Στροφή μέτρηση για το νέο 2007

Ήθελα να το φροντίσω λίγο. Αλλά ένας ιός έχει άλλη άποψη.

Εύτυχες το νέο 2007 λοιπόν.

The spy who divorced me

It was in that name that he married in 1982 Paniyota Haralambous, from Greece. They had a child five years later, Gino Essi Gamasai, but the couple split up when Gino was around four or five and his ex-wife too now uses another name. According to neighbours, the couple now have little to do with one another.

Καλά, είναι αυτή εμφάνιση κατασκόπου; Και μάλιστα του Άξονος του Κακού;

The 'spy' who danced the salsa

update

Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;

Καλό Χανουκά

Thats why I do not tend to celebrate Hanukkah, and why I think that it is not a very good holiday. Because it is a testament of a war that people were smart enough to win, but not smart enough to appreciate why that win would not mean we would win the next big war. I'd rather remember the time as the beginning of the end of an entire way of life...

Ενδιαφέρον (λες και γράφει κι άλλα) άρθρο του Μάικλ Κάπλαν. Μια λεπτομέρεια που μου κίνησε την περιέργεια. Λέει ότι οι Ιουδαίοι πριν τον πόλεμο με τον Αντίοχο κάνανε συμμαχίες με Ρώμη και Σπάρτη. Είχε τότε η Σπάρτη στάτους που να δικαιολογεί την επιδίωξη συμμαχίας μαζί της;

Το κρυφό έμβλημα της ΦιΣ

Καλά Χριστούγεννα

Όταν η παγκοσμιοποίηση ήταν μικρή, αθώα και παρθένα.
(προσοχή στο πρώτο βίντεο. Μετά το 3 και 10 περίπου you are leaving the british sector)



(αντίδωρο για την οίστρο)

Ακίνδυνο Αποπροσανατολισμός

Χθες είχα την εντύπωση ότι ο Χαρδαβέλας παρουσίαζε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Δολοφόνος Της Ψυχής Της».

Σήμερα γκουγκλίζοντας το όνομα της συγγραφέως διαπίστωσα ότι πρόκειται για το «Ατίθασο αλαζονικό τακούνι»

Κατά τη γνώμη μου πιο ταιριαστός τίτλος θα ήταν «Λουίζα@ πρόσεχε που βάζεις το at sign»

Each channel class has an associated prefix that is shown beside a user's nickname whenever associated with that channel. The most common prefixes are '@' for channel operator, '+' for voice, '%' for half-op, '.' or '~' for channel owner, '&' for protected user, '!' or the lesser known '*' for administrator.

Internet Relay Chat - Wikipedia, the free encyclopedia

Εαν ταις γλώσσαις των ανθρώπων ουκ λαλώ

τουλάχιστον υπάρχει ο Culture Explorer

Δείγμα από το valley-GIRL, το φοβερό και τρομερό πρότυπο τππικών ρυθμίσεων (μη σου ξεφύγει η Τρίτη, θεά)

Περισσότερα καθώς και screenshots από όμορφες γλώσσες στον Μάικλ Κάπλαν

Δύση και Ανατολή

δυο καρδιές που ζουν και αγαπάνε
μέσα σ' ένα ανάποδο ιστό

What did everyone talk about the two days? Well, we learned about the differences between Asian social networks and Western-style ones, for example. For one thing, Oliver Ueberholz told us, Japanese and Chinese traditionally don’t mind the copying of other people’s work... in fact, they honor it, because in the history of their big empire often copying was the only way to make sure tradition is maintained cross-country. Thus, the most popular Chinese social network site may look just like the most popular Japanese social network site – including colors, navigation items, etc. – yet no one will complain.

The biggest difference however for Japanese social network sites may be that Japanese like to stay anonymous on those boards (also see the previous post on 2ch.net). Because, Oliver told us, many Japanese users are afraid of the “great unknown” of web sites and web surfing; afraid that someone might watch them, afraid the web technology may not treat them well, afraid of what happens behind the scenes. And because traditionally, the Japanese society imposes a strict rule set that predetermines your place in life... something anonymity seems to escape.

The process of signing up goes like this; a friend of yours refers you to the invite-only social network. But an invitation, as opposed to a common Western-style procedure of social networks where you basically invite everyone who asks you (as much as time allows), is a commitment to the invited person... you’re basically promising that this person won’t do any bad in the social network, e.g. troll in the network’s forums. If they do, however, not only will they be kicked... you as inviter might now be kicked as well! (There’s even a kind of double opt-in on the Chinese variant of the board, because your friend must not only invite you and wait for you to follow-up on the invitation, they must also approve the invitation again after you did... after all, chatting about you with friends, they might’ve heard something bad and might want to revert their initial judgment.)

Once the user is in the message board, they won’t do what many people in Germany or Europe, the US, and many other places might do now, which is to load up a photo and enter their real name somewhere. No, mostly the profile of the Japanese social network user will now contain an anime character, a picture of a dog, or something else non-personal which will make sure anonymity is preserved. Also, the Japanese users, Oliver emphasized, will never start talking about themselves in the forum, really, in particular not boast about themselves (at least, that’s considered rude, and rudeness will be punished with ignoring the poster). Praise is left exclusively to others who judge oneself in the forum. In other words, saying “I made a cool new website” may be taboo, whereas someone else saying “XYZ made a cool new website” may be perfectly fine.

Barcamp Nürnberg, από τον Philipp Lenssen του Google Blogoscoped. Υπάρχει και αντίλογος στα σχόλια

Στο Μωσαϊκό στρώσανε χαλιά

καιρός ήταν

Για να δούμε τι θα δούμε.

Δόξα και Τιμή στους πουλημένους

Ο Γκούγκλος εξαγόρασε το Ένδοξον.

Οκ, υποψιάζομαι πως το όνομα πλάστηκε σαν σύνθεση του ένδον και έξω.

Ωστόσο η παρετυμολόγηση διατηρεί αλώβητη τη σημασία της.

Άρη, πάντα τα λεφτά θα είναι πολλά.

You, On Time's Cover

Get A LIFE

(Χα)

Fucking Alamo γιοκ (almost)

Ο Αντώνης Πανούτσος γράφει, μεταξυ άλλων, και για την «Αμερικάνικη Φούγκα» του Αλέξη Σταμάτη.

Είναι ένα αμερικανικό μυθιστόρημα δρόμου, τόσο επηρεασμένο από τα μυθιστορήματα του Τζέιμς Ελρόι, που στο τελευταίο κεφάλαιο η μόνη φράση που λείπει είναι το «this was fucking Alamo» από το «Big Nowhere» ή το «American Tabloid» –sorry, αλλά δεν θυμάμαι ποιο από τα δύο και δεν είμαι για να ψάχνω– στο τέλος της πρώτης ενότητας.

Και λέω του εαυτού μου: who the fuck, even a fictional person, would use such a fucking expression?

όλοι γνωρίζουν ότι δεν συνηθίζω να λέω ψέματα

δήλωσε ο Γ. Σουφλιάς.

Δηλαδή, δεν είναι καθ' έξιν ψεύτης αλλά κατ' εξαίρεσιν. Και ο ΟΤΕ δεν είναι μια εξαιρετική περίπτωση ώστε να δικαιολογείται να πει ψέμματα;

Αυτή η μανία των δημοσίων προσώπων να μιλάνε «εμμέσως πλην σαφώς».

Εξ όνυχος τον λέοντα

Στις πολιτείες του Όρεγκον και της Ουάσιγκτον επικρατεί μεγάλη κακοκαιρία. Ενάμιση εκατομμύριο σπίτια και επιχειρήσεις χωρίς ρεύμα.

Ένα από τα σπίτια είναι αυτό του Μάικλ Κάπλαν.

Με τα χίλια ζόρια φεύγει για τη δουλειά πιστεύοντας πως εκεί θα έχει ρεύμα.

The automatic door wasn't working, but it seems like it is broken most days anyway. So I managed to get the door open and made it to the elevator, which was also not working. Ok, clearly the power was not on here either, so it was probably not useful to stay at work.

The automatic door wasn't working, but it seems like it is broken most days anyway.

Ο Μάικλ Κάπλαν εργάζεται στη Microsoft.

Όταν ζήτωσαν τον καρκίνο

Στις συνοικίες της καλής κοινωνίας εμφανίστηκε το σύνθημα.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε

Σκατά στον τάφο του Πινοσέτ

και

Φόλα στο σκύλο της ΕΣΑ

Η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό, τη φόλα μπορείς να τη πιάσεις χωρίς να λερωθείς. Άλλη διαφορά;

Η Αλβανική Ακαδημία Επιστημών

έχει δύο web site;

Το www.akad.edu.al φαίνεται, από το whois, να είναι το ορίτζιναλ.

Το www.academyofsciences.net τι ρόλο βαράει;

Η Σύλβια δεν γιορτάζει

όταν οι άντρες ήταν (τέλος πάντων) άντρες

και όταν έγιναν αξεσουάρ της μπάρμπι

τι να πω

Ακίνδυνη Προβοκάτσια

«Thanks to this reporting, we can speak about the independence of Flanders and Wallonia» he said in a statement.

Και στα δικά μας (;!)

Αναζήτηση Πατέντας

Σου ήρθε η φοβερή ιδέα να φτιάξεις μια συσκευή ψυχαγωγίας κατά τη διάρκεια ερωτικής συνεύρεσης, αλλά φοβάσαι πως κάποιος άλλος σε πρόλαβε;

Ο Γκούγκλος προνόησε και γι' αυτό.

(μέσω Google Book Search blog)

Ένα τραγούδι για τον Πινοσέτ

You can run on for a long time
Run on for a long time
Run on for a long time
Sooner or later God'll cut you down
Sooner or later God'll cut you down

Go tell that long tongue liar
Go and tell that midnight rider
Tell the rambler,
The gambler,
The back biter
Tell 'em that God's gonna cut 'em down
Tell 'em that God's gonna cut 'em down

Well my goodness gracious let me tell you the news
My head's been wet with the midnight dew
I've been down on bended knee talkin' to the man from Galilee
He spoke to me in the voice so sweet
I thought I heard the shuffle of the angel's feet
He called my name and my heart stood still
When he said, "John go do My will!"

Go tell that long tongue liar
Go and tell that midnight rider
Tell the rambler,
The gambler,
The back biter
Tell 'em that God's gonna cut 'em down
Tell 'em that God's gonna cut 'em down

You can run on for a long time
Run on for a long time
Run on for a long time
Sooner or later God'll cut you down
Sooner or later God'll cut you down

Well you may throw your rock and hide your hand
Workin' in the dark against your fellow man
But as sure as God made black and white
What's done in the dark will be brought to the light

You can run on for a long time
Run on for a long time
Run on for a long time
Sooner or later God'll cut you down
Sooner or later God'll cut you down

Go tell that long tongue liar
Go and tell that midnight rider
Tell the rambler,
The gambler,
The back biter
Tell 'em that God's gonna cut you down
Tell 'em that God's gonna cut you down
Tell 'em that God's gonna cut you down

Στον άνθρωπο σημασία έχει ο χαρακτήρας

Και στα πληκτρολόγια επίσης.

Γι' αυτό Κάποιοι δυσφορούμε με την απουσία ενός χαρακτήρα (της άνω τελείας) από την ελληνική διάταξη πληκτρολογίου των windows.

