσκυ, ἀθωώνανε τούς κατηγορουμένους, τούς παραβάτες, τούς ἐγκληματίες. Γιατί; ρωτάει. Συγχωρούσανε τό κακό ἤ πίστευαν ὅτι φταίει τό περιβάλλον; Ὁ Ντοστογιέφσκυ δίνει μιά θαυμαστή γνώμη πού, κατ' ἐμέ, ἐξηγεῖ πάρα πολλά.
Το είχα εντοπίσει προ ημερών ενώ προτοίμαζα ένα ολιγόλογο ποστ (δύο λέξεων) για τον Μπελίνσκι. Μπιελίνσκυ κατά τον αρθρογράφο που μάλλον γνωρίζει καλύτερα, και τον Αλέξη Σπυρόπουλο (of the Μπάιεβιτς fame) που προφανώς γνωρίζει καλυτερότερα.
Человек в черноте = The Man In Black
Переступить черту = Walk The Line
Πάμε στο Google, γράφουμε Βασίλης Τσιρώνης, επιστρέφουν οι 10 πρώτες σελίδες από 642.
Και στον πάτο της σελίδας η εξής σημείωση:
Ανταποκρινόμενοι σε νομικό αίτημα προς το Google με βάση την τοπική νομοθεσία, έχουν παραλειφθεί 1 σελίδα(ες) από τα αποτελέσματα. Εάν επιθυμείτε, μπορείτε να δείτε τη σχετική καταγελλία η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τις παραλείψεις στο ChillingEffects.org.
Σημειωτέον πως η αναζήτηση για Τσιρώνης δολοφονία δεν εμφανίζει την προειδοποίηση αυτή. Εμφανίζεται όμως αν στην αναζήτηση με τη λέξη Τσιρώνης περιληφθούν μια από τις λέξεις Λαμπράκης, Μπάλκος, Ψυχάρης (η σειρά των ονομάτων αλφαβητική και η αναφορά τους εντελώς τυχαία, οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά προσωπα δέον να αποδοθει σε σύμπτωση).
(πολύ έξυπνο να μην εμφανίζεται η προειδοποίηση όταν η αναζήτηση περιλαμβάνει τη δολοφονία σαν λέξη -κλειδί)
Peter Tosh, Mick Jagger - Don't Look Back
QUESTION: ... Congressman Donald Payne ... criticized the Albanian Government and the Department of State ... to facilitate the retrieval of the remains of Gregory Stavrou, who was executed by the Hoxha regime in 1953. He was an intelligent operative for Greece who's (inaudible) were shared with the U.S. Government too. According to the same statement, Mr. Casey, his brother, a prominent professor here in the town, has by his own means located the place of his execution and the burial, but the American Embassy in Tirana takes the word of the Albanian Minister of the Interior which claims ignorance in his burial place. Yet, the Embassy refuses to tell the professor why Albania pleads such a type of ignorance.
Question: What problem does the American Embassy in Tirana sees thus far declines to formally request from the Foreign Ministry permission for an American citizen to retrieve the remains of his brother? He knows where they are. Is the Department of State still honoring Enver Hoxha's secrecy laws mainly still on the Albanian books?
MR. CASEY: Well, Mr. Lambros --
Daily Press Briefing
Tom Casey, Deputy Spokesman
Washington, DC
October 19, 2006
Αύριο στη Θεσσαλονίκη μια Ρωσίδα είκοσι χρονών δεν θα αντέξει άλλο τον εξευτελισμό. Θα αυτοκτονήσει. Με το καλσόν της θα κρεμαστεί από το καζανάκι της τουαλέτας.
Μεθαύριο στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο νεαρός λοχίας, "φίλος" μιας από τις τρεις συγκατοίκους της νεκρής, θα καταθέσει πως ο ίδιος αγνοούσε ότι οι τέσσερεις εκδίδονταν.
Ωστόσο, επίσης θα καταθέσει πως του έλεγε η φιλη του «αν σε ρωτήσει ο Χ, να πεις πως... μου έδωσες 20.000 δραχμές...».
