Ακίνδυνος Αριθμός

Δεκατρείς χιλιάδες εκατόν σαράντα εννέα*

Δεν ήταν "σαν σήμερα". Εξάλλου τότε ήταν Κυριακή.

Απλά ήταν πριν 13149 εικοσιτετράωρα. Ή πριν 36 περιστροφές της γης γύρω από τον ήλιο.

Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω
Δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
Και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω
Δεν μ' ανατριχιάζουν πια

Γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
Και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
Τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

Του χρόνου πάλι. Δεν θα προσπαθήσω περισσότερο. Ούτε λιγότερο. Θα περιμένω, να θυμηθώ και να ανατριχιάσω.

Αριστερά εχει τούρτα, δεξιά φοντανάκια.

Στο βάθος μουσική και χορός.


* Ένας αποδεδειγμένα ακίνδυνος αριθμός είναι το 1729. Ο ινδός μαθηματικός Σρινιβάσα Ραμανούτζαν είναι άρρωστος στο νοσοκομείο. Τον επισκέπτεται ο επίσης μαθηματικός φίλος του Γκοντφρι Χάρολντ Χάρντι. Ο Σρινιβάσα μάλλον θα είναι άκεφος και σίγουρα νοσταλγεί την πατρίδα. Ο Γκόντφρι ως γνήσιος geek πάει να του πιάσει κουβέντα με την εξής παρατήρηση:

-Το ταξί που με έφερε είχε αριθμό κυκλοφορίας 1729. Πληκτικό νούμερο, δεν βρίσκεις;

Ηλεκτρικό ρεύμα χτυπάει τον Σρινιβάσα που ζωντανεύει αμέσως.

-Όχι, όχι! Είναι ο μικρότερος αριθμός που μπορεί να εκφραστεί σαν άθροισμα δύο κύβων, με δύο διαφορετικούς τρόπους.

Και έζησαν αυτοί καλά. Δηλαδή ο Σρινιβάσα όχι και τόσο, ένα-δυο χρόνια αργότερα πέθανε. Ήταν 33 χρονών.

Ακίνδυνη Μπουκιά

Έχω τοσα να γράψω. Το "τόσα" δεν προσδιορίζει ποσότητα αλλά ποιότητα. Όπως η τελευταία μπουκιά στο φαγητό. Ναι, αυτό είναι. Δεν έχει σημασία πόσες μπουκιές έχεις φάει πριν. Η δύναμη πάντα βρίσκεται στην τελευταία.

Η τελευταία μπουκιά. Δύναμη, όλη η δύναμη, γι' αυτόν που τη δέχεται. Πως αντιστρέφεται αυτό; Απλό. Όταν ξερνάς, όταν σφίγγεις το στομάχι για τη τελευταία προσπάθεια, τότε βγαίνει η αδυναμία. Το τελευταίο ξέρασμα είναι όλη η αδυναμία σου.

Όταν ξερνάς σκέψεις στο χαρτί. Όταν ξερνάς λόγια σ' ένα πρόσωπο. Όταν ξερνάς βλέμματα στον καθρέφτη. Το τελευταίο που βγαίνει, είτε "σ' αγαπώ" είτε "σε μισώ", αυτό είναι η αδυναμία σου.

To be continued

Ακίνδυνα Πλήκτρα

Ξέρω κάτι ανθρώπους ευλογημένους.

Που από το πληκτρολόγιο έχουν ξηλώσει ορισμένα πλήκτρα. Ως παραδεδεγμένης αχρηστίας. Για παράδειγμα το backspace και το delete. Και τα cursor keys επίσης. Όχι πως είναι αλάνθαστοι, κάθε άλλο. Άλλα και όταν σφάλλουν, σφάλλουν με μια ζωντάνια περισσότερο δυνατή κι από την πιο ακλόνητη αλήθεια

Και ξέρω κάτι ανθρώπους καταραμένους.

Που δυσκολεύονται να μάθουν τις θέσεις. Aπό το άγχος μη χασουν κάποιο πλήκτρο που τους φαίνεται απαραίτητο, πεισματικά αρνούνται την ύπαρξη άλλων. Συνήθως το παθαίνουν με το control και το escape. Κι όμως, αρκεί να ακουμπήσεις τον αντίχειρα στο control και να τεντώσεις τον μέσο για να αγγίξεις το escape. Λάθος, δεν φτάνει. Για τόσο δα. Πρέπει, όπως στον καλπασμό του αλόγου, για μια στιγμή να βρεθούν και τα δυο δάχτυλα στον αέρα.

Ακίνδυνος Ασκληπιός

Ο Πάτρικ Κόκμπερν στο Κάουντερπαντς μεταδίδει από το Κιρκούκ για έναν γιατρό ο οποίος, στα επείγοντα του μεγαλύτερου νοσοκομείου της πόλης, αποτελείωνε τραυματισμένους αστυνομικούς και στρατιώτες.

Η απορία μου, ελαφρώς διεστραμμένη φοβάμαι, οι σύντροφοί του τον εμπιστεύονταν σαν γιατρό;

Ακίνδυνα Πειράματα

Αν διαβάσατε για την επιτυχία της αποτυχίας στο πανδοχείο της μιράντας και για το περίσευμα του Παύλου στο (τρε) σικ τότε είναι πιθανό να σας έχει δημιουργηθεί η eβλογη απορία:

Τι χρειαζόμαστε τους οργανικούς επιστήμονες;

Fear not, My friends, for the Way is known, the Path for Us is old, the result is sure.

Διαμέσου του Old New Thing έμαθα την ύπαρξη του Improbable Research και ενός καταπληκτικού βιβλίου με 100 παράξενα (δηλαδή απολύτως φυσιολογικά) πειράματα.

Πρόκειται για το Das Buch der verrückten Experimente το οποίο δυστυχώς κυκλοφορεί μόνο στα γερμανικά αλλά υπάρχει διαθέσιμη μια μικρή γεύση στα αγγλικά.

Δεν ενδείκνυται σε ζωόφιλους.

Ζήτω η χαζοχαρούμενη επιστήμη.