Οι ρουμάνοι Κάποιοι πως αντέχανε ως τώρα την απουσία εβδομήντα και εφτά χαρακτήρων από τη δική τους διάταξη πληκτρολογίου στα nt-based windows;

Google Code Search, The Final Frontier

Επιστημονική φαντασία για ενήλικες

Ακίνδυνη Ρουφιανιά

Διάβασα στου Μιχάλη Μητσού για την περίπτωση της Τζιλ Σταρισέφσκι. Η οποία δημιούργησε ένα κερδοσκοπικό site παρακολούθησης νταντάδων σε δημόσιους χώρους. Η Λιμπερασιόν όπου παραπέμπει ο Μ.Μ. γράφει πως πρόκειται για δικαστίνα. Ομολογώ παραξενεύτηκα. Γιατί, όσο και να παριστάνω τον αντιΧ, παραδέχομαι πως θεωρώ αυτονόητο ότι ανατολικά του Πέκος ισχύει ένα στοιχειώδες ασυμβίβαστο.

Και όντως, στη χώρα των ελευθέρων δεν έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα, όπως διαδίδουν οι απαίσιοι αντικαπιταλιστές και αντιαμερικανοί. Αυτό το μπουμπουκομπούμπουκο, για να τραγκίσω λίγο, η Τζιλ δεν είναι δικαστίνα. Είναι βοηθός εισαγγελέας στο Μπρονξ. Δουλειές με φούντες δηλαδή.

Και τότε πως μπόρεσε να στήσει το μαγαζάκι της; Πιστεύω πως εδώ είναι όλο το ζουμί της υπόθεσης. Είναι σε άδεια μητρότητας! Ναι, δεν είναι καμία καθυστερημένη η Τζιλ να σπαταλάει το χρόνο της μένοντας άπραγη μ' ένα κουτσούβελο στην αγκαλιά. Συσκευάζει FUD σε ποσότητες των 50 δολαρίων και το πουλάει σε άλλους γονείς.

Να ένα πρότυπο μοντέρνας επιχειρηματικότητας και οι ξέρουν-αυτοί-ποιοί να αφήσουν αυτά-που-ξέρουν.

Ακίνδυνο Λουκούμι

Turks Join the Jihad in Iraq and Afghanistan

While Turkish extremist websites were previously devoted almost exclusively to lionizing Chechen jihadis fighting the "Godless" Russians (often featuring footage of Russian vehicles hitting landmines and Chechen field commanders in action), Americans are now starring in the role of kafir (infidel) targets for Iraqi and Taliban mujahideen on Turkish websites.

[...]

While the participation of Turks in jihad operations against the United States is certainly a dangerous development, it is still a fringe phenomenon and there are many that value American culture, even if it is not as trendy as it used to be before the Iraq invasion. As in the case of Turkish jihadis fighting Russians in Chechnya, their numbers are few and in the case of Afghanistan far outweighed by Turkey's participation in ISAF, NATO and the Karzai government's building projects (Terrorism Monitor, April 7, 2005). Nevertheless, they are an example of the unexpected public relations fall-out stemming from the U.S.-led invasion of Iraq and the revulsion many Turks felt at the Abu Ghraib images. Such sentiments can be channeled by the growing number of Turkish Islamists into anti-American jihad operations that have cost both Turkish and American lives (Insight Turkey, January-March).

Ακολουθεί κρυπτογραφημένο μήνυμα Ελλήνων μουτζαχεντίν.

Ένα αρνάκι που το έλεγαν Λουκούμι έπρεπε να επιστρέψει στην Αμερική από την Ελλάδα μαζί με την οικογένειά του. Μπήκε όμως σε λάθος αεροπλάνο, έπειτα πήρε λάθος τρένο και στη συνέχεια ανέβηκε σε λάθος βάρκα. Σε αυτό το ταξίδι στην Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία και μετά στο Μαρόκο, το Λουκούμι συναντάει το Φιστίκι τη γάτα, τον Ντιν το σκύλο και τη Μαρίκα τη μαϊμού, που θα το βοηθήσουν να βρει το δρόμο για το σπίτι του. Μοιραστείτε κι εσείς μαζί με το Λουκούμι και τους φίλους του τις συναρπαστικές τους περιπέτειες.

end of transmission

Ακίνδυνη Διακειμενικότητα

Έριξα μια τεμπέλικη ματιά στο περίφημο βιβλίο ιστορίας της έκτης δημοτικού. Σε συνδυασμό με το web 2.0 (χα!) στήσιμο των σελίδων κατέληξα σε ένα συμπέρασμα άστοχο αλλά όχι λανθασμένο, νομίζω.

Αγαπημένη λέξη των συγγραφέων είναι η κυριαρχία.

Αντίθετα, φαίνεται να κρατάνε μούτρα στη λέξη σκλαβιά. Αν αφήσουμε έξω παραθέματα του Ρήγα και του Δραγούμη, η ομάδα των συγγραφέων καταφέρνει να χρησιμοποιήσει την κατάπτυστη αυτή λέξη μία φορά. Μην σπεύσει κανείς να βγάλει συμπεράσματα, το επίθετο υπόδουλος δεν είναι σε μπλακ λιστ. Αλλά αναρωτιέμαι, ένα εντεκάχρονο ποια λέξη προσλαμβάνει ευκολότερα: τη σκλαβιά ή την υποδούλωση;

Πάντως αυτό το κόλλημα με την κυριαρχία παράγει κάποιες ασυνέπειες που καλό θα ήταν να διορθωθούν στην επόμενη beta του προϊόντος.

Εργασία για το σπίτι: Κάνε regression testing προσθέτοντας στην ύλη του βιβλίου εκείνη τη γραφική παράγραφο του συντάγματος που ορίζει ως θεμέλιο τη λαϊκή κυριαρχία.

Multimedia attachment για τους ψαγμένους μαθητές. Η παγκόσμια κυριαρχία και πως να την αποκτήσετε.

(όπως είπα και στην αρχή το βιβλίο δεν το διάβασα ούτε διαγωνίως, αλλά η εντύπωση που μου άφησε είναι πως πρόκειται για pop παλαιοτάξ, κι αυτό δεν είναι λογοπαίγνιο)

Να μη λέμε ονόματα

Στο Σκάι η Παπαδάκου αναφέρεται στο trafficking. Για κάποιο λόγο προφέρει τη λέξη σαν δύο, τράφικ ιν. Δεν πειράζει. Έχει στο τηλέφωνο μια δικηγόρο η οποία αναλαμβάνει θύματα. Η Παπαδάκου αναφέρεται στις προσπάθειες της δικηγόρου και επιχειρεί να σκιαγραφήσει μια χαρακτηριστική υπόθεση. Επιχειρεί, διότι τα ήθη των καιρών έχουν κάνει τα ονόματα αντικείμενα ταμπού. Κάπου κάποτε κάποιος, ως εκεί.

Έλα όμως που το επίθετο της δικηγόρου είναι βούτυρο στο ψωμί του γκλούγκλου.

Μια ξένη μόνη απέναντι σε όλο το χωριό

Άλλα μπαγιάτικα νέα.

Ακίνδυνοι Γλωσσοδέτες

Most authors working in the field of reading acquisition and especially dyslexia come from English speaking countries. Therefore most studies are conducted with English speaking people and concern English language acquisition or English dyslexics. Only a few studies are conducted in other countries and even less have focussed on cross-national differences.

The reported incidence numbers of dyslexia are mainly based upon estimates. The incidence of dyslexia in the USA and Great Britain is estimated at about 10 % (Satz et al. 1978 quoted by Klicpera and Gasteiger-Klicpera 1995; Busse 1997). German studies report fewer incidences of 5 to 7 % (Valtin 1989 quoted by Wolf et al. 1994). In Italy only about 3 % of people are dyslexic (1,34 to 5,04 % range) (Morchio, Ott and Persenti 1989 quoted by Wolf et al. 1994). Finally, a Japanese study reports the lowest incidence of dyslexia of just 1 % (Macita 1968 quoted by Witruk 1994).

On the one hand, Wolf et al. (1994) emphasize that these ranges of incidence do not necessarily support the hypothesis of the influence of language or orthographic systems on reading acquisition. On the other hand, Lindgren 1985 (quoted by Witruk 1994) could empirically verify this hypothesis.

Επίσης

Landerl et al. (1997) could show that the degree of orthographic consistency has impact on dyslexia. They assumed that the higher the degree of inconsistency is the higher are the demands on phonological processing and the higher is the degree of dyslexia. They compared English and German dyslexics on several tasks, including reading words of high and low frequency, reading non-words, and a spoonerism task, which is a language and age independent dyslexia test. They could show evidence for their hypothesis that English dyslexic children “…suffer from much more severe impairments in reading than the German dyslexic children.” (Landerl et al. 1997: 328). The kind of reading errors indicates that the difficulties are due to the opaque phoneme-grapheme correspondence in English. Therefore the findings support the theory of phonological decoding deficits in dyslexic children (Landerl et al. 1997).

The differences between English and German dyslexics show that the orthographic system, especially the irregularity of phoneme-grapheme correspondence has an impact on reading acquisition and dyslexia.

Εξάλλου

The low incidence of dyslexia in China and Japan (Macita 1968 quoted by Witruk 1994) led to the hypothesis that learning to read logographic languages is easier for people who have phonological deficits like dyslexics are supposed to have.

...

Moreover, reading Chinese seems to be an activity that is more dominated by the right hemisphere than reading alphabetic languages. The latter have a left hemisphere advantage (Hoosain 1991 quoted by Jackson et al. 1994). According to Davis (2001), the main deficit of dyslexic people is their main chance because they are right-hemisphere dominated. That means on the one hand, they are more creative and good at complex visual stimuli, and on the other hand, they have severe visual perception problems with symbols and therefore their difficulties to read alphabetic systems. It could be that this right-hemisphere dominance of Chinese reading activity contributes to the little incidence of dyslexia in China.

However, the study of Jackson et al. (1994) concludes that the large differences in the language systems of Chinese and English do not have such a big effect on the reading acquisition one might think. The major differences between Chinese and English reading are found for words of low frequency (Jackson et al. 1994). Unfortunately, Jackson et al. (1994) did not examine dyslexic but normal readers, therefore the conclusion whether Chinese might be easier for the dyslexic reader cannot be given.

The mentioned findings in this chapter suggest that reading Chinese might be easier for dyslexic people, but only in the case that their dyslexia is due to deficits in phonological processing and not due to deficits in visual processing. However, there is empirical evidence that the difference between reading a logographic language (such as Chinese) and an alphabetic language (such as English) is much smaller than the scientists originally believed.

Δια ταύτα

Most dyslexic people have their main deficits in phonological processing
(auditive dyslexia). They have huge problems to learn the phoneme-grapheme correspondence in a language. Therefore irregularity in this correspondence (orthographic inconsistency) makes their difficulties worse. In addition to that, the hypothesis that logographic language systems are easier to learn for dyslexics with phonological deficits can not be verified. It remains uncertain whether they might profit from logographic language system like Chinese. Certainly, dyslexics with (additional) deficits in visual processing or working memory have more problems to learn a visually complex logographic system than people with auditive dyslexia only.

For these reasons, it is clear that dyslexic people should choose their second language carefully. The learning of orthographically consistent languages as Italian or Spanish should be more appropriate for dyslexics than the learning of the orthographic inconsistent English language. In addition to that, the dyslexic should feel more comfortable if she or he learns a second language that is based on familiar letters than a language that is based on a distinct alphabetic system.

The Impact of Linguistic Factors on Dyslexia - Implications for Foreign Language Learning, Jeannette Dietz

Ένα άλλο περισσότερο πλούσιο απ' ότι φαίνεται, αλλά σε πολλά σημεία δύσκολο για κάποιον σαν εμένα που δεν σκαμπάζει ιδιαίτερα από γλωσσολογία: Phonology, reading development, and dyslexia: A cross-linguistic perspective, της Usha Goswami. Περιέχει και στοιχεία από έρευνες στην Ελλάδα.

