tag:blogger.com,1999:blog-14497335.post4882182908586370850..comments2023-10-25T13:14:20.546+03:00Comments on Ζειν Ακινδύνως: Η μπριζόλα και η πολιτικήakindynoshttp://www.blogger.com/profile/11945216440917840737noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-14497335.post-87136205563237237772007-06-07T12:06:00.000+03:002007-06-07T12:06:00.000+03:00Τη μήνυση δε τη γλυτώνεις, φυσικά. Επειδή όμως η δ...Τη μήνυση δε τη γλυτώνεις, φυσικά. Επειδή όμως η δικαισύνη δεν είναι ένας ανελέητος εκδικητής, αλλά ένας ευσυνείδητος τιμωρός, θα σου πω το εξής για να σκέφτεσαι στο κελί σου.<BR/><BR/>Ας αντικαταστήσουμε, για λόγους αποδραματοποίησης, το πλαίσιο της τέχνης με τη σκηνή του τσίρκου. Όσο οι ακροβάτες και τα θηρία εκτελούν τα νούμερά τους στο ταπί όλα είναι ωραία και καλά. Μάλιστα θα θεωρούσαμε, σαν θεατές, βλακώδη μια εισαγγελική παρέμβαση επειδή παραβιάζονται οι παραδεδεγμένοι κανόνες ασφαλείας ή κοσμιότητας.<BR/><BR/>Αφού ακριβώς αυτή η κάμψη των κανόνων είναι που μας κάνει να πηγαίνουμε στο τσίρκο. Όχι φυσικά για να μεταφέρουμε τις τεχνικές παραβίασης "έξω" στην πραγματικότητα. Αλλά για να ξεδώσουμε εκεί "μέσα".<BR/><BR/>Και νομίζω εκεί είναι και η διαφορά τέχνης και Τέχνης. Η τέχνη ζει και βασιλεύει στο ταπί του τσίρκου. Η Τέχνη τσακίζει τα παΐδια της στους δρόμους.<BR/><BR/>(βαρύ μου βγήκε)akindynoshttps://www.blogger.com/profile/11945216440917840737noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-14497335.post-15611653267780213912007-06-07T01:14:00.000+03:002007-06-07T01:14:00.000+03:00Μία διαφωνία μόνο (όχι με το κείμενο, ούτε και με ...Μία διαφωνία μόνο (όχι με το κείμενο, ούτε και με σένα, αλλά με τον κόσμο):<BR/><BR/><B>Η κοινωνία χρησιμοποιεί τον καλλιτέχνη σαν πρότυπο, σαν αντικείμενο ταύτισης και προβολής και, σ' αντάλλαγμα, του παρέχει ένα ευρύ φάσμα ελευτερίας: του συγχωρεί την πολυγαμία, τη χρήση ναρκωτικών, το εκκεντρικό ντύσιμο, την ομοφυλοφιλία, τους τσακωμούς στα νάιτ κλαμπ, την προσβολή των φωτορεπόρτερ.</B><BR/><BR/>Γιατί ο μανδύας της τέχνης δικαιολογεί πράγματα που κατα τ'άλλα θεωρούμε αδικαιολόγητα; Αν σοδομήσω μια κατσίκα είναι πλημέλημα, αλλά αν το κάνω στη γκαλερί Μοιραράκη δεν είναι; <BR/>Το ίδιο και με τη σάτιρα. Αν βρίσω οποιονδήποτε πάω για μύνηση, αν όμως το κάνω σε μια κωμική παράσταση και ο ίδιος άνθρωπος με πάει στο δικαστήριο όλοι θα πούνε "η σάτιρα δεν έχει όρια".<BR/><BR/>Δεν θέλω να καταργηθούν αυτές οι ελευθερίες, απλά αν τις δεχόμαστε να τις δεχόμαστε για όλους. <BR/>(κοινοτυπίες θα μου πεις. δεν διαφωνώ, αλλά έχω τους καλλιτεχνικούς μου λόγους. Αν δεν σου αρέσει κάνε μου μύνηση)Thief42https://www.blogger.com/profile/02952637210295531374noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-14497335.post-57418839284718487212007-06-06T12:44:00.000+03:002007-06-06T12:44:00.000+03:00Θενξ για την αναλυτική απάντηση - εντοπίστηκε ο σύ...Θενξ για την αναλυτική απάντηση - εντοπίστηκε ο σύνδεσμος. Δε βρίσκω άστοχη την ανάγνωσή σου, αλλά αυτό το περί δημόσιου χώρου δεν μπορώ να το απομονώσω από το context του 5060.