Το δικαστήριο, με ψήφους 2-1, θα κρίνει ότι ο Χ δεν ευθύνεται για το θάνατο της Ρωσίδας.
Αντιμεθαύριο ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών θα ασκήσει έφεση. Επίσης θα διατάξει έρευνα για την υπόθεση. Από αυτήν θα προκύψει ότι στην πολυκατοικία οι γείτονες άκουγαν τις απειλές και τα κλάμματα των γυναικών από το ξύλο. Και αυτά τα κατήγγειλαν στο αστυνομικό τμήμα της πλατείας Δημοκρατίας.
Σε ενάμιση χρόνο ο Χ θα αθωωθεί για δεύτερη φορά.
Οχτώ χρόνια μετά θα έχουν απομείνει μόνο είκοσι χιλιάδες δραχμές.
Ανακάλυψα τυχαία δύο προσωπογραφίες Γκρέκο. Σχετικά άγνωστες υποψιάζομαι.
Ο Ιώσηπος.
-Καλημέρα σας. Θα ήθελα να μιλήσω με την Τάδε.
-Μια στιγμή να σας συνδέσω.
<αγωνία, ακούσια ευχή να απουσιάζει ή να είναι απασχολημένη>
-Ναι;
<ωχ, αλλά καμιά ο θεός είναι ελεήμων>
-Καλημέρα σας, η Τάδε;
-Η ίδια.
<φτου>
-Τηλεφωνώ απο τη No Man's Land, είμαι ο Ακίνδυνος.
<σοκ, αμηχανία, γέλια, χαζό μπλα-μπλα, κυρίως αυτό>
<και ακολουθεί η μνημειώδης ατάκα>
-Λοιπόν πως σου φαίνεται η φωνή μου;
<πολλά γέλια>
Σαν σήμερα, επομένη δημοτικών εκλογών.
I’d estimated that they were 15 to 17 years old, both looking incredibly young, fragile, and deceptively spindly. Their curiosity was unveiled and unashamed. I was intrigued by their deep interest. It reminded me of the way Japanese school children had stared at me 15 years before during the Korean War. I doubted that either of them had ever seen a Caucasian in the flesh.
...
It burned like a hot fire and I bolted up and thrashed around violently, frightening the medic.
...
Giving up, he disappeared again and came back with a morphine syrette which he stabbed into my leg. Once more, he started probing.
...
Shortly, Red Face came back and asked me if I wanted something to drink.
Ας είμαι ειλικρινής. Αν κάποιος μου ζητούσε να μαντέψω, χωρίς δεύτερη σκέψη θα στοιχημάτιζα όλα τα άκρα μου πως πρόκειται για Μπάροουζ. Και μάλλον για τις Πόλεις Της Κόκκινη Νύχτας.
Σχεδόν εντελώς αλλά όχι ακριβώς έτσι.
(περιέχει γυμνό, και μουσική)
Featuring:
Salvador Dali's surrealistic swim suits
Strange As It Seems
Olga the Headless Girl
Frozen Alive Death Defying Feat
Rides on the Midway
Laffland
The Savoy's Worlds Greatest Colored Dancers
Congress of Beauty
Son Worshipers Live Girls
«Σε μια έκταση κίτρινων αμμόλοφων, σ' ένα είδος οροπεδίου, βρίσκεται ο τόπος που περισσότερο μ' εντυπωσίασε σ' αυτό το ταξίδι. Είναι μια πραγματική χώρα ληστών, όπως βλέπουμε σε ορισμένα γουέστερν. Το νιώθεις ότι βρίσκεται εκτός νόμου, ή αν όχι εκτός νόμου, εκτός κουλτούρας του δικού μας κόσμου, σ' ένα άλλο επίπεδο. Στο χαμόγελο των νέων που γυρίζουν από την σκληρή τους δουλειά, υπάρχει ένα σπαρτάρημα υπερβολικής ελευθερίας, τρέλας σχεδον...»