These studies generally report high levels of phonemic awareness for children learning to read consistent orthographies within the first year of instruction, and lower levels of phonemic awareness for children learning to read inconsistent orthographies. Comparing studies of children tested during first grade, representative performance levels are 100% correct for Greek children (Harris & Giannouli, 1999; Porpodas, 1999), 97% correct for Italian children (Cossu et al., 1988), 94% correct for Turkish children (Durgunoglu & Oney, 1999), 92% correct for German children (Wimmer et al., 1991), and 83% correct for Norwegian children (Hoien et al., 1995). Phonemic awareness is thus close to ceiling in most orthographies during the first year of being taught to read. In contrast, performance levels for children learning less consistent orthographies such as French and English are less impressive. In a study of French children, Demont and Gombert (1996) reported 61% success in a phoneme counting task at the end of first grade. Perfetti, Beck, Bell, & Hughes (1987) reported 65% correct responding by American English children at the end of second grade.

...

The most striking finding from the study was that the children who were acquiring reading in orthographically consistent languages were close to ceiling in both word and nonword reading by the middle of first grade (see table I). The only languages to deviate from this pattern were Portuguese (73% correct), Danish (71% correct), French (79% correct), and English (34% correct). Almost identical patterns by language were found for nonword reading, also shown in table I.

Εν κατακλείδι

According to this cross-linguistic analysis, a deficit in phonemic awareness is not really a cause of dyslexic children's reading problems. Rather, it arises from a preexisting problem with phonological representation, which impedes learning about letters and learning about phonemes. Although dyslexic children learning to read consistent orthographies like Greek and German do acquire highly accurate phonemic awareness and grapheme-phoneme recoding skills, because of their persisting phonological problems, these processes are never as efficient as in their typically developing peers. Consequently, even in consistent orthographies, children with dyslexia are much slower in any task involving phonological processing, including reading. Dyslexic children who are learning to read inconsistent orthographies like English are even worse off. English dyslexic children show a persisting deficit at the phoneme level, perhaps even when they are adults, and so are characterised by both speed and accuracy deficits in phonological tasks. These persisting deficits must be due, in part, to the inconsistent nature of the orthography that they need to learn to read.

Oh such a busy day

Βρέθηκε ο κρυφός άσος του Λιτβινένκο

Οι αρχές είναι στα ίχνη του κλέφτη και του εντολέα του.

Ακίνδυνη Εγκεφαλοπάθεια

Στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου ο Γιάννης Τριάντης ανθολογεί ένα άρθρο των Νέων της Παρασκευής. Έχει τον τίτλο "«Μεταλλαγμένα» μυαλά λόγω των υπολογιστών!" και είναι αναδημοσίευση από τον Independent.

Δηλαδή αναδημοσίευση ενός μέρους, γιατί των Νέων είναι 500 λέξεις και του Independent 1600.

Δυστυχώς η χρήση υπολογιστή με εμποδίζει να σχολιάσω τόσο το ένα όσο και το άλλο.

Τα χάπια μου. Χαίρετε.

Ακίνδυνο Brainstorming

Do you get the pun ή χρειάζεται να πάς το ποντίκι πάνω στην εικόνα;

Καλή επιτυχία.

Ακίνδυνη Κίνηση

«... αποδεικνύοντας ότι η πορεία του σκεπτόμενου ατόμου έχει μόνο μια κατεύθυνση: μπροστά!» καταλήγει ο Αθήναιος. Με το χαρακτηριστικό φωταδιστικό στυλ του 18ου αιώνα, εννοείται.

Συμφωνώ κι εγώ. Μόνο μπροστά. Αλλά σε ποιον άξονα κίνησης, της γέφυρας ή του πλοίου;

(αν ήταν έτσι εύκολη η κίνηση ο Παρμενίδης θα πούλαγε χάρτες, νομίζω)

Pirahã strikes back

Οι Πιραχά που τόσο αγαπήσαμε επιστρέφουν, ομολογουμένως με απροσδόκητο τρόπο.

Ακίνδυνη Πατριδογνωσία (μετά μουσικής)

30 Νοεμβρίου 1969

Opening (America)

El Condor Pasa
Punky's Dillema
Bridge Over Troubled Water

Όλα του Ronald Pianist
Songs Of America

X is the Y of Z (under abnormal conditions)

π.χ. ο Ογκουνσότο είναι ο Μπαμπαγκίντα των φτωχών. Ή, ο Ηλιάδης είναι ο Ντάβιντς των φτωχών. Ή, ο Γκέκας είναι ο Αλεξανδρής των φτωχών. Ή, ο Μαζαράκης είναι ο Κολίνα των φτωχών. Ή, ο Σάντος είναι ο Μουρίνιο των φτωχών.

Και best of the best, ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των φτωχών ηλιθίων.

Δηλαδή αφορισμοί όπου ένα "φτηνό" Α ορίζεται σαν η προσομοίωση (ένεκα αδυναμίας, ένεκα ανάγκης, ένεκα άγνοιας, ένεκα ένεκα) ενός "υψηλού" Β για λογαριασμό της ομάδας Γ, συνήθως «αποκλεισμένης».

(ωστόσο η γενική φόρμα δεν έχει πάντα υποτιμητικό τόνο, μερικές φορές υποδεικνύει χονδροειδη αλλά αποτελεσματική εφευρετικότητα, ας πούμε ο βομβιστής αυτοκτονίας είναι ο πύραυλος κρουζ των φτωχών)

Επιστροφή στον ορισμό του αντιαμερικανισμού, που πρέπει να είναι η δημοφιλέστερη εκδοχή της φόρμουλας X is the Y of Z στο γαλατικό (double pun intended) χωριό μας. Όπου αναφέρεται η πηγή του αφορισμού, ονομάζεται ο Ζακ Ζυλιάρ. Πράγματι το έχει πει. Μόνο που αυτός στην πραγματικότητα έχει παραφράσει έναν παλιότερο αφορισμό.

Πως ο αντισημιτισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων.

Η πατρότητα αποδίδεται κυρίως στον Αύγουστο Μπέμπελ, αλλά εντόπισα και αναφορά στον Φερδινάνδο Κροναβέτερ (Ferdinand Kronawetter). Για το που και πότε της ρήσης βρήκα μια αναφορά του Κάουτσκυ: «The above outlined program [του ναζιστικού κόμματος λέει] is not particularly distinguished for originality. Fifty years ago this was the program of the anti-semites. The Democrat Kronawetter called it “the socialism of the fools of Vienna.” It corresponds to the intellectual level of philistines of all classes.»

Ο Κάουτσκυ το γράφει το 1934 όποτε το χρονικό πλαίσιο του αφορισμού ας πούμε πως είναι τα τέλη του 19ου αιώνα. Το πρόβλημα που ήθελε να φωτίσει ο αφορισμός ήταν εκείνοι που απέναντι στον στερεοτυπικό εβραίο τραπεζίτη «επαναστατούσαν» εξαιτίας όχι τής τάξης αλλά της καταγωγής του. Και βέβαια τι επανάσταση να κάνει ο ηλίθιος που ζητάει χριστιανό καπιταλιστή στη θέση του εβραίου;

Ο αρχικός αφορισμός καλεί τους σοσιαλιστές (τους προ 120ετίας ορίτζιναλ θυμίζω) να μην ξεγελαστούν από τους αντισημίτες. Ο σύγχρονος αφορισμός ποιούς καλεί να μην ξεγελαστούν από τους αντιαμερικανούς; Στην Ελλάδα οι αρθρογράφοι που επισείουν τον μπαμπούλα του σοσιαλισμού των ηλιθίων, την επαναστατική καθαρότητα τίνος επιθυμούν να προστατεύσουν;

(άραγε, τα ερωτηματικά είναι τα αποσιωπητικά των ηλιθίων ...)

Το κρίμα για το ποστ αυτό ας πέσει στον bfo.

Έστι δίκης οφθαλμός

ος τα πανθ' ορά

Ακίνδυνη Κοινωνιοχημεία

Αν η θρησκεία είναι το όπιο του λαού

τότε

Ποια είναι η ενδορφίνη του λαού;


(ο φιλελευθερισμός μήπως;)

Ακίνδυνος Γάιδαρος

Αυτός που στον χαρίζουνε και κοιτάς τα δόντια του.

Τα Language Interface Packs είναι ο τρόπος με τον οποίο η Microsoft υποστηρίζει «μικρές» γλώσσες. Δηλαδή, όπου δεν συμφέρει να βγάλει μια τοπική έκδοση των windows, πάιρνει την έκδοση που έχει σε γλώσσα που καταλαβαίνουν οι γλωσσομειονοτικοί και μεταφράζει ένα μεγάλο μέρος του user interface στην «μικρή» γλώσσα. Και φτιάχνει ένα Language Interface Pack το οποίο ο ενδιαφερόμενος «φοράει» πάνω στα κανονικά windows. Παρομοίως υπάρχουν LIP και για το Office.

Χθες βγήκε η είδηση πως ένα συμβούλιο αρχηγών των ινδιάνων Mapuche της Χιλής έχει στραφεί νομικά εναντίον της microsoft και χιλιανού υπουργείου παιδείας. Επειδή δεν εγκρίνουν το LIP που κυκλοφόρησε για τη γλώσσα τους. Οι αντιδράσεις που έχω δει ως τώρα κυμαίνονται μεταξύ «μα πόσο αδαείς είναι;» (που δεν καταλαβαίνουν πόσο θα ωφεληθεί η γλώσσα τους) και «μα πόσο λαμόγια είναι;» (που πάνε να φάνε λεφτά από τον gates με τέτοιο πρόσχημα).

Mapu σημαίνει γη, Che λαός, Dungun ομιλία. Cauchu o ταξιδιώτης, από εκεί και η ισπανική λέξη gaucho. Περίπου 350.000 άνθρωποι.

Διαβάζω καλοπροαίρετους ανθρώπους να εξηγούν με θαυμαστά επιχειρήματα πως δεν υπάρχει ιδιοκτησία επί της γλώσσας και του πολιτισμού γενικότερα. Άλλους να ειρωνεύονται τους περίπου δεισιδαίμονες καθυστερημένους ινδιάνους. Κάποιοι ψαγμένοι λένε πως η δυτική ιδέα της ιδιοκτησίας δεν είναι απαραίτητα καθολικής ισχύος.

Στο νοτιοκορεάτικο OhmyNews αναφέρει μια παράγραφο από το γράμμα που στείλανε οι πρεσβύτεροι της φυλής στον Gates. Τον επιπλήτουν επειδή τους αγνόησε. Και ποιον συμβουλεύτηκε η microsoft αντί για τους ίδιους τους Mapuche; Τη χιλιανή κυβέρνηση. Έχουν κανένα λόγο να είναι δύσπιστοι οι Mapuche απέναντι στην κυβέρνησή τους; Μπα, άλλωστε μιλάμε για ανθρωπους που τους χαρίζουν windows στη γλώσσα τους κι αυτοί κοιτάνε τα δόντια.

Outcry over Imprisonment of Chief Juana Calfunao

Serious concern has been expressed across the international human rights community over the imprisonment of Juana Calfunao Paillalef, a Mapuche chief and distinguished spokeswoman for the Mapuche people. On 20 November she and her sister Luisa were both sentenced to 150 days in prison, after being convicted of public disorder offences.

...

These events were one more chapter in the long campaign of intimidation against Chief Calfunao, members of her family and other members of the Juan Paillalef community by the police and by local landowners intent on forcing them to abandon their ancestral lands. Chief Calfunao, as leader and spokeswoman for the community, has been particularly singled out as a result of her peaceful and high profile attempts to defend her people. In 2000 she was illegally detained and tortured, resulting in the miscarriage of her unborn child. Her house has been burnt down on three separate occasions and one of these arson attacks sadly resulted in the death of her uncle, another prominent community leader. One of her sons, Waikilaf Cadin Calfunao, was detained in August this year and still remains in prison, where he has been on hunger strike since 8 October in protest at his treatment. His health is now a matter of very grave concern.