<BR/><BR/>λολ για το τρανζίσιον στο επόμενο ποστAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-14497335.post-15282598091173619002007-06-05T23:50:00.000+03:002007-06-05T23:50:00.000+03:00Επειδή δεν συμβαίνει συχνά να συμφωνώ με τον Πάσχο...Επειδή δεν συμβαίνει συχνά να συμφωνώ με τον Πάσχο, ας ξεσπάσω: way to go Paschos, right on the point και άλλα τέτοια αγγλοσαξωνοϊμπεριαλιστικά.<BR/><BR/>Ναι, ως προς το κατασταλτικό σκέλος το κουμπί της Αλεξαινας είναι εκεί που δείχνει ο Πάσχος. Δηλαδή, ένας εισαγγελέας υπηρεσίας με ιχνοστοιχεία κοινής λογικής θα έπιανε ένα όργανο (με εννοείς), θα το έστελνε να κάνει μια αυτοψία, άντε να πάρει και τα στοιχεία της ταυτότητας του υπεύθυνου, να συντάξει μια έκθεση, να την πάρει ο εισαγγελέας και ... να τη βάλει στο αρχείο. Ούτε προσαγωγές, ούτε αυτόφωρα, ούτε τίποτα.<BR/><BR/>Αν σκεφτείς τώρα ότι ο ζωντανός μύθος της ανεξαρτησίας πνεύματος στη δικαιοσύνη είναι ο Κύριος Χρήστος Σαρτζετάκης, νομίζω πως γίνεται σαφές ότι το πρόβλημα είναι περίπου απελπιστικό.<BR/><BR/>Ο σύνδεσμος τώρα. Να παραδεχτώ πως είναι άδικο να πιαστώ από μια φράση. Αλλά δυστυχώς αυτήν μόνο έχω, αγνοώντας το πριν και το μετά. Και φυσικά αποδέχομαι πως όταν κανείς αντιμετωπίζει έστω και θεωρητικά μια καταδίκη, προέχει η σκοπιμότητα της αποφυγής.<BR/><BR/>Λέει λοιπόν ο Αργυρίου ο θεατής πληρώνει για να μπει, δεν πρόκειται για δημόσιο χώρο. Δηλαδή, μεταγλωτίζω εγώ νοερά, <I>υπάρχουν και προνομιούχες νησίδες στις οποίες ο αντίλαλος από τον έξω κόσμο δεν πρέπει να εισχωρεί, είναι πολιτική χειρονομία και προϋποθέτει μια κάποια πολιτική αντίληψη της τέχνης: η τέχνη είναι αυτό που ευχαριστιέται κανείς όταν δε θέλει να σκέφτεται την πραγματικότητα</I><BR/><BR/>Αυτό που συνέβει, κατά την αυθαίρετη γνώμη μου φυσικά, είναι ότι πέρασε το κρις κραφτ της πραγματικότητας κοντά από την αμμουδιά της νησίδας art (athina). Η οποία νησίδα δεν κατοικείται από outlaws και renegades. Η οποία νησίδα για λόγους αρχής δεν δέχεται ναυαγούς, τουλάχιστον αν δεν διαθέτουν δική τους πετσέτα.<BR/><BR/>Αυτό δεν είναι τέχνη υπό διωγμό. Αλλά δέχομαι πως αυτή είναι η κρίση κάποιου που δεν γνωρίζει ούτε από τέχνη, ούτε από διωγμο. Εεε, επανακάμπτω στο επόμενο ποστ με δανεικά λόγια, όπως πάντα.akindynoshttps://www.blogger.com/profile/11945216440917840737noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-14497335.post-60147376729030824572007-06-05T20:32:00.000+03:002007-06-05T20:32:00.000+03:00Τελικά κανείς δεν θα ζητήσει συγνώμη από τον τύπο ...<I>Τελικά κανείς δεν θα ζητήσει συγνώμη από τον τύπο που δεν λογοκρίθηκε επειδή δεν έχυνε στη σημαία;</I><BR/><BR/><A HREF="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_51_05/06/2007_229391" REL="nofollow">Οι νομοθέται;</A><BR/><BR/>Ωραίο το κείμενο του Έκο αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα να εντοπίσω τον αόρατο σύνδεσμο με το πρώτο appendix =)Anonymousnoreply@blogger.com