«Η υπόληψη, η τιμή, η ευπρέπεια, η αξιοπρέπεια των φίλεργων πληθυσμών του Κούτρο προσβλήθηκαν βαθιά... οι κίτρινοι αμμόλοφοι, άλλος αφρικανικός όρος που χρησιμοποιήθηκε από τον Παζολίνι, είναι οι εκατοντάδες των εκατοντάδων καθαρών, πολύχρωμων, χαρούμενων μικρών σπιτιών, του οργανισμού για τη μεταρρύθμιση όπου ο εργατικός κόσμος του Νότου, της Καλαβρίας, του Κούτρο, πιστός στη βιβλική προσταγή, κερδίζει το ψωμί με τον ιδρώτα του προσώπου του, κι όχι γράφοντας δυσφημιστικά άρθρα εναντίον των ίδιων του των αδελφών, εναντίον των Ιταλών...»
Απόσπασματα από το άρθρο "Ο μακρύς αμμόδρομος" του Παζολίνι και από τη μηνυτήρια αναφορά του δημάρχου του Κούτρο. Θα είναι η πρώτη από τις τριάντα και πλέον δικαστικές διώξεις εις βάρος του Π.
Για περισσότερα, στην παρουσίαση του λευκώματος «Μακρύ ταξίδι της άμμου» εκδ. Ηλέκτρα από τον Χρήστο Σιάφκο.
Δική μου πηγή «Παζολίνι: χρονικό της βίας, της δίωξης και του θανάτου» εκδ. Εξάντας
ή πως ο Κεμάλ Ατατούρκ έγινε ο πατέρας της Νέας Τουρκικής.
(τι πως; με τον παραδοσιακό τρόπο φυσικά, της γάμησε τη μάνα)
Κάθε ομοιότητα με καθ' ημάς γλωσσοεγκυμοσύνες δέον να αποδοθεί σε σύμπτωση.
Έψαχνα ένα σάουντρακ για την από πάνω εικόνα. Έλεγα κάτι σαν το Sweet Caroline. Τάτσιν χάντς ρήτσιν άουτ και τα σχετικά. Και έπεσα σε ένα ωραίο κλιπάκι του Έλβις που τελειώνει με τη Sweet Caroline, ξεκινάει με το Patch It Up (μπέιμπι μπηφόρ γουί φολ απάρτ) και στη μέση τι;
You 've Lost That Lovin' Feeling!
Απ' όπου προέκυψαν και τα συννεφάκια.
Η συνέχεια στο προηγούμενο.
«Πολιτισμό ή Θάνατο; Διαλέχτε!» έκραξε στο πλήθος με την αγέρωχη φωνή του.
Κι αυτοί, ωχροί από το φόβο, ξέχασαν τα χίλια μύρια που ως χθες τους χώριζαν. Αγκαλιασμένοι ενώπιον του κοινού κινδύνου, με φωνή τρεμάμενη από συγκίνηση αντέκραξαν σαν ένας άνθρωπος.
«ΘΑΝΑΤΟΣ!» (πολύ ξεψυχισμένα όμως)
Νόμιζα πως ήταν ένα καλά κρυμένο μυστικό.
Δείχνεται προπάντων η επιρροή που ασκεί στον αρχιεπίσκοπο μια μικρή ομάδα φανατικών με επικεφαλής τον αμπελοφιλοσοφούντα θεολόγο Χ. Γιανναρά
Φαίνεται πως νόμιζα λάθος.
Μια στιγμή, να το γράψω και με τα χεράκια μου να το φχαριστηθώ.
Ο Χρήστος Γιανναράς ασκεί επιρροή στον Χριστόδουλο ...
Ήμαρτον και έλεος, που λέει κι ο Γεωργίου.
Απομένει το Φως να αποκαλύψει την επιρροή που ασκεί ο Νίκος Αναστόπουλος στον Κόκκαλη. Ίσως και η Ώρα να βγάλει στη φόρα την επιρροή που δέχεται ο Ντέμης από τον Βασίλη Τσιάρτα.
Για να μην πάμε πιο πίσω, και η Ηχώ ξεμπροστιάσει την καταστροφική επιρροή του Πάρι Γεωργακόπουλου στον Γιώργο Βαρδινογιάννη.
(βρες τον στη φωτογραφία, κλικ για λεπτομέρειες)