Ακίνδυνη Ονοματολογία (UK or Britain?)

Άκουσα νωρίτερα τον Στάθη (Σταυρόπουλο) να λέει στο ραδιόφωνο του Σκάι πως η Γαλλία προκειμένου να "προστατεύσει" (δικά μου τα εισαγωγικά) το όνομα της επαρχίας της, απαίτησε η Μεγάλη Βρετανία να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την ονομασία Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν ανέφερε κάποια πηγή για την πληροφορία του αυτή. Άλλωστε ούτε ο οικοδεσπότης Άρης Πορτοσάλτε ούτε ο συνδαιτημόνας Πάσχος Μανδραβέλης του ζήτησαν κάποια διευκρίνηση.

Στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, στην ξενάγηση στην κυβερνητική ενδοχώρα, στις βασικές πληροφορίες για το Ηνωμένο Βασίλειο, οι άνθρωποι που οδηγούν στη λάθος λωρίδα λένε:

UK or Britain?

The full title of this country is the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. The UK is made up of England, Scotland, Wales and Northern Ireland. Great Britain (or just Britain) does not include Northern Ireland. The Channel Islands and the Isle of Man are not part of the UK.

Η σύνθεση αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου ισχύει από το 1922 (Anglo-Irish Treaty). Επιπλέον ο Ντε Γκωλ δύο φορές (1963 και 1967) μπλόκαρε την είσοδο επειδή φοβόταν πως οι άνθρωποι που οδηγούν στη λάθος λωρίδα θα λειτουργούσαν ως πέμπτη φάλαγγα των αμερικανών. Επιπλεονέστερα, το 1969 που απόντος του γάλλου Παπάγου τα τσιράκια των αμερικών γίνανε μέλη του κλαμπ, το κρίσιμο ζήτημα ήταν οι προβλέψεις της Κοινής Αγροτική Πολιτικής για τη χώρα που παίζουν ποδόσφαιρο αποκλειστικά με σέντρες.

Από τον Στάθη δεν έχω απαιτήσεις τεκμηρίωσης. Αλλά ο Πάσχος του ορθολογισμού, του διαφωτισμού, του φιλελευθερισμού βρε αδερφέ, είναι δυνατόν να μην αντιδρά; Που πάμε; Γιατί αφήνουμε τον ουρανό να πέσει στα κεφάλια μας και δεν τον καρφώνουμε γερά στη θέση του;

Το θέμα της εκπομπής ήταν το κράτος χωρίς όνομα, βορείως των βορείων συνόρων μας. Κάτι για το Αμπεσεντάρ πήρε το αυτί μου, για τον βίαιο εξελληνισμό των σλαβόφωνων το 12-13 άκουσα. Τέτοια. Εκεί κόλλαγε και η επίκληση της, κατά πάσα πιθανότητα ανύπαρκτης, γαλλικής ένστασης στο όνομα των, (επίσης βορείων, τι στο λύκο συμβαίνει μ' αυτό το σημείο του ορίζοντα;) γειτόνων τους.

Όμως ψάχνοντας βρήκα και το γουικιπαιδικό άρθρο της ιστορίας της Βρετάνης. Όπου λέει πως, κατά μία άποψη έστω, η περιοχή της Γαλλίας πήρε το ονομά αυτό από νησιώτες λαθρομετανάστες που πήγαν εκεί μετά την αποχώρηση των Ρωμαίων από το μεγάλο νησί, ένεκα της εισβολής των αγγλοσαξώνων. Κατά άλλη άποψη, εστώτερα, η λαθρομετανάστευση συνέβη νωρίτερα. Υπάρχουν όμως και χειρότερα! Στα τριβεία του άρθρου για την Βρετάνη αναφέρει: The Breton national anthem Bro Gozh ma Zadoù is set to the same tune as the Welsh and Cornish anthems.

Αχ βρε Στάθη. Αχ αχ βρε Μανδραβέλη.

Ενδιαφέρουσα απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου

Αντιγράφω από το Language Log (Freedom for data)

Good news today for bloggers like us here at Language Log Plaza: the California Supreme Court has struck another blow against common law liability for republication. You can't be sued for libel (they claim) simply for reporting on a blog what another source has said (see this report). Ilena Rosenthal had been sued for publishing, on a web site she did not control, certain statements taken from an email by Tim Bolen about a couple of medical doctors, Stephen Barrett and Terry Polevoy, who run a web site that attacks alternative medicine (Rosenthal is a defender of alternative medicine). Among other things, she alleged that Barrett is "arrogant, bizarre, closed-minded; emotionally disturbed, professionally incompetent, intellectually dishonest, a dishonest journalist, sleazy, unethical, a quack, a thug, a bully, a Nazi, a hired gun for vested interests, the leader of a subversive organization, and engaged in criminal activity (conspiracy, extortion, filing a false police report, and other unspecified acts)".

Δεν ξέρω αν νομικά μπορεί να αξιοποιηθεί στην υπόθεση Τσιπρόπουλου. Ανεξάρτητα από το πως αξιολογεί κανείς τα πραγματικά περιστατικά, και στις δύο περιπτώσεις, έχει μια αυτοτελή αξία ως προς επανακαθορισμό της "αναδημοσίευσης" στο ψηφιακό περιβάλλον.

Βοήθεια σας παρακαλώ, πριν τριάντα χρόνια

...

Η κυβέρνηση όχι μόνο κάλυψε πλήρως (δεν την πολυπίεσε άλλωστε και η αντιπολίτευση) τις ευθύνες της αστυνομίας για το τρομοκρατικό όργιο στην Αθήνα στις 25 του Μάη, αλλά και επετέθη εναντίον όσων «λοιδωρούν» και «δυσφημούν» τα σώματα ασφαλείας. Έτσι, έναν ολόκληρο μήνα μετά, δεν έχει ακόμη καταλήξει πουθενά η «αυτοκριτική» της αστυνομίας και η «διοικητική έρευνα» (κι ωστόσο, υπάρχουν μια γυναίκα νεκρή με το κορμί λειωμένο από την Α.Π. 1208 «αύρα», δέκα τουλάχιστον πολίτες τραυματισμένοι από σφαίρες, καταγγελίες δημοσιογράφων, οπερατέρ και φωτορεπόρτερς και κατά συγκεκριμένων αστυνομικών οργάνων για τον τραυματισμό τους «εν ψυχρώ» και, πάνω απ' όλα, μια ακόμη δικαστική απόφαση, που έκρινε αντισυνταγματική, άρα παράνομη, τη διάλυση της διαδήλωσης εκείνη τη μέρα). Αντίθετα, δημοσιεύεται σήμερα το εκπληκτικό ότι κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας (του κ. Δ. Τσεβά) διεξάγεται ήδη προανάκριση από την Γενική Ασφάλεια (!) εναντίον ατόμων που ανήκουν σε συγκεκριμένες «εξτρεμιστικές» οργανώσεις (ΕΕΑΜ, ΕΚΚΕ, «Μαχητής», ΟΠΑ κ.α.)για ηθική αυτουργία στα γεγονότα της 25 του Μάη. Την προανάκριση διεξάγουν ο επικεφαλής των «αυρών» (!) αστυνομικός διευθυντής κ. Κατσίμπαρος και ο επίσης αστυνομικός διευθυντής κ. Μουρελάτος (γνωστός τουλάχιστον για την ισάξια εκείνη του κ. Καραθανάση μαρτυρική του κατάθεση στη δίκη του «Πολυτεχνείου»).

...

Το πιο ατράνταχτο επιχείρημα, ωστόσο, ότι είναι υπεραρκετή η «κάλυψη», που παρέχει η ισχύουσα νομοθεσία στα αστυνομικά όργανα, ακόμη και για να αυθαιρετούν, μου το διατύπωσε χθες ο δικηγόρος κ. Νικ. Κωνσταντόπουλος: «Το δικτατορικό καθεστώς στην εφταετία, δεν χρειάστηκε να επιφέρει καμιά ουσιαστική μεταβολή στην ισχύουσα νομοθεσία: ήταν τόσο «ανοιχτή», ώστε να καλύπτει, ή και να «νπμιμοποιεί» το όργιο αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας των κρατικών οργάνων σε βάρος του λαού».

...

26 Ιουλίου '76

Το άρθρο του Γ. Βότση αφορούσε σε απόπειρα να χαρακτηριστούν ιδιώνυμα τα κατά αστυνομικών οργάνων αδικήματα. Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία με τίτλο Τα «Ιδιώνυμα». Αντέγραψα τα δύο αυτά τμήματα από το βιβλίο "Σε Μαύρο Φόντο", εκδ. Στοχαστής.

Θα σας περιμένω

Μην αμελήσετε.

Πάρτε μαζί σας Ελευθεροτυπία.

Το μέλλον μας θα έχει κι άλλους Αλέξανδρους.

Μίλτον Φρηντμαν 1912-2006

Πορτρέτο, κολάζ, φυσικό μέγεθος, συλλογική δημιουργία.

Ελληνικός Ορθογράφος στα Google Docs

Δεν τα χρησιμοποιώ και δεν ξέρω αν υπήρχε και πριν. Το έλεγξα με την ανακοίνωση στο μπλογκ των Google Docs. Kαι παρότι η ελληνική γλώσσα δεν εμφανίζεται στο popup menu ο ορθογραφικός έλεγχος με την επιλογή auto δουλεύει μια χαρά.

Ντι πουάν πουρ γκουγκλ (γαλλίζω σε πείσμα των καιρών).

You 'll never walk alone

Τραγουδούν διάσημες κυρίες της μπλογκόσφαιρας. Εμφανιζόμαι, θριαμβευτικά, περίπου στα δύο και δέκα δεύτερα.

Όχι πως έχει κανένα νόημα να το λέω εγώ, αλλά ναι, you 'll never walk alone)

Να το ξαναπώ;



Τι; Δεν ακούγομαι;

Ακίνδυνες Βλαχοπούλες

Οι ντεμέκ (μμμ σιγά, αυτές βάφονται)

Οι ορίτζιναλ (ουφ ευτυχώς, τουλάχιστον δεν βάφονται)


Αυτός με το πράσινο λουλουδάτο πουκάμισο είναι όλα τα λεφτά.

Τα παιδία παίζει

Yahoo vs Google Tennis Championship

God's Gonna Cut You Down

Ακίνδυνο Σλόγκαν

17 Μαΐου 1973. Γλωσσική ανάλυση ενός σλόγκαν*

Τοϋ Πιέρ Πάολο Παζολίνι

Μεταφράζει ή Λένα Κωνσταντέλλου

Ή γλώσσα της βιομηχανίας είναι μία γλώσσα εξ ορισμού καθαρά επικοινωνιακή: οι «τόποι» όπου παράγεται είναι οι τόποι όπου η επιστήμη είναι «εφαρμοσμένη», είναι δηλαδή οι τόποι του καθαρού πραγματισμού. Οι τεχνικοί μιλούν μεταξύ τους μια εξειδικευμένη διάλεκτο, ναι, αλλά για χρήση στενά, αυστηρά επικοινωνιακή. Ο γλωσσικός κανόνας που ισχύει μέσα στο εργοστάσιο, μετά, τείνει να εξαπλωθεί και έξω: είναι σαφές πώς εκείνοι πού παράγουν θέλουν να έχουν με εκείνους που καταναλώνουν μια σχέση απόλυτα καθαρή.

Υπάρχει. μόνο μια περίπτωση εκφραστικότητας -αλλά εκφραστικότητας αποκλίνουσας- στην καθαρά επικοινωνιακή γλώσσα της βιομηχανίας: η περίπτωση του σλόγκαν. Το σλόγκαν πραγματικά πρέπει να είναι εκφραστικό, για να εντυπωσιάζει και να πείθει. Αλλά η εκφραστικότητά του είναι τερατώδης επειδή γίνεται αμέσως στερεότυπη, και έχει μια ακαμψία πού είναι ακριβώς το αντίθετο τής εκφραστικότητας, που ποικίλλει συνεχώς και προσφέρεται σε μια απεριόριστη ερμηνεία.

Η πλαστή εκφραστικότητα του σλόγκαν είναι το έσχατο σημείο της νέας τεχνικής γλώσσας πού υποκαθιστά την ανθρωπιστική γλώσσα. Αύτή είναι το σύμβολο τής γλωσσικής ζωής, δηλαδή ενός ανέκφραστου κόσμου, χωρίς πολιτιστικές ιδιομορφίες και χωρίς ποικιλία. Ενός κόσμου που σε μας, τελευταίους θεματοφύλακες ενός πολλαπλού, θρησκευτικού και ορθολογικού οράματος ζωής, φαίνεται σαν ένας κόσμος νεκρός.

Αλλά είναι δυνατό να προβλεφτεί ένας κόσμος τόσο αρνητικός; Είναι δυνατό να προβλεφτεί ένα μέλλον σαν το «τέλος των πάντων»; Κάποιος -σαν εμένα- το κάνει, από απελπισία: η αγάπη για ένα κόσμο πού ζήσαμε και δοκιμάσαμε εμποδίζει να σκεφτούμε έναν άλλο εξίσου αληθινό· να σκεφτούμε ότι μπορούν να δημιουργηθούν άλλες αξίες ανάλογες με εκείνες που έκαναν πολύτιμη την ύπαρξη. Αυτό το αποκαλυπτικό δράμα του μέλλοντος είναι δικαιολογημένο, άλλά πιθανόν άδικο.

Φαίνεται τρελλό, άλλά είναι πρόσφατο σλόγκαν εκείνο των «τζηνς Ιησούς», πού έγινε ξαφνικά διάσημο: «Δεν θα έχεις άλλα τζην έκτός από έμένα», έρχεται σαν ένα νέο γεγονός, μια εξαίρεση στον σταθερό κανόνα, κανόνα του σλόγκαν, αποκαλύπτοντας μια εξέλιξη διαφορετική από εκείνη που η συμβατικότητα -που ξαφνικά υιοθετείται από τούς απελπισμένους πού θέλουν να νοιώθουν νεκρό το μέλλον- πολύ λογικά προέβλεπε.

Βλέπουμε την αντίδραση του «Οσσερβατόρε Ρομάνο» σ' αυτό το σλόγκαν: με το ιταλιάνικο, απαρχαιωμένο, δήθεν πνευματώδες και λίγο κενόδοξο στυλ του, ο αρθρογράφος του «Οσσερβατόρε» τονίζει με λόγια και επιχειρήματα όχι βέβαια βιβλικά το ρόλο του θύματος, του φτωχού, του αθώου ανυπεράσπιστου. Είναι ο ίδιος τόνος με τον όποίο έχουν συνταχθεί, π.χ. οι θρήνοι ενάντια στη διαδεδομένη ανηθικότητα τής λογοτεχνίας ή του κινηματογράφου. Άλλά σ' αυτή την περίπτωση αυτός ο κλαψιάρικος και καθωσπρέπει τόνος κρύβει την απειλητική θέληση τής εξουσίας: ενώ ο αρθρογράφος πραγματικά κάνοντας το αρνάκι θρηνεί, με τα καλά συλλαβισμένα ιταλικά του, πίσω από τον ώμο του η εξουσία δουλεύει για να εξαλείψει, να διαγράψει, να εκμηδενίσει τούς άθρησκους πού είναι αιτία του θρήνου. Οι δικαστές και οι αστυφύλακες γρηγορούν η κρατική μηχανή μαθαίνει αμέσως πρόθυμα στην υπηρεσία του πνεύματος. Την ιερεμιάδα του «Οσσερβατόρε» ακολουθούν οι νομικές ενέργειες τής εξουσίας: ο βλάσφημος λογοτέχνης ή κινηματογραφιστής πλήττεται αμέσως και αναγκάζεται να σιωπήσει.

Στις περιπτώσεις γενικά μιας επανάστασης ανθρωπιστικού τύπου -πιθανές στον κύκλο του παλαιού καπιταλισμού και της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης- η Εκκλησία είχε τη δυνατότητα να επέμβει και να συγκρατήσει, ερχόμενη σε βίαιη αντίθεση με τη βέβαιη θέληση τυπικά φιλελεύθερη και δημοκρατική τής κρατικής εξουσίας. Ο μηχανισμός ήταν απλός: ένα μέρος αυτής της εξουσίας -π.χ. η δικαστική εξουσία και η αστυνομία- αναλαμβάνει ένα συντηρητικό και αντιδραστικό ρόλο, και έτσι, έβαζε αυτόματα τα όργανα τής εξουσίας της στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Υπάρχει λοιπόν ένας διπλός δεσμός κακής πίστης σ' αύτή τη σχέση ανάμεσα στην Εκκλησία και το Κράτος: απ' το μέρος της η Εκκλησία δέχεται το αστικό κράτος -αντί του μοναρχικού ή φεουδαρχικού- παραχωρώντας σ' αυτό την συγκατάθεσή της, χωρίς την οποία, ως σήμερα η κρατική εξουσία δεν θα μπορούσε να υπάρξει, για να κάνει αυτό η Εκκλησία έπρεπε όμως να αποδέχεται την ελεύθερη ανάγκη και τη δημοκρατική διατύπωση: πράγματα πού δεχόταν μόνο υπό τον όρο ότι θα είχε από την εξουσία την σιωπηρή άδεια να την περιορίσει και να την καταργήσει. Άδεια που απ' την άλλη μεριά, η αστική εξουσία παραχωρούσε με όλη της την καρδιά. Πραγματικά η συμφωνία της με την Εκκλησία σαν οργάνου εξουσίας (instrumentum regni) δεν συνίστατο παρά στο εξής: να καλύψει την ουσιαστική ανελευθερία και την ουσιαστική αντιδημοκρατικότητα, εμπιστευομένη το ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό έργο τής Εκκλησίας πού γίνεται δεκτή με κακή πίστη σαν ο ανώτερος θρησκευτικός θεσμός. Η Εκκλησία γενικά έχει κάνει συμφωνία με τον διάβολο δηλαδή με το αστικό Κράτος. Δεν υπάρχει πραγματικά αντίθεση πιο σκανδαλώδης απ' αυτήν ανάμεσα στην θρησκεία και την αστική τάξη, γιατί αυτή η τελευταία είναι το αντίθετο τής θρησκείας. Η μοναρχική ή η φεουδαρχική εξουσία ήταν κατά βάθος λιγότερο. Ο φασισμός, σ' αυτή την οπισθοδρομική στιγμή του καπιταλισμού, ήταν λιγότερο δυναμικός, αντικειμενικά, από την άποψη τής Εκκλησίας από το δημοκρατικό καθεστώς: ο φασισμός ήταν μια βλασφημία, αλλά δεν υπέσκαπτε εσωτερικά την Εκκλησία, επειδή αυτός ήταν μια πλαστή νέα ιδεολογία. Ο Συμβιβασμός, δεν υπήρξε ιεροσυλία στα τριάντα, αλλά είναι σήμερα, κι αν ο φασισμός ούτε άγγιζε την Εκκλησία, σήμερα ο Νεοκαπιταλισμός την καταστρέφει. Η αποδοχή του φασισμού υπήρξε ένα φοβερό επεισόδιο· αλλά η αποδοχή του καπιταλιστικού αστικού πολιτισμού υπήρξε ένα αποφασιστικό γεγονός του οποίου ο κυνισμός δεν είναι μόνο ένα στίγμα, το υπέρτατο στίγμα στην ιστορία της Εκκλησίας, αλλά και ένα ιστορικό λάθος πού η Εκκλησία θα πληρώσει πιθανόν με την παρακμή της. Αυτή δεν αντιλήφθηκε -μέσα στο τυφλό άγχος της για σταθεροποίηση και για την στερέωση τής θεσμικής της λειτουργίας- ότι η Αστική τάξη εκπροσωπούσε ένα νέο πνεύμα· πνεύμα πού δεν είναι εκείνο του φασισμού: ένα νέο πνεύμα που στην αρχή ήταν συναγωνιστικό με το θρησκευτικό (εξαιρουμένου μόνο του κληρικαλισμού) και είχε καταλήξει να προσφέρει στους ανθρώπους ένα ολοκληρωτικό και μοναδικό όράμα της ζωής (και να μην έχει πια ανάγκη τον κληρικαλισμό σαν όργανο εξουσίας).

Είναι αλήθεια: όπως έλεγα τα παθητικά κλαψίματα του αρθρογράφου του «Οσσερβατόρε» αμέσως -στις περιπτώσεις της «κλασικής» αντιθέσεως- ακολουθεί η δράση των δικαστών και της αστυνομίας. Αλλά είναι περίπτωση επιβίωσης. Το Βατικανό βρίσκει ακόμα γέρους πιστούς στο μηχανισμό τής κρατικής εξουσίας: αλλά είναι γέροι. Το μέλλον δεν ανήκει ούτε στους γέρους καρδινάλιους, ούτε στους γέρους πολιτικούς άντρες, ούτε στους γέρους δικαστές, ούτε στους γέρους αστυφύλακες. Το μέλλον ανήκει στη νέα αστική τάξη πού δεν έχει πια ανάγκη να διατηρεί την εξουσία με τα κλασικά μέσα· πού δεν ξέρει πια τι να κάνει την Εκκλησία που, τώρα, έχει καταλήξει γενικά να ανήκει σ' αυτό το ανθρωπιστικό κόσμο του παρελθόντος πού αποτελεί ένα εμπόδιο στη νέα βιομηχανική επανάσταση· η νέα αστική εξουσία πραγματικά επιβάλλει στους καταναλωτές ένα πνεύμα ολοκληρωτικά πραγματικό και ηδονιστικό· ένας κόσμος τεχνικιστικός και καθαρά επίγειος είναι εκείνος στον οποίο μπορεί να αναπτυχθεί σύμφωνα με την ίδια τη φύση ο κύκλος της παραγωγής και της κατανάλωσης. Για τη θρησκεία και πάνω απ' όλα για την Εκκλησία δεν υπάρχει πια χώρος. Ο οπισθοδρομικός αγώνας που διεξάγει ο νέος καπιταλισμός ακόμα μέσω τής Εκκλησίας είναι ένας καθυστερημένος αγώνας, προορισμένος μέσ' στην αστική λογική -πολύ γρήγορα να ηττηθεί, με την επακόλουθη «φυσική» διάλυση τής Εκκλησίας.

Πάντα τρελλή, επαναλαμβάνω, αλλά η περιπέτεια των τζήνς «Ιησούς» είναι μια απόδειξη όλων αυτών. Αυτοί πού παρήγαγαν αυτά τα τζηνς και τα λανσάρισαν στο εμπόριο, χρησιμοποιώντας για σλόγκαν μια από τις δέκα Εντολές, δείχνουν -πιθανόν με μια κάποια έλλειψη της αίσθησης του σφάλματος, δηλαδή με την ασυνειδησία εκείνου που δεν θέτει στον εαυτό του ορισμένα προβλήματα- ότι βρίσκονται ήδη στο κατώφλι όπου προετοιμάζεται ο τύπος ζωής μας και ο πνευματικός μας ορίζοντας.

Υπάρχει στον κυνισμό αυτού του σλόγκαν μια ένταση και μια αθωότητα ενός τύπου απόλυτα νέου, αν και πιθανόν ωριμασμένου σ' αυτές τις τελευταίες δεκαετίες (μιλούμε για την πιο σύντομη περίοδο στην Ιταλία). Αυτό λέει μέσ' στη λακωνικότητά του σα φαινομένου που αποκαλύπτεται στη συνείδησή μας ήδη πλήρες και καθοριστικό, ότι ο νέος βιομηχανικός και τεχνικός είναι εντελώς λαϊκός, αλλά με μια λαϊκότητα πού δεν μετριέται πια με την θρησκεία. Τέτοια λαϊκότητα είναι μια «καινούργια άξία» πού γεννήθηκε μέσα στην αστική τάξη, μέσα στην οποία ή θρησκεία μαραίνεται σαν αρχή και μορφή εξουσίας, και επιζεί ακόμη σαν φυσικό προϊόν τεράστιας κατανάλωσης και φολκλορική μορφή πού μπορεί ακόμα να τύχει εκμετάλλευσης.

Άλλά το ενδιαφέρον αυτού του σλόγκαν δεν είναι μόνο αρνητικό, δεν εκπροσωπεί μόνο τον νέο τρόπο με τον οποίο αμφισβητείται αυτό που η Εκκλησία εκπροσωπεί: υπάρχει σ' αυτό ένα ενδιαφέρον θετικό, δηλαδή η απρόβλεπτη πιθανότητα να πάρει ιδεολογική σημασία και να γίνει εκφραστική η γλώσσα αυτού του σλόγκαν και κατά συνέπεια, πιθανόν και ολόκληρου του τεχνολογικού κόσμου. Το βλάσφημο πνεύμα αυτού του σλόγκαν δεν περιορίζεται σε μια απόδειξη, σε μια καθαρή παρατήρηση πού μετατρέπει την εκφραστικότητα σε καθαρή μεταδοτικότητα. Αυτό είναι κάτι πάρα πάνω από ένα εύρημα απαλλαγμένο προκαταλήψεως (του οποίου πρότυπο είναι το αγγλοσαξωνικό «Χριστός σούπερ-σταρ»): αντίθετα οδηγεί σε μια ερμηνεία που δε μπορεί παρά να είναι άπειρη: αυτό διατηρεί μέσ' στο σλόγκαν τούς ιδεολογικούς και αισθητικούς χαρακτήρες τής εκφραστικότητας. Θέλει -ίσως- να πει ότι ακόμα και το μέλλον πού για μας -θρησκευόμενους και ανθρωπιστές- εμφανίζεται σαν έμμονη ιδέα και θάνατος, θα είναι ιστορία σε ένα καινούργιο κόσμο· ότι η απαίτηση τής καθαρής μεταδοτικότητας της παραγωγής θα είναι κατά κάποιο τρόπο αντιλεγόμενη. Πραγματικά το σλόγκαν αυτών των τζηνς δεν περιορίζεται στη μετάδοση τής αναγκαιότητας τής κατανάλωσης, άλλά παρουσιάζεται σαν η νέμεσις -μολονότι αθώα- που τιμωρεί την Εκκλησία για την συμφωνία της με τον διάβολο! Ο αρθρογράφος του «Οσσερβατόρε» αυτή τη φορά είναι στ' αλήθεια ανυπεράσπιστος και ανίσχυρος ακόμα κι αν η δικαστική εξουσία και οι αστυφύλακες θέτονταν σε κίνηση και κατόρθωναν να ξεσκίσουν από τους τοίχους τής χώρας αυτή την διαφήμιση και αυτό το σλόγκαν, τώρα πρόκειται για ένα αμετάκλητο γεγονός· ακόμα κι αν το προλαβαίνουν: το πνεύμα του είναι το νέο πνεύμα της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης και της συνακόλουθης μεταβολής των αξιών.

* Στην «Κορριέρε ντελά σέρα» με τον τίτλο «Το τρελλό σλόγκαν των τζην Ισησούς»

(Από την Οδό Πανός)

Ακίνδυνη Ντροπή

Έχεις κάτι που σε βαραίνει, δύο χιτώνες ανάριχτα ας πούμε, και ντρέπεσαι γι' αυτό. Θες να απαλλαχτείς, να σηκώσει κάποιος άλλος το βάρος σου. Κανένα πρόβλημα. Βρίσκεις ένα σημείο, κατα προτίμηση προσβάσιμο από τον καθένα. Αφήνεις εκεί αυτό το κάτι πιο βαθύ που σε λερώνει. Αυτό το σημείο λοιπόν είναι το ντροπ σποτ, όνομα και πράμα.

Πάς στο μαυροπίνακα της ντροπής σημειώνεις στο χάρτη το ντροπ σποτ, βάζεις μια περιγραφή με μια τζούρα γρίφου κι αυτό είναι.

Ο σκοπός είναι να λειτουργήσει σαν ανταλλακτική αλυσίδα. Δηλαδή μη μας κυριέψει η αλαζονεία της αρετής και βουρ να σηκώνουμε τις ντροπές των άλλων. Να αφήνουμε κι εμείς το κατιτίς μας.

Με άλλα λόγια, ο αδιάντροπος τελευταίος τον λίθο βαλλέτω.

Το είχα πετύχει προ ημερών αλλά μου το θύμισε πάλι ο Ανδρέας.

Ακίνδυνος Λαθραναγνώστης

Στο μπλογκ του Google Book Search διαβάζω μια "ιστορία επιτυχίας". Ο συγγραφέας μιας βιογραφίας δίνει στη μηχανή αναζήτησης το όνομα του βιογραφούμενου προσώπου και γλυτώνει χρόνο, χρήμα και κόπο. Όχι ακριβώς breaking news, αλλά αξιοσημείωτο αν σκεφτεί κανείς ότι προηγουμένως ο συγγραφέας αγνοούσε την ύπαρξη καν της υπηρεσίας αυτής.

Αυτό που με σκανδάλισε είναι η εξής λεπτομέρεια: Λέει ότι χάρη στο Google Book Search βρήκε βιβλία να αγοράσει από βιβλιοπωλεία, βιβλία να πάρει απο δανειστικές βιλβιοθήκες και ...

Και βιβλία που βρίσκονταν στην ολοδική του βιβλιοθήκη! Που δεν θυμόταν ή δεν φανταζόταν ότι μπορεί να σχετίζονται κάπως με το θέμα του. Θα μου άρεσε πολύ, κατ' αναλογία με τον Google (feed) Reader να υπήρχε κι ένας Google (book) Stealth Reader.

Δηλαδή να μπορώ να φτιάξω μια δημόσια λίστα με βιβλία που έχω διαβάσει και σε καθένα να προσαρτώ, εν είδει tag, "περιφερειακές" πληροφορίες που βρήκα μέσα του. Infobits, πραγματάκια πολύ "μικρά", που σε ότι αφορά τη συνάφειά τους με τον κορμό του βιβλίου είναι πρακτικά αόρατα. Αλλά εκτός του ξενιστή τους αποκτούν κάποια αξία για έναν τρίτο.

Απλώνω το χέρι μου και πιάνω το Howard Hughes, His Life And Madness. Ανοίγω στη τύχη και βρίσκομαι στις σελίδες 486-487. Αναφέρεται ο σεισμός που ισοπεδωσε τη Μανάγκουα στις 23 Δεκεμβρίου το 1972. Αφήνω το βιβλίο, πάω στο BBC και διαβάζω διάρκεια δόνήσεων δύο ώρες. Επιστρέφω στο βιβλίο. Ο Χιουζ βρισκόταν εκεί για απομόνωση. Τρέχουν οι βοηθοί του και πάνε να τον ντύσουν άρον-άρον για να φύγουν. «Γνωρίζω τα πάντα για τους σεισμούς. Αν επιζήσεις από το πρώτο ταρακούνημα, μετά όλα έρχονται στα ίσα τους», τους λέει αυτός. Αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, αλλά μάλλον βοηθάει και το ότι παίρνει τα ηρεμιστικά με τις χούφτες, σημειώνουν οι συγγραφείς.

Επίσης πετάγεται κι ένα όνομα, "κάποιος" Ρομπέρτο Κλεμέντε. Δεν σχετίζεται με τον Χιουζ. Σκοτώθηκε λίγες μέρες μετά, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Επέβαινε σε αερπλάνο με ανθρωπιστική βοήθεια που έπεσε καθοδόν προς Μανάγκουα.

Δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα, αλλά η τύχη αυτό μου σέρβιρε. Προσθέτω λοιπόν στον Λαθραναγνώστη μου το συγκεκριμένο βιβλίο (μέσω του ISBN ίσως), βάζω σαν tag την "παρελκόμενη" πληροφορία. Σε ένα ιδανικό περιβάλλον σχεσιακών βάσεων, δημιουργειται ένας ιστός που συνδέει βιβλία και αναγνώστες με "λαθραίο" τρόπο.

(Στο amazon έχει το feature των statistically improbable phrases αλλά αυτό δουλεύει διαφορετικά)

Happy Birthday Locandiera Hostess

[Michael]
Lisa, it's your birthday. God bless you this day.
You gave me the gift of a little sister, and I'm proud of you today.

[Michael and Bart]
Lisa, it's your birthday. Happy birthday, Lisa.
Lisa, it's your birthday. Happy birthday, Lisa.

[Michael]
I wish you love and good will. I wish you peace and joy.
[Bart]
I wish you better than your heart desires.
[Michael] And your first kiss from a boy.

[Michael and Bart]
Lisa, it's your birthday. Happy birthday, Lisa.
Lisa, it's your birthday. Happy birthday, Lisa.

[Bart] Yeah!

Ακίνδυνες Τοπικές Ρυθμίσεις

Ο Μάικλ Κάπλαν ανακοινώνει τη διάθεση, για Windows Vista, του πρότυπου τοπικής ρύθμισης valley-GIRL.

Υποθέτω στην ελληνική build το Friendly Display Name θα είναι Τεκνά Βορείων Προσαστίων.

Harmless Memorable Quotes

Bill Munny: Hell of a thing, forgivin' a man. Give away all you've got and all you're ever gonna have.
The Schofield Kid: Yeah, well, I guess he had it comin'.
Bill Munny: We all got it comin', kid.

You Nazty Blogger

Διαβάζω, δια αντιγραφικής χειρός Σιτρονέλας, την έβδομη εντολή από τη Βίβλο των Πυρπολητών.

Να χρησιμοποιούμε λατινικές εκφράσεις, και ιδίως το ad hominem (είναι αλήθεια πως δίνει τακτικό πλεονέκτημα).

Σκέφτομαι να κάνω ένα σύντομο (λες και υπάρχει άλλο είδος) σχόλιο του στυλ, You Pig Latin. Αλλά με ζώνουν οι αμφιβολίες. Μήπως είναι καλύτερη η φόρμα You Latin Pig; Αυτά παθαίνει όποιος πάσχει από συντομοσχολίωση (σημείωσε Θας).

Βλέπω όμως στο Pig Latin in media and writing μια αναφορά στο φιλμάκι You Nazty Spy! του Τρίο Στούτζες. Το Nazty μου φαινεται για διασταύρωση ανάμεσα στο nasty και το nazi. Μάλλον προκειμένου να περάσει το μήνυμα από τις συμπληγάδες της αυτολογοκρισίας. Όπως και νά 'χει το άρθρο δίνει τροφή για σκέψη, κατά πόσο η στρατευμένη σάτιρα (πρέπει να θεωρείται πως) είναι εσωτερική αντίφαση.

Τέλος πάντων. Στα τριβεία αναφέρει πως ένας λόγος του ΣτουτζοΧίτλερ περιέχει τη φράση «alle menschen muss zu machen, jeden tug a gentzen kachen». Η οποία επαναλαμβάνεται στο τραγούδι King Of Brodway, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στην ταινία The Producers, αλλά στο σάουντρακ της. Μπέρδεμα; Ναι.

Ήταν ένα σύντομο σχόλιο που κατέληξε σχοινοτενές ποστ.

MAX:
I've spent my entire life in the blogosphere.
I was a protege of the great Boris Tomaschevski.
CHORUS:
Ooh!
MAX:
Yes. He taught me everything I know.
I'll never forget, he turned to me on his deathbed and said,
"Maxella, alle menschen muss zu machen, jeden tug a gentzen kachen!"
NUN #1:
What does that mean?
MAX:
Who knows? I don't speak Yiddish. Strangely enough, neither did he.
But in my heart I knew what he was saying.
He was saying, when you're down and out, and everybody thinks you're finished,
that's the time to stand up on your two feet and shout,
"Who do you have to fuck to get a break in this blogosphere?!"

Ακίνδυνη Ανεπικαιρότητα

Όλες οι περιπτωσεις περιορισμού/ελευθερίας του μπλογκολόγου είναι ίσες.

Εκτός από μερικές που είναι λιγότερο ίσες.

Το άρθρο του Πανούτσου από το οποίο πληροφορήθηκα τα καθέκαστα.

Το Media Watch της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.

Η αντίδραση του Κασκαντέρ/Στέλιου Μαρκάκη: Ο... ΑΘΛΗΤΙΚΟ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΟ ΜΟΥ ΜΠΛΟΓΚ (MEDIA WATCHER, ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ;) - ΗΡΩΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ '40, ΟΧΙ ΕΓΩ.. - RESPECT, ΦΙΛΕ...

Επίσης στο ΕΝΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ SPORTIME εξηγεί ότι από την εφημερίδα αποχώρησε για λόγους που δεν σχετίζονται με το Media Watch του Παναθηναϊκού.

Άλλα νέα. Σαν αντιπροχθές δολοφονήθηκε ο Παζολίνι. Έλεγα το σαββατοκύριακο να στρωθώ να ανεβάσω μερικά κείμενα. Του Π. και για τον Π.

Όπως για τον παιδαγωγό Παζολίνι, του Αντρέα Τζαντσότο. Καλλιεργούσε τον μικρό κήπο στην αυλή του σχολείου προκειμένου να διδάσκει στα παιδιά τα λατινικά ονόματα των φυτών. Έφτιαχνε παραμύθια με πρωταγωνιστή το τέρας Userum. Ώστε με ένα διασκεδαστικό τρόπο τα παιδιά να μάθουν τις καταλήξεις των ουσιατικών δεύτερης κλίσης. Ήταν, λέει ο Τζαντσότο, ένας από τους πολλούς νεαρούς δασκάλους στην μεταπολεμική Ιταλία, του ποδήλατου, του ενός γεύματος τη μέρα και του δωματίου χωρίς θέρμανση.

Ή, οι παρατηρήσεις του αντιεισαγγελέα του Μιλάνου για τις Χίλιες Και Μία Νύχτες· «κινηματογραφικό έργο καλού επιπέδου», «επιτυχής προσαρμογή στο περιβάλλον», «σύντομοι διάλογοι, μερικές φορές βιαστικοί, συναισθήματα που περισσότερο διατυπώνονται παρά εκφράζονται», «οι άραβες ήρωες δεν έχουν πάντα μια πραγματική αυτονομία», «η τελική εντύπωση που αφήνει είναι μια κάποια υπέρμετρη πληθώρα και υπεραφθονία χωρίς επαρκή άρθρωση», «απεικόνιση σεξουαλικότητας και συναισθηματικότητας που δεν είναι αρρωστημένες, γιατί είναι απελευθερωμένες από την ιδέα της αμαρτίας, που βαραίνει τη χριστιανική παράδοση»

Με κάποια άλλη ευκαιρία.

Ακίνδυνο Πάντα

Στο Σιενέν έχει την είδηση «Japanese man eats, robs and leaves». Η οποία μου θύμισε ένα ωραίο πόστ στο Language Log σχετικά με τον τίτλο ενός βιβλίου για την ορθή στίξη.

A giant panda goes into one of those expensive and pretentious restaurants serving French/Asian fusion cuisine and takes a table for one. The surprised waiter for that table explains unctuously that his name is Marcel, he will be your server tonight, and we 'ave a number of specials (he is French), etc., etc. The panda listens impassively to the list of $27 chili-pepper encrusted swordfish specials and so on, and then orders a delicately flavored dish of young bamboo tips and mixed greenery served with steamed jasmine rice. On finishing his meal, the panda gets up, reaches into his fur for a handgun, brings down the waiter with one shot, and calmly heads for the door.

The head waiter is near the door and exclaims in shock, "Oh, monsieur, what 'ave you done? You 'ave killed Marcel! Why 'ave you done zis, monsieur? You 'ad some problem? Ze service was not acceptable?"

The panda scowls at him and says, "I'm a fucking panda. Go look it up." He stalks out into the night.

The baffled staff huddle round the compact encyclopedic dictionary that they keep on the premises, and turning to Panda, giant, they read this:

Panda, giant. Large bear-like animal, Ailuropoda melanoleuca, with distinctive black and white markings, related to raccoon family. Rare; found only in bamboo forests of Tibet and western China. Eats shoots and leaves.

Ακίνδυνο Παράπονο

Διαβάζω στο δελτίο τύπου των εκδόσεων Γνώσεις, σχετικά με την παρουσιάση της Μάστιγας του Θεού, όπως το παραθέτει ο Ροΐδης:

«Η παρουσίαση του “ανίερου” πονήματος του Μανώλη Βασιλάκη συνέπεσε σχεδόν χρονικά με μια καθαρά ευλαβική πράξη. Το θεοσεβέστατο εκλογοδικείο αφαίρεσε την βουλευτική έδρα από κάποιον που προώθησε στην Βουλή την πρόταση νόμου για τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους»

Ομιλεί ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, και φυσικά η βουλευτική έδρα στην οποία αναφέρεται είναι αυτού του ιδίου. The public gets what the public wants τραγουδούσαν οι Jam. Και ο Ανδριανόπουλος το ξέρει καλά, από τα χρόνια της χριστοδουλικού χομεϊνικού τύπου υποδοχής του Ντέταρι. Να το πω αλλιώς, αν το ακροατήριο του ήταν οι ερυθρόλευκοι επιστήμονες άνετα θα μπορούσε να ισχυριστεί, και πάντως εγώ αυτό θα τον συμβούλευα, ότι το βαζελοκρατούμενο εκλογοδικείο αφαίρεσε την βουλευτική έδρα από κάποιον που υπηρέτησε στη Βουλή τον Θρύλο και το λαό του. Αμέ.

Άλλωστε από αρχαιοτάτων χρόνων τα γραπτά είναι αυτά που μένουν. Τα προφορικά πετάνε, σε αγαστή σύμπνοια με τις υπερβολές.

Ίσως γι' αυτό ο έλληνας Τζιορντάνο Μπρούνο εκεί που μπαίνει η υπογραφή του αφήνει τις αξιολογικές κρίσεις στην άκρη και αναφέρεται σε σκέτα γεγονότα.

Δ Η Λ Ω Σ Η

«Από τα μέσα ενημέρωσης πληροφορήθηκα πως το εκλογοδικείο αποφάσισε την έκπτωσή μου από το βουλευτικό αξίωμα. Η απασχόλησή μου στο εξωτερικό σαν σύμβουλος της Ρωσικής κυβέρνησης για τον οικονομικό ανταγωνισμό εκτιμήθηκε ως ασυμβίβαστη με το βουλευτικό αξίωμα. Δίχως να ληφθεί υπ‘ όψιν πως προσφέρω έργο κι όχι εξαρτημένη εργασία και πως δεν είμαι υπάλληλος, και πολύ περισσότερο διευθυντικό στέλεχος, της όποιας ελληνικής εταιρίας.

Οι Βουλευτές οφείλουν λοιπόν να είναι υπάλληλοι των κομμάτων και να αγωνιούν για την επανεκλογή τους για να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Αυτή η εκδοχή ποτέ δεν με είχε συγκινήσει. Κι αν πρόκειται η διατήρηση της βουλευτικής έδρας να συνδέεται με την αλλοτρίωση της προσωπικότητας, των γνώσεων και των διεθνών μου εμπειριών, καλώς να χαθεί. Είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να αντέξει το διαφορετικό. Όλα πρέπει να στριμώχνονται κάτω από τον χαμηλό πήχη της μέτριας συμβατικότητας. Δυστυχώς στο πλαίσιο αυτό δεν χωράω εγώ. Λυπάμαι και Αντίο»

Σνιφ, κλαψ, και από πάνω λυγμ.

Βέβαια κι εδώ ο ατρόμητος πλην ξεχασιάρης Ανδρέας δεν αναφέρει ότι το (σκέτο, ε;) εκλογοδικείο δεν ασχολήθηκε "αυτεπαγγέλτως" με την περίπτωσή του. Αλλά κατόπιν ένστασης της Ρόζας Βρεττού, πρώτης επιλαχούσας στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Κι επίσης του διαφεύγει να σημειώσει πως στο όλο στόρυ αναφέρεται και η εταιρεία European Profiles. Από την οποία εμφανίζεται να αμοίβεται για τις συμβουλευτικές του υπηρεσίες στην ρωσική κυβέρνηση. Και η οποία European Profiles έχει δούναι και λαβείν με το ελληνικό δημόσιο.

(άσχετο, στους ρώσους πελάτες της εμφανίζεται ο Kaspersky! 2002: Συνεργασία με τον Ρώσικο Όμιλο Kaspersky που εξειδικεύεται στην παραγωγή προϊόντων Information Security)

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. Αλλά στην περίπτωση Ανδριανόπουλου μου φαίνεται πως το γαρ πολύ της μελαγχολίας γεννά θολούρα.

Και οι ατυχήσασες των καλλιστείων υπερασπίζονται εαυτές για την κατάφωρη όσο και αυταπόδεικτη αδικία που υφίστανται. Κι αυτές πιθανόν να πιστεύουν ότι είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να αντέξει το διαφορετικό, ότι όλα πρέπει να στριμώχνονται κάτω από τον χαμηλό πήχη της μέτριας συμβατικότητας.

Αλλά κατά βάθος γνωρίζουν ότι πρόκειται για παράσταση της μιάς βραδιάς.

Ακίνδυνη Ισοσθένεια

Ο νικητής του διαγωνισμού σκίτσων για το ολοκαύτωμα. Στο ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων λέει πως η χώρα, μετά την οικοδέσποινα και την Τουρκία, με τις περισσότερες συμμετοχές ήταν η Βραζιλία!?

Στο cnn, και γενικά στα λίγα ειδησεογραφικά που κοίταξα, δεν έχουν το σκίτσο. Εξηγούν όμως το φόντο.

NOTAM

Ο Κώστας Φέρρης γράφει για τον Βιασμό του Έρωτα

εν αναμονή της προσθήκης του στο μόνιτορ

(Blogosphere information Akindynos. One three zero zero Zulu. Linkblogs measured ceiling two thousand overcast, visibility three, haze, smoke, temperature seven one, dew point five seven, wind two five zero at five, altimeter two niner niner six. Incoming Links Two Five Left approach in use, Comments Two Five Right closed, advise you have Akindynos)

For the sake of factual accuracy

Σύμφωνα με τις αποθηκευμένες σελίδες του Google, ο funel ήταν στην κατηγορία Διασκέδαση του blogme.

Ακίνδυνη Τεκμηρίωση

Φαίνεται πως ο Ρουσσόπουλος δεν μιλάει στον αέρα.

Γκόου αχέντ πάνκ μπλόγκερ, πρες δε πλέι μπάτον

Ακίνδυνη Χείρα (της αγοράς, αόρατη)

Στό Blog Maverick δημοσίευεται ανωνύμου επιστολή σχετικά με το παρασκήνιο της απόκτησης του YouTube από το Google.

Ποια Μεβγαλ και ποιο γιαουρτοκαρτέλ.

Τι να λέμε τώρα. Καπιταλιστικώς οι άλλοι είναι αρμοδιότητας μεικτού κακουργοδικείου, και με μας απαξιούν να ασχοληθούν ακόμα και αμούστακοι ειρηνουδίκες.

(μέσω Google Blogoscoped)

Ακίνδυνη Αυτογνωσία

Έντεκα τρόποι να εξακριβώσεις την ελληνικότητα κάποιου.

Από τον Μάριο Κάππο.

Ο έρωτας στα χρόνια του Web 2.0

[Original artwork pencilled by Arthur Peddy, inked by by Bernard Sachs, from DC’s Girls’ Love Stories, 1953.]

Girls’ Love Stories (2006) by Philipp Lenssen

Ακίνδυνο Μήνυμα (επετειακό)

Italians always whine about their best. Greeks cross the ocean and fuck the prom queen.

Ανέλπιστη συμπύκνωση των τριών υλικών ιδανικών του έθνους σε ένα διαφημιστικό.

Sex, Drugs ("Believe me, I know toasted") and Country.

Ακίνδυνη Γεωδαισία

Ο Ρέιμοντ Τσέν εξηγεί ένα καινοφανή μηχανισμό δημιουργίας θαλασσών.

Η Γεωλογία πέθανε, ζήτω ο Δημιουργισμός.

Человек в черноте (άλλως πως, Переступить черту)

Λοιπόν, «δέν φταῖτε ἐσεῖς, φταίει ἡ κοινωνία αὐτή, δηλαδή τό περιβάλλον», ἔλεγε ὁ Μπιελίνσκυ, καί περίεργο, γράφει περαιτέρω ὁ Ντοστογιέφσκυ, ὁ ἁπλός ρωσικός λαός συνήθιζε χρόνια τώρα ἐπί τσαρικῆς Ρωσίας νά συνοδεύει τουλάχιστον μέχρι τό σταθμό τοῦ σιδηροδρόμου τούς καταδίκους σέ κάτεργα καί νά τούς λυπᾶται, νά τούς συμπονάει, νά τούς δίνει χρήματα, νά τούς δίνει εὐαγγέλια, νά τούς δίνει κάτι, καί νά τούς λέει: «καϋμένοι, δέν φταῖτε ἐσεῖς, οἱ δυστυχισμένοι». Ὅμως ἤδη τότε, γράφει ὁ Ντοστογιέφσκυ, κατάλαβα ὅτι ὑπῆρχε μιά διαφορά στόν τρόπο πού ἔλεγε τά ἴδια περίπου λόγια γιά μᾶς ὁ Μπιελίνσκυ, (ὅτι εἴμαστε δυστυχισμένοι, ὅτι δέν φταῖμε ἐμεῖς, ἀλλά ἡ κοινωνία μᾶς ἔχει κάνει νἄμαστε ἐγκληματίες, συνωμότες κλπ) ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο το ἔλεγε ὁ λαός. Κυρίως, τό ὑπόβαθρο τοῦ περιεχομένου τῶν ἴδιων αὐτῶν ἐκφράσεων τοῦ λαοῦ, ἤτανε διαφορετικό. Καί ἐδῶ ἀκριβῶς ἀρχίζει ὁ Ντοστογιέφσκυ νά ἀναπτύσσει τό ἄρθρο του αὐτό — «Sredá», τό κοινωνικό περιβάλλον.

[...]

Ἔτσι, στό «Σπίτι τῶν νεκρῶν» καί στό «Ὑπόγειο» ἀρχίζουν νά ἀνοίγουν ὁρίζοντες καί νά δίνονται νέες διαστάσεις γιά μιά ἄλλη προσέγγιση τοῦ ἀνθρώπου. Καί γι' αὐτό ὁ Ντοστογιέφσκυ γυρίζει στό μικρό του ἄρθρο «sredá» (τό κοινωνικό περιβάλλον)• θέλει να ἐξηγήσει γιατί διέφερε ἡ γνώμη τοῦ λαοῦ ἀπό τη γνώμη τοῦ Μπιελίνσκυ, στό ὅτι δηλ. οἱ καταδικασμένοι στά κάτεργα «εἶναι δυστυχισμένοι καί δέν φταῖνε αὐτοί οἱ καϋμένοι». Ὁ Μπιελίνσκυ πίστευε ὅτι φταίει ἡ κοινωνία, διότι ἐσεῖς εἴσαστε δημιούργημα τῆς κοινωνίας καί ἄρα δέν φταῖτε ἐσεῖς, ἀλλά φταίει ἐκείνη. Ἐπομένως, καί ἔγκλημα ἐπιτρέπεται ἐναντίον αὐτῆς τῆς κακῆς κοινωνίας. Καί θυμᾶστε τούς Δεκεμβριστές τῆς Ρωσίας, τούς πρώτους ἐπαναστάτες τοῦ 1825 καί, στή συνέχεια, τούς ἀναρχικούς ὅπως εἶναι ὁ Νετσάγιεφ, ὅπως εἶναι ὁ φίλος τοῦ Μάρξ, Μπακούνιν, πού λέγανε ὅτι ἐπιτρέπεται κάθε κακό ἐναντίον τῆς κοινωνίας, διότι «ὅσο χειρότερα τόσο καλύτερα» ὅσο περισσότερα ἐγκλήματα τόσο πιο καλά θά μαρτυρήσουμε ὅτι ἡ κοινωνία αὐτή πρέπει ν' ἀλλάξει.

Σ’ ὅλα του τά ἔργα ὁ Ντοστογιέφσκυ συζητάει μέ αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί συμμερίζεται τή γνώμη τους θά ἔλεγα, ἑκατό τά ἑκατό, ἀλλά προχωρεῖ καί πιό πέρα. Ἀρχίζει τή διείσδυση στήν ψυχή τοῦ λαοῦ. Γιατί ἔλεγε ὁ λαός ὅτι: εἴμαστε δυστυχισμένοι καί δέν φταῖμε ἐμεῖς, οἱ κατάδικοι; Ὄχι, ἐπειδή δέν φταῖμε, ἀλλά ἐπειδή ὅλοι φταῖμε! Ὅλοι φταῖμε γιά ὅλα. Αὐτό ἐν ὀλίγοις εἶναι ἡ γνώμη τοῦ λαοῦ. Δέν φταῖτε ἐσεῖς οἱ κατάδικοι. Φταῖμε ὅλοι ἐμεῖς. Τοῦτο δέν σημαίνει ὅτι δέν φταῖτε καί σεῖς προσωπικά, ἀλλά τό θέμα τῆς ἁμαρτίας καί τῆς εὐθύνης εἶναι θέμα πανανθρώπινο.

Τό ἄρθρο τοῦ Ντοστογιέφσκυ «Sredá» (= περιβάλλον) γράφτηκε μέ ἀφορμή τά νέα ρωσικά δικαστήρια. Μετά τήν κατάργηση τοῦ φεουδαρχικοῦ συστήματος στή Ρωσία, ὅπως ξέρετε, ἀνέλαβαν, κατά τό πρότυπο τῆς Ἀγγλίας, νά ἔχουν δικαστήρια σέ κάθε κοινότητα, ἀπό 12 χωρικούς, πολῖτες. Καί ἐνῶ ὁ δικαστής δικάζει τόν κάθε παραβάτη, τήν ἀπόφαση βγάζουν οἱ χωρικοί, οἱ ἁπλοί πολῖτες. Καί αὐτοί, κατά τό πλεῖστον, λέει ὁ Ντοστογιέφσκυ, ἀθωώνανε τούς κατηγορουμένους, τούς παραβάτες, τούς ἐγκληματίες. Γιατί; ρωτάει. Συγχωρούσανε τό κακό ἤ πίστευαν ὅτι φταίει τό περιβάλλον; Ὁ Ντοστογιέφσκυ δίνει μιά θαυμαστή γνώμη πού, κατ' ἐμέ, ἐξηγεῖ πάρα πολλά.

Το είχα εντοπίσει προ ημερών ενώ προτοίμαζα ένα ολιγόλογο ποστ (δύο λέξεων) για τον Μπελίνσκι. Μπιελίνσκυ κατά τον αρθρογράφο που μάλλον γνωρίζει καλύτερα, και τον Αλέξη Σπυρόπουλο (of the Μπάιεβιτς fame) που προφανώς γνωρίζει καλυτερότερα.

Человек в черноте = The Man In Black
Переступить черту = Walk The Line

Ακίνδυνη Λογοκρισία

Πάμε στο Google, γράφουμε Βασίλης Τσιρώνης, επιστρέφουν οι 10 πρώτες σελίδες από 642.

Και στον πάτο της σελίδας η εξής σημείωση:

Ανταποκρινόμενοι σε νομικό αίτημα προς το Google με βάση την τοπική νομοθεσία, έχουν παραλειφθεί 1 σελίδα(ες) από τα αποτελέσματα. Εάν επιθυμείτε, μπορείτε να δείτε τη σχετική καταγελλία η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τις παραλείψεις στο ChillingEffects.org.

Σημειωτέον πως η αναζήτηση για Τσιρώνης δολοφονία δεν εμφανίζει την προειδοποίηση αυτή. Εμφανίζεται όμως αν στην αναζήτηση με τη λέξη Τσιρώνης περιληφθούν μια από τις λέξεις Λαμπράκης, Μπάλκος, Ψυχάρης (η σειρά των ονομάτων αλφαβητική και η αναφορά τους εντελώς τυχαία, οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά προσωπα δέον να αποδοθει σε σύμπτωση).

(πολύ έξυπνο να μην εμφανίζεται η προειδοποίηση όταν η αναζήτηση περιλαμβάνει τη δολοφονία σαν λέξη -κλειδί)

ακίνδυνη προσευχή

ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Προχθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα του Caps Lock.

Harmless Stoned

Peter Tosh, Mick Jagger - Don't Look Back

Για τον Καλλίμαχο και τον Κώστα Φ, ξέρουν αυτοί
(μέσω goldenfiddle)

Ακίνδυνα Οστά

QUESTION: ... Congressman Donald Payne ... criticized the Albanian Government and the Department of State ... to facilitate the retrieval of the remains of Gregory Stavrou, who was executed by the Hoxha regime in 1953. He was an intelligent operative for Greece who's (inaudible) were shared with the U.S. Government too. According to the same statement, Mr. Casey, his brother, a prominent professor here in the town, has by his own means located the place of his execution and the burial, but the American Embassy in Tirana takes the word of the Albanian Minister of the Interior which claims ignorance in his burial place. Yet, the Embassy refuses to tell the professor why Albania pleads such a type of ignorance.

Question: What problem does the American Embassy in Tirana sees thus far declines to formally request from the Foreign Ministry permission for an American citizen to retrieve the remains of his brother? He knows where they are. Is the Department of State still honoring Enver Hoxha's secrecy laws mainly still on the Albanian books?

MR. CASEY: Well, Mr. Lambros --

Daily Press Briefing
Tom Casey, Deputy Spokesman
Washington, DC
October 19, 2006

Ακίνδυνος Νόρμαν

Δύο Οκτωβρίου 1968

Δεκαεφτά Οκτωβρίου 1968

Ο ακίνδυνος Νόρμαν
(βρες τον στη φωτογραφία, κλικ για λεπτομέρειες)